Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου
Μελέτη ἀποδεικτικὴ περὶ τῆς βλασφημίας καὶ κακοδοξίας
τοῦ Ἰσλὰμ καὶ τοῦ προφήτη του Μωάμεθ
καὶ τῆς οἰκουμενιστικῆς προπαγάνδας, ὅτι κι αὐτοὶ ἀποτελοῦν δρόμο πρὸς τὸν
Θεό.
· Εἰσαγωγή
· Ἡ συμφωνία τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν Ἁγίων Της ἐναντίον τοῦ Ἰσλάμ
· Ὁ ψευδὴς χαρακτηρισμὸς τοῦ Ἰσλὰμ ὡς ἀβρααμικὴ θρησκεία
· Τὸ Κοράνι, ἡ Παράδοση (Hadith) καὶ ἡ ἐγκυρότητά τους
· Ὁ Μωάμεθ καὶ οἱ γυναῖκες
· Αἱρετικὰ χωρία τοῦ Κορανίου
· Τὸ Ἰσλὰμ ὡς ὑποτιθέμενη θρησκεία ἀγάπης καὶ εἰρήνης
· Ἐπίλογος
Γ΄ μέρος
Τὸ
Ἰσλὰμ ὡς ὑποτιθέμενη θρησκεία ἀγάπης καὶ εἰρήνης
Ὅταν
ἰσλαμιστὲς τρομοκράτες χρησιμοποιοῦν χωρία τοῦ Κορανίου γιὰ νὰ τεκμηριώσουν
θεολογικὰ τὶς πράξεις τους, ἀντιδροῦν οἱ λεγόμενοι «φιλελεύθεροι μουσουλμάνοι» ἀλλὰ
καὶ οἱ φίλοι τοῦ Ἰσλάμ (ὅπως ὁ Πατριάρχης Κων/πόλεως Βαρθολομαῖος, Ἀλβανίας
Γιαννουλᾶτος κ.ἄ.) λέγοντας, ὅτι οἱ ἰσλαμιστὲς ἀπομονώνουν χωρία ἀπὸ τὸ Κοράνι καὶ
τὸ παρουσιάζουν ὡς βίαιο καὶ φιλοπόλεμο, ἐνῶ δὲν εἶναι. Ὡς ἀπόδειξη τῶν λόγων
τους φέρνουν κάποια ἀποσπάσματα τοῦ Κορανίου ποὺ μιλοῦν γιὰ εἰρήνη, φιλία κλπ. ἰδίως
τὴν Σούρα 5, 23: «Ἐάν κάποιος σκοτώσει ἕναν ἄνθρωπο, χωρὶς αὐτὸς νὰ ἔχει
διαπράξει φόνο ἤ κάποιο ἄλλο κακὸ στὴν χώρα, τότε εἶναι σὰν νὰ ἔχει σκοτώσει τὴν
ἀνθρωπότητα. Καὶ ἂν κάποιος χαρίζει σὲ ἕναν ἄνθρωπο τὴν ζωή, τότε εἶναι σὰν νὰ
χαρίζει τὴν ζωή σὲ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα». Δυστυχῶς ὅμως γι’ αὐτούς, οἱ ἴδιοι
εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἀπομονώνουν. Διότι πρὶν ἀπὸ τὰ παραπάνω λόγια γράφει ἡ Σούρα: «Γι’
αὐτὸ δώσαμε ἐμεῖς (σσ. ὁ Ἀλλάχ) τὴν ἐντολή, ὅτι ἐὰν κάποιος σκοτώσει…». Ἄρα
ἐδῶ πρόκειται γιὰ μία βιβλικὴ ἐντολὴ καὶ ὄχι γιὰ μία ἰσλαμική. Καὶ ἡ ἀπομόνωση
συνεχίζεται, διότι μετὰ ἡ ἴδια Σούρα γράφει (5, 33): «Ὁ μισθὸς ἐκείνων, ποὺ
πολεμοῦν ἐναντίον τοῦ Ἀλλὰχ καὶ τῶν ἀποστόλων του καὶ διαβιοῦν στὴ γῆ ἄσχημα, εἶναι νὰ ἐκτελοῦνται ἤ νὰ σταυρώνονται ἤ νὰ
κόβονται τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια ἀντιπλευρά, ἢ νὰ ἐξορίζονται ἀπ’ αὐτὴ τὴ γῆ».
