Μία ἁπλὴ σύγκριση ἀρκεῖ
τοῦ Ἀδαμαντίου Τσακίρογλου
Ὅταν μετὰ τὴν γαλλικὴ ἐπανάσταση καὶ μετὰ τὸ ἀποτυχημένο σύνταγμα τῆς συνταγματικῆς μοναρχίας τὸ διευθυντήριο ἀνεκάλυψε, ὅτι ἡ κατάσταση στὴν Γαλλία δὲν ἦταν ἡ ἐπιθυμητή, ἐξουσιοδότησε τὸν Ροβεσπιέρο μὲ τό, κατὰ τὰ ρωμαϊκὰ πρότυπα, ἀξίωμα τοῦ δικτάτορα. Αὐτὸς ἐγκαινίασε τὴν περίοδο τῆς τρομοκρατίας καὶ ἐφάρμοσε τότε εἰς τὸ ὄνομα τῆς ἐλευθερίας καὶ τῶν ἀρχῶν τῆς ἐπανάστασης τον, ὅπως τὸν ὀνόμασε, «δεσποτισμὸ τῆς ἐλευθερίας», ὁ ὁποῖος κατήργησε τὴν πολυπόθητη ἐλευθερία τοῦ γαλλικοῦ λαοῦ, ὀνόμασε τὸν κάθε ἀντιφρονούντα ἐχθρὸ καὶ αὐτὸ ἔγινε ἀφορμὴ νὰ χάσουν μέσα σὲ ἕνα χρόνο τὴν ζωὴ 40.000 συμπολιτες του, στενοί του φίλοι καὶ στὸ τέλος νὰ χάσει καὶ τὴν δική του.
Σήμερα λέμε ὅτι τὸ κράτος ποὺ ἐκφράζει τὴν νέα woke κουλτούρα εἶναι ὁ νέος Ροβεσπιέρος.
Συγκρίνοντας ὅμως παράλληλα τὴν συμπεριφορὰ καὶ τὶς δηλώσεις των οἰκουμενιστῶν, καὶ κατὰ κύριον λόγον τῶν οἰκουμενιστῶν Ἀρχιερέων καὶ Ἱερέων φυσικὰ μετὰ τῶν αὐλικῶν τους, μὲ τὴν συμπεριφορά του Ροβεσπιέρου καὶ με τὸ κράτος μποροῦμε νὰ μιλήσουμε καὶ γιὰ ἕναν ἄλλο δεσποτισμό, τὸν δεσποτισμὸ τῶν οἰκουμενιστῶν. Ἕνας δεσποτισμὸς ποὺ ἀποδεικνύει ὅτι μόνο τυχαία δὲν εἶναι ἡ συμπόρευση ''εκκλησιαστικῆς ἡγεσίας καὶ κράτους. Ἔχοντας παρερμηνεύσει κύρια μηνύματα τοῦ Εὐαγγελίου, ἔχοντας ἐκκοσμικεύσει καὶ ἰδεολογικοποιήσει χριστιανικὲς ἀξίες καὶ διδασκαλίες καὶ ἐνδεδυμένοι τὸν διαφανῆ χιτῶνα ἑνὸς ἐκσυχρονισμοῦ προσπαθοῦν νὰ ἐπιβάλουν ἕνα νεοταξικὸ μόρφωμα κοινωνικοῦ, πανθρησκειακοῦ περιεχομένου καταργῶντας ἢ παραβλέπωντας τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, παραμορφώνοντας τοὺς λόγους καὶ τὰ ἔργα τῶν Ἁγίων καὶ διαστρεβλώνοντας τὸν ρόλο τῆς Μίας Ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.
Ὅπως ὁ Ροβεσπιέρος φοροῦν δύο προσωπεῖα. Στοὺς «Ἔξω», τοὐτέστιν στοὺς κάθε εἴδους ἀλλόδοξους, αἱρετικούς, στοὺς ἄδικους καὶ ἰσχυροὺς δυνάστες αὐτοῦ τοῦ κόσμου, στοὺς ἑκάστοτε δημοσιογράφους, στοὺς ὑβριστὲς καὶ ἀρνητὲς τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας Του ἐμφανίζονται γεμᾶτοι ἀγάπη, μιλοῦν γιὰ τὴν σπουδαιότητα τῶν ὁμοιοτήτων καὶ ὄχι τῶν διαφορῶν, ὀργανώνουν ἐκδηλώσεις πρωτάκουστης ἐφευρετικότητας, προωθοῦν μηνύματα ὅπως εἰρήνη, σεβασμὸς τῆς ἑτερότητας, θρησκευτικὴ διαφοροποίηση, δικαίωμα ἔκφρασης καὶ ἐλευθερίας του λόγου, ἀνακαλύπτουν ἀντὶ γιὰ τὴν μία καὶ στενὴ πολλὲς ὁδούς, οἱ ὁποῖες ὑποτίθεται ὁδηγοῦν στὸν Θεὸ καὶ στὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Ὅσον ἀφορᾶ ὅμως τοὺς «Μέσα», τοὐτέστιν τοὺς ὁμόθρησκους καὶ ἀδελφοὺς τοὺς Ὀρθόδοξους, ἀπειλοῦν καὶ καταδικάζουν αὐστηρότατα, ὅποιον τολμήσει