Όταν ακούτε ή διαβάζετε μία ανάλυση στην οποία αναφέρεται ότι ο Μαυροκορδάτος είχε εθνικό όραμα και σχέδιο ή είναι παρεξηγημένος, αμέσως να λαμβάνετε υπόψιν σας ότι ο αναλυτής είναι το πιθανότερο εθνοαποδομητής. Η έννοια Μαυροκορδάτος συνδέεται με τον δυτικό ξένο παράγοντα και μάλιστα με τον έλεγχο επί της αντίληψης της εθνικής ταυτότητας που έχουν οι Έλληνες για τον εαυτό τους.
Αποτελεί έναν εξευγενισμένο «οριενταλισμό», έναν δηλαδή πολιτισμικό ιμπεριαλισμό σύμφωνα με τον οποίο οι Έλληνες οφείλουν την απελευθέρωσή τους στις Μεγάλες Δυνάμεις και οι κυβερνήτες τους οφείλουν να είναι αποδεκτοί από τον ξένο παράγοντα, αλλιώς, τελεολογικά θα οδηγηθούν στην καταστροφή. Πρόκειται για μία ψυχολογική επιχείρηση διαμόρφωσης ενός Ελληνικού δουλικού ανθρωπότυπου εν είδει ιθαγενούς και θείου από το Σικάγο.
Αυτοί δε που διεξάγουν αυτές τις επιχειρήσεις ειλικρινώς πιστεύουν ότι αυτοδικαίως πρέπει να κυβερνούν την Ελλάδα διότι οι Έλληνες είναι ανάξιοι να διαχειριστούν τόσο την ιστορικοπολιτισμική κληρονομιά τους όσο και τον σημαντικό γεωστρατηγικό κόμβο της νοτιανατολικής Μεσογείου όπως ακριβώς πίστευαν στην Βουλή των Λόρδων κατά το παρελθόν ότι οι Αιγύπτιοι καλώς ήταν σκλάβοι και άποικοι αφού αδυνατούν να σηκώσουν την πολιτισμική τους κληρονομιά και εν συντομία θα έπρεπε να χρωστούν και χάρη από πάνω στους Βρετανούς που τους καταδυναστεύουν. Ήδη από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα ο Άγγλος αξιωματικός Τζέιμς Νάπιερ διακήρυττε ανερυθρίαστα ότι «Η ελληνική κυβέρνηση δεν θα έπρεπε να ασχολείται με συντάγματα…ο Πρίγκηπας Μαυροκορδάτος θα έπρεπε να γίνει δικτάτορας». Σας θυμίζει άραγε κάποιον σύγχρονο γνωστό ιστορικό;
Η απομάγευση από αυτήν την ερεβώδη γνωσιολογική μάστιγα θεραπεύεται σταδιακά από σημαντικές ιστορικές προσωπικότητες που συνεχίζει να γεννά ο τόπος τούτος σε πείσμα διαφόρων νεοραγιάδων. Φυσικά, οι στρατιωτικοί και οπλαρχηγοί της Επανάστασης στερούνταν της απαραιτήτου παιδείας και ορθά έχει επισημανθεί ότι έλειπε ενιαίο πολιτικό και στρατιωτικό μέτωπο υπό την προϋπόθεση ότι το πολιτικό μέρος δεν απαρτιζόταν από πολιτικές ελίτ δουλικές στον ξένο παράγοντα. Εάν ήταν να διαλέξει μεταξύ των δύο δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι η στρατιωτική ηγεσία ήταν πιο συμφέρουσα για τον Έθνος ώστε να οδηγηθούμε σε ανεξάρτητο και αυτόνομο κράτος.
