Ἡ προετοιμασία τῆς καρδιᾶς στὴν προσευχή
Ἂν ἡ καρδιά σου εἶναι ταραγμένη ἀπὸ τὴν ἐπήρεια τοῦ πονηροῦ πνεύματος, καλύτερα νὰ μὴ μιλᾶς στοὺς ἄλλους.
Πρὸ πάντος, γιὰ νὰ τοὺς διορθώσῃς. Θὰ προκαλέσης πιθανώτατα θυμὸ καὶ ὄχι διόρθωσι. Μιὰ τέτοια ἐσωτερικὴ κατάστασις σημαίνει ὅτι εἴμαστε ἀνάξιοι νὰ διδάξουμε τοὺς ἄλλους. Πρῶτα διῶξε τὸν ἐχθρό, εἰρήνευσε τὴν καρδιά σου καὶ κατόπιν μίλα.
Μερικοὶ νομίζουν ὅτι εἶναι ἐντάξει ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ ἂν λένε τις καθωρισμένες προσευχές, χωρὶς νὰ προσέχουν στὴν προετοιμασία τῆς καρδιᾶς τους γιὰ τὴν προσευχή. Πολλοί, λόγου χάριν, διαβάζουν την πρὸ τῆς Θείας Μεταλήψεως Ἀκολουθία, ἐνῷ κατὰ τὸ διάστημα αὐτὸ θὰ ἔπρεπε νὰ ἑτοιμάσουν τὴν καρδιά τους ὥστε νὰ προσέλθουν ἀξίως στὴ θεία κοινωνία. Ἂν ἡ καρδιά σου εἶναι καλοπροαίρετη, ἂν μὲ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἕτοιμη νὰ ὑποδεχθῇ τὸν Νυμφίο, τότε, ἀκόμη καὶ ἂν δὲν διαβάσης ὅλη ἐκείνη τὴν Ἀκολουθία, εἶσαι ἐν τάξει. «Οὐ γὰρ ἐν λόγῳ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀλλ’ ἐν δυνάμει» (Α’ Κόρ. δ’ 20). Καλὸ εἶναι νὰ ὑπακοῦμε σὲ ὅλα τὴ μητέρα μας Ἐκκλησία. Ἂν μπορῇ κάποιος νὰ «χωρῇ» μακρὰ προσευχή, ἂς κάμη προσευχὴ μακρά. Ἀλλὰ «οὐ πάντες χωροῦσι τὸν λόγον τοῦτον» (Μάτθ. ιθ’ 11). Ἂν ἡ μακρὰ προσευχὴ δὲν συνδυάζεται μὲ ζέσι πνευματική, εἶναι προτιμότερο νὰ προσευχηθῇ κανεὶς σύντομα, ἀλλὰ μὲ ζέσι. Θυμήσου ὅτι ὁ Τελώνης εἶπε ὅλη καὶ ὅλη μία μικρὴ φράσι καὶ ὅμως δικαιώθηκε ἀπὸ τὸν Θεό. Ὁ Θεὸς δὲν ἀποβλέπει στὸ πλῆθος τῶν λέξεων, ἀλλὰ στὴ διάθεσι τῆς καρδιᾶς. Τὸ οὐσιῶδες καὶ ἀπαραίτητο εἶναι ἡ ζῶσα πίστις καὶ ἡ πραγματικὴ μετάνοια.
Κατά τα άλλα η ένωση Εκκλησιών δεν έχει γίνει!
Καρδινάλιος διαβάζει το Πιστεύω στον ορθόδοξο ναό!
Δείτε στο 1:31;00 τον Καρδινάλιο να διαβάζει το Πιστεύω ανήμερα της εορτής του Προφήτη Ηλία, και συμπεράνετε αν δεν έχει γίνει ανεπίσημα η ένωση με τους Παπικούς! Κανείς δεν αντιδράει, η εικόνα παπικού καρδιναλίου στον επισκοπικό θρόνο είναι πια γνωστή και αποδεκτή από το ποίμνιο!
Θεία Λειτουργία της Κυριακής από τον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου
–https://youtu.be/fO216d3i-L0 – Ecumenical Patriarchate – Οικουμενικό Πατριαρχείο
Κυριακή ΣΤ΄ Ματθαίου – Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος για τη θεραπεία του παραλυτικού της Καπερναούμ
ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΙΚΟΥ ΤΗΣ ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ
«Καὶ ἐμβὰς εἰς πλοῖον διεπέρασε καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν. Καὶ ἰδοὺ προσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης βεβλημένον· καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπε τῷ παραλυτικῷ· θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου (:και αφού μπήκε σε ένα πλοίο, πέρασε στην απέναντι όχθη της λίμνης, και ήλθε στη δική Του πόλη, την Καπερναούμ. Τότε Του έφεραν έναν παράλυτο, που τον είχαν βάλει πάνω σε ένα κρεβάτι. Και καθώς ο Ιησούς είδε την πίστη που είχε και ο παράλυτος κι εκείνοι που τον μετέφεραν, είπε στον παράλυτο, ο οποίος ανησυχούσε και φοβόταν μήπως οι αμαρτίες του γίνουν εμπόδιο στη θεραπεία του: “Έχε θάρρος, παιδί μου˙ έχουν συγχωρηθεί οι αμαρτίες σου”)» [Ματθ. 9,1-2].
«Δική Του πόλη» ονομάζει εδώ την Καπερναούμ· διότι άλλη μεν Τον έφερε στον κόσμο, η Βηθλεέμ, άλλη Τον ανέθρεψε, η Ναζαρέτ και άλλη Τον είχε διαρκώς κάτοικό της, η Καπερναούμ [πρβλ. Ματθ. 4,12-16: «Ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς ὅτι Ἰωάννης παρεδόθη, ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν. καὶ καταλιπὼν τὴν Ναζαρὲτ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς Καπερναοὺμ τὴν παραθαλασσίαν ἐν ὁρίοις Ζαβουλὼν καὶ Νεφθαλείμ, ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος· γῆ Ζαβουλὼν καὶ γῆ Νεφθαλείμ, ὁδὸν θαλάσσης, πέραν τοῦ Ἰορδάνου, Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς (:όταν άκουσε ο Ιησούς ότι ο Ιωάννης παραδόθηκε στη φυλακή απ’ τον βασιλιά Αντίπα, αναχώρησε και πήγε στη Γαλιλαία. Κaι αφού άφησε τη Ναζαρέτ, πήγε και κατοίκησε στην Καπερναούμ, η οποία ήταν κτισμένη κοντά στη λίμνη της Γαλιλαίας, στα σύνορα των φυλών Ζαβουλών και Νεφθαλείμ. Έτσι επαληθεύθηκε και πραγματοποιήθηκε εκείνο που είπε ο Θεός μέσω του προφήτου Ησαΐα: “Η χώρα της φυλής Ζαβουλών και η χώρα της φυλής Νεφθαλείμ, που εκτείνονται κοντά στη θάλασσα και πέρα από τον Ιορδάνη ποταμό, στα ανατολικά του, η Γαλιλαία, στην οποία κατοικούν πολλοί εθνικοί. Ο λαός που κάθεται καθηλωμένος κι ακίνητος στο πνευματικό σκοτάδι της ειδωλολατρικής πλάνης και της ασεβείας είδε μεγάλο πνευματικό φως, τον Χριστό˙ κι έλαμψε φως από τον ουρανό σε εκείνους που κάθονται στη χώρα που σκιάζεται από το πυκνότατο σκοτάδι της αμαρτίας και του θανάτου”)».