Καὶ ἄν πεῖ κάποιος, ὅτι αὐτὸ ἰσχύει γιὰ ὅσους ἀρνοῦνται τὸ Ἰσλὰμ ἤ ἀποστατοῦν ἀπὸ
αὐτό, δὲν ἀποτελεῖ ἡ δικαιολογία αὐτὴ πάλι μία ἀπόδειξη βίας καὶ ἐπιθετικότητας,
ποὺ ἀκόμα καὶ σήμερα ἀποδεικνύεται, καθώς σὲ τόσα ἰσλαμικὰ κράτη, ἄνθρωποι
δολοφονοῦνται, ἐκτελοῦνται ἀκρωτηριάζονται, λιθοβολοῦνται, μόνο καὶ μόνο γιατὶ ἄλλαξαν
τὴν πίστη τους ἤ κατηγόρησαν τὸν Μωάμεθ; Ἄλλη μία ἀπόδειξη: «Ὁ Προφήτης εἶπε:
“Ἂν ἕνας Μουσουλμάνος ἀπαρνηθεῖ τὴ θρησκεία του, σκοτῶστε τον”»
(Μπουχαρί: Τ4Β52Α260).
Ἂς δοῦμε ὅμως τώρα ἐκτὸς τὶς Σοῦρες τῆς ἀγάπης καὶ τῆς εἰρήνης καὶ κάποιες ἄλλες μὲ τὸ ἀντίθετο μήνυμα:
Σούρα
9, 5: «Πολεμᾶτε καὶ φονεύετε τοὺς εἰδωλολάτρες, ὅπου τοὺς βρεῖτε». Καὶ στὴν
ἴδια 123: «Ὤ! Ἐσεῖς ποὺ πιστέψατε! Πολεμᾶτε
τοὺς Ἄπιστους ποὺ σᾶς ζώνουν τριγύρω, κι ἂς βροῦν στὸ πρόσωπό σας τραχύτητα,
καὶ μάθετε, ὅτι ὁ ΑΛΛΑΧ βρίσκεται μαζὶ μ’ αὐτοὺς ποὺ τὸν φοβοῦνται».
Σούρα
8,39: «Καὶ πολεμῆστε τους (σκοτώνοντάς
τους) μέχρις ὅτου νὰ μὴν ὑπάρχει πειρασμὸς καὶ νὰ εἶναι ἡ θρησκεία
τοῦ ΑΛΛΑΧ ἡ μοναδική, κι ἄν ὅμως βάλουν τέλος (στὴν ἀπιστία τους), τότε (στ’ ἀλήθεια)
ὁ ΑΛΛΑΧ βλέπει ὅλα ὅσα κάνουν».
Σούρα
47, 4: «Ἑπομένως, ὅταν συναντᾶτε τοὺς ἀπίστους (στὴ μάχη), τσακίστε τοὺς λαιμούς-τους· ἀργότερα, ὅταν θὰ
τοὺς ἔχετε πλήρως καθυποτάξει, δέστε-τους γερά: μετά (εἶναι ὥρα γιά) εἴτε
γενναιοδωρία εἴτε λύτρα: μέχρις ὅτου ὁ πόλεμος τὰ φέρει ὅλα εἰς πέρας. Ἔτσι
(διατάσσεστε): ἀλλὰ ἂν ἦταν Θέλημα τοῦ Ἀλλάχ, ἀσφαλῶς θὰ μποροῦσε νὰ τοὺς
τιμωρήσει (ὁ Ἴδιος); ἀλλά (σᾶς ἀφήνει νὰ μάχεστε) γιὰ νὰ σᾶς δοκιμάσει».
Σούρα
4,89: «…Μὴν τοὺς παίρνετε ὡς φίλους ἀπὸ τὶς γραμμές τους, ὥσπου νὰ ἐγκαταλειφθεῖ
ἡ ἀπιστία τους. Ἄν ὅμως ἐπιστρέψουν στὴν ἀπιστία, τότε συλλάβετέ τους καὶ σκοτῶστε τους, ὅπου καὶ ἂν βρίσκεστε. Καὶ μὴν
παίρνετε ἀπ’ αὐτοὺς οὔτε φίλους οὔτε βοηθούς».
Σούρα
2,191: «Φονεύετέ τους ὅπου τοὺς
βρίσκετε καὶ διῶχτε τους, ἀπὸ κεῖ ποὺ σᾶς ἔδιωξαν. Ἡ καταδίωξη στὴν
εἰδωλολατρία εἶναι χειρότερα ἀπὸ φόνο. Καὶ μὴν τοὺς πολεμᾶτε δίπλα στὸ ἀπαράβατο
Τέμενος, ἐκτὸς ἂν αὐτοὶ πρῶτοι σᾶς πολεμήσουν ἐκεῖ. Ἂν ὅμως σᾶς πολεμήσουν, σκοτῶστε τους. Τέτοια εἶναι ἡ τιμωρία τῶν ἀπίστων».
