σ.σ. Βάζουνε τους ιεράρχες να προωθούν τις ευρωατλαντικές πολιτικές τους και αυτοί το δέχονται! Δέχονται να γίνει ο εις τύπον και τόπον Χριστού επίσκοπος υπάλληλος των πολεμοκάπηλων σχεδίων τους, εις τύπον και τόπον διαβόλου. Η εξωτερική περιβολή τους μοιάζει γελοιωδέστατη καθώς αποκαλύπτεται η πνευματική τους κενότητα και σκοπιμότητα.
Ο Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, όχι τυχαία μάλλον εκεί στην ακριτική Ελλάδα, συνεχίζει να ξηλώνει το πουλόβερ με τις προκλητικές σχισματικές του περιπτύξεις. Πάλι τον είδαμε να έρχεται σε κοινωνία με τους κλεφτοψευτομακεδόνες απατεώνες που επιβουλεύονται την Πατρίδα μας. Τούτος εδώ κρατά τα κάρβουνα αναμμένα για την ώρα που θα ωριμάσουν οι συνθήκες να γίνουν αποδεκτοί από την πλειονότητα των Μακεδόνων Ιεραρχών. Δεν αποκλείεται μάλιστα οι Μητροπολίτες της Βόρειας Ελλάδας που (τους) «έφυγαν»/έστειλαν, να ήτανε μία κίνηση προς αυτήν την κατεύθυνση, δηλαδή να αντικαταστάθηκαν από νέους Μητροπολίτες που είτε βλέπουνε το θέμα της Μακεδονίας αδιάφορα, είτε αντήλλαξαν την εκλογή τους με την αποδοχή των σχισματικών κλεφτοΣκοπιανοκοτάδων.
Την 29η Οκτωβρίου ο Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου Δαμασκηνός συλλειτούργησε με τον ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟ «Στοβίου Ιάκωβο». Το δημοσίευμα ΨΕΥΔΩΣ αναφέρει ότι ο εν λόγω ψευτοκληρικός προέρχεται από την «Αρχιεπισκοπή Αχρίδος». Αν κάποιος τον ρωτήσει από που προέρχεται, αυτός θα απαντήσει «από την Εκκλησία της Μακεδονίας, Αρχιεπισκοπή Οχρίδος», όπως ακριβώς ΥΠΕΓΡΑΨΕ ο ψευδοΣτεφάν στον Πατριάρχη Σερβίας.
Και παρ’ ότι ο Διδυμοτείχου ΨΕΥΔΕΤΑΙ στον Ελληνικό λαό παρουσιάζοντας τον Σκοπιανό με άλλο όνομα από αυτό που ο ίδιος αποδέχεται για τον εαυτό του, στο κήρυγμα μίλησε κατά της υποκρισίας με αφορμή την θεραπεία της αιμορροούσης γυναικός! Μας είπε ο Μητροπολίτης να αγγίζουμε τον Κύριο με άδολη, αληθινή ευγένεια, όχι με την ψεύτικη ευγένεια των υποκριτών, ούτε με την φοβική ευγένεια των δούλων και των καιροσκόπων, ή την τυπική ευγένεια των θρησκευομένων.
Μας είπε δηλαδή να ομοιάζουμε σε αυτόν τον ίδιο, που στέκεται ενώπιον του Θυσιαστηρίου ψευδόμενος ενώπιον του Κύριου.
……………………………………………………………….
«Θάρσει, θύγατερ…» –Ιερά Μητρόπολις Διδυμοτείχου Ορεστιάδος και Σουφλίου
Η μνήμη του καταγομένου από τη Κεσσάνη της Ανατολικής Θράκης και μαρτυρήσαντος στην Αδριανούπολη Οσιομάρτυρος Τιμοθέου του Εσφιγμενίτου (+29 Οκτωβρίου 1820) τιμήθηκε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίων Θεοδώρων Ορεστιάδος, την Κυριακή Ζ! Λουκά, 29η του μηνός Οκτωβρίου ε.έ., ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνού, μετά του οποίου συλλειτούργησε ο φιλοξενούμενος Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Στοβίου κ. Ιάκωβος, εκ της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος.
Ο Σεβασμιώτατος αφορμώμενος από την θεραπεία της αιμορροούσης γυναικός, τόνισε μεταξύ άλλων· ʺΟ Κύριος «ἐνώπιον παντός τοῦ λαοῦ» τίμησε την αιμορροούσα γυναίκα, που Του εμπιστεύθηκε τη ζωή και την ελπίδα της. Τη θεράπευσε μεν μυστικά, αλλά τη δόξασε δημόσια και παντοτινά, όχι για την αρρώστια της, αλλά για τον πόθο και την αρετή, με την οποία Τον προσήγγισε…
»Ανάμεσα στο πλήθος της ανθρωπότητας περπατεί και σήμερα ο Χριστός. Πορεύεται με σκοπό να δώσει ζωή στους απονεκρωμένους από την αμαρτία. Αμέτρητοι άνθρωποι «συνέχουσι» και «ἀποθλίβουσι» τον Κύριο. Ελάχιστοι όμως Τον αγγίζουν με την ποιότητα και την λαχτάρα της αιμορροούσης…
»Ο Κύριος επιθυμεί να Τον προσεγγίζουμε πρωτίστως με απόλυτη πίστη και αδιαμφισβήτητη εμπιστοσύνη χωρίς να παρεισφρύει στη σκέψη μας κανένα μικρόβιο αμφιβολίας. Ο Πλάστης και Πατέρας μας είναι Παντοδύναμος πέρα από κάθε αμφιβολία. Είναι γεμάτος απεριόριστη αγάπη. … Ο Κύριος ωστόσο επιθυμεί και θέλει να Τον αγγίζουμε, με μυστική, άδολη και αληθινή ευγένεια. Δεν θέλει την ψεύτικη ευγένεια των υποκριτών. Δεν θέλει τη φοβική ευγένεια των δούλων και των καιροσκόπων. Δεν θέλει την τυπική ευγένεια των από συνήθεια θρησκευόμενων… Τέλος, ο Χριστός ανταποκρίνεται στο άγγιγμά μας όταν οι σφιγμοί της καρδιάς μας είναι σφυγμοί ευχαριστίας και δοξολογίας του Θεού, γι’ αυτό το υψηλό δώρο της ζωής. Η ζωή μας είναι πολύτιμη, εφόσον αφιερώνεται στην ευχαριστία του Θεού…ʺ
Και έκλεισε λέγων· ʺΗ αιμορροούσα, αγαπητοί, άγγιξε το κράσπεδο των ιματίων του Ιησού και θεραπεύθηκε σωματικά. Το άγγιγμά της είχε πίστη, ευγένεια, αγάπη και γι’ αυτό καταξιώθηκε. Ας αγγίξουμε, λοιπόν, και εμείς τον Κύριο. Όταν Εκείνος ρωτάει: «τίς ὁ ἀψάμενός μου;», ας έχουμε την παρρησία να ομολογούμε τον πόθο μας για το πρόσωπό Του. Έναν πόθο γεμάτο πίστη, ευγένεια και αγάπη, έτσι ώστε να αντλούμε τις άπειρες ευλογίες Του.ʺ