Κυριακή ΣΤ΄ Ματθαίου - Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο
Ας ακούσουν τον Απόστολο όσοι κατακερματίζουν τον αντιαιρετικό αγώνα.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ [: Ρωμ. 12,6-14]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«Καθάπερ γὰρ ἐν ἑνὶ σώματι μέλη πολλὰ ἔχομεν, τὰ δὲ μέλη πάντα οὐ τὴν αὐτὴν ἔχει πρᾶξιν, οὕτως οἱ πολλοὶ ἓν σῶμά ἐσμεν ἐν Χριστῷ, ὁ δὲ καθ᾿ εἷς ἀλλήλων μέλη (: διότι όπως σε ένα σώμα έχουμε πολλά μέλη και όλα τα μέλη δεν έχουν το ίδιο έργο, έτσι οι πολλοί πιστοί στην Εκκλησία είμαστε ένα σώμα εξαιτίας της ενώσεώς μας με τον Χριστό, και ο καθένας μας είμαστε μέλη ο ένας του άλλου. Συνεπώς οφείλουμε να συνεργαζόμαστε με ταπείνωση και ο καθενός να υπηρετεί όλο το σώμα της Εκκλησίας)»[ Ρωμ.12,4-5]
Πάλι χρησιμοποιεί το ίδιο παράδειγμα, που χρησιμοποίησε και στην επιστολή προς τους Κορινθίους, για να καταπολεμήσει το ίδιο ακριβώς πάθος· καθόσον είναι μεγάλη η δύναμη του φαρμάκου και η επίδραση του παραδείγματος αυτού προς διόρθωση της αρρώστιας της αλαζονείας. «Για ποιον λόγο, λοιπόν», λέγει, «υπερηφανεύεσαι εσύ; Ή γιατί πάλι άλλος εξευτελίζει τον εαυτό του; Δεν είμαστε ένα σώμα όλοι, και μεγάλοι και μικροί; Όταν λοιπόν κατά το σπουδαιότερο είμαστε ένα και μέλη ο ένας του άλλου, γιατί με την αλαζονεία ξεχωρίζεις τον εαυτό σου; Γιατί περιφρονείς τον αδελφό σου; Εφόσον, όπως ακριβώς εκείνος είναι μέλος σου, έτσι και εσύ είσαι μέλος εκείνου· και είναι μεγάλη και ως προς αυτό η ισοτιμία σας».
Αναφέρει λοιπόν δύο πράγματα που είναι ικανά να εξαλείψουν την αλαζονεία τους· και ότι είμαστε μέλη ο ένας του άλλου, όχι ο μικρός του μεγάλου μόνο, αλλά και ο μεγάλος του μικρότερου, και ότι όλοι αποτελούμε ένα σώμα· ή καλύτερα και τρία· καθόσον έδειξε πως είναι χάρισμα αυτό που μας δόθηκε. Μην υπερηφανεύεσαι λοιπόν· γιατί το χάρισμα σου δόθηκε από τον Θεό, δεν το έλαβες εσύ, ούτε το βρήκες. Γι’ αυτό και μιλώντας για τα χαρίσματα, δεν είπε ότι «ο ένας έλαβε μεγαλύτερο και ο άλλος μικρότερο», αλλά τι; Είπε ότι ο καθένας έλαβε «διαφορετικό» χάρισμα. «Έχοντας λοιπόν», λέγει, «χαρίσματα», όχι μεγαλύτερα και μικρότερα, αλλά «διαφορετικά».
Η Ελλάδα στα χνάρια του παλαιού Ισραήλ, έτοιμη να υποστεί τις ίδιες συνέπειες!
Η ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ
Εἶναι ὁ προφήτης τῶν καιρῶν τῆς Ἀποστασίας καὶ τῶν ἐσχάτων χρόνων. Ὁ προφήτης ποὺ ἐμφανίζεται στὴν ἱστορία τρεῖς φορές. Τὴν πρώτη φορὰ ἀντιστάθηκε καὶ ἐκήρυξε κατὰ τῆς Ἀποστασίας καῖ ἀνελήφθη «ὡς εἰς οὐρανόν». Τὴν δεύτερη ἐμφανίστηκε μαζί μὲ τὸν προφήτη Μωϋσῆ κατὰ τὴν Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου (πρῶτα ἔσχατα). Καὶ τὴν τρίτη θὰ ἐμφανισθεῖ στὰ (δεύτερα) ἔσχατα χρόνια, σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας. Στὰ ἔσχατα πού, ἂν καὶ δὲν μποροῦμε οὔτε ἐπιτρέπεται νὰ προσδιορίσουμε ἀκριβῶς χρονικά (διότι τότε ἀκολουθοῦν πλάνες καὶ ἀκρότητες), σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων καὶ τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν πλησιάζουν. Ὁπότε κατὰ κάποιον τρόπο εἶναι ὁ προφήτης τῶν καιρῶν μας. Ἀκόμα κι ἂν δὲν ξέρουμε, ποιά γενιὰ θὰ δεῖ τὶς συγκεκριμένες στιγμὲς ποὺ περιγράφει ἡ Ἀποκάλυψις, ζοῦμε ὅμως κάτω ἀπὸ τὸ βάρος τῶν ἐσχάτων καὶ τὴν ἐλπίδα τῆς Βασιλείας τοῦ Κυρίου του και Κυρίου μας.
Παραθέτουμε ἕνα τμῆμα ἀπὸ ὁμιλία τοῦ ἀείμνηστου π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου, τοῦ ὁποίου οἱ ὁμιλίες ὁμολογουμένως ἔχουν μιὰ προφητικὴ διάσταση, μὲ τίτλο «Ὁ προφήτης Ἠλίαςστὴν ἐποχή του καὶ στὰ ἔσχατα».
Ὁ πρ. Ἠλίας στὴν ἐποχή του καὶ στὰ ἔσχατα
π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος (Ἡ ὁμιλία ἔγινε στὶς 20-7-1986)
Η Ελλάδα στα χνάρια του παλαιού Ισραήλ, έτοιμη να υποστεί τις ίδιες συνέπειες.
