Κάθε χρόνο τὴν 11η Ιουλίου τελεῖται ἀγρυπνία στὸ μοναστήρι τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου στὴ Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης. Χιλιάδες εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἐπισκέπτονται τὸ μοναστήρι γιὰ νὰ προσκυνήσουν τὸν τάφο τοῦ ἁγίου Παϊσίου καὶ νὰ παρακολουθήσουν τὴν ἀγρυπνία.
Ὁ Ὅσιος Παΐσιος ἐκοιμήθη τὴν 12η Ἰουλίου τοῦ 1994, μία ἡμέρα μετὰ τὴν ἑορτὴ τῆς ἁγίας Εὐφημίας. Καὶ τοῦτο δὲν εἶναι τυχαῖο, ἀφοῦ ὁ Ὅσιος εἶχε ἰδιαίτερη πνευματικὴ σχέση μὲ τὴν Ἁγία Ευφημία.
Ἡ ἁγία Εὐφημία ἑορτάζεται σήμερα, 11 Ἰουλίου καὶ κατὰ τὴν ἡμερα αὐτή, γίνεται ἀνάμνηση τοῦ θαύματος ποὺ πραγματοποίησε ἡ Ἁγία, ὅταν, κατὰ τὴν ἐποχὴ τῶν εὐσεβῶν αὐτοκρατόρων Μαρκιανοῦ καὶ Πουλχερίας, συντάχθηκαν δύο Τόμοι οἱ ὁποῖοι περιείχαν τὸν Ὅρο Πίστεως (Δόγμα) τῆς Συνόδου τῆς Χαλκηδόνα (451 μ.Χ.). Ὁ ἕνας Ὅρος ἦταν τῶν Ὀρθοδόξων καὶ ὁ ἄλλος τῶν κακοδόξων Μονοφυσιτῶν. Γιὰ νὰ διαπιστωθεῖ ποιος Ὅρος εἶναι ὁ Ὀρθόδοξος, ἀποφασίστηκε νὰ τεθοῦν καὶ οἱ δύο Τόμοι μέσα στὴ λάρνακα τῆς ἁγίας Εὐφημίας, ὥστε ἐκείνη νὰ ἀποφασίσει. Μετὰ τὴν ἀποσφράγιση τῆς λάρνακας, βρέθηκε ὁ μὲν Τόμος τῶν αἱρετικῶν στὰ πόδια τῆς Ἁγίας πεταμένος, ὁ δὲ Τόμος τῶν Ὀρθοδόξων στὸ στῆθος της.
Γι’ αὐτὸ καὶ στὸ Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας γράφεται:
Λίαν εὔφρανας τοὺς ὀρθοδόξους, καὶ κατῄσχυνας τοὺς κακοδόξους, Εὐφημία Χριστοῦ καλλιπάρθενε· τῆς γὰρ Τετάρτης Συνόδου ἐκύρωσας, ἃ οἱ Πατέρες καλῶς ἐδογμάτισαν, Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Ὡς γνωστὸν ὁ Ὅσιος Παΐσιος εἶχε τὴν εὐλογία νὰ τὸν ἐπισκεφθεῖ ἡ ἁγία Εὐφημία στο κελί του. Ὅπως διαβάζουμε στὸ βιβλίο «Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου» (σελ. 224-228) ὁ Ἱερομόναχος Ἰσαάκ γράφει:
Ὁ Γέροντας Παΐσιος «διηγούμενος το γεγονός πρόσθεσε
με ταπείνωση ότι παρουσιάστηκε η αγία Ευφημία, “όχι γιατί το αξίζω, αλλά επειδή
με απασχολούσε εκείνο τον καιρό ένα θέμα που είχε σχέση με την κατάσταση της
Εκκλησίας γενικά, και για δύο άλλους λόγους”».
