Η Ενότητα στον Αγώνα για την Ορθόδοξη Παράδοση:
π. Σπυρίδωνα και π. Σωτηρίου
Σε μια εποχή όπου οι προκλήσεις για την Ορθόδοξη Εκκλησία είναι πολλές και σύνθετες, η ανάγκη για διατήρηση της ακεραιότητας της πίστης και της παράδοσης αναδεικνύεται ως κεντρικό ζήτημα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η φωνή κληρικών που εκφράζουν ανησυχίες για σύγχρονες τάσεις, όπως η αίρεση του Οικουμενισμού, ο Καισαροπαπισμός και η «φεουδαρχία» των Αρχιερέων, γίνεται η μεγάλη φωνή των χριστιανών ορθοδόξων πιστών.
Η Ενότητα στον αγώνα αυτόν αποτελεί η κοινή στάση του
π. Σπυρίδωνα και του π. Σωτηρίου.
❖❖❖
«Θαυμάζω ὅτι οὕτω ταχέως μετατίθεσθε ἀπὸ τοῦ καλέσαντος ὑμᾶς ἐν χάριτι Χριστοῦ εἰς ἕτερον εὐαγγέλιον,
ὃ οὐκ ἐστὶν ἄλλο, εἰ μή τινές εἰσιν οἱ ταράσσοντες ὑμᾶς καὶ θέλοντες μεταστρέψαι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ.
Ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ’ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω.
Ὡς προειρήκαμεν, καὶ ἄρτι πάλιν λέγω· εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ’ ὃ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω».
(Αποστόλου Παύλου, προς Γαλατας Α Επιστολή, 6-9)
Μετά λύπης μας μεγάλης, διαπιστώνουμε καθημερινά, πως ζούμε σε μια εποχή, που βλέπουμε, γνωρίζουμε και βιώνουμε, ίσως πέρα από κάθε εποχή, είτε αφορά τα κράτη, είτε τις κυβερνήσεις και τον πολιτικό κόσμο, είτε ακόμα και την εκκλησία ως σύστημα διοίκησης, με βιασύνη ανεξήγητη, να προωθούν νέα πρότυπα και να αθετούν την Έλληνο-χριστιανική Παράδοση, τους νόμους της ηθικής και της ορθής πίστης, όπως –προφανώς- ως χριστιανοί πιστεύουμε ότι ετέθησαν από τον ίδιο τον Χριστό.
❖❖❖
Η Κοινή μας Ανησυχία: Να παραμείνει ακέραια και αμόλυντη η Ορθόδοξη Πίστη και Παράδοση!
Ως χριστιανοί γνωρίζουμε, πως: «Τα δόγματα και οι νόμοι της Εκκλησίας διατελούσιν αναλλοίωτα και αιώνια, άνευ αλλοιώσεως, προσθήκης ή αφαιρέσεως» (Κοσμάς Φλαμιάτος). Όποιος, δεν πιστεύει το αυτό, δεν λογίζεται χριστιανός ορθόδοξος, καθ ότι διαβάζουμε:
«Αμήν γαρ λέγω ὑμῖν, ἓως ἂν παρέλθῃ ὀ οὐρανός και ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν μία κεραία οὐ μη παρέλθῃ ἀπό τοῦ νόμου ἓως ἂν πάντα γένηται. Ὃς ἐάν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων και διδάξῃ οὓτω τους ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὑρανῶν ‧ ὃς δ΄ἂν ποιήσῃ και διδάξῃ , οὒτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν.» (Ματθ. Κεφ. Έ , 18-19).
«Σε κανένα δεν ἐπιτρέπεται να παρουσιάζει ἂλλη πίστη ἀπό την πίστη πού ὃρισαν οἱ Ἃγιοι Πατέρες…».
(Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός)
Επομένως, εάν θέλουμε να διατηρήσουμε την ύψιστη τιμή να ανήκουμε στην Εκκλησία του Χριστού, πρέπει να εναντιωθούμε, σε κάθε προσπάθεια αποδόμησης της χριστιανικής μας κληρονομιάς που αφορά κυρίως την Πίστη και την Ηθική, σε κάθε τι που καταργεί την Ελευθερία της συνείδησης μας, και επιβάλει τον στιγματισμό και την απαγόρευση της χριστιανικής ένστασης και αντίρρησης.
Αμφότεροι ως ιερείς, ο καθένας από το δικό του μετερίζι και με τον δικό του τρόπο, έχουμε εκφράσει στην διοίκηση της Εκκλησίας, αλλά και δημόσια τις ανησυχίες μας για ζητήματα που θεωρούμε ότι απειλούν την καθαρότητα της Ορθόδοξης πίστης. Η βασική προτεραιότητα εστιάζεται στην ανάγκη για διατήρηση της Ορθόδοξης Παράδοσης και την Ομολογία της Πίστεως μας, αλώβητης από ξένες προς την Ορθοδοξία αιρετικές επιρροές.