Και ερχόμαστε τώρα να ρωτήσουμε: Μήπως και η πατρίδα μας ζει και πολιτεύεται στα ίδια χνάρια του παλαιού Ισραήλ; Και όσα δεινά μας βρουν, θα λέγαμε πού θα οφείλονται; Τί λέτε; είναι δυνατόν να υποστούμε μια τυχόν -τυχόν!- συρρίκνωση των συνόρων μας; Ξέρετε ότι πάλι μπορούμε να γίνουμε μικρότεροι; Αγαπητοί μου, το ξέρετε ότι μπορούμε να γίνουμε πάλι μικρότεροι στα σύνορά μας;… Δεν υπάρχει τίποτα το αμετάθετο και σίγουρο. Από πού θα έχει το αίτιό του το θέμα; Ακόμη, αν υποστούμε σαν λαός μια δυσπραγία οικονομική ή ακόμα και μια κοινωνική αναστάτωση, από πούθα έχει την αφετηρία της αυτή όλη η κατάσταση; Ασφαλώς από την αποστασία του λαού μας και την στροφή του προς την ειδωλολατρία.
Αντιλαμβανόμαστε ότι οι ημέρες είναι κρίσιμες για τον λαό μας αλλά και για όλο τον κόσμο;
Αλλά γιατί το είπε αυτό ο Προφήτης στον Αχαάβ; Για να μετανοήσει ο λαός. Μετανόησε ο Αχαάβ; Ούτε ο Αχαάβ, ούτε ο λαός. Άραγε εμείς θα μετανοήσουμε; Όταν σήμερα κηρύσσεται το κήρυγμα, της μετανοίας το κήρυγμα, και λέγονται αυτά που λέγονται, τί νομίζετε ότι είναι; Αυτά που σας λέω τώρα τί νομίζετε ότι είναι; Νομίζετε ότι είναι ένα φιλολογικό κήρυγμα, για το οποίο μπορούμε να λέμε ότι είναι μόνο λόγια; Όχι. είναι κήρυγμα μετανοίας, είναι κήρυγμα αφυπνιστικό! Είμαστε σε παράλληλες ημέρες με την εποχή του βορείου Ισραήλ, που ο Προφήτης ελέγχει με δριμύτητα την κατάσταση και φωνάζει. φωνάζει και χρησιμοποιεί, θα λέγαμε, το έκτακτο εκείνο στοιχείο, που καταπλήσσει με την παρουσία του τον λαό. Θα το αντιληφθούμε εμείς ότι οι ημέρες μας είναι κρίσιμες για τον λαό μας αλλά και για ολόκληρη την οικουμένη; Θα το καταλάβουμε αυτό.
Ελέγχει λοιπόν φοβερά ο Προφήτης. Έτσι θα ελέγξει και τον Αντίχριστο.
Ο Ηλίας ο Μέγας ως σύμβολο Μυστικής Θεολογίας
Για όσους ψάχνουν ακόμα κόκκινες γραμμές!
Ο ΙΑΤΡΟΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ
Κυριακή ΣΤ΄ Ματθαίου (Ματθ. 9,1-8)
«Θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου» (Ματθ. 9,2)
Άλλο ένα σημείο της απάνθρωπης εποχής μας.
Αγία Μαρίνα
Ω, της υποκρισίας! Ομολογούν και κοινοποιούν ότι οι επίσκοποι αιρετίζουν, αλλά συνεχίζουν να τους μνημονεύουν ως ορθοτομούντες και να κοινωνούν μαζί τους, πουλώντας παράλληλα «Ορθοδοξία» με τα άρθρα τους και καταδικάζοντας τους ιερείς που εφαρμόζουν τους Ι. Κανόνες.
70ος Ἱερός Κανών τῶν ἁγίων Ἀποστόλων λέγει: «Εἴ τις ἐπίσκοπος, ἤ πρεσβύτερος, ἤ διάκονος, ἤ ὅλως τοῦ καταλόγου τῶν κληρικῶν νηστεύοι μετά Ἰουδαίων, ἤ ἑορτάζοι μετ’ αὐτῶν, ἤ δέχοιτο παρ’ αὐτῶν τά τῆς ἑορτῆς ξένια, οἶον ἄζυμα, ἤ τί τοιοῦτον, καθαιρείσθω. Εἰ δέ λαϊκός εἴη ἀφοριζέσθω»
Επισκοπική παρουσία σε εγκαίνια Εβραϊκής Συναγωγής
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΥΘΗΡΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Ἐν Κυθήροις τῆ 16η Ἰουλίου 2025
Ἀρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου, Ὑπευθύνου τοῦ Γρ. Αἱρέσεων καί παραθρησκειῶν
ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΕ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΕΒΡΑΪΚΗΣ ΣΥΝΑΓΩΓΗΣ
Δέν χωράει ἀμφιβολία ὅτι ὁ παγκόσμιος Οἰκουμενισμός ἀποτελεῖ σήμερα τό σπουδαιότερο καί μεγαλύτερο ἐκφυλιστικό φαινόμενο τῆς ἐποχῆς μας καί ταυτόχρονα τήν μεγαλύτερη ἀπειλή κατά τῆς ἀνθρωπότητος. Πρόκειται γιά ἕνα παγκόσμιο κίνημα, γέννημα τῆς Μασονίας καί τοῦ Διεθνοῦς Σιωνισμοῦ, πού ἔχει σάν μοναδικό σκοπό τήν δημιουργία μιᾶς νέας τάξεως πραγμάτων, δηλαδή τήν πολιτική, οἰκονομική, πολιτισμική καί θρησκευτική κυριαρχία του πάνω σ’ ὅλο τόν πλανήτη, σ’ ὅλη τήν ἀνθρωπότητα.
