ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ματθ. 9,27-35]
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΤΥΦΛΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΚΩΦΟΥ
«Καὶ παράγοντι ἐκεῖθεν τῷ Ἰησοῦ ἠκολούθησαν αὐτῷ δύο τυφλοὶ κράζοντες καὶ λέγοντες· ἐλέησον ἡμᾶς, υἱὲ Δαυΐδ (:Καὶ ἐνῶ ἔφευγε ἀπὸ ἐκεῖ ὁ Ἰησοῦς, Τὸν ἀκολούθησαν δύο τυφλοί, οἱ ὁποῖοι φώναζαν δυνατὰ καὶ ἔλεγαν: "Σπλαχνίσου μας καὶ θεράπευσέ μας, ἔνδοξε ἀπόγονε τοῦ Δαβίδ"). Ἐλθόντι δὲ εἰς τὴν οἰκίαν προσῆλθον αὐτῷ οἱ τυφλοί, καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι; λέγουσιν αὐτῷ· ναί, Κύριε (:Καὶ ὅταν ἔφθασε στὸ σπίτι, ἦλθαν κοντά Του οἱ τυφλοί, καὶ ὁ Ἰησοῦς τοὺς λέει: "Πιστεύετε ὅτι ἔχω τὴ δύναμη νὰ κάνω αὐτὸ ποὺ μοῦ ζητᾶτε;" Καὶ ἐκεῖνοι τοῦ ἀπαντοῦν: "Ναί, Κύριε"). Τότε ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν λέγων· κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν (:Τότε ἄγγιξε μὲ τὰ δάκτυλά Του τὰ μάτια τους καὶ τοὺς εἶπε: "Ἄς γίνει αὐτὸ ποὺ ζητᾶτε σύμφωνα μὲ τὴν πίστη σας"). Καὶ ἀνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί (:Καὶ ἀνοίχτηκαν τὰ μάτια τους)» [Ματθ. 9, 27-30].
Τί τέλος πάντων ἦταν ἐκεῖνο ποὺ ὠθοῦσε ἐκείνους τοὺς δύο τυφλοὺς ὥστε νὰ φωνάζουν δυνατά; Μὲ σκοπὸ πάλι νὰ μᾶς διδάξει ὅτι πρέπει νὰ ἀποφεύγουμε τὴ δόξα ἐκ μέρους τῶν πολλῶν· διότι ἐπειδὴ βρισκόταν ἡ οἰκία κοντά, τοὺς ὁδηγεῖ ἐκεῖ γιὰ νὰ τοὺς θεραπεύσει κατ᾿ ἰδίαν. Καὶ αὐτὸ ἐπίσης καθίσταται φανερὸ καὶ ἀπό το ὅτι τοὺς ἔδωσε ἐντολὴ νὰ μὴν ἀναφέρουν τὸ συμβὰν σὲ κανένα. Καὶ δὲν εἶναι μικρὴ αὐτὴ ἡ κατηγορία γιὰ τοὺς Ἰουδαίους, κατὰ τὴ στιγμὴ ποὺ αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι εἶχαν τυφλὰ τὰ μάτια τους, πιστεύουν στὸν Ἰησοῦ μόνο ἀπὸ ὅσα ἀκοῦνε, ἐνῶ οἱ Ἰουδαῖοι ἐμπόδιζαν καὶ τοὺς ὀφθαλμούς τους νὰ βλέπουν ὅσα γίνονταν ἀπὸ Αὐτόν, καὶ μολονότι ἔβλεπαν τὰ θαύματα καὶ εἶχαν ὡς μάρτυρα τῶν ὅσων συνέβαιναν τοὺς ὀφθαλμούς τους, προέβαιναν σὲ τελείως ἀντίθετες ἐνέργειες.