Ο Οικουμενισμός, η προσπάθεια δηλαδή για προσέγγιση και ενότητα μεταξύ του συνονθυλεύματος της πανθρησκείας του αληθώς Προδρόμου του Αντίχριστου, της Αιρέσεως του θρησκευτικού Συγκρητισμού, αποτελεί το μεγαλύτερο σημείο διαφωνίας και ενστάσεως μας. Ως χριστιανοί ορθόδοξοι ιερείς, βλέπουμε πλέον με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι ο Οικουμενισμός οδηγεί σε συμβιβασμούς δογματικού χαρακτήρα και αλλοιώνει την μοναδικότητα της Ορθόδοξης αλήθειας.
«Ἐχθρούς γάρ τοῦ Θεοῦ ὁ Χρυσόστομος , οὐ μόνον τους αἱρετικούς, ἀλλά και τους τοῖς τοιούτοις κοινωνοῦντας, μεγάλῃ τῇ φωνῇ ἀπεφήνατο».
(Ιερού Χρυσοστόμου)
«Κἂν μυρίας ἀρετάς κτίζωμεν, μη ἓχοντες δε θεμέλιον την ὀρθήν Ὁμολογίαν , σαθρά κτίζομεν».
(Ἱερός Θεοφύλακτος).
Η Ορθοδοξία είναι η πληρότητα της αλήθειας και δεν μπορεί να εξισωθεί με άλλες χριστιανικές παραδόσεις, που οι Πατέρες της Ορθόδοξης Εκκλησίας καταδίκασαν ως ΑΙΡΕΣΕΙΣ.
«Την Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ δεν ἀποτελοῦν οἱ πολλοί,ἀλλά ἐκεῖνοι που φυλάσσουν την ὀρθή και σωτήρια τῆς πίστεως ὁμολογία, ἒστω και ἂν εἶναι λίγοι».
(Άγιος Θεόδωρος Στουδίτης)
Αυτοί οι Άγιοι Πατέρες της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, οι θείοι και ιεροί Κανόνες, είναι οι Οδοδείκτες της κοινής μας πορείας, μακράν από ακρότητες και δαιμονικούς διχασμούς, αλλά με πλήρη συναίσθηση της διακονίας μας εντός της Εκκλησίας Του, διαχωρίζουμε εαυτούς από την αίρεση, την πλάνη και την κακοδοξία.
Παράλληλα, εκφράζουμε έντονη κριτική στον Καισαροπαπισμό, ένα φαινόμενο όπου η κοσμική εξουσία επεμβαίνει στα εκκλησιαστικά ζητήματα, ή όπου η εκκλησιαστική ηγεσία υιοθετεί πρακτικές που παραπέμπουν σε κοσμική εξουσία. Αυτή η προσέγγιση θεωρείται ότι υπονομεύει την πνευματική ανεξαρτησία και την Πατερική αυθεντία της Εκκλησίας μας, καταργείται το Εκκλησιαστικό Δίκαιο και η Αγιοπατερική Παράδοση και καταντά τους ιερείς «δουλοπάροικους» και εξαρτώμενους από ξένα προς την Εκκλησία Του Χριστού «κέντρα», καταργείται η Ελευθερία της Ορθόδοξης συνείδησης των ιερέων και του ποιμνίου μας.
Ας μην ξεχνούν, ότι «Οι επίσκοποι δεν επιτρέπεται να πράττουν όπως αυτοί θέλουν (“προς το δοκούν”), αλλά είναι δέσμιοι των εντολών και των Ιερών Κανόνων».
Επίσης, το ζήτημα της «φεουδαρχίας των Αρχιερέων» αναφέρεται σε μια αντίληψη περί εξουσίας εντός της Εκκλησίας που θεωρείται ότι απομακρύνεται από το πνεύμα της αληθούς χριστιανικής διακονίας και της εν Χριστώ ταπείνωσης, και παραπέμπει σε ιεραρχικές δομές με υπέρμετρες κοσμικές αρμοδιότητες. Επιβάλλεται η επιστροφή στο μοναδικό και δίκαιο «μοντέλο» εκκλησιαστικής διοίκησης που είναι πιο κοντά στις αρχές των Αποστόλων και των Πατέρων της Εκκλησίας μας, με την ειλικρινή πνευματική σχέση και εκ Θεού Αγάπη των Επισκόπων προς τους ιερείς και το πλήρωμα της Εκκλησίας μας, όχι στο πνεύμα «Φεουδαρχών Αρχιερέων και δουλοπάροικων ιερέων», αλλά μακράν από την εκκοσμίκευση του αιώνα τούτου, απ όλα τα μυσαρά κακουργήματα που αντιστρατεύονται όχι μόνον την λογική, αλλά και την φύση, την Δημιουργία, την Ζωή, και που έφθασαν να περιβάλλονται την …. Νομιμότητα διά “νόμων”, σε μια εποχή άκρως προβληματική.
