Η Ἱερά Μονή τοῦ Ὁσίου Παταπίου στά Γεράνεια Ὄρη ἀπέχει 14 χιλιόμετρα ἀπό τό Λουτράκι καί ἀνήκει στήν Ἱερά Μητρόπολη Κορίνθου, Σικυῶνος, Ζεμενοῦ, Ταρσοῦ καί Πολυφέγγους. Ἡ Μονή ἔχει κτισθεῖ σέ μία πλαγιά τῆς κορυφῆς σέ ὕψος 650 μέτρων γύρω ἀπό ἕνα μικρό σπήλαιο τό ὁποῖο χρησιμοποιοῦνταν ἀρχικά σάν ἀσκητήριο, ἐνῷ στήν συνέχεια μέ τήν φροντίδα κληρικῶν καί λαϊκῶν ἔλαβε τήν μορφή ναϋδρίου. Μέσα στό σπήλαιο καί στά δυτικά κοιλώματά του, ἀπεκαλύφθη ἄθικτο καί ὁλόσωμο τό χαριτόβρυτο λείψανο τοῦ ὁσίου Παταπίου
Το σκήνωμα του Οσίου Παταπίου
Ὁ ὅσιος Πατάπιος (380-450 μ.χ.) γεννήθηκε στήν Αἴγυπτο ἀπό εὐσεβεῖς χριστιανούς γονεῖς. Πληροφορίες γιά τόν βίο του δίνουν ὁ Συμεών ὁ Μεταφραστής καί ὁ ὑμνολόγος ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης. Μέ τήν ὁλοκλήρωση τῆς ἐγκυκλίας μόρφωσής του, ἀκολούθησε ἄλλους ἀσκητές στήν ἔρημο βιώνοντας τήν ἁγνότητα, τήν ὑπακοή καί τήν ἀκτημοσύνη, ἀποκτώντας ταυτόχρονα καί φήμη σοφοῦ γέροντα, προσελκύοντας κοντά του πλήθη λαϊκῶν καί μοναχῶν. Προκειμένου νά συνεχίσει τήν ἀσκητική ζωή του, ἀναγκάστηκε νά φύγει γιά τήν Κωνσταντινούπολη καί νά ἐγκατασταθεῖ στίς Βλαχέρνες στόν Κεράτιο κόλπο. Λόγῳ τῆς ἀρετῆς του, συγκεντρώθηκαν γύρω του ἀρκετοί μοναχοί καί συγκροτήθηκε τό κοινόβιο τῆς Μονῆς τῶν Αἰγυπτίων, ἡ ὁποία ἔγινε ἰδιαίτερα γνωστή λόγῳ τῶν θαυμάτων τοῦ ὁσίου Παταπίου. Μετά τό ὁσιακό τέλος του τό τίμιο σκήνωμα παρέμεινε ἀλώβητο στόν χρόνο καί πιθανώτατα μεταφέρθηκε στήν Κωνσταντινούπολη.
Ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Μεταφραστής καί ὁ ὑμνολόγος ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης ἀναφέρουν ὅτι ὁ ὅσιος Πατάπιος κοιμήθηκε εἰρηνικά σέ βαθειά γηρατειά καί ἐνταφιάστηκε στόν ναό τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου στήν Κωνσταντινούπολη. Ὑποστηρίζεται ὅτι μεταγενέστερα τοῦ Ι’ αἰώνα καί κατά τούς πρώτους χρόνους μετά τήν Ἅλωση τῆς Πόλης, εὐσεβεῖς μοναχοί μετέφεραν τό ἅγιο λείψανο καί τό τοποθέτησαν στό ἀσκητήριο τῶν Γερανείων. Ἕνα στοιχεῖο πού ἐνισχύει καί τήν ἄποψη αὐτή εἶναι ἡ ἀπεικόνιση τῆς ἁγίας Ὑπομονῆς στό τέμπλο, ἡ ὁποία πρίν γίνει μοναχή ὑπῆρξε αὐτοκράτειρα καί λέγεται ὅτι ἦταν σύζυγος τοῦ Μανουήλ Β’ Παλαιολόγου. Εἶναι λοιπόν πολύ πιθανό, ἄνθρωποι τῆς ὁσίας Ὑπομονῆς καί πρώην ἀνακτορικοί, φεύγοντας κρυφά ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη, νά μετέφεραν στά Γεράνεια τό ἱερό λείψανο, καί ἵδρυσαν ἐκεῖ τό ἀσκητήριο στό ὁποῖο καί κρυβόντουσαν ἀπό τόν φόβο τῶν Τούρκων.
