Είναι να απορεί κανείς, τί άλλο θα μηχανευτούν οι σημερινοί θεολόγοι για να αποφύγουν τις ευθύνες τους. Γράφει ο κ. Χαραλάμπους: Τον τελευταίο καιρό γίνεται πολύς λόγος περί ‘’οικουμενικών προσευχών’’. Μα κ. Χαραλάμπους, τον τελευταίο καιρό γίνονται αυτά; Δεν γίνονται τουλάχιστον από τον καιρό του πατρ. Αθηναγορα δηλ. εδώ και 60 χρόνια, γι' αυτό και είχαν διακόψει το μνημόσυνό του τρεις Επίσκοποι και το Άγιον Όρος; Δεν έχουν γράψει εδώ και δεκαετίες κατά αυτών των προσευχών Άγιοι, Γέροντες και έγκυροι θεολόγοι; Εσείς τώρα (!!!) ανακαλύψατε, ότι γίνονται τέτοιες προσευχές; Δεν το πιστεύουμε. Αντιθέτως πιστεύουμε, ότι χρησιμοποιείτε εντέχνως τέτοιες ορολογίες για να μην υπάρχει η απαίτηση εφαρμογής των Ιερών Κανόνων και των Εντολών των Αγίων, δηλ. διακοπή Κοινωνίας και καθαίρεση για όσους δεν μετανοούν. Έτσι θα συνεχιστούν αυτές οι ανίερες προσευχές. Και μετά από χρόνια ίσως ανακαλύψετε, ότι στην Εκκλησία υπάρχουν Οικουμενιστές!
Τα περί ‘’οικουμενικών προσευχών’’ αντιστρατεύονται την οικουμενικότητα της Εκκλησίας
Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
Τον τελευταίο καιρό γίνεται πολύς λόγος περί ‘’οικουμενικών προσευχών’’, για τις μη επιτρεπόμενες από τους Ιερούς Κανόνες ‘’συμπροσευχές’’ με αιρετικούς. Τα περί ‘’οικουμενικών προσευχών’’, τα οποία ακούγονται στις μέρες μας, λυπούν το πλήρωμα της Εκκλησίας.
Το εννοιολογικό περιεχόμενο του επιθετικού προσδιορισμού ‘’οικουμενικές’’ σε τέτοιου είδους συμπροσευχές, οι οποίες δεν είναι σύμφωνες με τη διδασκαλία της Εκκλησίας, αποτελεί μιας άλλης μορφής εκκλησιολογική στρέβλωση. Αμφισβητείται η οικουμενικότητα της Εκκλησίας και ως εκ τούτου η Καθολικότητά της.
Εκφράσεις όπως, ‘’τότε που η Εκκλησία ήταν ολόκληρη’’, ή αναφορές σε ‘’καθ’ όλου Εκκλησία’’ η οποία συμπεριλαμβάνει και τον Παπισμό, που με λύπη ακούμε, δεν είναι σύμφωνες με τη Ορθόδοξη εκκλησιολογία. Παραπέμπουν επακριβώς στο κακόδοξο ‘’θεώρημα’’ των ’δύο πνευμόνων’’.
Ανάλογο ατόπημα γίνεται και για την ευχή της Μεγάλης Συναπτής «Υπέρ της των πάντων ενώσεως», από τα λεγόμενα «ειρηνικά». Πολλοί θιασώτες του συγκρητιστικού διαχριστιανικού οικουμενισμού, παρερμηνεύουν την ευχή αυτή, ως δήθεν εννοούσαν την ένωση των «εκκλησιών» διαφόρων δογμάτων. Διαστρέφουν τοιουτοτρόπως τη σημασία και το νόημα της ευχής αυτής από τη Μεγάλη Συναπτή.
Στα αρχαία λειτουργικά κείμενα, η Εκκλησία χαρακτηρίζεται «από περάτων έως περάτων της γης». Στο βιβλίο της Αρχαίας Εκκλησίας, «Διαταγαί των Αποστόλων», όπου υπάρχει αρχαίο κείμενο της Θείας Λειτουργίας, αναγινώσκουμε «Υπέρ της Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, της από περάτων έως περάτων δεηθώμεν, όπως ο Κύριος άσειστον αυτήν και ακλυδώνιστον διαφυλάξη και διατηρήση μέχρι της συντελείας των αιώνων».
Το «η Οικουμένη ως συμπεφώνηκεν», (Συνοδικό Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου), καταδεικνύει το πως ορίζεται αληθώς η Οικουμένη, όπου οι πάντες το αυτό φρονούν στα της Πίστεως.
Όταν δέεται ο διάκονος ή ο ιερεύς «υπέρ ευσταθείας των αγίων του Θεού Εκκλησιών», τη στερέωση των Αγίων του Θεού Εκκλησιών εννοεί. Γιατί διαστρέφουν τη σημασία και το νόημα της ευχής αυτής; Η ευχή «υπέρ ευσταθείας των αγίων του Θεού Εκκλησιών», είναι όντως οικουμενική προσευχή, ορθοδόξως εννοούμενη, καθότι αναφέρεται σε όλες τις Τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες και ως εκ τούτου στην οικουμενικότητα της Εκκλησίας.
Μας ξενίζει μήπως ο επιθετικός προσδιορισμός ‘’οικουμενική’’, για τη μη επιτρεπόμενη από τους Ιερούς Κανόνες ‘’συμπροσευχή’’; Η ευκολία της εμμονής για στήριξη της ‘’εκκλησιολογικής’’ στρέβλωσης της Δήλωσης του Τορόντο, η οποία υποβάλλει αναγνώριση ‘’στοιχείων αληθούς Εκκλησίας σε αιρετικές κοινότητες, δεν αφήνει τέτοια περιθώρια.