Πρόσεξε ἐπίσης καὶ τὴν προθυμία τους, ποὺ γίνεται φανερὴ καὶ ἀπὸ τὴν κραυγή τους καὶ ἀπὸ τὸ περιεχόμενο τῆς παρακλήσεώς τους· διότι ὄχι ἁπλῶς καὶ μόνο πλησίασαν τὸν Ἰησοῦ, ἀλλὰ καὶ φωνάζοντας δυνατὰ καὶ δὲν πρόβαλλαν μὲ τὴν παράκλησή τους τίποτε ἄλλο παρὰ μόνο νὰ τοὺς εὐσπλαχνιστεῖ. Καὶ Τὸν ἀποκαλοῦσαν «υἱὸ τοῦ Δαβὶδ» ἐπειδὴ ἐθεωρεῖτο ἡ ὀνομασία αὐτὴ πολὺ τιμητική. Πραγματικά, σὲ πολλὲς περιπτώσεις καὶ οἱ προφῆτες ἀποκαλοῦσαν ἔτσι τοὺς βασιλεῖς ἐκείνους ποὺ ἤθελαν νὰ τοὺς τιμήσουν καὶ νὰ τοὺς παρουσιάσουν ὡς πολὺ σπουδαίους.
Ἀφοῦ λοιπόν τοὺς ὁδήγησε στὴν οἰκία, τοὺς ὑποβάλλει δεύτερη ἐρώτηση· διότι σὲ ὅλες τίς περιπτώσεις ἐπιδίωκε νὰ θεραπεύει κατόπιν παρακλήσεων τῶν ἀσθενῶν, γιὰ νὰ μὴ νομίσει κανεὶς ὅτι ἐνεργοῦσε τὰ θαύματα αὐτὰ ἁπλῶς καὶ μόνο ἀπὸ φιλοδοξία· καὶ ὄχι μόνο γι᾿ αὐτό, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ δείξει ὅτι οἱ δύο αὐτοὶ τυφλοὶ ἦταν ἄξιοι θεραπείας, καὶ ἐπιπλέον γιὰ νὰ μὴ λέγει κανένας, ὅτι ἐὰν ἀπὸ τὴν εὐσπλαχνία Του μόνο ἔσωζε, ἔπρεπε ὅλους νὰ τοὺς σώζει· διότι καὶ ἡ φιλανθρωπία ἔχει κάποια αἰτία, τὴν πίστη δηλαδὴ ἐκείνων ποὺ σώζονται. Καὶ βέβαια δὲν ζητεῖ ἐπίμονα μόνο γι᾿ αὐτὸν τὸν λόγο τὴν πίστη ἀπὸ αὐτούς, ἀλλὰ καὶ ἐπειδὴ Τὸν ὀνόμασαν «υἱὸ τοῦ Δαβίδ», γιὰ νὰ τοὺς ἐξυψώσει πνευματικὰ καὶ νὰ τοὺς διδάξει ποιά γνώμη πρέπει νὰ ἔχουν γι᾿ Αὐτόν, τοὺς λέγει: «Πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι; (:πιστεύετε ὅτι ἔχω τὴ δύναμη νὰ κάνω αὐτὸ ποὺ μοῦ ζητᾶτε;")» [Ματθ. 9,28]. Δὲν εἶπε: «Πιστεύετε ὅτι μπορῶ νὰ παρακαλέσω τὸν Πατέρα μου, ὅτι μπορῶ νὰ προσευχηθῶ», ἀλλὰ ὅτι «ἐγὼ μπορῶ νὰ κάνω αὐτὸ ποὺ ζητεῖτε».