Ἀφορμή γιά τήν ἀποκάλυψη τοῦ τιμίου λειψάνου τοῦ ὁσίου Παταπίου στάθηκε τό ὕψος τοῦ Ἱερέα Κωνσταντίνου Σουνάκη, ὁ ὁποῖος ἐπισκεπτόμενος συχνά τό ἀσκητήριο, ὅταν λειτουργοῦσε, ἦταν ὑποχρεωμένος νά σκύβει διότι τό σπήλαιο ἦταν χαμηλό. Ἔτσι τό 1904 ζήτησε ἀπό τόν μαρμαρά Βασίλειο Πρωτόπαπα ἀπό τό Λουτράκι νά σκάψει καί νά διευρύνει τό σπήλαιο πρός ὅλες τίς πλευρές. Στήν δυτική πλευρά, μέσα σέ κρύπτη, ἀποκαλύφθηκε τό Ἅγιο λείψανο ὁλόσωμο. Τό σκήνωμα στηριζόταν σέ κέδρινη βάση πρός τό κεφάλι καί μαρμάρινη πρός τά πόδια καί καλυπτόταν μέ σειρά ἀπό κεραμίδια.
Τήν ταυτότητα τοῦ λειψάνου μαρτυροῦσε δερμάτινη μεμβράνη στήν ὁποία ἦταν γραμμένο τό ὄνομα τοῦ ὁσίου Παταπίου.
Είσοδος στο Ασκητήριο όπου φυλάσσεται το τίμιο λείψανο του Οσίου Παταπίου
Τόν Αὔγουστο τοῦ 1952 ἐγκαταστάθηκε ἡ πρώτη μοναχή καί ἄρχισε ἀνεπίσημα ἡ λειτουργία τῆς Μονῆς. Οἱ χριστιανοί τῆς Κορινθίας περιέβαλαν τό μοναστήρι μέ ἀγάπη καί σεβασμό καί βοήθησαν στήν λειτουργία τῆς Μονῆς ὅπου κυριαρχοῦσαν ὁ κόπος καί ὁ μόχθος τῶν μοναζουσῶν.
Ἀπό τότε ἡ Μονή λειτουργεῖ ὡς κοινοβιακό Μοναστήρι καί ἁπλώνεται γύρω ἀπό τό σπήλαιο-ναό ὅπου φυλάσσεται καί τό ἅγιο λείψανο.
Εικόνα του Οσίου στον εξωτερικό χώρο της Μονής
Ἡ Μονή περιλαμβάνει τό Καθολικό πρός τιμήν τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου σέ βυζαντινό ρυθμό, τό ναΰδριο τῆς Ἁγίας Τριάδος στόν χῶρο πού περικλείουν τά κελλιά καί τὸν ναό τῆς ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας, κοιμητηριακός, ἐκτός τοῦ περιβόλου τῆς Μονῆς, πού ἐξυπηρετοῦν τίς λατρευτικές ἀνάγκες τῶν μοναχῶν καί προσκυνητῶν.
Το καθολικό της Μονής προς τιμήν της Κοιμήσεως της υπεραγίας Θεοτόκου
Εξωτερική άποψη της Μονής
Τά πολλά καί ἐξακριβωμένα θαύματα τοῦ Ὁσίου Παταπίου καθώς καί ἡ μοναδική τοποθεσία του, συντελοῦν ὥστε πολλοί προσκυνητές νά καταφεύγουν στήν Ἱερά Μονή τοῦ Ὁσίου Παταπίου γιά νά προσκυνήσουν τό τίμιο λείψανό του καί νά βιώσουν, ἔστω καί λίγο, τούς καρπούς τῆς πνευματικῆς συναναστροφῆς μέ τίς ἀδελφές μοναχές.
