Οι ρίζες πρέπει να ξεραθούν.
«Ολα είναι τώρα» αποφαίνεται μια διαφήμιση που προσπαθεί να πουλήσει προϊόν μαζί με τρόπο ζωής, ο οποίος οδηγεί στην κατάρρευση του πολιτισμού και στην οριστική υποδούλωση του ανθρώπου σε άγνωστη εστία δυνάμεως. Η θεοποίηση του παρόντος προϋποθέτει τη διακοπή σχέσεων με το παρελθόν και την αδιαφορία για το μέλλον. Οι ρίζες πρέπει να ξεραθούν. Ανήκουν στο παρελθόν. Τα κλαδιά, που απλώνονται στο μέλλον, να κοπούν. Από το δέντρο να μείνει μόνο ένα κούτσουρο. Ανήμπορο να τραφεί, να μεταβολίσει το φως, να υπάρξει. Με την εφαρμογή του «Ολα είναι τώρα», τα πάντα συμπυκνώνονται στο κυνήγι της μέγιστης απόλαυσης στον παρόντα χρόνο. Στ’ αλήθεια, δεν υπάρχει μεγαλύτερη και πιο θανάσιμη παγίδα για το ανθρώπινο είδος.
Το «Ολα είναι τώρα» σημαίνει ότι όσα θεωρούμε σπουδαία και βρίσκονται είτε πίσω είτε μπροστά μας είναι ασήμαντα και σημασία έχει μόνο ό,τι αγγίζουμε και αισθανόμαστε. Το «Ολα είναι τώρα» σημαδεύει και τα πρόσωπα. Εκείνοι που αγωνίστηκαν για να φτάσουμε εδώ είναι μηδενικά – αν δεν αποτελούν κιόλας αρνητικές περιπτώσεις.
Οι μεγάλες ιστορικές μορφές, τα σπουδαία δημιουργήματα, η κληρονομιά που αξίζει να διατηρήσουμε βρίσκονται διαρκώς στο στόχαστρο – κι αυτό, όπως εξηγήθηκε προηγουμένως, δεν γίνεται από καπρίτσιο. Είναι αποτέλεσμα πολυετούς σχεδιασμού και συνδυασμού δυνάμεων για την επίτευξη του τελικού στόχου. Ο Χριστός δέχεται τις περισσότερες επιθέσεις. Αναμενόμενο, άλλωστε, το νεοταξικό μένος να στρέφεται εναντίον του Θεού, αφού μόνο Εκείνος, ως ο σημαντικότερος υπερασπιστής και ελπίδα του είδους μας, μπορεί να σηκώσει τον πολιτισμό μας από το τέλμα στο οποίο έχει παγιδευτεί.
Ο Ομηρος χαρακτηρίζεται ρατσιστής, οι κλασικοί είναι σωβινιστές, οι πολεμιστές που θυσιάστηκαν για το έθνος μισαλλόδοξοι και… φασίστες και οι σπουδαίοι λογοτέχνες είναι σεξιστές. Τα παραδείγματα από τη διάδοση τέτοιων άθλιων, αβάσιμων αλλά και ενίοτε παρανοϊκών απόψεων είναι πάμπολλα. Κι όσο πλησιάζουμε στο σημείο που θα κριθεί αν κερδήθηκε ή όχι ο παγκόσμιος πνευματικός αλλά και πολιτικός πόλεμος που διεξάγεται εδώ και δεκαετίες τα κρούσματα των επιθέσεων στους σπουδαίους του παρελθόντος θα πληθαίνουν.
Η ιδεολογία της ακύρωσης του παρελθόντος αποτελεί απαραίτητο στάδιο της πολιτισμικής μονομορφοποίησης και της πολιτικής ενοποίησης των λαών σε έναν παγκόσμιο χυλό. Με έθνη ακμαία, που στηρίζονται στον θείο λόγο, έχουν ρίζες βαθιά στον χρόνο και μοιράζονται γλώσσα, θρησκεία, κοινούς αγώνες και στόχους για το μέλλον δεν είναι εφικτή η παγκοσμιοποίηση, δεν ευοδώνονται οι νεοταξικοί σχεδιασμοί. Γι’ αυτό συστηματικά επιδιώκονται η κατεδάφιση των προτύπων, το κόντεμα όσων το ήθος και οι πράξεις τους πυργώνονται πάνω από τα συνηθισμένα.
Οι προσπάθειες, όμως, να νικηθεί το παρελθόν είναι ατελέσφορες. Ο,τι γράφτηκε δεν ξεγράφεται. Το παρελθόν δεν κατακτάται.
Πηγή: Η θέση μας/Εφημερίδα Δημοκρατία
newsbreak.gr30.06.2024