Τί ἀπαντοῦν λοιπὸν ἐκεῖνοι; «Ναί, Κύριε». Δὲν Τὸν ὀνομάζουν πλέον υἱὸ τοῦ Δαβίδ, ἀλλὰ ἀνέρχονται πνευματικὰ ὑψηλότερα καὶ ὁμολογοῦν ὅτι εἶναι Κύριος. Καὶ τότε λοιπὸν καὶ ὁ Ἰησοῦς θέτει τὴ χεῖρα Του ἐπάνω τους καὶ λέγει: «Κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν (:Ἄς γίνει αὐτὸ ποὺ ζητᾶτε σύμφωνα μὲ τὴν πίστη σας")» [Ματθ. 9,29]. Τὸ κάνει αὐτὸ ἐπίσης γιὰ νὰ ἐνδυναμώσει τὴν πίστη τους καὶ νὰ δείξει ὅτι καὶ αὐτοὶ συνεισέφεραν στὴν ἐπιτέλεση τοῦ θαύματος καὶ ἐπιπλέον γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώσει ὅτι τὰ λόγια τους δὲν ἦσαν λόγια κολακείας· διότι δὲν εἶπε «Ἄς ἀνοίξουν οἱ ὀφθαλμοί σας», ἀλλὰ «ἂς γίνει σὲ σᾶς αὐτὸ ποὺ ζητεῖτε σύμφωνα μὲ τὴν πίστη σας», πρᾶγμα ποὺ λέγει σὲ πολλοὺς ἀπὸ ἐκείνους ποὺ Τὸν πλησίασαν, μὲ σκοπὸ νὰ καταστήσει γνωστὴ τὴν πίστη τῆς ψυχῆς τους πρὶν ἀπὸ τὴ θεραπεία τῶν σωμάτων τους, ὥστε νὰ καταστήσει ἐκείνους περισσότερο ἐνάρετους καὶ εὐδόκιμους σὲ πίστη καὶ ἔργα καὶ στοὺς ἄλλους νὰ προκαλέσει περισσότερη προθυμία.
Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο ἐνήργησε καὶ στὸν παραλυτικό, καθόσον πρὶν νὰ θεραπεύσει τὸ σῶμα του, τὴν ψυχή του ἐξυψώνει ποὺ ἦταν πεσμένη, λέγοντας τὰ ἑξῆς: «Θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου (:ἔχε θάρρος, παιδὶ μου˙ ἔχουν συγχωρηθεῖ οἱ ἁμαρτίες σου)» [Ματθ. 9,2]. Καὶ τὴν θυγατέρα τοῦ ἀρχισυναγώγου ἀφοῦ τὴν ἀνέστησε τὴν κράτησε ἀπὸ τὸ χέρι της καὶ μέσῳ της τραπέζης, τῆς δίδαξε τὸν Εὐεργέτη της [πρβλ. Λουκᾶ 8, 55-56: «Καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν. καὶ ἐξέστησαν οἱ γονεῖς αὐτοῖς. ὁ δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός (:τότε ἡ ψυχή της ἐπέστρεψε στὸ σῶμα καὶ ἀναστήθηκε ἀμέσως. Καὶ ὁ Ἰησοῦς διέταξε νὰ τῆς δώσουν φαγητὸ νὰ φάει, γιὰ νὰ πάρει δυνάμεις μετὰ ἀπὸ τὴν ἐξάντληση ποὺ τῆς εἶχε φέρει ἡ χρόνια καὶ θανατηφόρα ἀσθένειά της. Οἱ γονεῖς της ἔμειναν ἐκστατικοὶ καὶ κυριεύτηκαν ἀπὸ βαθὺ καὶ μεγάλο θαυμασμό. Ὁ Ἰησοῦς ὅμως τοὺς ἔδωσε τὴν ἐντολὴ νὰ μὴν ποῦν σὲ κανέναν αὐτὸ ποὺ ἔγινε, γιὰ νὰ μὴν ἐρεθίζεται ὁ φθόνος τῶν ἐχθρῶν Του)»].
