Στὴν ἐσχατολογικὴ περιπέτεια
τοῦ Κορονοϊοῦ καὶ τῆς ὑποχρεωτικότητας τοῦ ἐπικίνδυνου ἐμβολίου ‒καὶ ἐνῶ ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία συμβιβάστηκε‒ ὑπάρχουν πολλοὶ συνέλληνες ποὺ ἀντιστέκονται. Ἀνάμεσα
σ’ αὐτοὺς εἶναι καὶ κάποιοι ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι εὐθαρσῶς στὰ Μ.Μ.Ε. ἐμφανίζονται
καὶ καταγγέλλουν τὰ παράνομα καὶ ἐγκληματικὰ μέτρα. Ἀνάμεσά τους καὶ οἱ ἱερεῖς
π. Βασίλειος Βολουδάκης, π. Στυλιανὸς Καρπαθίου καὶ π. Ἀντώνιος
Στυλιανάκης.
Συμπαραστεκόμαστε ὡς ἐκ
τούτου ἰδιαίτερα στὸν π. Στυλιανὸ Καρπαθίου ποὺ ἐπίσημα διώκεται ἀπὸ τὸν
μητροπολίτη Πειραιῶς Σεραφείμ (ποὺ ἀποδεδειγμένα δρᾶ ὡς «Δούρειος Ἵππος» ἐντὸς
τῶν τειχῶν τῆς Ὀρθοδοξίας, δεῖτε ἐδῶ, ἐδῶ κι ἐδῶ), ἀλλὰ καὶ στὸν π. Ἀντώνιο Στυλιανάκη ποὺ καὶ
γι’ αὐτὸν ἀκούστηκε ὅτι εἶχαν ἀρχίσει ἀνάλογες διωκτικὲς ἐνέργειες.
Παρατηρήσαμε ὅμως ὅτι καὶ οἱ τρεῖς, ἐνῶ στὸ συγκεκριμένο θέμα (ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλα θέματα) ὀρθοδοξοῦν, ἀγωνίζονται γενναῖα καὶ διώκονται, χωλαίνουν σὲ ἕνα καίριο, κατὰ τὴν γνώμη τῶν Ἁγίων, τὸ ὕψιστο θέμα: τὴν ἀντιμετώπιση τῆς παναιρέσεως τῆς ἐποχῆς μας, τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Μὲ τὴν στάση τους δέ, ἀκυρώνουν ἢ διαστρεβλώνουν κρίσιμες σωτηριολογικοῦ περιεχομένου Εὐαγγελικὲς Ἐντολές· αὐτὲς ποὺ ἐντέλλονται τὴν ἀπομάκρυνση τῶν πιστῶν ἀπὸ τοὺς αἱρετίζοντες Ἐπισκόπους, δηλ. τὴν ἀποτείχιση, ποὺ εἶναι ἡ μόνη ἐνδεδειγμένη καὶ ἀποτελεσματικὴ ἁγιοπατερικὴ στάση, ὅταν οἱ αἱρετικοί, παρὰ τὴν καταγγελία τους καὶ τὴν ἀναίρεσή τους ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους, ἐπιμένουν στὶς κακοδοξίες τους. Κανεὶς Ἅγιος δὲν περιορίστηκε σὲ μία διαμαρτυρία ἐνάντια στὴν ἑκάστοτε αἵρεση, οὔτε ξέχασε τὴν αἵρεση, διότι ἐμφανίστηκαν καὶ ἄλλα ζητήματα. Ἀκόμα καὶ σὲ καιροὺς διωγμῶν, δὲν σταμάτησαν νὰ πολεμοῦν τὸν κάθε αἱρετικὸ ἀποκόπτοντας τον ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, στηρίζοντας παράλληλα τὸ ποίμνιο.
Οἱ ὡς ἄνω πατέρες μὲ τὴν
στάση ἀνοχῆς τους ποὺ δείχνουν (ἐπηρεασμένοι ἀπὸ τὸ διάχυτο οἰκουμενιστικὸ
περίγυρο), ἀποδεικνύουν ὅτι δὲν ἔχουν ἀντιληφθεῖ ὅτι ἡ ρίζα καὶ τὰ πραγματικὰ
αἴτια τῆς σημερινῆς ἀποστασίας εἶναι ἀκριβῶς ἡ συμπόρευση δεκαετιῶν μὲ τὴν οἰκουμενιστικὴ
λαίλαπα, ἡ ἄμβλυνση τῶν ὀρθοδόξων κριτηρίων, ἡ σταδιακὴ ἀνοχὴ τῶν οἰκουμενιστικῶν
«κατορθωμάτων», ἕως καὶ τῆς ἀποδοχῆς τῶν κακοδόξων ἀποφάσεων τῆς Κολυμπάριας
Συνόδου διὰ τῆς κοινωνίας μετὰ τῶν Ἐπισκόπων ποὺ τὰ ψήφισαν.
