Δια της αλληλοσυχωρήσεως απαρξώμεθα το της Νηστείας στάδιον
Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
Το ευλογημένο στάδιο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής αρχίζει. «Λιχνευσάμενοι, την πρώτην υπέστημεν γύμνωσιν, ηττηθέντες της πικράς γεύσεως, και του Θεού εξόριστοι γεγόναμεν, αλλ’ επανάγωμεν προς μετάνοιαν», ψάλλουμε την Κυριακή το εσπέρας, πριν την Δευτέρα της Καθαράς.
Πορευόμενοι το στάδιο τούτο της μετανοίας, είναι απαραίτητη και η αλληλοσυγχώρεση. Από την ευλογημένη πράξη της αλληλοσυγχώρεσης, θα δοθεί η δυνατότητα να πορευθούμε το στάδιο της μετανοίας.
Αυτός που ζητά συγχώρεση από τον Ελεήμονα Κύριο, πρωτίστως συγχωρεί τον πταίσαντα σ’ αυτόν αδελφό του. «Ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών», λέμε στη θεοδίδακτη προσευχή του «Πάτερ ημών».
«Εάν γαρ αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει και υμίν ο πατήρ υμών ο ουράνιος∙ εάν δε μη αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, ουδέ ο πατήρ υμών αφήσει τα παραπτώματα υμών» (Ματθ. στ΄ 14-15).
Ένα Ορθόδοξο έθιμο, το οποίο δυστυχώς πάει να εκλείψει, είναι αυτό της αλληλοσυγχώρεσης στο Εσπερινό της Κυριακής της Τυρινής, που γίνεται σε πολλά μέρη της Κύπρου. Σε αυτά της «μετανοίας τα πρόθυρα», οι Χριστιανοί αλληλοσυγχωρούνται.
Οι Χριστιανοί μετά τον Εσπερινό, ασπάζονται το χέρι του ιερέα και ακολούθως ζητούν συγχώρεση μεταξύ τους. Είναι πολύ συγκινητικό να βλέπεις σε μια Ορθόδοξη κοινότητα, να εκδηλώνεται το κάλλος της αλληλοσυγχώρεσης.
«Έφθασε νυν, εισήκται ο των αγώνων καιρός, το της Νηστείας στάδιον, προθύμως άπαντες, απαρξώμεθα ταύτης, τας αρετάς Κυρίω, ως δώρα φέροντες» (Κανών β΄ Ωδή α΄ Τριωδίου).
«Το θείον υπερχόμενοι στάδιον, της αμώμου Νηστείας», ας προσθέσομε το κάλλος της αλληλοσυγχώρεσης. Από τούτη την ευλογημένη πράξη της αλληλοσυγχώρεσης, να πορευθούμε το ευλογημένο στάδιο της μετάνοιας. Χωρίς τη συγχώρεση, πως θα ζητήσομε από τον Κύριο να μας συγχωρέσει; Πως ουν ‘’κτησόμεθα κατάνυξιν ψυχής’’;