Καὶ στὴν περίπτωση τοῦ ἐκατόνταρχου ἐνήργησε κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο, ἐξαρτῶντας τὰ πάντα ἀπὸ τὴν πίστη [πρβλ. Ματθ. 8, 10-13: «ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐθαύμασε καὶ εἶπε τοῖς ἀκολουθοῦσιν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον. λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσι καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν, οἱ δὲ υἱοὶ τῆς βασιλείας ἐκβληθήσονται εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς τῷ ἑκατοντάρχῳ· ὕπαγε, καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοί. καὶ ἰάθη ὁ παῖς αὐτοῦ ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ (:ὅταν ὁ Ἰησοῦς ἄκουσε τὰ λόγια του αὐτά, θαύμασε καὶ εἶπε σὲ ἐκείνους ποὺ Τὸν ἀκολουθοῦσαν: "Ἀληθινά σᾶς λέω, τόσο μεγάλη πίστη δὲν βρῆκα οὔτε ἀνάμεσα στοὺς Ἰσραηλῖτες, οἱ ὁποῖοι εἶναι ὁ ἐκλεκτὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ. Σᾶς διαβεβαιώνω λοιπὸν ὅτι πολλοὶ σὰν τὸν ἑκατόνταρχο θὰ ἔλθουν ἀπὸ ἀνατολὴ καὶ δύση, ἀπ᾿ ὅλα τὰ μέρη τοῦ κόσμου, καὶ θὰ καθίσουν μαζὶ μὲ τὸν Ἀβραάμ, τὸν Ἰσαὰκ καὶ τὸν Ἰακὼβ στὸ εὐφρόσυνο δεῖπνο τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἐνῶ ἐκεῖνοι ποὺ κατάγονται ἀπὸ τὸν Ἀβραὰμ καὶ σύμφωνα μὲ τίς ἐπαγγελίες καὶ ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ εἶναι κληρονόμοι τῆς βασιλείας, θὰ ριχθοῦν ἔξω ἀπ᾿ αὐτήν, στὸ σκοτάδι ποὺ εἶναι τελείως ἀπομακρυσμένο ἀπὸ τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ θὰ κλαῖνε καὶ θὰ τρίζουν τὰ δόντια τους". Καὶ εἶπε ὁ Ἰησοῦς στὸν ἑκατόνταρχο: "Πήγαινε στὸ σπίτι σου καὶ ἂς γίνει σὲ σένα ὅπως τὸ πίστεψες (ὅτι δηλαδὴ μόνο μὲ τὸν λόγο μου καὶ ἀπὸ μακριὰ μπορῶ νὰ θεραπεύσω τὸ δοῦλο σου)". Καὶ πράγματι ἐκείνη τὴ στιγμὴ θεραπεύθηκε ὁ δοῦλος του)»].
Καὶ τοὺς μαθητὲς Του ἐπίσης ὅταν τοὺς ἔσωζε ἀπὸ τὴν τρικυμία τῆς θάλασσας, τοὺς ἀπάλλασσε κατὰ πρῶτον ἀπὸ τὴν ὀλιγοπιστία τους [πρβλ. Ματθ. 8,26: «Τί δειλοὶ ἐστε, ὀλιγόπιστοι; Τότε ἐγερθεὶς ἐπετίμησε τοῖς ἀνέμοις καὶ τῇ θαλάσσῃ, καὶ ἐγένετο γαλήνη μεγάλη (:"Γιατί εἶστε δειλοί, ὀλιγόπιστοι;". Τότε, ἀφοῦ σηκώθηκε ὄρθιος, διέταξε μὲ αὐστηρότητα τοὺς ἀνέμους καὶ τὴ θάλασσα, καὶ ἀμέσως ἔγινε γαλήνη μεγάλη)»].
Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο λοιπὸν ἐνεργεῖ καὶ στὴν περίπτωση αὐτή. Γνώριζε μὲν καὶ πρὶν ἐκεῖνοι φωνάξουν, τίς ἀπόκρυφες σκέψεις τῆς διάνοιάς τους, ὅμως γιὰ νὰ ἐμβάλει καὶ σὲ ἄλλους τὸν ἴδιο ζῆλο, τοὺς φανερώνει καὶ στοὺς ἄλλους διακηρύσσοντας μὲ τὴν πράξη τῆς θεραπείας τους τὴν πίστη ποὺ κρυβόταν μέσα τους.