Εἰδικότερα, λοιπόν, βλέπουμε ὅτι ὁ π. Βασίλειος Βολουδάκης, διδάσκει μεταξὺ ἄλλων ὅτι: «Δὲν θὰ ἀποτειχιστοῦμε, θὰ μείνουμε στὴν Ἐκκλησία καὶ θὰ καταθέτουμε τὴν ἀλήθεια... Ὁ ὅρος “Ἀποτείχιση” εἶναι ἀπορριπτέος, διότι (ὅταν) ἀποτειχίζεται κάποιος, βγαίνει ἀπὸ τὰ τείχη τῆς Ἐκκλησίας… Ὁ ὅρος ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ εἶναι ἄγνωστος ὡς ἐκκλησιαστικὴ πρακτική…»!!! (Δεῖτε ἐδῶ).
Ὡς πρὸς τὴν ἄρνηση τῆς ἀποτειχίσεως
εἶναι σύμφωνος καὶ ὁ π. Στυλιανὸς
Καρπαθίου, ὁ ὁποῖος, ἐνῶ ὀρθότατα καταγγέλλει τοὺς Ἐπισκόπους γιὰ τὶς ἀντορθόδοξες
(καὶ ἐγκληματικές) θέσεις ποὺ πῆραν στὰ θέματα τοῦ κορονοϊοῦ καὶ ἐμβολίου, ὅμως
παραβλέπει τὴν γεννεσιουργὸ αἰτία, τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ
θεσπίστηκε Συνοδικά, νάρκωσε τὰ ὀρθόδοξα αἰσθητήρια τοῦ Κλήρου (καὶ τοῦ Λαοῦ)
καὶ ἀποτελεῖ καίριο θέμα Πίστεως.
Τέλος ὁ π. Ἀντώνιος Στυλιανάκης πιεζόμενος νὰ ἀποτειχιστεῖ
ἀπὸ πιστούς, δήλωσε (στὸ 00:38-00:42 τοῦ βίντεο ποὺ ἀκολουθεῖ): «Ἐμεῖς,
δὲν ἀποτειχιστήκαμε. Σᾶς πληροφορῶ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα νὰ τὸ ξέρετε. Γιατὶ δὲν θεωρῶ
ὅτι στὶς συνθῆκες ποὺ ζοῦμε σήμερα ‒ἄλλο
αὐτὸ ποὺ ἔγινε κάποια ἐποχή γιὰ κάποιους χ,ψ λόγους ἱστορικούς‒ τώρα ὅμως ποὺ καθένας μπορεῖ νὰ ἐκφραστεῖ ἐλεύθερα, νὰ πεῖ τὴν ἄποψή
του, γραπτά, προφορικά, διαδικτυακά, δὲν νομίζω ὅτι ὑπάρχει ἡ ἀνάγκη αὐτή» (LIVE
82 ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ με τον π. Αντώνιο 24.10.21) https://www.youtube.com/watch?v=bxFPQNufbvo
Λυπούμαστε γι’ αὐτὴν τὴν
τοποθέτηση. Δὲν γνωρίζει ὁ π. Ἀντώνιος ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο καὶ οἱ Ἱ. Κανόνες δὲν ἰσχύουν
μόνο γιὰ τὶς ἐποχὲς ποὺ γράφτηκαν; Μὲ αὐτὴ τὴν λογικὴ θὰ μποροῦσε κάποιος νὰ ἀφαιρέσει
πλῆθος Ἱ. Κανόνες καὶ Εὐαγγελικὲς Ἐντολές, μὲ τὴν προσωπική του ἐκτίμηση
ὅτι δὲν χρειάζονται σήμερα! Οἱ Ἅγιοι, τὸ γνωρίζει καλά, διέκοψαν τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία
καὶ συνέγραφαν πρὸς στήριξη τῶν Ὀρθοδόξων καὶ μετάνοια τῶν αἱρετικῶν ἀπὸ τοὺς
πρώτους αἰῶνες τοῦ Χριστιανισμοὺ ἕως καὶ τὶς ἡμέρες μας. Καὶ μάλιστα αὐτὸ ἔκανε
καὶ ὁ ἅγιος Παΐσιος, ποὺ ὁ π. Ἀντώνιος τόσο πολὺ εὐλαβεῖται καὶ διαβάζει κείμενα
γι’ αὐτὸν στὶς ἐκπομπές του.