Η Ενότητα στον Αγώνα
«Στήκετε, και κρατεῖτε τάς παραδόσεις ἃς ἐδιδάχθητε εἲτε διά λόγου εἰτε δι’ἐπιστολῆς ἡμῶν».
(Β΄Θεσσ. 2,15)
Η ενότητα του π. Σπυρίδωνα και του π. Σωτηρίου, αν και γεωγραφικά απομακρυσμένοι, εκδηλώνεται μέσα από την κοινή μας στάση και την αλληλεγγύη που επιδεικνύουμε στα ζητήματα αυτά. Συχνά, οι δημόσιες τοποθετήσεις μας, είτε μέσω κηρυγμάτων, είτε με τη χρήση των σύγχρονων μέσων επικοινωνίας, συγκλίνουν στα ίδια βασικά σημεία ανησυχίας. Αυτή η κοινή γραμμή ενδυναμώνει τη φωνή μας, και ενισχύει όσους πνευματικούς αδελφούς μας, συμμερίζονται τις απόψεις μας και δημιουργεί ένα δίκτυο υποστήριξης για τους κληρικούς και τους πιστούς που αγωνίζονται για αυτά τα ιδανικά της Ελληνό-Ορθοδοξίας.
Η ενιστάμενη ορθόδοξη στάση μας, ανεξάρτητα από το αν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί με τις θέσεις μας, αποτελεί ένα παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο διαφορετικά πρόσωπα εντός της Εκκλησίας μπορούν να ενωθούν γύρω από κοινές αρχές της ορθόδοξης Εκκλησιολογίας, Δογματικής και Θεολογίας, με στόχους που συγκλίνουν γύρω από την πραγματική Καινή Εντολή της Χριστιανικής Αγάπης, ειδικά όταν νιώθουμε ή καλύτερα να πούμε βιώνουμε την ξεκάθαρη απειλή, ενάντια στη πίστη και την παράδοση μας.
Ο αγώνας μας αυτός, δεν είναι προσωπικός, αλλά ένας αγώνας για την «καθαρή Ορθόδοξη Ομολογία μας» και την δογματική και ηθική ακεραιότητα της Εκκλησίας μας, στο σύγχρονο κόσμο.
«Ὃσα ἠκούσαμεν και ἒγνώκαμεν αὐτά και οἱ πατέρες ἡμῶν διηγήσαντο ἡμίν».
(Ψαλμ. 77,3)
«Ὑπέρ αὐτῶν τοῖς τέκνοις ὑμῶν διηγήσασθε, και τα τέκνα ὑμῶν τοῖς τέκνοις αὐτῶν, και τα τέκνα αὐτῶν εἰς γενεάν ἑτέραν».
(Ιλ. 1,3)
❖❖❖
Κάλεσμα ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ! Η Δύναμη στην Κοινή Πορεία
Γιατί η Ενότητα Είναι Ζωτικής Σημασίας;
Η ενότητα δεν είναι απλώς ένα ιδανικό, αλλά η ίδια η ουσία της Εκκλησίας, όπως την οραματίστηκε ο Αρχηγός και Καθοδηγητής της Πίστεως μας Ιησούς Χριστός: «Ίνα πάντες εν ώσιν» (Ιω. 17:21).
Όταν οι Ορθόδοξοι είναι ενωμένοι: Διατηρείται η Αλήθεια της Πίστης, Ενισχύεται με μεγαλύτερη δύναμη η Μαρτυρία της Ορθοδοξίας στα πέρατα της Οικουμένης, Αντιμετωπίζονται από κοινού οι σύγχρονες Προκλήσεις, Προάγεται η Αγάπη και η Αλληλεγγύη.
Παρά την επιτακτική ανάγκη, η ενότητα των Ορθοδόξων αντιμετωπίζει συχνά εμπόδια.
Ο Δρόμος προς την Ενότητα
Η ενότητα δεν επιβάλλεται, αλλά καλλιεργείται! Με Ταπείνωση και Αυτοκριτική, Διάλογο και Κατανόηση, Προσήλωση στον Χριστό, Υπομονή και Αγάπη, Συμμετοχή στη κοινή μας Λειτουργική Ζωή.
Το κάλεσμα για ενότητα των Ορθοδόξων είναι ένα κάλεσμα επιστροφής στις ρίζες της πίστης, ένα κάλεσμα αγάπης, αλληλεγγύης και κοινής μαρτυρίας υπέρ της Ορθοδοξίας. Μιας μοναδικής πορείας ειλικρινούς μετάνοιας, όπου ενωμένοι οι Ορθόδοξοι θα φθάσουμε στο Φώς και θα μπορούμε να ανταποκριθούμε στις προκλήσεις του σήμερα και να προσφέρουμε στον κόσμο το Φως της Αναστάσεως και την ελπίδα της αιώνιας ζωής. Είναι ώρα να αδράξουμε την ευκαιρία και να γίνουμε ένα Σώμα, μια ψυχή, προς δόξαν Θεού, ΑΜΗΝ!