Στὴ συνέχεια μετὰ τὴ θεραπεία δίνει ἐντολὴ νὰ μὴν ἀναγγείλουν τὸ συμβὰν σὲ κανένα· καὶ δὲν δίνει ἁπλῶς ἐντολή, ἀλλὰ μάλιστα μὲ τόνο πολὺ αὐστηρό· διότι, λέγει, «καὶ ἐνεβριμήσατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων· ὁρᾶτε μηδεὶς γινωσκέτω (:καὶ ὁ Ἰησοῦς μὲ αὐστηρότητα τοὺς πρόσταξε λέγοντας: "Προσέχετε, κανεὶς μὴ μάθει τὸ θαῦμα ποὺ σᾶς ἔκανα")» [Ματθ. 9,30]. «Οἱ δὲ ἐξελθόντες διεφήμισαν αὐτὸν ἐν ὅλῃ τῇ γῇ ἐκείνῃ (:αὐτοὶ ὅμως, ὅταν βγῆκαν ἀπὸ τὸ σπίτι, διέδωσαν τὴ φήμη τοῦ Ἰησοῦ ὡς Μεσσία καὶ θαυματουργοῦ σὲ ὅλη τὴ χώρα ἐκείνη)» [Ματθ. 9,31].
Δὲν μπόρεσαν βέβαια νὰ συγκρατηθοῦν οἱ τυφλοί, ἀλλὰ ἀντίθετα ἔγιναν κήρυκες καὶ εὐαγγελιστὲς τοῦ θαύματος· καὶ μολονότι ἔλαβαν ἐντολὴ νὰ μὴν ἀναγγείλουν τὸ γεγονός, δὲν μπόρεσαν νὰ τὸ κρατήσουν μυστικό. Ἐὰν ὅμως σὲ ἄλλες περιπτώσεις φαίνεται νὰ λέγει: «Πήγαινε καὶ διηγήσου τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ»[ πρβ. Μᾶρκ. 5,19: «ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου πρὸς τοὺς σοὺς καὶ ἀνάγγειλον αὐτοῖς ὅσα σοὶ ὁ Κύριος πεποίηκε καὶ ἠλέησέ σε (:"Πήγαινε στὸ σπίτι σου κοντὰ στοὺς δικούς σου καὶ διηγήσου σε αὐτοὺς ὅσα σοῦ ἔκανε ὁ Κύριος καὶ πόσο σὲ ἐλέησε, ἀφοῦ σὲ ἐλευθέρωσε ἀπὸ τόσο πλῆθος δαιμόνων")» καὶ Λουκᾶ 8,39: «ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός(:Γύρισε πίσω στὸ σπίτι σου καὶ νὰ διηγεῖσαι ὅσα σοῦ ἔκανε ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος σὲ ἀπάλλαξε ἀπὸ τὰ δαιμόνια)»] δὲν δηλώνει αὐτὸ ἀντίθεση πρὸς αὐτὸ ποὺ ἀναφέρθηκε προηγουμένως, ἀλλὰ ἀντιθέτωςαὐτὸ ἀκριβῶς δηλώνει, σὲ μεγάλο μάλιστα βαθμό· διότι μᾶς διδάσκει νὰ μὴ λέμε τίποτε γιὰ τοὺς ἑαυτούς μας, ἀλλὰ καὶ νὰ ἐμποδίζουμε αὐτοὺς ποὺ θέλουν νὰ μᾶς ἐγκωμιάσουν. Ὅταν ὅμως ἡ δόξα ἀναφέρεται στὸν Θεό, ὄχι μόνο δὲν μᾶς ἐμποδίζει, ἀλλὰ καὶ προστάσσει νὰ τὸ πράττουμε αὐτό.
