.jpg)
Πίστις! Μυστικός μοχλός που μετακινεί όρη. Ω πίστις, μεγάλα τα κατορθώματά σου!
Και απόδειξις, μία εκ των μυρίων αποδείξεων της θαυματουργούσης πίστεως, είναι ο Παπουλάκος.
Τί ήταν ο Παπουλάκος;
Αρχιεπίσκοπος; Μητροπολίτης; Διευθυντής Αποστολικής Διακονίας; Καθηγητής θεολογικής σχολής; Ιεροκήρυκας; Εφημέριος πλούσιας ενορίας πόλεως;
Είχε πτυχία και διπλώματα και σπουδές του εξωτερικού;
Τίποτε από όλα αυτά. Ο Παπουλάκος ήταν ένας απλός μοναχός, ελαχίστων γραμματικών γνώσεων, αλλ’ ό,τι έπραξε υπέρ του λαού, υπέρ της ορθοδόξου πίστεως, δεν μπόρεσαν να πράξουν όλοι οι επίσκοποι και θεολόγοι της εποχής του.
Φαινόμενο, φωτεινό μετέωρο, αστέρας που σελάγισε στον ουρανό της Ελλάδος! Νεώτερος απόστολος του Χριστού ανεδείχθη ο Παπουλάκος.
«Πίστει» (Εβρ. 11,3 κ.ἑ.) και μόνον πίστει ανεδείχθη.
Ο λόγος του ήταν νόμος, του είχαν απόλυτη εμπιστοσύνη. Είχε γίνει η ήρωας του λαού. Περιοδεύοντας έφτασε στην Καλαμάτα. Τον ακολουθούσαν χιλιάδες. Σχηματίστηκε ιερά λιτανεία.
Προπορευόταν ένας πιστός κρατώντας το σταυρό, ακολουθούσε κλήρος και λαός ψάλλοντας «Τη υπερμάχω Στρατηγώ…».Αυτά έφεραν μεγάλη ταραχή στους κρατούντας. Η Ιερά Σύνοδος και τα ανάκτορα ταράχθηκαν.
Διεβλήθη ότι συνωμοτεί κατά του καθεστώτος, όπως ο Χριστός κατά του καίσαρος.
Ο άοπλος αρχηγός κινήματος!
Ώ κόσμε…, και προς καταστολήν του κινήματος (!) κίνησαν στρατό και στόλο να συλλάβη τον επαναστάτη! Βρήκε τότε καταφύγιο στα σπήλαια της Μάνης.
Εκεί ήταν αδύνατο να συλληφθεί· όλη η Μάνη τον φρουρούσε.
Ο ιεραπόστολος της Ορθοδοξίας όμως προδόθηκε, μπήκαν σε ενέργεια τα τριάκοντα αργύρια. Ιούδας γι᾽ αυτόν στάθηκε ένας ιερεύς, ο παπα-Βασίλαρος, στον οποίο το κράτος έδωσε 6.000 χρυσές δραχμές αμοιβή για την προδοσία.
Έτσι ο Παπουλάκος συνελήφθη και στις 27 Ιουλίου του 1852 τον έρριξαν στις φυλακές του ‘Ρίο έξω απ᾽ την Πάτρα.
Μετά από ένα χρόνο περίπου τον μετέφεραν σιδηροδέσμιο στην Αθήνα να δικαστή. Απ᾽ όπου περνούσε, ο λαός υποκλινόταν και προσεύχοταν.
Στο δικαστήριο ο πρόεδρος τον ρώτησε:
–«Ποιόν διορίζεις συνήγορό σου;»
–«Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι συνήγορός μου», απαντά.
Το ακροατήριο σείστηκε από συγκίνησι.• Η δίκη ήταν αδύνατον να συνεχιστή θεωρήθηκε σκόπιμο ν᾽ αναβληθή.
Τα τελευταία Χριστούγεννά του ήταν του 1860. Χριστούγεννα.
Να είσαι φυλακισμένος για τον Χριστό είναι γλυκύς παράδεισος. Χριστούγεννα.
Να είσαι σε μέγαρο πολυτελέστατο με υπηρέτες και υπηρέτριες, αλλά να εορτάζεις χωρίς Χριστό, τούτο είναι πικρία και θάνατος.
Μετά από λίγες μέρες βάρυνε πιά. Έπεσε κλινήρης. Ήταν όλο προσευχή, κατάνυξι, δάκρυα.
Τις παραμονές του θανάτου του ο χωροφύλακας που τον φρουρούσε ήρθε, γονάτισε μπροστά του και είπε:
«Πάτερ μου, η ζωή σου με συγκίνησε. Δεν θέλω να επιστρέψω πιά στον κόσμο θέλω να γίνω μοναχός και να πάρω το όνομά σου».
Στις 18 Ιανουαρίου του 1861, εορτή του μεγάλου προμάχου της Ορθοδοξίας αγίου Αθανασίου, ο νεώτερος πρόμαχός της στην Ελλάδα Χριστοφόρος Παπουλάκος παρέδωσε το πνεύμα στον Κύριο.
Η προτομή του Παπουλάκου θα φωνάζει:
Ορθόδοξοι χριστιανοί! Δεν λυπάσθε να βλέπετε επί ένα αιώνα και πλέον τη μητέρα σας, την Εκκλησία, αισχρά του κράτους υπηρέτρια στα άνομα και αντικανονικά θελήματά του; Εμπρός. Αγωνισθείτε, μικροί και μεγάλοι. Ελευθερώστε την Μητέρα, για να είσθε άξιοι υιοί αυτής.
«Στήκετε, και κρατείτε τας παραδόσεις» της Ορθοδοξίας (Β Θεσ. 2,15).
(†) επίσκοπος Αυγουστίνος
Περιληπτική μεταφορά σε απλή γλώσσα άρθρου που δημοσιεύθηκε πριν από 67 χρόνια στο περιοδικό «Χριστιανική Σπίθα» (Κοζάνη, φ. 137/Δεκέμβριος 1952) και περιελήφθη στο βιβλίο «Δύο αδελφά ρεύματα (μοναχισμός – ιεραποστολή)» (Αθήναι 1989, σ. 218) 30-11-2018.