Διαβάστε τι είπαν για τον «αδικημένο» Μαυροκορδάτο σημαντικοί ιστορικοί, ερευνητές, ιστορικά πρόσωπα:
Δημήτρης Φωτιάδης: «Ο πιο διαβολεμένος απ’ όλους τους Φαναριώτες που ήρθανε στην Ελλάδα στάθηκε ο Μαυροκορδάτος. Το τι κακό έκανε αυτός ο άνθρωπος σε τούτον τον τόπο δε λέγεται. Και δεν το πλέρωσε μονάχα η γενιά του Εικοσιένα. Ίσαμε τώρα το δικό του πνεύμα μας κυβερνάει και δε μας αφήνει να προκόψουμε [...] Ο Καραϊσκάκης έπεσε θύμα της εγγλέζικης πολιτικής στην Ελλάδα κι εμπνευστές της σατανικιάς δολοφονίας του στάθηκαν ο Κόχραν, ο Τσωρτς κι ο Μαυροκορδάτος». Ιωάννης Φιλήμων: «...να σπείρωσι [ο Μαυροκορδάτος και ο Νέγρης] την διχόνοιαν και μέχρις αυτής του χωρικού της καλύβης». Νικόλαος Σπηλιάδης: «...θα καταδιαιρέσει τους Έλληνας, και θα καταστήσει θέατρον εμφυλίων πολέμων και ταραχών την Ελλάδα, και θα την ρίψει εις μυρίας συμφοράς…». Μακρυγιάννης: «...ο δουλευτής … των Τούρκων, ο Μαυροκορδάτος…ο αγαπημένος των τυράγνων». Χρήστος Α. Στασινόπουλος: «Ο Κολοκοτρώνης δεν άργησε να κατανοήση τον υποκριτικό και σατανικό χαρακτήρα του Μαυροκορδάτου και δεν έδειχνε κανένα σεβασμό στη βελάδα που φορούσε ο νεοφερμένος αυτός ψευτοπρίγκιπας, ενώ ο Δημ. Υψηλάντης ξεγελάστηκε από τα υποκριτικά του φερσίματα». Κολοκοτρώνης: « Είπα στον Μαυροκορδάτο διατί να κάμης αυτό; αυτός αρχήνησε να μου απολογιέται με τα γέλια τα συνηθισμένα, και μου λέγει ότι είναι συμφερώτερον δια το έθνος το Βουλευτικό παρά το Εκτελεστικό…. Σου λέγω τούτο κύριε Μαυροκορδάτε, ότι εσυναναστράφημεν σαράντα ημέρας εις το Εκτελεστικό, και σου λέγω μη καθίσης Πρόεδρος, διότι έρχομαι και σε διώχνω με τα λεμόνια, με τη βελάδα που ήλθες – και εβγήκα εις σουλάτσο. Ο Κυρ Αναγνώστης, που ήταν παρών και που έμεινε πίσω, του είπε: έντεσα εγώ και εγλύτωσες, ειμή θα σε σκότωνε – και έριξε το φαρμάκι του και αυτός. Την ίδια νύκτα επήρε τα πλυμένα του ο Μαυροκορδάτος και πέρασε στο Κρανίδι και έπειτα εις την Ύδραν». Δημήτριος Αινιάν: «Ο Μαυροκορδάτος και η παρ’ αυτού διορισθείσα επιτροπή ομού με άλλους τινάς των αξιωματικών του στρατιωτικού διεκήρυξαν προδότην τον Καραϊσκάκην, του αφήρεσαν τον βαθμόν και τον διέταξαν να αναχωρήση από την Δυτικήν Ελλάδα». Αλέξανδρος Ι. Δεσποτόπουλος: «...της αντιπολίτευσης κατά του Καποδίστρια ηγούντο οι πρόκριτοι της Ύδρας και μετ’ αυτών ως σύμβουλος ο Μαυροκορδάτος....ο εν Ελλάδι Αντιπρέσβυς της Γαλλίας ήρχισε να ενθαρρύνη εντονώτερον, όπως και ο Αντιπρέσβυς της Αγγλίας, τους πολιτικούς αντιπάλους του Κυβερνήτου προς ενεργωτέραν δράσιν εναντίον αυτού».Εν ολίγοις, την ιστορία την μαθαίνουμε κυρίως από τις πρωτογενείς πηγές και την εθνική μας αυτογνωσία την εμπιστευόμαστε σε ανθρώπους με ΔΙΑΠΙΣΤΩΜΕΝΗ εθνική συνείδηση.