«Αὐτῶν δὲ ἐξερχομένων (:καὶ καθὼς οἱ δύο αὐτοὶ ἔβγαιναν ἀπὸ τὸ σπίτι)», λέγει ὁ εὐαγγελιστής, «ἰδοὺ προσήνεγκαν αὐτῷ ἄνθρωπον κωφὸν δαιμονιζόμενον (:ἰδού, ἔφεραν πρὸς τὸν Ἰησοῦ ἕναν ἄνθρωπο ποὺ ἦταν κυριευμένος ἀπὸ δαιμόνιο καὶ ἦταν κουφὸς καὶ ἄλαλος)». Ἡ πάθησή του αὐτὴ δὲν ἦταν ἐκ φύσεως, ἀλλὰ προερχόταν ἀπὸ ἰσχυρὴ ἐπίδραση τοῦ δαίμονος· γιὰ τοῦτο καὶ χρειαζόταν ἄλλους γιὰ νὰ τὸν ὁδηγήσουν στὸν Ἰησοῦ. Οὔτε βέβαια μποροῦσε μόνος του νὰ παρακαλέσει τὸν Κύριο, διότι ἦταν ἄφωνος, οὔτε ἄλλους νὰ ἱκετεύσει, διότι ὁ δαίμονας τοῦ ἔδεσε τὴ γλῶσσα καὶ μαζὶ μὲ τὴ γλῶσσα καὶ τὴν ψυχή του δέσμευσε. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ δὲν ἀπαιτεῖ πίστη ἀπὸ αὐτόν, ἀλλὰ ἀμέσως θεραπεύει τὴν ἀσθένειά του· διότι λέγει ὁ εὐαγγελιστής: «καὶ ἐκβληθέντος τοῦ δαιμονίου ἐλάλησεν ὁ κωφός (:καὶ μόλις ὁ Χριστὸς ἔδιωξε τὸ δαιμόνιο αὐτό, ὁ κουφὸς μίλησε)».
«Καὶ ἐθαύμασαν οἱ ὄχλοι λέγοντες ὅτι οὐδέποτε ἐφάνη οὕτως ἐν τῷ Ἰσραήλ (:Καὶ τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ θαύμασαν καὶ ἔλεγαν: "Ποτὲ δὲν φάνηκαν τέτοια θαύματα στὸ ἔθνος τοῦ Ἰσραήλ˙ οὔτε ὅταν οἱ προφῆτες καὶ οἱ ὑπόλοιποι ἅγιοι ἄνδρες θαυματουργοῦσαν ἀνάμεσά του")» [Ματθ. 9,33]. Αὐτὸ βέβαια κατεξοχὴν ἐνοχλοῦσε τοὺς Φαρισαίους, τὸ ὅτι δηλαδὴ θεωροῦσαν οἱ ἄνθρωποι τοῦ λαοῦ τὸν Ἰησοῦ ὡς ἀνώτερο ὅλων, ὄχι μόνο ἐκείνων ποὺ ζοῦσαν τότε, ἀλλὰ καὶ αὐτῶν ποὺ ἔζησαν παλαιότερα. Τὸν θεωροῦσαν ἐπίσης ὡς ἀνώτερο ὄχι ἐπειδὴ θεράπευε ἁπλῶς, ἀλλὰ ἐπειδὴ θεράπευε εὔκολα καὶ ἀμέσως καὶ πλῆθος νοσημάτων καὶ μάλιστα ποὺ ἦταν ἀθεράπευτα. Καὶ αὐτὴ λοιπὸν ἦταν ἡ γνώμη τοῦ πλήθους τοῦ λαοῦ καὶ ἔτσι ἐκδήλωνε ἔτσι τὸν θαυμασμό του.
