Όταν οι ιερείς κόβουν και ράβουν κατά το δοκούν.
Ζητήσαμε από τους Καλύμνιους ιερείς ανάμεσά τους και από τον π. Παντελεήμονα Κρούσκο ή να παρουσιάσουν θεολογικές θέσεις που ακυρώνουν τις κατηγορίες εναντίον της γερόντισσας Γαβριηλίας και επικυρώνουν την αγιοκατάταξή της ή να δεχθούν το παράνομο της υπόθεσης, γιατί το θέμα της αγιοκατατάξεως είναι υψίστης για την Εκκλησία σημασία και όχι αποκλειστικό δικαίωμα ενός δεσπότου.
Ο π. Παντελεήμων Κρούσκος (δεν γνωρίζουμε αν πρόκειται για απάντηση στην ανάρτησή μας) ανάρτησε πριν ακόμα μία περίπου ώρα στο facebook (εδώ) ένα χωρίο από τον επιτάφιο λόγο του αγ. Γρηγορίου Νύσσης στην αγ. Πλακίλλα θέλοντας αυτό τον τρόπο να δείξει, ότι η γερόντισσα Γαβριηλία και η αγ. Πλακίλλα τέλεσαν το ίδιο έργο και άρα αξίζουν και οι δύο να τιμηθούν ως Άγιες. Όμως ο π. Παντελεήμων έπραξε την γνωστή μέθοδο πολλών δυστυχώς σημερινών ιερέων. Απομόνωσε το χωρίο ώστε να φανεί ως αγιοπατερικό επιχείρημα, ότι μόνο οι καλές πράξεις αρκούν για την αγιοκατάταξη. Έγραψε μάλιστα σε άλλο σχόλιο στην ίδια διεύθυνση τα εξής για ιερέα τραγικά αλλά και δείγμα της έλλειψης επιχειρημάτων:
"δεν ξέρω τί ανατολίτικες δοξασίες και τέρατα έχει ξεστομίσει κατά καιρούς η τάδε Γερόντισσα ή ο τάδε άγιος και αν τα είπε, τα πίστευε ή απλά εδωσε τέτοια εντύπωση σε άλλους. Οι απληροφόρητοι όμως πρέπει να πληροφορηθούν ότι οι Άγιοι αναγνωρίζονται από την Εκκλησία για τα έργα, την πολιτεία, την έμπρακτη πίστη και την συνείδηση του λαού. Όχι από τις αστοχίες τους."
Θα δείξουμε συνεχίζοντας τον επιτάφιο λόγο του αγ. Γρηγορίου Νύσσης, ότι ο π. Παντελεήμων ή συνειδητά (τραγικό για ιερέα) ή ασυνείδητα (τραγικό για θεολόγο) ξέχασε να γράψει το σπουδαιότατο κριτήριο αγιοκατατάξεως, το οποίο αποκρύπτουν οι Οικουμενιστές και οι όμοιοί τους.
Το χωρίο που παρέθεσε ο π. Παντελεήμων είναι το εξής:
«Θέλεις να πεισθείς ότι βρίσκεται [η αγία Πλακίλλα (356-386)] ανάμεσα σε εκείνους [τους σεσωσμένους]; Διάβασε το Ευαγγέλιο:
«Ελάτε όσοι είστε ευλογημένοι από τον πατέρα μου»(αυτά λέει σε όσους είναι δεξιά του ο κριτής), «κληρονομήσατε τη Βασιλεία που έχει ετοιμαστεί για εσάς». Από ποιον έχει ετοιμαστεί; Που ετοιμάσατε, λέει, δια των έργων σας εσείς οι ίδιοι. Με ποιο τρόπο; «Πεινούσα, διψούσα, ήμουν ξένος, γυμνός, άρρωστος, στη φυλακή.» «Ό,τι κάνατε σε έναν από αυτούς τους μηδαμινούς, σε εμένα το κάνατε».
Εάν λοιπόν η επιδίωξη της όλων αυτών γίνεται πρόξενος της βασιλείας, μετρήστε, εάν είναι δυνατόν να μετρήσετε, πόσοι σκεπάστηκαν με ρούχα εκείνης, πόσους έθρεψε το χέρι της, πόσοι από τους φυλακισμένους όχι μόνο την επίσκεψή της αξιώθηκαν, αλλά και την πλήρη συγχώρεση. Και αν η επίσκεψη σε φυλακισμένους γίνεται πρόξενος της βασιλείας, η απαλλαγή από την τιμωρία αξίζει μεγαλύτερη τιμή, εάν υπάρχει βέβαια κάτι ανώτερο από την βασιλεία».