Εἶναι πλέον κοινός τόπος, ἀφοῦ γίνεται ἀπό ὅλους ἀντιληπτό, ὅτι τό παγκόσμιο πολιτικοοικονομικό σύστημα, προωθεῖ πυρετωδῶς τήν παγκοσμιοποίηση. Πρός τήν ἴδια αὐτή κατεύθυνση τῆς ἑνοποιήσεως τῆς ἀνθρωπότητος σέ θρησκευτικό ἐπίπεδο κινεῖται καί ὁ Διαθρησκειακός Οἰκουμενισμός, ὁ ὁποῖος ἐργάζεται πυρετωδῶς γιά τήν ἀνοικοδόμηση μιᾶς νέας παγκόσμιας θρησκείας, ἤ πανθρησκείας, πού θά εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ὁμογενοποιήσεως καί ἰσοπεδώσεως ὅλων τῶν θρησκειῶν. Ἡ πορεία τῆς ἀνθρωπότητος σέ μία παγκοσμίων διαστάσεων καί σέ ὅλα τά ἐπίπεδα ἑνοποίηση δέν εἶναι πλέον μυστικό τῶν ὀλίγων, ἀλλά μία πραγματικότητα, ἡ ὁποία γίνεται ὅλο καί πιό αἰσθητή. Στήν πραγματοποίηση αὐτοῦ τοῦ ὁράματος ἔχουν ἐνταχθεῖ σχεδόν ὅλοι οἱ θρησκευτικοί ἡγέτες ὅλων τῶν μεγάλων θρησκειῶν, μεταξύ τῶν ὁποίων δυστυχῶς καί μία πληθώρα «ὀρθοδόξων» ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν, μεγαλοσχήμων Κληρικῶν, Μοναχῶν καί Λαϊκῶν. Μαζί τους ἔχουν συστρατευτεῖ καί τά Μ.Μ.Ε., ἀλλά καί ὁ ἔντυπος καί ἠλεκτρονικός τύπος μέ ἕνα πλῆθος δημοσιευμάτων.
Μία ἀκόμη ἐκδήλωση διαθρησκειακού χαρακτήρα εἶδε πρόσφατα τό φῶς τῆς δημοσιότητος, πού ἔρχεται νά προστεθεῖ ὡς ἕνας ἀκόμη κρίκος σέ μία ἁλυσίδα ἄλλων παρομοίων ἐκδηλώσεων πού προηγήθηκαν, παραπέμποντας καί αὐτή τροχιοδεικτικά πρός τήν κατεύθυνση τοῦ διαθρησκειακοῦ ὁράματος. Πρόκειται γιά τήν ἑορταστική ἐκδήλωση μέ ἀφορμή τά ἐγκαίνια Ἑβραϊκῆς Συναγωγῆς, πού πραγματοποιήθηκε τον προηγούμενο μήνα σέ πόλη τῆς Κεντρικῆς Ἑλλάδος.[1]Σύμφωνα μέ τό βιντεοληπτικό ὑλικό πού μᾶς κοινοποιήθηκε ἀπό συνεργάτες μας στήν ἐκδήλωση παρέστησαν ἡ Ὑπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων καί Ἀθλητισμοῦ καί ἄλλοι ἐκπρόσωποι τῶν τοπικῶν Ἀρχῶν. Τό ἄκρως λυπηρό εἶναι τό γεγονός ὅτι στήν ἐκδήλωση παρέστη δυστυχῶς καί ὁ οἰκεῖος, (Ὀρθόδοξος) Ἐπίσκοπος, ὁ ὁποῖος ἔλαβε τό λόγο γιά νά ἀπευθύνει ἕνα σύντομο χαιρετισμό. Ὡστόσο στή σύντομη αὐτή προσλαλιά του διατύπωσε μεταξύ ἄλλων, κατά τήν ταπεινή μας γνώμη, θέσεις καί ἀπόψεις πέρα γιά πέρα ξένες πρός τήν Πίστη καί τήν Ὀρθόδοξη Πατερική μας Παράδοση.
Διάκρισις ὑλικοῦ καὶ πνευματικοῦ σύμπαντος κατὰ τὸν Φώτιον Κόντογλου
Διάκρισις ὑλικοῦ καὶ πνευματικοῦ σύμπαντος κατὰ τὸν Φώτιον Κόντογλου*
Τοῦ μακαριστοῦ μοναχοῦ Κων/νου (Καβαρνοῦ), καθ. Φιλοσοφίας
1ον
Θά σᾶς ὁμιλήσω γιά τόν διδάσκαλό μου καί τόν διδάσκαλο τοῦ γένους τόν Φώτη Κόντογλου (1895-1965).
Εἶχα καί τό εὐτύχημα στή ζωή μου νά γνωρίσω τόν Φώτιο ἐπί δέκα τέσσερα ἔτη περίπου ἀπό κοντά καί ἔμαθα πάρα πολλά πρά-γματα ἀπό ἐκεῖνον γιά τήν βυζαντινή τέχνη, τήν εἰκονογραφία, ἀρχιτεκτονική, μουσική ὑμνογραφία κ.λπ. πατρολογία καί πολλοί ἀπό σᾶς φυσικά ἔχετε διαβάσει διάφορα ἔργα τοῦ Φωτίου Κόντογλου. Λοιπόν σᾶς κάνω σήμερα ἕνα δῶρο ἀπό τόν Φώτιο, διδάγματα δικά του γιά θέματα πάρα πολύ σπουδαῖα ἄν καί εἶναι τό πνευματικό σύμπαν κατά τόν Φώτιο Κόντογλου. Τό θέμα τοῦ πνευματικοῦ σύμπαντος ὑπῆρχε προφιλέστατο γιά τόν Φώτη Κόντογλου. Συχνά στά συγγράμματά του κάνει διάκριση μεταξύ δύο κόσμων τοῦ ἐξωτερικοῦ, φυσικοῦ ὑλικοῦ κόσμου καί τοῦ ἐσωτερικοῦ, ὑπερφυσικοῦ, πνευματικοῦ κόσμου.
Ὁ ὑλικός κόσμος βρίσκεται μέσα στό τοπικό καί χρονικό διάστημα, ἐνῶ ὁ πνευματικός κόσμος βρίσκεται πέρα ἀπό αὐτά. Ὁ ὑλικός κόσμος εἶναι ψεύτικος, λέει ὁ Φώτιος. Τίποτε σίγουρο δέν ὑπάρχει σ᾿ αὐτόν· ὅλα εἶναι μῦθοι, ὄνειρα, φαντασίες, ξεγελάσματα· ὅλα εἶναι πρόχειρα, φθαρτά καί αὐτά πού λένε ἀθάνατα ποιήματα, φιλοσοφίες, θαυμάσια κτίρια, ἐξαίσια ἀγάλματα, λαμπρές ζωγραφιές, ἄρχοντες, ἐξουσίες, δόξα καί φημισμένα ὀνόματα καί αὐτά κάποτε ὅλα θά ἐξαφανισθοῦν «τά πάντα ματαιότης», καθώς γράφει ὁ σοφός Σολομώντας. Στόν πνευματικό ὅμως κόσμο ὅλα εἶναι ἀληθινά, σίγουρα, αἰώνια, ἐπειδή ἐκεῖ δέν ὑπάρχει μήτε καιρός μήτε ἡ κόρη του ἡ φθορά. Ἐκεῖ ὅλα εἶναι παντοτινά, καινούργια, παντοτινά νέα. Καί ποῖα εἶναι αὐτά; Εἶναι ὁ Θεός, οἱ Ἄγγελοι, οἱ ψυχές.