Σούρα
8,12: «(Θυμηθεῖτε), ὅταν ὁ Κύριός σου εἶχε ἐμπνεύσει τοὺς ἀγγέλους (μὲ τὸ
μήνυμα): “Ἐγώ εἶμαι μαζί σας, δῶστε σταθερότητα σὲ ὅσους πιστεύουν, θὰ ἐγκαταστήσω τὸν τρόμο στὶς καρδιές τῶν Ἀπίστων,
καὶ πλήξετε πάνω ἀπ’ τὸν αὐχένα τους (σσ. δηλ. ἀποκεφαλισμός), καὶ κτυπῆστε τὶς
ἄκρες ἀπὸ τὰ δάχτυλά τους” (σσ. δηλ. ἀκρωτηριασμός)».
Σούρα
5,33: «Ἡ τιμωρία ἐκείνων οἱ ὁποῖοι πολεμοῦν τὸν ΑΛΛΑΧ καὶ τὸν Ἀπόστολό του
(σσ. τὸν Μωάμεθ), καὶ διαβιοῦν στὴ γῆ ἄσχημα, εἶναι νὰ ἐκτελοῦνται ἢ νὰ σταυρώνονται ἢ νὰ κόβονται τὰ χέρια καὶ τὰ
πόδια ἀντιπλευρά, ἢ νὰ ἐξορίζονται ἀπ’ αὐτὴ τὴ γῆ. Αὐτοὶ ἔχουν τὴν ἀτίμωση,
στὸν κόσμο αὐτό, καὶ τοὺς περιμένει στὸν ἄλλο Κόσμο μεγάλος παιδεμός».
Σούρα
8,17: «δὲν εἶστε ἐσεῖς ποὺ τοὺς
σκοτώσατε, ἀλλ’ ὁ ΑΛΛΑΧ τοὺς σκότωσε. Καὶ δὲν εἶσαι ἐσύ ποὺ τὴν ἔριξες, ἂν τὴν ἔριξες,
ἀλλά ὁ ΑΛΛΑΧ τὴν ἔριξε, γιὰ νὰ δώσει καλὴ ἀμοιβὴ στοὺς πιστοὺς μὲ εὐεργετικὴ
δοκιμασία. Γιατὶ ὁ ΑΛΛΑΧ εἶναι –Τὰ πάντα– Ἀκούων. Παντογνώστης».
Σούρα
9, 29: «Πολεμῆστε ἐκείνους ποὺ δὲν
πιστεύουν στὸν Ἀλλάχ, οὔτε στὴν Ἡμέρα τῆς Κρίσεως, οὔτε θεωροῦν ἀπαγορευμένο
ἐκεῖνο ποὺ ἔχει ἀπαγορεύσει ὁ Ἀλλὰχ καὶ ὁ Ἀγγελιοφόρος-Του, οὔτε παραδέχονται τὴ θρησκεία τῆς Ἀλήθειας,
(ἀκόμη κι ἂν εἶναι) ἀπ’ τοὺς Ἀνθρώπους τοῦ Βιβλίου, [Χριστιανοὶ καὶ Ἑβραῖοι] μέχρις
ὅτου πληρώσουν τὸ φόρο ὑποταγῆς, κ’ αἰσθάνονται καθυποταγμένοι».
Τὸν
χαρακτήρα ὅμως αὐτῆς τῆς θρησκείας δείχνει τὸ ἀκόλουθο ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν
βιογραφία τοῦ ἰδρυτοῦ της, τοῦ Μωάμεθ (βλ. Σούρα 33,26 - 8, 55-58 –ἑρμηνεία
Tafsir Muqatil ibn Sulaiman–:
Τὸ
627, ἡ φυλὴ τῶν Κουραϊσιτῶν ἐπιτέθηκε στὴ Μεδίνα μὲ τὴν ὑποστήριξη ἄλλων φυλῶν.
Γιὰ νὰ ὑπερασπιστεῖ τὴν πόλη, ὁ Μωάμεθ ἔσκαψε Τάφρο γύρω ἀπὸ τὶς περιοχὲς τῆς ἀπροστάτευτης
Μεδίνα. Μετὰ ἀπὸ πολιορκία δύο ἑβδομάδων οἱ ἐπιτιθέμενοι ἀποσύρθηκαν χωρὶς νὰ ἔχουν
καταφέρει νὰ ξεπεράσουν μὲ ἐπιτυχία τὴν Τάφρο.