(Πηγή: άγ. Γρηγόριος Νύσσης, "Επιτάφιος λόγος για την αυτοκράτειρα Πλακίλλα", απόσπασμα)
Το χωρίο που "ξέχασε" ο π. Παντελεήμων από τον ίδιο επιτάφιο λόγο του Αγίου είναι το εξής:
Ἀλλ' ὃ μάλιστα παρ' ἡμῶν λέγεσθαι χρὴ τοῦτο προσθεὶς καταπαύσω τὸν λόγον. τὸ τῶν εἰδώλων μῖσος κοινὸν πάντων ἐστὶ τῶν μετεχόντων τῆς πίστεως, ἀλλ' ἐκείνης ἐξαίρετον τὸ τὴν Ἀρειανὴν ἀπιστίαν ὁμοίως τῇ εἰδωλολατρίᾳ βδελύττεσθαι. τοὺς γὰρ ἐν τῇ κτίσει τὸ θεῖον εἶναι νομίζοντας οὐδὲν ἔλαττον ἀσεβεῖν ᾤετο τῶν εἰδωλοποιούντων τὰς ὕλας, καλῶς καὶ εὐσεβῶς τοῦτο κρίνουσα· ὁ γὰρ τὸ κτίσμα προσκυνῶν, κἂν ἐπ' ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ τοῦτο ποιῇ, εἰδωλολάτρης ἐστὶ Χριστὸν ὄνομα τῷ εἰδώλῳ τιθέμενος. διὰ τοῦτο μαθοῦσα ὅτι οὐκ ἔστι θεὸς πρόσφατος, μίαν προσεκύνει θεότητα τὴν ἐν πατρὶ καὶ υἱῷ καὶ πνεύματι ἁγίῳ δοξαζομένην. ταύτῃ ἐνηυξήθη τῇ πίστει, ταύτῃ ἐνήκμασεν, ταύτῃ τὸ πνεῦμα παρακατέθετο, ὑπὸ ταύτης προσήχθη τῷ κόλπῳ τοῦ πατρὸς τῆς πίστεως Ἀβραὰμ παρὰ τὴν τοῦ παραδείσου πηγὴν (ἧς ἡ ῥανὶς ἐπὶ τοὺς ἀπίστους οὐκ ἔρχεται), ὑπὸ τὴν σκιὰν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς τοῦ πεφυτευμένου παρὰ τὰς διεξόδους τῶν 9.490 ὑδάτων ὧν καὶ ἡμεῖς ἀξιωθείημεν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ κυρίῳ ἡμῶν· ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ἀμήν. (κεφ. 6 του ίδου λόγου)
Είναι απόλυτα σαφές, ότι κατά τον άγ. Γρηγόριο Νύσσης, ένα σημαντικότατο στοιχείο αγιοκατάταξης, κοινό στοιχείο πάντων των Χριστιανών και εξαιρετικά έντονο στην αγ. Πλακίλλα ήταν η ομολογία Πίστεως και η καταδίκη των αιρετικών στην προκειμένη των Αρειανών. Μάλιστα η Αγία θεωρούσε την αίρεση ως ειδωλολατρεία. Ο δε Άγιος Γρηγόριος ονομάζει την στάση της αυτή καλή και ευσεβή. Διότι τα καλά έργα χωρίς την ορθή πίστη και ομολογία πάτερ, δεν είναι τίποτα. Το λέγει ο Κύριος:
Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος·(Μτ. 10. 32-33, 37-38)
Ναί, πάτερ, αυτά αναγνωρίζει πράγματι η Εκκλησία και κανείς Χριστιανός δεν πρέπει να τα αρνείται, όπως έγινε στον άγ. Παΐσιο, που, σε αντίθεση με όσα κηρύττετε εσείς, διέκοψε μαζί με ολόκληρο το Άγιον Όρος το μνημόσυνο του πατρ. Αθηναγόρα για τις οικουμενιστικές του πράξεις, στον άγ. Πορφύριο που καταδίκασε τον Οικουμενισμό και όλες τις αιρέσεις και θρησκείες, τον άγ. Ιάκωβο Τσαλίκη που δεν συνέτρωγε με παπικούς για να μην συμπροσευχηθεί μαζί τους.
Στην γερόντισσα Γαβριήλα, πάτερ αφού θέλετε να επιβεβαιώσετε τον Άγιο, που έγινε η ομολογία Πίστεως και η καταπολέμηση των αιρετικών και η ονομασία τους ως ειδωλολάτρες; Στην παραμονή της στο οικουμενιστικό μοναστήρι του Ταϊζέ, στην αγάπη της για την ινδοϊστική θρησκεία και τον γκουρουισμό, στην συναναστροφή της με ειδωλολάτρες αναγνωριζόντας τους σημάδια συνομιλίας με τον Θεό και άλλα τόσα; Αν εσείς δεν γνωρίζετε τί ανατολίτικες δοξασίες και τέρατα έχει ξεστομίσει κατά καιρούς η τάδε Γερόντισσα ή ο τάδε άγιος και αν τα είπε, τα πίστευε ή απλά εδωσε τέτοια εντύπωση σε άλλους ή δεν σας νοιάζουν, όπως βλέπετε τους Αγίους και τους πιστούς τους νοιάζουν και θέλουν να τα γνωρίζουν. Διότι η Εκκλησία μας το προστάζει και όχι ένας Πάπας.
Τώρα που βλέπετε ότι ο Άγιος άλλα λέει σε αντίθεση με εσάς, θα αλλάξετε γνώμη;
Α.Τ.