Γιατὶ ὁ χριστιανισμὸς δὲν πρέπει νὰ ἀλλάζει μὲ τοὺς καιρούς
Ἔφθασε στ’ αὐτιά μου ὅτι, καθὼς φαίνεται, θεωρεῖτε τὰ κηρύγματά μου πολὺ αὐστηρὰ καὶ πιστεύετε ὅτι σήμερα κανένας δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ σκέπτεται ἔτσι, κανένας δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ ζῇ ἔτσι καὶ ἑπομένως κανένας δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ διδάσκῃ ἔτσι. Οἱ καιροὶ ἔχουν ἀλλάξει!
Πόσο χάρηκα ποὺ τὸ ἄκουσα. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἀκοῦτε προσεκτικὰ ὅ,τι λέγω, καὶ ὄχι μόνο ἀκοῦτε, ἀλλὰ καὶ εἶστε διατεθειμένοι νὰ τὸ τηρήσετε. Τί περισσότερο θὰ μπορούσαμε νὰ ἐπιθυμήσουμε ἐμεῖς ποὺ κηρύττουμε ὅπως διαταχθήκαμε καὶ ὅσα διαταχθήκαμε;
Ἀνεξάρτητα ἀπὸ ὅλα αὐτά, μὲ κανένα τρόπο δὲν μπορῶ νὰ συμφωνήσω μὲ τὴν γνώμη σας καὶ τὸ θεωρῶ καθῆκον μου νὰ τὴν σχολιάσω καὶ νὰ τὴν διορθώσω. Διότι – μολονότι ἴσως εἶναι παρὰ τὴν θέλησι καὶ τὴν πεποίθησί σας – προέρχεται ἀπὸ ἁμαρτωλὴ πηγή, σὰν νὰ μποροῦσε ὁ Χριστιανισμὸς νὰ μεταβάλλῃ τὰ δόγματά του, τοὺς κανόνες του, τὶς ἁγιαστικές του τελετουργίες, γιὰ νὰ ἀνταποκριθῇ στὸ πνεῦμα κάθε ἐποχῆς καὶ προσαρμοσμένος στὰ μεταβλητὰ γοῦστα τῶν υἱῶν τοῦ αἰῶνος τούτου, νὰ μποροῦσε νὰ προσθέσῃ ἡ νὰ ἀφαιρέσῃ κάτι.
Κι’ ὅμως δὲν εἶναι ἔτσι. Ὁ Χριστιανισμὸς πρέπει νὰ παραμένῃ αἰώνια ἀμετάβλητος, χωρὶς καθόλου νὰ ἐξαρτᾶται ἡ νὰ κατευθύνεται ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῆς ἑκάστοτε ἐποχῆς. Ἀντίθετα ὁ ἴδιος ὁ Χριστιανισμὸς
Ένοχος δεν είναι όμως μόνο ο Βαρθολομαίος αλλά και όλοι όσοι τον ακολουθούν και υπακούουν στις εντολές του
Πατρ. Βαρθολομαῖε, «Τὸ αἷμα μας εἶναι στὴ συνείδησή σας!»
Ὁ σκληρὸς καὶ ἀπηνὴς διωγμὸς τῶν κληρικῶν καὶ τῶν πιστῶν τῆς κανονικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας συνεχίζεται μὲ μεγάλην ἔντασιν. Ὑπαίτιος τῶν διωγμῶν ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ὁ ὁποῖος παρέδωσε τὸν Τόμον καὶ ἐνομιμοποίησε τὴν σχισματικὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Μητρ. Ἐπιφανίου. Ὁ Πατριάρχης θὰ λογοδοτήση διὰ τὴν πρᾶξιν του αὐτὴν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, διὰ αὐτὸ ἂς μετανοήση πρὶν εὑρεθῆ εἰς τὸν ἀδέκαστον Κριτήν.
Συμφώνως πρὸς δημοσίευμα τοῦ ἱστολογίου HELLENISCOPE τῆς 18ης Ιουνίου:
«Ἀπὸ τὸ κρεβάτι του στὸ νοσοκομεῖο, ἕνας ἱερέας τῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας κάλεσε τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη στὸ Τσερνίβτσι, γιὰ νὰ δεῖ μὲ τὰ ἴδια του τὰ μάτια τὴν ἀνομία ποὺ διέπραξαν τὰ πνευματικά του παιδιά.
Ο ταπεινός αναπαύεται και αναπαύει. Ο υπερήφανος αναστατώνεται και αναστατώνει.
Ἡ στάσι μας ἔναντι τῶν αἱρετικῶν, τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Κυριακή των Πατέρων της Δ΄Οικουμενικής Συνόδου
«Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ πρώτην καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος» (Τίτ. 3,10-11)
Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ὥρισε, ἀγαπητοί μου, ἡ πρώτη Κυριακὴ μετὰ τὴν 11η Ἰουλίου, ἡ σημερινὴ δηλαδή, νὰ εἶνε ἀφιερωμένη στὴ μνήμη τῶν πατέρων τῆς Τετάρτης (Δ΄) Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Σήμερα ἑορτάζουν ὄχι ἕνας ἢ δύο ἀλλὰ 630 πατέρες, 630 «ἀστέρια» ὅπως λέει τὸ δοξαστικό. Συνῆλθαν στὴ Χαλκηδόνα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας τὸ 451 μ.Χ., στερέωσαν τὴν ὀρθόδοξο πίστι, καὶ κατεδίκασαν τοὺς τότε αἱρετικοὺς, τὸν Εὐτυχῆ καὶ τὸν Διόσκουρο, ποὺ προσέβαλλαν τὸ δόγμα τῆς θεανδρικότητος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἂν θέλουμε ν᾽ ἀναλύσουμε τί δίδαξε ἡ Τετάρτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, δὲν θὰ γίνουμε καταληπτοί. Ἔπαψε πιὰ ὁ κόσμος νὰ ἐνδιαφέρεται γιὰ τὰ ἐκκλησιαστικά. Ἐνῷ τότε οἱ πιστοὶ παρακολουθοῦσαν μὲ ἐνδιαφέρον.
Στὴν Τετάρτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο οἱ ἅγιοι πατέρες κατεδίκασαν τὴν αἵρεσι ποὺ προσέβαλλε τὴ θεανδρικὴ ὑπόστασι τοῦ Χριστοῦ καὶ δίδαξαν πῶς ἑνώθηκαν οἱ δύο φύσεις στὸ πρόσωπό του· ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε τέλειος ἄνθρωπος ἀλλὰ συγχρόνως καὶ τέλειος Θεός· ὅτι ἐν τῷ Χριστῷ ὑπάρχουν δύο φύσεις, ἡ ἀνθρωπίνη καὶ ἡ θεία, κι αὐτὲς εἶνε ἑνωμένες «ἀχωρίστως» καὶ «ἀδιαιρέτως», «ἀτρέπτως» καὶ «ἀσυγχύτως».