νὰ τοὺς ἀμφισβητήσει, διαπομπεύουν ὅποιον δικαιωματικά τους ἀντιμιλήσει καὶ τὸν στολίζουν μὲ κοσμητικὰ ἐπίθετα «ἀπείρου κάλλους» ποὺ θὰ ζήλευε κάθε δημαγωγὸς καὶ κάθε γραφικὸς θαμῶνας καφενείου. Παράλληλα ὡς μέτοχοι τῆς σύγχρονης ἐπιστημονικῆς ἔπαρσης καὶ ξεχνόντες, ὅτι ὁ Θεὸς ἔκρυψε τὴν σοφία του ἀπὸ τοὺς σοφοὺς καὶ τὴν ἔδειξε σὲ νήπια, μεταλλάσουν τὸ διδακτορικὸ σὲ δικτατορικό, αὐτοανακηρύτονται σὲ θεολογικὲς αὐθεντίες, καταργοῦν τὸν μακαρισμὸ τῶν πτωχῶν τῷ πνεύματι, ὑπερβαίνουν τοὺς Ἅγιους Πατέρες καὶ ἀπειλοῦν ὡς δεύτερη Ἱερὰ Ἐξέταση, ὅλους ὅσους σταθοῦν ἐμπόδιο στὴν προσπάθεια τοὺς αὐτή, μὲ τὶς ὕψιστες ἐκκλησιαστικὲς ποινές. Οἱ οἰκουμενιστὲς ἀπὸ τὸ εὐλογημένο ἀξίωμα τοῦ Ἐπισκόπου παρήγαγαν δεσπότη-μονάρχη, ἀπὸ τὸ ἔλλογο ποίμνιο θέλουν νὰ παράγουν ἄβουλη ἀγέλη, ἀπὸ τὸν Ἕναν Ποιμένα Χριστὸ δημιούργησαν πολλοὺς ποιμένες μὲ ράβδο σιδηρᾶ γιὰ τὸ ποίμνιο καὶ βλαστὸ πόας γιὰ τοὺς ξένους τοῦ ποιμνίου. Διδάσκουν ἕναν παραποιημένο Χριστὸ καὶ μία παραποιημένη Ἐκκλησία χωρὶς νὰ ἔχουν τὸ δικαίωμα, γιατί δέν τους ἀνήκουν, ὅπως τοὺς προεῖπε ὁ Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ὁ ὁποῖος ἐν ἀντιθέσει μὲ αὐτούς, ἂν καὶ καθηγητὴς δυτικοῦ πανεπιστημίου δὲν ντράπηκε νὰ ὁμολογήσει Χριστὸ σὲ ἕναν ἄθεο κόσμο καὶ βασανίσθηκε γιὰ τὴν πίστη του.
Ὡς παράδειγμα ἂς πάρουμε τὴν ἐμετικὴ συνέντευξη τοῦ Μεσσηνίας Χρυσοστόμου (ἐδῶ) ὅπου γεμᾶτος μὲ ἑωσφορικὴ καὶ ξένη σὲ πραγματικὸ ἐπίσκοπο ἔπαρση, ὁ λεγόμενος ἐπίσκοπος ὀνομάζει, ὅσους ἀντιτίθενται στὴν Σύνοδο Ναζὶ καὶ ἀρία φυλὴ λέγοντας κατὰ λέξη:
«..Μπορεί η Σύνοδος να υιοθετήσει τέτοιου είδους ναζιστικές πρακτικές με αποχρώσεις χριστιανικής ηθικής της “αρίας φυλής” ή τέτοιου είδους αποκλεισμούς, όταν ο Χριστός τονίζει ότι “πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν”»;
Ποιά εἶναι ἡ διαφορὰ μὲ τὴν ἀκόλουθη ἔκφραση ἱερέως γιὰ ὅσους ἀντιδροῦν ἐνάντια στὸν γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων: "Μου απάντησε ότι αυτό που είπα ακούγεται πολύ Άουσβιτς" (ἐδῶ); Καμία!
Ὡς παράδειγμα ἂς πάρουμε τὴν ἐμετικὴ συνέντευξη τοῦ Ζιμπάμπουε Σεραφείμ (ἐδῶ) ὅπου γεμᾶτος μὲ ἑωσφορικὴ καὶ ξένη σὲ πραγματικὸ ἐπίσκοπο ἔπαρση, ὁ λεγόμενος ἐπίσκοπος λέγει κατὰ λέξη: «Όσοι κακολογούν την Πανορθόδοξο Σύνοδο μας θυμίζουν τους επικίνδυνους Φαρισαίους». Ποιά εἶναι ἡ διαφορὰ μὲ τὴν ἀκόλουθη ἔκφραση τοῦ ἴδιου ἱερέως γιὰ ὅσους ἀντιδροῦν ἐνάντια στὸν γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων: "Τότε ο Πατέρ μου είπε την ιστορία του Τελώνη και του Φαρισαίου που δεν έβλεπε τον εαυτό του"; Καμία!
Μία ἁπλὴ σύγκριση ἀρκεῖ.
Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου
