Ἡ εὐγνωμοσύνη εἶναι ἐκκλησιολογικὸν κριτήριον;

Αφού δεν είναι, εσείς γιατί κοινωνείτε με όσους κοινωνούν με ακοινώνητους; Ερωτούμε κι εμείς:
Το "Ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται" είναι ἐκκλησιολογικὸν κριτήριον;

 

Κατὰ τὸ συλλείτουργον τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας μὲ τὸν Ψευδοκιέβου ο Πατριάρχης εἶπε καὶ τὰ ἀκόλουθα:

«Οἱ ἐκ Βορρᾶ ἀδελφοὶ λησμονοῦν σκοπίμως τὴν μεγάλη εὐεργεσία τῶν  Πρεσβυγενῶν Πατριαρχικῶν Θρόνων τῆς Ἀνατολῆς, πρωτίστως τῶν Ἀποστολικῶν Θρόνων Κωνσταντινουπόλεως καὶ Ἀλεξανδρείας, πρὸς ἐκχώρηση τῆς αὐτοκεφαλίας καὶ τῆς Πατριαρχικῆς τιμῆς καὶ ἀξίας στὴν Ἐκκλησία τῶν Ρῶς, κατόπιν τῶν ἀσφυκτικῶν πιέσεων τοῦ μονάρχου τοῦ Ρωσικοῦ βασιλείου, Τσάρου Φιοντὸρ Α’ Ἰωάννοβιτς (1557-1598). Λησμονοῦν ἐπιλεκτικῶς ὅτι διὰ τῶν ὑπογραφῶν τῶν μαρτυρικῶν Προκατόχων μας, ἀοιδίμων Ἱερεμίου Β’ τοῦ Τρανοῦ Κωνσταντινουπόλεως (1536-1595) καὶ Ἁγίου Μελετίου τοῦ Πηγὰ Ἀλεξανδρείας (1550-1601), ἐπέχοντος τότε καὶ τὸν τόπον τοῦ Πατριάρχη Ἀντιοχείας Ἰωακείμ, μὲ τὴ συμμετοχὴ καὶ τοῦ Ἱεροσολύμων Σωφρονίου, ἔλαβαν τὴν πολυπόθητη αὐτοκεφαλία τοὺς κατὰ τὴν Μείζονα Σύνοδο, ἡ ὁποία συνῆλθε στὶς 12 Φεβρουαρίου 1593 στὸ Ναὸ τῆς Θεοτόκου Παραμυθίας Κωνσταντινουπόλεως, ὑπὸ τὴν προεδρία τοῦ Ἁγίου Μελετίου Πηγά.

Λησμονοῦν ἀνευλαβῶς ὅτι ὁ Ἅγιος Προκατοχὸς μᾶς εἰσηγήθη τελικῶς, κατὰ τὴν Ὑπερτελὴ ἐκείνη Σύνοδο, τὴν ἀναβίβαση τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας σὲ Πατριαρχεῖο καὶ τὴν κατάταξη αὐτῆς ὡς ὁμοταγοὺς καὶ συνθρόνου μεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τὴν ἄσκηση ἀπ’ αὐτὴν Κανονικῆς ἐνορίου δικαιοδοσίας ἐπὶ τῆς Ρωσίας καὶ τῶν ὑπερβόρειων χωρῶν, τὴν κατάταξη στὴ πέμπτη σὲ πρεσβεία θέση τῆς μετὰ τὸ παλαίφατο Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων καὶ τὴν προσφώνηση τοῦ Προκαθημένου αὐτῆς ὡς «Πατριάρχου Μοσκόβου καὶ πάσης Ρωσίας καὶ τῶν ὑπερβορείων μερῶν».

Ὁ Πατριάρχης δὲν ἐνδιαφέρεται ἂν ὁ ψευδοκιέβου καὶ οἱ Ἱεράρχαι ποὺ τὸν ἀκολουθοῦν ἔχουν ἱερωσύνην ἢ ὄχι. Κυρίαρχον ἐπιχείρημά του εἶναι ποῖος χρεωστὰ εὐγνωμοσύνην εἰς ποῖον, ὡς αἳ σχέσεις τῶν Ἐκκλησιῶν νὰ εἶναι ζήτημα δοσοληψίας καὶ ὄχι ἐκκλησιολογίας. Τὸ ἐπιχειρῆμα αὐτό, τὸ ἔχομε ἀκούσει καὶ ἄλλοτε, προέρχεται κυρίως ἀπὸ ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι ἀνεδείχθησαν μέσῳ τῆς ὁδοῦ αὐτῆς καὶ θεωροῦν ὅτι ὀφείλουν ἢ τοὺς ὀφείλουν ὑποταγήν, ἐπειδὴ θεωροῦν ὅτι οἱ ἴδιοι χορηγοῦν τὴν ἱερωσύνην εἰς τοὺς ἄλλους. Ἀλλ’ ὁ Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται…

Ορθόδοξος Τύπος

Πηγή