Γιὰ τὸν Φώτη Κοντογλου
Eπιλεγμένα αποσπάσματα από τον υπομνηματισμό του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στην ευαγγελική περικοπή της Κυριακής των αγίων Πατέρων της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου
Κυριακή Αγ. Πατέρων Δ’ Οικουμενικής Συνόδου
Κυριακή Αγίων Πατέρων της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου Υπομνηματισμός της Αποστολικής περικοπής (Άγιος Θεοφύλακτος Βουλγαρίας) (Τίτ. 3, 8-15)
[απόδοση στην απλή ελληνική και πρόσθετα σχόλια: Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης]
«Πιστὸς ὁ λόγος (: Το ότι δικαιωθήκαμε και αναγεννηθήκαμε και θα κληρονομήσουμε την αιώνια ζωή είναι λόγος και αλήθεια αξιόπιστη)» [Τίτ. 3, 8].
Επειδή παραπάνω είπε ο Απόστολος για μέλλοντα πράγματα, το δε μέλλον είναι άδηλο και αόρατο, γι΄ αυτό εδώ προσθέτει και το αξιόπιστο στον λόγο του και λέγει ότι αυτό που είπα είναι αξιόπιστο και βέβαιο από τα περασμένα και προηγούμενα αγαθά, που απολαύσαμε· επειδή ο Θεός που μας έδωσε τόσα αγαθά στον προηγούμενο καιρό, Αυτός θα μας δώσει και στον μέλλοντα.
«Καὶ περὶ τούτων βούλομαί σε διαβεβαιοῦσθαι, ἵνα φροντίζωσι καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ πεπιστευκότες τῷ Θεῷ (: Και γι’ αυτά τα θέματα θέλω να μιλάς με βεβαιότητα και με κύρος, για να φροντίζουν όσοι έχουν πιστέψει στον Θεό να πρωτοστατούν ακούραστα σε καλά έργα)».
Επειδή παραπάνω ανέφερε ο Απόστολος για την υπερβολική αγαθότητα που έδειξε ο Θεός σε εμάς, επειδή μας έσωσε με τη χάρη, ενώ ήμασταν απελπισμένοι, γι΄ αυτό τώρα λέγει στον Τίτο, ότι «θέλω να διδάσκεις γι’ αυτά τον λαό σου, για να μάθουν οι Χριστιανοί, όχι μόνο να είναι ταπεινόφρονες και να μην κατακρίνουν τους άλλους ως αμαρτωλούς, αλλά και να ελεούν και να ευσπλαχνίζονται τους αδελφούς τους, διότι όποιος στοχάζεται το έλεος που έκανε ο Θεός προς αυτόν, οπωσδήποτε θα ελεήσει και αυτός τον αδελφό του. Και τι θα διδάσκεις τους Χριστιανούς για να φροντίζουν, Τίτε; Δηλαδή το να έχουν ένα μόνο έργο και μία φροντίδα ακατάπαυστη, να βοηθούν τους αδικουμένους, να προνοούν και να προστατεύουν (διότι αυτό δηλώνει το «προΐστασθαι καλῶν ἔργων») τις χήρες και τα ορφανά και να μην περιμένουν να έρχονται προς αυτούς όσοι έχουν ανάγκη και να τους παρακαλούν, αλλά αυτοί μόνοι από μόνοι τους να μεριμνούν και να φροντίζουν γι’αυτούς»1.
«ταῦτά ἐστι τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις (: Αυτά είναι τα καλά έργα και τα ωφέλιμα στους ανθρώπους· αυτά για τα οποία σας μίλησα)».
Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Δ΄Οικουμενικής Συνόδου -Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Δ΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ «ΑΓΩΝΑΣ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΦΡΟΝΗΜΑΤΟΣ»
Αν ζούσε σήμερα ο μακαριστός πατήρ, τί θα έλεγε;
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 19-7-1981](Β53)
«Ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν».
Υπάρχει, αγαπητοί μου, μία τάσις εις τους ανθρώπους, ένεκα ακριβώς αυτής της πεσμένης των καταστάσεως, να αλλοιώνουν πάντοτε την αλήθειαν. Υπάρχει η τάσις να βάζουν πολλοί το υποκείμενό τους μέσα εις το αντικείμενον· με αποτέλεσμα να επέρχεται μία αλλοίωσις, μία φθορά. Φυσικά αυτό είναι αποτέλεσμα του εγωισμού του ανθρώπου, ο οποίος εγωισμός είναι ο πυρήνας της αμαρτίας που υπάρχει στον κάθε άνθρωπο, απόγονο του Αδάμ, που είναι πεσμένος. Περιττό να σας πω ότι αυτό υπάρχει και εις τον διάβολον. Ο διάβολος, ακριβώς κατεξοχήν υπερήφανος, δεν θα ήθελε ποτέ να δεχθεί την αλήθειαν του Θεού, όπως προσφέρεται, αλλά θα ήθελε να βάλει το υποκείμενό του μέσα. Και να διαστρέψει την αλήθειαν του Θεού.
Έτσι, όπως αντιλαμβάνεσθε, η ακεραιότης του λόγου του Θεού, είναι ένα σπουδαιότατον κεφάλαιον, που πρέπει ο κάθε πιστός, αν θα ήθελε πράγματι να σωθεί, να το προσέξει. Ο Κύριος, έχοντας ακριβώς υπόψη Του ότι Τον ακούουν άνθρωποι, όχι απλώς άνθρωποι πεπτωκότες, αλλά και ικανά διεστραμμένοι, όπως ήσαν οι άρχοντες του λαού, οι ιερείς, ο κλήρος, οι Φαρισαίοι, οι Γραμματείς και οι Νομικοί, αυτοί οι οποίοι ήσαν ταγοί του λαού, οι άνθρωποι αυτοί είχαν πολύ μεγάλον εγωισμόν και έτσι ήθελαν πάντοτε να διαστρέφουν τον λόγο του Θεού. Μόνο, αγαπητοί μου, μόνο αγαπητοί μου, αν λογαριάσει κανείς αυτήν την ραβινική τους παραγωγή που λέγεται Ταλμούδ και περιέχει μέσα έξι χιλιάδες εντολές, μόνο αυτό είναι αρκετό για να καταλάβετε…- εκ των οποίων οι πιο πολλές εντολές είναι μία διαστροφή, είναι μία διαστροφή της αληθείας, μπορείτε να καταλάβετε από κει πώς οι άνθρωποι αυτοί εκινούντο.
"Ἐὰν ἐμεῖς δὲν προσχωρήσωμεν εἰς τὸν Ἀντίχριστον, δὲν μᾶς προσχωρεῖ κανείς. " Ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος για τις νέες ταυτότητες.
Ὁ ἄλλος εἶνε ὁ ἑνιαῖος κωδικὸς ἀριθμός. Αὐτὸ δὲν ἔχει θρησκευτικὴν σημασίαν καμμίαν.