Πλήν τοῦ τιμίου σκηνώματος τοῦ ὁσίου Παταπίου, ἡ Μονή ἔχει ἀποθησαυρισμένα καί λείψανα (τμῆμα σιαγόνας) τοῦ ἁγίου Νίκωνος καθώς καί τήν κάρα τῆς ἁγίας Ὑπομονῆς.
Ὅσιε τοῦ θεοῦ πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν.
ΠΗΓΗ : ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΟΣΙΟΥ ΠΑΠΑΠΙΟΥ ΛΟΥΤΡΑΚΙΟΥ.
ΕΙΚΟΝΕΣ – ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ : ΦΥΛΛΑΔΙΟ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΟΣΙΟΥ ΠΑΠΑΠΙΟΥ ΛΟΥΤΡΑΚΙΟΥ, ΣΒΙΛΛΙΑΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ (Φωτογραφίες με την ευλογία των αδελφών Μοναχών της Μονής.)
ΣΥΝΤΑΞΗ : Το παρόν συντάχθηκε από τον Σβίλλια Διονύσιο με την ευλογία των αδελφών Μοναχών της Μονής.
Φωτογραφία απο την Εύρεση του Αγίου Λειψάνου
Λειτουργικά κείμενα
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. δ’.
Ἔν σοι Πάτερ ἀκριβῶς, διεσώθη τὸ κατ᾽ εἰκόνα· λαβὼν γὰρ τὸν σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καὶ πράττων ἐδίδασκες, ὑπερορᾷν μὲν σαρκός, παρέρχεται γὰρ ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου· διὸ καὶ μετὰ Ἀγγέλων συναγάλλεται, Ὅσιε Πατάπιε τὸ πνεῦμά σου.
Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας κλήσεως, ἰχνηλατήσας, ἐκ νεότητος, τᾶς ἐπιδόσεις, δι’ ἀσκήσεως τῷ κόσμῳ ἐξέλαμψας, καὶ δοξασθεῖς ἀπαθείας ταὶς χάρισι, πάθη ποικίλα ἴασαι Πατάπιε, Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.
Κοντάκιον
Τὸν ναόν σου Ἅγιε, πνευματικὸν ἰατρεῖον, οἱ λαοὶ εὑράμενοι, μετὰ σπουδῆς προσιόντες, ἴασιν τῶν νοσημάτων λαβεῖν αἰτοῦνται, λύσιν τε, τῶν ἐν τῷ βίῳ πλημμελημάτων· σὺ γὰρ πάντων τῶν ἐν ἀνάγκαις, προστάτης ὤφθης, Πατάπιε Ὅσιε.
Ὁ Οἶκος
Ἡ σορός σου Σοφὲ πᾶσι βρύει ἰάματα, ἐξ ὧν πάντες πιστοὶ ἀρυόμενοι, σῴζονται ἐκ νόσων πολλῶν, ψυχῶν καὶ σωμάτων, ὧνπερ ὁ τάλας ἐγὼ πεπείραμαι ῥυσθεὶς τῶν θλιβόντων με· καὶ διὰ τοῦτο τὴν σὴν ἀντίληψιν νῦν ἀνευφημῶ, καὶ διηγοῦμαι τρανῶς, πῶς ἐπιφθάνεις τοὺς ἐν ἀνάγκαις, καὶ ἐκλυτροῦσαι πειρασμῶν τοὺς προσιόντας σοι θερμῶς. Διὸ δίδου ἰσχὺν μοι ἀνυμνεῖν σε· σὺ γὰρ πάντων τῶν ἐν ἀνάγκαις, προστάτης ὤφθης, Πατάπιε Ὁσιε.
Κάθισμα
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Πάθη τοῦ σώματος, Θεομακάριστε, Πάτερ ἐξήρανας, δακρύων ῥεύμασι, καὶ ἰαμάτων ποταμούς, Πατάπιε ἀνέβλυσας· ὅθεν προσερχόμενοι, τῷ τιμίῳ λειψάνῳ σου, χάριν τε καὶ ἔλεος, προφανῶς ἀρυόμεθα, τιμῶντές σου τὴν μνήμην ἀξίως, πίστει θερμῇ θεομακάριστε.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ 8/12/2014