Ἂν υἱοθετήσουμε τὴν θέση τοῦ
π. Ἀντωνίου: ἡ
ἀποτείχιση «ποὺ ἔγινε κάποια ἄλλη
ἐποχή… δὲν νομίζω ὅτι ὑπάρχει ἡ ἀνάγκη αὐτή» καὶ σήμερα, σημαίνει
ὅτι ἀχρηστεύσουμε τὴν διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννη «εἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν
διδαχὴν οὐ φέρει, μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν, καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε· ὁ γὰρ λέγων αὐτῷ χαίρειν κοινωνεῖ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς» (Β΄Ἰωάν. 1‒11). Αὐτὴ ἡ διδασκαλία δὲν ἰσχύει γιὰ τοὺς Οἰκουμενιστές;
Δὲν τὴν ἐπικαλοῦνται οἱ Ἅγιοι Πατέρες γιὰ νὰ ἀποτρέψουν τὴν κοινωνία τῶν
Χριστιανῶν μετὰ τῶν ὁποιασδήποτε ἐποχῆς αἱρετικῶν;
Θὰ ἀχρηστεύσουμε ἐπίσης τὴν
διδασκαλία τοῦ ἀποστόλου Παύλου «διὸ ἐξέλθατε ἐκ
μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι
ὑμᾶς»; (Β΄Κορινθ. 17). Θὰ ἀχρηστεύσουμε καὶ θὰ διαγράψουμε καὶ τόσα ἄλλα
παραδείγματα ἁγιογραφικὰ καὶ πατερικά;
Ἀκόμα καὶ ὁ π. Ἐπιφάνιος
Θεοδωρόπουλος, τὸν ὁποῖον ἐπικαλοῦνται γιὰ νὰ ἀποτρέψουν ἀπὸ τὴν διακοπὴ τῆς
μνημονεύσεως τῶν αἱρετικῶν, ἔγραφε: Ἡ ἀποτείχιση εἶναι, «κανονικὸν δικαίωμα... Ἄν τις,
χρησιμοποιῶν τὸ δικαίωμα αὐτοῦ, παύσῃ
τὸ μνημόσυνον, καλῶς ποιεῖ!»
(π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, «Τὰ Δύο Ἄκρα», σελ. 90). Εἶναι λοιπὸν γιὰ ἄλλες ἐποχὲς
ἡ διακοπὴ μνημοσύνου τῶν αἱρετικῶν;
Ὅσο γιὰ τὴν δικαιολογία τοῦ
π. Ἀντωνίου ὅτι «τώρα ὅμως ποὺ καθένας μπορεῖ νὰ ἐκφραστεῖ ἐλεύθερα, νὰ πεῖ τὴν ἄποψή
του, γραπτά, προφορικά, διαδικτυακά, δὲν νομίζω ὅτι ὑπάρχει ἡ ἀνάγκη αὐτὴ» τῆς ἀποτειχίσεως.
Αὐτὸ κι ἂν εἶναι ὁ ὁρισμὸς
τοῦ …χαρτοπόλεμου! Πότε οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἀρκέστηκαν στὴν καταγγελία μόνο τῆς αἱρέσεως;
Ἂν ἀρκοῦντο σὲ αὐτό, καὶ δὲν διέκοπταν
καὶ τὴν κοινωνία-μνημόνευση τοῦ Ἐπισκόπου τους, οἱ περισσότεροι θὰ περνοῦσαν μιὰ
χαρά, χωρίς διώξεις, φυλακίσεις καὶ βασανιστήρια. Καὶ θὰ συμπορευόταν ἡ Ὀρθοδοξία
μὲ τὴν κάθε αἵρεση!
Τί ἄλλο νὰ γράψουμε; Ἔχουμε παρουσιάσει τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων ἑκατοντάδες φορές, ἀλλὰ δυστυχῶς εἶναι σὰν νὰ ἀπευθυνόμαστε εἰς «ὦτα μὴ ἀκουόντων»…»!
Τό βίντεο (στὸ 00:38-00:42)