Παρουσιάζουμε την απάντηση του μακαριστού π. Επιφανίου Θεοδωρόπουλου σε ερώτηση σχετικά με τις νέες ταυτότητες, τον Αντίχριστο και το 666. Σε αυτήν φαίνεται ξεκάθαρα αυτό που κι εμείς λέμε τόσο καιρό προς αποφυγή εκφοβισμού, διχόνοιας και αποπροσανατολισμού του ποιμνίου: Αντιστεκόμαστε στις νέες ταυτότητες ως πολίτες με δικαιώματα αλλά δεν προσκυνά τον Διάβολο όποιος πάρει την ταυτότητα, ούτε υπηρετεί τον Αντίχριστο. Αντιθέτως υπηρετεί τον διάβολο και τον Αντίχριστο, όποιος ακολουθεί την αίρεση. Υπενθυμίζουμε ότι ο π. Επιφάνιος είχε επικοινωνία και ανταλλαγή απόψεων με τον άγ. Παΐσιο (όπως και με τον άγ. Πορφύριο, π. Αθανάσιο Μυτιληναίο), ώστε είναι αδύνατο να μην γνώριζε την γνώμη του Αγίου για τις ταυτότητες.
- Γέροντα, τί λέγετε διὰ τὰς νέας ταὐτότητας;
- Περὶ τοῦ 666 δὲν γίνεται λόγος. Εἶπαν ῥητῶς ὅτι δὲν θὰ τὸ ἔχῃ [ἀναφέρεται εἰς τὴν ἐποχὴν τὴν ἰδικήν του]. Τώρα, τὸ ὅτι προσπαθοῦν μὲ αὐτὸ τὸν Ε.Κ.Α.Μ. νὰ μᾶς φακελώσουν ὅλους καὶ νὰ ἔχωμεν ἕνα ἀριθμὸν ποὺ νὰ μᾶς συνοδεύῃ εἰς τὴν ζωήν μας καὶ νὰ ἐλέγχουν καὶ τὴν ἰδιωτικήν μας ζωήν, αὐτὸ δὲν εἶνε καθόλου ἀπίθανον. Ἀλλὰ ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ - καλά, τὸ 666 καὶ τὰ ἄλλα, τὰ ὁποῖα ἔχουν σχέσιν μὲ τὸν Ἀντίχριστον εἶνε ἄλλο θέμα. Ἐμεῖς, λοιπόν, οἱ Χριστιανοὶ - τὰ φακελώματα δὲν πρέπει νὰ τὰ φοβούμεθα. Δὲν πᾶν᾿ νὰ μᾶς φακελώσουν; Ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ θὰ πρέπῃ νὰ ζῶμεν εἰς ὑάλινον πύργον. Ὅλη ἡ ζωή μας νὰ εἶνε ἐμφανὴς ἀπὸ ὅλας τὰς μεριάς. Δὲν πρέπει νὰ ἔχωμε λόγον νὰ κρύψωμε τίποτε. Θὰ παρακολουθοῦν τὴν ἰδιωτικήν μας ζωήν. Καὶ τί βγῆκε; Τὸ φακέλωμα αὐτὸ εἶνε κίνδυνος δι᾿ ὅσους ἔχουν πολλὰ νὰ κρύψουν ἀπὸ τὴν ἰδιωτικήν τους ζωήν. Ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ δὲν πρέπει νὰ ἔχωμε νὰ κρύψωμε τίποτε ἀπὸ τὴν ἰδιωτικήν μας ζωήν. Νὰ ζῶμεν εἰς ὑάλινον πύργον. «Πᾶς γὰρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶς» (Ἰω. Γ΄ 20).
Ἡ κυβέρνησις, πάντως, εἶχεν ὑποσχεθῆ ὅτι αἱ ταὐτότητες δὲν θὰ ἔχουν τὸ 666. Τὸ ὑπεσχέθη. Τώρα ἂν βγοῦν καὶ τὸ ἔχουν, ἡ Ἐκκλησία θὰ εἰπῇ τί πρέπει νὰ κάνωμε. Βεβαίως, δὲν νομίζω ὅτι θὰ εἰπῇ νὰ δεχθῶμε ταὐτότητας μὲ τὸν ἀριθμὸν 666. Ὄχι διότι μπορεῖ κανεὶς νὰ μᾶς κάνῃ ἀντιχρίστους μὲ τὴν βίαν, χωρὶς νὰ τὸ θέλωμεν. Ἂν δὲν δώσωμε τὴν ψυχήν μας εἰς τὸν διάβολον, δὲν μπορεῖ νὰ τὴν πάρῃ. Ἂν ὑποτεθῇ ὅτι πάει κάποιος εἰς τὸ Ὑπουργεῖον Ἐσωτερικῶν, εἰς τὰ ἀρχεῖα τοῦ ὁποίου ὑπάρχουν ὅλοι - ὄχι μόνον αἱ κοινότητες ἢ οἱ δῆμοι, ἐκεῖ ὅπου ἐγεννήθημεν, ἀλλὰ καὶ τὸ Ὑπουργεῖον Ἐσωτερικῶν ἔχει ἀρχεῖα δι᾿ ὅλους μας. Πότε ἐγεννήθημεν, ποῦ ἐγεννήθημεν, τί ἐσπουδάσαμεν, γενικῶς ὅλα τὰ στοιχεῖα τῆς ζωῆς μας ὑπάρχουν. Ἄν πάῃ, λοιπόν, κάποιος εἰς τὸ Ὑπουργεῖον Ἐσωτερικῶν - καὶ πάρῃ τοὺς καταλόγους καὶ γράψῃ ἔμπροσθεν εἰς τὰ ὀνόματά μας Βουδδιστής, Βουδδιστής, Μωαμεθανός, Μωαμεθανός, Σιντοϊστής, Σιντοϊστής, Σιντοϊστής, μάρτυς τοῦ Ἰεχωβᾶ, μάρτυς τοῦ Ἰεχωβᾶ, ἐμεῖς θὰ γίνωμε Βουδδισταὶ καὶ Σιντοϊσταὶ καὶ μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, ἐπειδὴ δίπλα ἀπὸ τὸ ὄνομά μας ἔγραψαν τέτοια πράγματα; Θεὸς φυλάξοι! Ἐὰν πάῃ κάποιος καὶ βάλῃ δίπλα εἰς τὸ ὄνομά μας 666, 666, 666, αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἐμεῖς ἀπεδέχθημεν τὸν Ἀντίχριστον; Ὄχι, βρὲ παιδιά, μὴ εἴμεθα ἀφελεῖς!
Οσιος Παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης. ῾Ο νέος ἅγιος τῆς ̉Εκκλησίας μας
῞Οσιος Παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης
῾Ο νέος ἅγιος τῆς ̉Εκκλησίας μας
τοῦ κ. Γεωργίου Θ. Μηλίτση, διδασκάλου (από
«Ακτίνες»)
Στίς μέρες μας πού «ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία», ὅπως γράφει ὁ ᾽Απόστολος Παῦλος (Ρωμ. ε´, 20), ὁ Θεός ἀνέδειξε μεγάλους ἁγίους οἱ ὁποίοι ἀποτελοῦν καταφύγιο τῶν πονεμένων καί δυσκολεμένων χριστιανῶν, δηλαδή ἔγινε αὐτό πού στή συνέχεια σημειώνει ὁ ᾽Απόστολος «ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις».
Μία ἀπό τίς ἅγιες καί χαρισματικές μορφές τῶν ἡμερῶν μας εἶναι καί ὁ μακαριστός κληρικός τῆς περιοχῆς μας παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης. Τόν ἅγιο αὐτό ἱερέα οἱ μεγαλύτεροι στήν ἡλικία συντοπίτες μας τόν θυμοῦνται πού κατέβαινε ἀπό τό χωριό του, τόν Πλάτανο, στά Τρίκαλα, κυρίως τή Δευτέρα, ὄχι μόνον γιά τίς ἀνάγκες τῆς οἰκογενείας του ἀλλά καί γιά τίς ὑλικές καί πνευματικές ἀνάγκες τοῦ ποιμνίου του.
῾Ο μακαριστός παπα-Δημήτρης γεννήθηκε τό 1902 στό χωριό Πλάτανος Τρικάλων, ἀπέχει 15 χιλιόμετρα ἀπό τά Τρίκαλα, ἀπό γονεῖς ἁπλούς καί φτωχούς ἀλλά πολύ πιστούς καί ἐναρέτους, τόν Χρῆστο καί τήν Αἰκατερίνη. Στήν περίπτωσή του ἔχει πλήρη ἐφαρμογή ἡ παροιμία «τό μῆλο πέφτει κάτω ἀπό τή μηλιά». Πτωχοί ὄντες οἱ γονεῖς του τόν ἔβαλαν γρήγορα στή δούλεψη. Τούς βοηθοῦσε στά χωράφια ἀλλά καί φύλαγε τά λιγοστά ζῶα πού εἶχαν. Γράμματα δέν ἔμαθε πολλά, χάρις ὅμως στή φιλομάθειά του αὐτά πού ἔμαθε στό Δημοτικό σχολεῖο τά ἐκαλλιέργησε καί ἄν μιλοῦσες μαζί του δέν σοῦ ἔδιδε τήν ἐντύπωση ὁλιγογράμματου κληρικοῦ. Διαβάζοντας τούς βίους τῶν ἁγίων τῆς ἐκκλησίας ἄναψε μέσα του ἡ ἐπιθυμία νά τούς μιμηθεῖ. ᾽Εκτός ἀπό τίς καθιερωμένες προσευχές πού κάνουν ὅλοι οἱ πιστοί ὁ παπα-Δημήτρης, ἄν καί λαϊκός, σηκωνόταν τά μεσάνυχτα καί προσεύχονταν κι ἔκανε μετάνοιες. ᾽Ιδιαίτερα τόν εὐχαριστοῦσε νά προσεύχεται στό ναό τῶν Ταξιαρχῶν, ἦταν κοντά στό σπίτι του.῾Η καρδιά του κυριολεκτικά πυρπολοῦνταν ἀπό τήν ἀγάπη του πρός τόν Κύριο. Εἶχε συνειδητοποιήσει ὅτι χωρίς καθαρή σκέψη καί ζωή εἶναι ἀδύνατον νά σέ ἐπισκεφθεῖ καί νά κατοικήσει μέσα σου ἡ Θεία Χάρις καί νά γίνεις κατοικητήριο τοῦ Παναγίου Πνεύματος, γι᾽ αὐτό πρόσεχε πολύ τόν ἑαυτό του, τίς σκέψεις του καί τίς συναναστροφές του.
῾Ο ἴδιος σέ σημειώσεις του πού βρέθηκαν γράφει: «Γιά νά ἐνδυναμώσω τήν πίστη μου διάβαζα στήν καλύβα μου βίους ῾Αγίων. ᾽Απέφευγα τίς συναναστροφές τοῦ κόσμου. ᾽Επί τούτου ἐπήγαινα στίς πιό βαθιές χαράδρες καί προσευχόμουν. Πολλά βράδυα ἔρχονταν δαίμονες (...) γιά νά μέ ἐξοντώσουν ἀλλά οἱ ᾽Αρχάγγελοι δέν τούς ἐπέτρεπαν καί ἔφευγαν ἄπρακτοι».
Σέ ἡλικία 19 ἐτῶν, τό 1921, ἡ πατρίδα τόν κάλεσε νά ἐκπληρώσει τίς στρατιωτικές του ὑποχρεώσεις. Τό κάλεσμα αὐτό τό θεώρησε τιμή του. ᾽Αφοῦ πῆρε τήν εὐχή τῶν γονέων του κατατάχθηκε στή Χωροφυλακή.Οἱ ἀνάγκες τῆς πατρίδας τόν ἔφεραν στή Μικρά ᾽Ασίαὅπου διαπίστωσε ἀκόμα μιά φορά πόσο τόν ἀγαποῦσαν καί τόν σκέπαζαν ὁ Θεός καί οἱ ἅγιοι ᾽Αρχάγγελοι οἱ ὁποίοι πολλές φορές ἐπενέβησαν, ὅταν κινδύνευε καί τόν ἔσωσαν
῎Ας ἀφήσουμε τόν ἴδιο νά μᾶς περιγράψει τίς ἐμπειρίες του. «῎Εφθασα στήν Σμύρνη Σάββατο, τήν ὥρα πού κτυποῦσαν οἱ καμπάνες. Τί συγκινητικόν ἦτο! ᾽Αργά τήν νύκτα ἔρχεται καί πάλιν ὁ γέρων (ἐννοεῖ τόν ᾽Αρχάγγελο) καί μοῦ λέγει: νά (...) πᾶς εἰς τό δεύτερο λιμάνι. Περί ώρα 9, παρά τέταρτο, νά μπεῖς εἰς τό πλοῖον καί θά βγεῖς εἰς τήν Χίον. ᾽Εγώ θά εἶμαι μαζί σου, μή φοβεῖσαι. ῎Ετσι κι ἔγινε. Βγῆκα εἰς τήν Χίο καί ἔπειτα στήν ᾽Αθήνα. ᾽Από τήν ᾽Αθήνα μέ έστειλαν εἰς τήν Κομοτηνή. ᾽Εκεῖ τακτικά εκκλησιαζόμουν καί ἔμαθον καί τήν ψαλτική».