Οἱ Φαρισαῖοι ὅμως ἐνεργοῦσαν κατὰ ἐντελῶς ἀντίθετο τρόπο· διότι ὄχι μόνο συκοφαντοῦσαν τὰ ὅσα συνέβαιναν, ἀλλὰ καὶ δὲν ντρέπονταν νὰ ἀντιφάσκουν πρὸς τὰ λεγόμενά τους· διότι τέτοια εἶναι ἡ πονηρία. Καὶ τί λένε λοιπόν; : «Ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια (:μὲ τὴ βοήθεια καὶ τὴ συνεργασία τοῦ ἀρχηγοῦ τῶν δαιμόνων βγάζει τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοὺς δαιμονισμένους)». Τί θὰ μποροῦσε νὰ θεωρηθεῖ πιὸ ἀνόητο ἀπὸ αὐτό; Διότι βέβαια εἶναι ἀδύνατο, ὅπως λέγει στὴ συνέχεια ὁ Ἰησοῦς, ὁ δαίμονας νὰ ἐκδιώκει τὸν δαίμονα, ἐπειδὴ ἐκεῖνος συνηθίζει νὰ ὀργανώνει καὶ νὰ συνενώνει τὰ δικά του καὶ ὄχι νὰ τὰ διαλύει· ἐνῶ ὁ Χριστὸς ὄχι μόνο ἐξέβαλε δαίμονες ἀλλὰ καὶ λεπροὺς καθάριζε, καὶ νεκροὺς ἀνάσταινε, καὶ τὴ θάλασσα χαλιναγωγοῦσε καὶ τὰ ἁμαρτήματα συγχωροῦσε καὶ οὐράνια βασιλεία κήρυττε καὶ τοὺς ἀνθρώπους ὁδηγοῦσε στὸν Πατέρα, πράγματα τὰ ὁποῖα οὔτε θὰ μποροῦσε ποτὲ νὰ ἐγκρίνει ὁ δαίμονας, οὔτε βέβαια καὶ θὰ ἦταν δυνατὸν ποτὲ νὰ τὰ πραγματοποιήσει· διότι οἱ δαίμονες ὁδηγοῦν τοὺς ἀνθρώπους στὰ εἴδωλα καὶ τοὺς ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τοὺς πείθουν νὰ μὴν πιστεύουν στὴ μέλλουσα ζωή.
Ὁ δαίμονας ὅταν ὑβρίζεται, δὲν εὐεργετεῖ, ἀφοῦ μάλιστα καὶ ὅταν δὲν ὑβρίζεται, βλάπτει αὐτοὺς ποὺ πιστεύουν σὲ αὐτὸν καὶ τὸν τιμοῦν. Ὁ Κύριος ὅμως πράττει τὸ ἀντίθετο· διότι μετὰ ἀπὸ αὐτὲς τίς ὕβρεις καὶ τίς λοιδορίες, λέγει ὁ εὐαγγελιστής: «Καὶ περιῆγεν ὁ Ἰησοῦς τὰς πόλεις πάσας καὶ τὰς κώμας διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ (:καὶ περιόδευε ὁ Ἰησοῦς ὅλες τίς πόλεις καὶ τὰ χωριά, διδάσκοντας στὶς συναγωγές τους καὶ κηρύττοντας τὸ χαρμόσυνο κήρυγμα τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ θεραπεύοντας κάθε ἀσθένεια καὶ ἀδιαθεσία στὸν λαό)» [Ματθ. 9,35]. Καὶ ὄχι μόνο δὲν τιμώρησε αὐτοὺς γιὰ τὴν ἀναισθησία τους , ἀλλὰ οὔτε κἂν τοὺς ἐπιτίμησε, καὶ ἔτσι ἀπέδειξε καὶ τὴν πραότητά Του καὶ συγχρόνως μέσῳ αὐτῆς ἔλεγξε τὴν κατηγορία τῶν Φαρισαίων. Συγχρόνως ἐπίσης ἐπιθυμοῦσε μὲ τὰ θαύματα ποὺ ἐπρόκειτο νὰ ἐπιτελέσει στὴ συνέχεια νὰ καταστήσει ἀκόμη μεγαλύτερη τὴν ἀπόδειξη καὶ τότε νὰ τοὺς ἐλέγξει καὶ μὲ τοὺς λόγους Του.
