Στρατηγική
ήττα της Εκκλησίας από την κρίση -Δωδέκατη μετά το ραδιόφωνο.
Μπορεί η επίσημη Εκκλησία να ζητά
επειγόντως την επαναλειτουργία των ναών και όλο αυτό τι διάστημα να έχει
“επαναστατήσει” κατά των μέτρων της κυβέρνησης ωστόσο, την αγωνία της δεν
φαίνεται να τη συμμερίζεται η πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Είναι αποκαλυπτική
ή έρευνα της Metron Analysis σύμφωνα με την οποία η Εκκλησία είναι 12η μεταξύ
των φορέων και των θεσμών που εμπιστεύονται οι Έλληνες.Εχει φτάσει στο σημείο
οι πολίτες να εμπιστεύονται περισσότερο από την Εκκλησία το ραδιόφωνο.
Η εμπιστοσύνη προς την Οικογένεια φτάνει το 97,2
, στις ένοπλες δυνάμεις 87,1 , 85 στους επιστήμονες και μόλις το 54,9%
εμπιστεύεται την Εκκλησία.
Η πτώση της Εκκλησίας δεν είναι νέο φαινόμενο. Αντίστοιχη
δημοσκόπηση το 2015 το 74,5 τάσσονταν υπέρ του διαχωρισμού Κράτους
-Εκκλησίας. Το δε 63,9% δήλωνε οτι δεν είναι ευχαριστημένο από τις δράσεις της
Εκκλησίας.
Είναι η πρώτη φορά που η επιρροή της καταγράφει τέτοια πτώση όταν
παλαιότερα ήταν από τους πλέον δημοφιλείς θεσμούς μαζί με τον στρατό και
την οικογένεια.
Το κακό είναι οτι η Ιεραρχία αν και βλέπει οτι μειώνεται η επιρροή
δεν κάνουν κάτι να ανατρέψουν τα σημερινά δεδομένα και αναλώνονται
σε μη θεολογικές προσεγγίσεις των προβλημάτων της κοινωνίας. Πλέον μπορούμε να
μιλάμε για στρατηγική ήττα της Εκκλησίας της οποίας ο ρόλος μειώνεται
συνεχώς .
Ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Metron Analysis
Στράτος Φαναράς αναλύει τα βασικά συμπεράσματα της έρευνας “Πώς Ζουν οι Έλληνες
στην Πανδημία” και αποδεικνύει οτι όλα έχουν δρομολογηθεί βάσει των νέων
δεδομένων:
Νομίζω πως όλοι θα συμφωνήσουμε πως θα πρέπει να έχει δύο βασικούς
επάλληλους στόχους: Ο πρώτος στόχος είναι αμυντικός και συνίσταται
στο να περιορίσει όσο το δυνατόν τις αρνητικές επιπτώσεις της κρίσης. Ο
δεύτερος είναι αυτός που έπεται του τέλους της κρίσης και της απομείωσης ή
της εξάλειψης του κινδύνου, η “μετά” εποχή, κατά τη διάρκεια της οποίας πρέπει
να εξαχθούν τα αναγκαία συμπεράσματα από ενδεχόμενα λάθη, παραλείψεις ή/και
άγνοια και ταυτόχρονα θα πρέπει να εξισορροπηθούν οι απώλειες, οι “ζημιές” στο
κοινωνικό σώμα και στον πολιτισμό του.
Η εμπιστοσύνη προς την Κυβέρνηση φτάνει το 65%, ένα από τα
υψηλότερα ποσοστά στην Ευρώπη. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι σε ανάλογες
έρευνες η εμπιστοσύνη προς την Κυβέρνηση στη Γαλλία κατεγράφη
στο 44% (13-14 Απριλίου) και στο Η. Βασίλειο στο 59% (3-4
Απριλίου) ενώ στην Ιταλία μόλις 32% (9-10 Απριλίου). Δύο ακόμα
επισημάνσεις: η μεγάλη εμπιστοσύνη στο Κράτος Πρόνοιας με 57% και η
πτώση της εμπιστοσύνης στην Εκκλησία κατά 3 μονάδες (55%).
Θα ολοκληρώσουμε αυτή την ενότητα με ένα σημαντικό εύρημα.
Θελήσαμε να διερευνήσουμε πιο επισταμένα τον φόβο (και κατ’ επέκταση το άγχος)
που δημιουργεί η έκτακτη κατάσταση και για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιήσαμε μία
κλίμακα από το 1 έως 10 για την καταγραφή του.
Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια η τηλεόραση βλέπει την
αξιοπιστία της να βελτιώνεται σημαντικά στο γενικό κοινό και από
το 19,3% που κατέγραφε τον Ιανουάριο του 2018 να αυξάνεται
στο 32% σήμερα, όπως ήδη διαπιστώσαμε στο γράφημα της εμπιστοσύνης.
Βέβαια το ραδιόφωνο με 56,4% συνεχίζει να είναι η κατηγορία μέσου που
συνεχίζει να απολαμβάνει της υψηλότερης εμπιστοσύνης των πολιτών αν και δεν
αποτελεί μία από τις βασικές πηγές ενημέρωσης για την Covid-19.
Πάνω από ένας στους τρεις (36,3%) δήλωσαν ότι δεν βγήκαν καθόλου
από το σπίτι την προηγούμενη ημέρα της συνέντευξης, ενώ το 63,6% μας
δήλωσε ότι βγήκε για να κάνει κατά σειρά τα εξής (τρεις πρώτες δραστηριότητες):
Για σουπερμάρκετ/ψώνια το 47,3%.
Για σωματική άσκηση/βόλτα με κατοικίδιο το 37,6%.
Για να πάει στην εργασία του το 24,2%. Από το στοιχείο αυτό προκύπτει ότι την περίοδο αυτή εργάζεται με επιτόπια εργασία περίπου το 15% του πληθυσμού της χώρας.
Για σωματική άσκηση/βόλτα με κατοικίδιο το 37,6%.
Για να πάει στην εργασία του το 24,2%. Από το στοιχείο αυτό προκύπτει ότι την περίοδο αυτή εργάζεται με επιτόπια εργασία περίπου το 15% του πληθυσμού της χώρας.
Ένα εντυπωσιακό συγκριτικό στοιχείο που προκύπτει από έρευνα της
Savanta στη Μ. Βρετανία στις 8 Απριλίου είναι ότι αυτοί που δήλωσαν ότι βγήκαν
από το σπίτι ήταν σε ποσοστό 49%, δηλαδή λιγότεροι από ό,τι στην
Ελλάδα.
Ίσως λοιπόν ο αιτιώδης παράγοντας της επιτυχίας των μέτρων να μην
είναι η “πειθαρχία” που επέδειξαν οι Έλληνες αλλά η έγκαιρη εφαρμογή
τους λόγω των δυνατοτήτων μετάβλεψης που διέθετε η Ελληνική Πολιτεία,
αξιοποιώντας την εμπειρία χωρών που επλήγησαν νωρίτερα από εμάς, ή λόγω άλλων
παραγόντων που ακόμη δεν έχουν αποτιμηθεί.
Βασικές παράμετροι που διαφοροποιούν τον βαθμό παραμονής στο σπίτι
είναι η ηλικία και η υποκειμενική κατηγοριοποίηση σε ευπαθή ομάδα ή όχι.
Ο εγκλεισμός στο σπίτι έχει ενισχύσει δραστηριότητες όπως:
η ενασχόληση με την οικογένεια (64,4% περισσότερο από ότι 3-4
μήνες πριν) και
η παρακολούθηση τηλεόρασης/ταινιών (56,8% περισσότερο)
η παρακολούθηση τηλεόρασης/ταινιών (56,8% περισσότερο)
Στον αντίποδα, όπως ήταν αναμενόμενο οι δραστηριότητες που έχουν
περιοριστεί είναι:
η γυμναστική (30,6% λιγότερο) και βέβαια η εργασία
(36,6% λιγότερο.
Τώρα σε ότι αφορά την εμπιστοσύνη που δείχνουν οι πολίτες στους
θεσμούς προκύπτουν τα ακόλουθα ευρήματα:
-Οικογένεια, 972%
-Ένοπλες Δυνάμεις : 87,1%
-Επιστήμονες -τεχνοκράτες 85%
-Αστυνομία 77,1%
Πρωθυπουργός: 69,7%
Πρόεδρος της Δημοκρατίας 67,3%
Δήμαρχοι 65,5%
Διακιοσύνη 64,7%
Κυβέρνηση 64,7%
Κράτος Πρόνοιας 56,7%
Ραδιόφωνο 56,4
Εκκλησία 54,9%,
Στο μεταξύ σε σχετική ερώτηση για το πώς περνούν τις ώρες στο σπίτι ουδείς ανέφερε οτι προσεύχεται ή αφιερώνει χρόνο στην πίστη.