Δυστυχῶς, ὅπως παρατηρεῖ ἁγιορείτης Γέροντας, ὁ π. Ἰσαὰκ δὲν μᾶς ἀποκαλύπτει ποιός ἦταν ὁ ἐκκλησιαστικὸς λόγος ποὺ ἀπασχολοῦσε τότε τὸν Γέροντα Παΐσιο. Νὰ συμπεράνουμε ὅτι ἡ Ἁγία, ποὺ ἐπεκύρωσε μὲ τὸ θαῦμα της τὸν δογματικὸ Ὅρο μιᾶς Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἐπισκέφτηκε τὸν Ὅσιο Παΐσιο γιὰ νὰ τὸν συνδράμει στὴν ἀποσαφήνιση κάποιου δογματικοῦ ἐκκλησιαστικοῦ προβλήματος ποὺ τὸν ἀπασχολοῦσε, ὅπως τότε, ποὺ κατὰ τὸν Ὑμνογράφο της:
"Ὅρους παραλαβοῦσα σεμνή, ἔνδον τοῦ τάφου, εὐσεβῶν κακοδόξων τε, κατεῖχες ἐν ταῖς χερσί σου, ὃν οἱ Πατέρες καλῶς, ἄνωθεν πνευσθέντες συνεξέθεντο, τὸν δὲ κατεπάτησας, ὡς ψευδῆ καὶ ἀντίθεον, τῶν κακοδόξων, οὓς εἰς τέλος κατῄσχυνας· ὅθεν ἅπαντες, εὐσεβῶς εὐφημοῦμέν σε, χαίροντες ἐν τῇ μνήμῃ σου, οὓς μάρτυς ὁ πρόεδρος, ὁ ἱερὸς Βυζαντίων, ἐπισυνήγαγε σήμερον· διὸ τὸν Σωτῆρα, ἐκδυσώπησον δοθῆναι, τὸ μέγα ἔλεος".
Ὅ,τι κι ἂν συνέβη, ἐμεῖς σήμερα παρακαλοῦμε τὴν ἁγία Εὐφημία διὰ τοῦ ἁγίου Παϊσίου, αὐτὴ τὴν πρώτη χρονιὰ τῆς ἑορτῆς του, καθὼς μάλιστα στὴν ἑορτὴ του θὰ εἶναι παρὼν γιὰ νὰ τὸν τιμήσει ἕνας ἄλλος κακόδοξος, ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος, παρότι δὲν εἴμαστε ἄξιοι νὰ βοηθήσει καὶ νὰ φωτίσει:
Τὸν μὲν Πατριάρχη νὰ ἀντιληφθεῖ ποιόν βαραθρώδη δρόμο ἀπωλείας βαδίζει, τὴν δὲ κακοδοξία του νὰ καταισχύνει.
Νὰ φωτίσει τοὺς Ὀρθοδόξους Ποιμένες καὶ πιστοὺς (ἀσχέτως μὲ τὸ τί θὰ κάνει ὁ Πατριάρχης καὶ οἱ δυσκολομετανόητοι αἱρετικοί) νὰ πράξουν γιὰ τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὅ,τι γιὰ τὴν αἵρεση τῆς ἐποχῆς της ἡ Ἁγία Εὐφημία, «ἡ τῶν τυράννων τὰ θράση καταργήσασα, καὶ τῶν κακοδόξων τὴν ἄνοιαν ἀπελάγξασα».
Λοιπόν,
"Δεῦτε πάντες οἱ πιστοί, τὴν ἐτήσιον μνήμην, τῆς πανευφήμου Εὐφημίας, μέτ' ἐγκωμίων ὑμνήσωμεν, λέγοντες, χαίροις ἀθληφόρε καὶ Μάρτυς, ἡ τῶν τυράννων τὰ θράση καταργήσασα, καὶ τῶν κακοδόξων τὴν ἄνοιαν ἀπελάγξασα· Χαίροις, τῆς Χαλκηδόνος τὸ κάλλιστον θρέμμα, καὶ τῶν ὀρθοδόξων τὸ ἄσειστον ἔρεισμα· Χαίροις, ἡ διὰ Χριστὸν τὸν νυμφίον σου, τὴν μὲν ἀκμὴν τοῦ σώματος ταῖς βασάνοις καταναλώσασα, τὴν δὲ ψυχήν ταῖς ἀκτῖσι τοῦ Πνεύματος ἐκλαμπρύνασα· Χαίροις, ἡ πρεσβεύουσα πάντοτε, ὑπὲρ τῶν πίστει καὶ πόθῳ τελούντων σου τὰ μνημόσυνα.
Τοὺς τῆς ἀθλήσεως Μάρτυς ἀγῶνας καὶ τῆς πίστεως, οὓς ὑπὲρ Χριστοῦ ἠγωνίσω, ἐν ἀσθενεῖ τοῦ θήλεος φύσει, ἐπαξίως τὶς διηγήσεται; ἢ τὶς ἐξειπεῖν κατισχύσει τῶν ἀρετῶν σου τὰ προτερήματα, καὶ τῶν σῶν θαυμάτων τὰ πλήθη, Εὐφημία πανεύφημε; τό τε στερρὸν τῶν ὀρθῶν δογμάτων, καὶ ὀρθοδοξίας τὸ μόνιμον· διὸ καὶ ὑπὸ τῶν θείων Πατέρων, τὸν τῆς πίστεως Ὅρον, ὡς ζηλωτὴς ταύτης πεπίστευσαι, ὃν καὶ φυλάττεις διὰ παντὸς ἀπαράτρεπτον, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