Μετέβαινε λοιπὸν καὶ στὶς πόλεις καὶ στὰ χωριὰ καὶ στὶς συναγωγές τους, διδάσκοντάς μας νὰ ἀμείβουμε κατὰ αὐτὸν τὸν τρόπο αὐτοὺς ποὺ μᾶς κατηγοροῦν, ὄχι δηλαδὴ μὲ ἄλλες κατηγορίες, ἀλλὰ μὲ μεγαλύτερες εὐεργεσίες· διότι ἐὰν εὐεργετεῖς τοὺς συνανθρώπους σου ὄχι γιὰ νὰ σὲ δοῦν οἱ ἄνθρωποι ἀλλὰ γιὰ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ, ὅσα καὶ ἂν σοῦ κάνουν, μὴ σταματήσεις νὰ τοὺς εὐεργετεῖς, γιὰ νὰ λάβεις ἀκόμη πιὸ μεγάλη ἀμοιβή· διότι βέβαια αὐτὸς ποὺ σταματᾷ τὴν εὐεργεσία μετὰ τὴ συκοφαντία δείχνει ὅτι προσπαθεῖ νὰ ἀσκήσει αὐτὸ τὸ ἔργο, ὄχι γιὰ νὰ δοξάσει τὸν Θεό, ἀλλὰ γιὰ νὰ λάβει τὸν ἔπαινο τῶν ἀνθρώπων. Γιὰ τὸν λόγο αὐτό, θέλοντας νὰ μᾶς διδάξει ὁ Χριστός, ὅτι ἀπὸ ἀγαθότητα καὶ μόνο προέβαινε στὶς ἐνέργειες αὐτές, ὄχι μόνο δὲν περίμενε νὰ ἔλθουν πρὸς Αὐτὸν οἱ ἀσθενεῖς, ἀλλὰ καὶ ὁ Ἴδιος μετέβαινε πρὸς ἐκείνους, χαρίζοντάς τους τὰ δύο πιὸ μεγάλα ἀγαθά· τὸ πρῶτο ἦταν τὸ εὐαγγέλιο τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, καὶ τὸ δεύτερο ἡ θεραπεία ὅλων τῶν ἀσθενειῶν. Καὶ δὲν παρέβλεπε καμία πόλη, οὔτε παρέλειπε κανένα χωριό, ἀλλὰ ἐπισκεπτόταν κάθε τόπο.
ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ,
ἐπιμέλεια κειμένου: Ἑλένη Λιναρδάκη, φιλόλογος
ΠΗΓΕΣ:
• https://greekdownloads3.files.wordpress.com/2014/08/in-matthaeum.pdf
• Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου Ἅπαντα τὰ ἔργα, Ὑπόμνημα στὸ Κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιον, ὁμιλία ΛΒ΄, πατερικὲς ἐκδόσεις «Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς»(ΕΠΕ), ἐκδ. οἶκος «Τὸ Βυζάντιον», Θεσσαλονίκη 1990, τόμος 10, σελίδες 366-377.
• Βιβλιοθήκη τῶν Ἑλλήνων, Ἅπαντα τῶν ἁγίων Πατέρων, Ἰωάννου Χρυσοστόμου ἔργα, τόμος 65, σελ. 134-139.
• (http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient greek/tools/liddell-scott/index.html
• Π. Τρεμπέλα, Ἡ Καινὴ Διαθήκη μὲ σύντομη ἑρμηνεία (ἀπόδοση στὴν κοινὴ νεοελληνική), ἐκδόσειςἀδελφότητος θεολόγων «Ὁ Σωτήρ», ἔκδοση τέταρτη, Ἀθήνα 2014.
• Ἡ Καινὴ Διαθήκη, Κείμενον καὶ ἑρμηνευτικὴ ἀπόδοσις ὑπὸ Ἰωάννου Κολιτσάρα, ἐκδόσεις ἀδελφότητοςθεολόγων «Ἡ Ζωή», ἔκδοση τριακοστὴ τρίτη, Ἀθήνα 2009.
• Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη κατὰ τοὺς ἑβδομήκοντα, Κείμενον καὶ σύντομος ἀπόδοσις τοῦ νοήματος ὑπὸἸωάννου Κολιτσάρα, ἐκδόσεις ἀδελφότητος θεολόγων «Ἡ Ζωή», ἔκδοση τέταρτη, Ἀθήνα 2005.
• http://users.sch.gr/aiasgr/Palaia Diathikh/Biblia/Palaia Diathikh.htm
• http://users.sch.gr/aiasgr/Kainh Diathikh/Biblia/Kainh Diathikh.htm
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