Στὴν
Μεδίνα ζοῦσε καὶ ἡ ἑβραϊκὴ φυλὴ τῶν Banu_Quraiza (Μπανού Κουράιζα). Οἱ σημερινοὶ
ἐρευνητὲς εἶναι σύμφωνοι, ὅτι οἱ Banū_Quraiza συμπεριφέρθηκαν ἐπίσημα σωστὰ κατὰ
τὴ διάρκεια τῆς πολιορκίας (Meir Jacob Kister: The massacre of the Banū Qurayẓa:
a re-examination of a tradition. In: Jerusalem Studies in Arabic and Islam.
Band 8, 1986, S. 86). Βοήθησαν τοὺς μουσουλμάνους μὲ τὸ ἔργο στὴν τάφρο,
δανείζοντας τους φτυάρια. Ὡστόσο, διεξήγαγαν καὶ μυστικὲς διαπραγματεύσεις μὲ τοὺς
ἐπιτιθέμενους σὲ περίπτωση ποὺ αὐτοὶ νικοῦσαν.
Μετὰ
τὴ μάχη τῶν τάφρων, ὁ Μωάμεθ εἶπε ὅτι τοῦ ἐμφανίστηκε ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ καὶ τὸν
διέταξε νὰ ἐπιτεθεῖ στοὺςBanū Quraiza:
«Τὸ μεσημέρι [ὁ Γαβριήλ] ἦρθε στὸν Ἀγγελιοφόρο τοῦ Θεοῦ [...] Τότε ὁ Γαβριήλ εἶπε: «Ἀπώθεσες τὰ ὅπλα, ἀπεσταλμένε τοῦ Θεοῦ; Ναί, εἶπε ἐκεῖνος. Τότε ὁ Γαβριήλ: Ἀλλὰ οἱ ἄγγελοι δὲν ἔχουν ἀκόμη ἀφήσει τὰ ὅπλα τους! Ἐπιστρέψατε σπίτι μόνο μετὰ ἀπὸ αἴτημα τοῦ λαοῦ, ἀλλὰ ὁ Θεός, ὁ Παντοδύναμος καὶ Ἀνυψωμένος, σᾶς διατάζει, [Μωάμεθ], νὰ ἐναντιωθεῖτε στὸ Μπάνου [Κουράιζα]. Ἐγὼ ὁ ἴδιος θὰ στραφῶ ἐναντίον τους καὶ θὰ τοὺς ταρακουνήσω»
(τὸ κείμενο ἀπὸ Matthias Vogt: Die Engel haben die Waffen noch nicht
abgelegt‘.
ÜberdieliterarischeDarstellungderHinrichtungderjudischenBanū QurayẓainderislamischenSira-Tradition. In: HallescheBeiträgezurOrientwissenschaft. Band 41,
2006, S. 211).
Στὴ συνέχεια, ὁ Μωάμεθ ζήτησε ἀπὸ τοὺς ὀπαδούς του νὰ συγκεντρωθοῦν μαζί του πρὶν τὸ σούρουπο μπροστὰ ἀπὸ τὰ φρούρια τῶν Μπάνου Κουράιζα, ἀπὸ ὅπου ἄρχισαν νὰ πολιορκοῦν τὴν ἑβραϊκὴ φυλή. Οἱ Κουράιζα, ποὺ φαίνεται νὰ εἶχαν συμβουλευτεῖ ὁ ἕνας τὸν ἄλλο κατὰ τὴ διάρκεια αὐτῆς τῆς πολιορκίας, δὲν προσπάθησαν νὰ ὑπερασπιστοῦν τὸν ἑαυτό τους. Ὡς ἀποτέλεσμα, ζήτησαν ἀπὸ τὸν Μωάμεθ νὰ τοὺς ἐπιτραπεῖ νὰ ἐγκαταλείψουν τὴ Μεδίνα μὲ ὅλα τὰ κινητά τους ἀγαθὰ ὑπὸ τοὺς ἴδιους ὅρους, ὅπως πρὶν μὲ τοὺς ἄλλους Ἑβραίους, τοὺς Banū Qainuqāʿ καὶ Banū n-Nadīr. Ὅταν ἀπορρίφθηκε αὐτὸ τὸ αἴτημα, ζήτησαν ἀπὸ τὸν Μωάμεθ νὰ ἐγκαταλείψουν τὴ Μεδίνα χωρὶς τὰ ὑπάρχοντά τους, ἀλλὰ κι αὐτὸ τὸ αἴτημα ἀπορρίφθηκε: τοὺς ζητήθηκε νὰ παραδοθοῦν χωρὶς ὅρους. Τότε ρώτησαν τὸν Abū Lubāba, ἕνα μουσουλμάνο φίλο τους, ἐὰν ἔπρεπε νὰ παραδοθοῦν. Αὐτὸς ἀπάντησε "Ναί", ἀλλά ἔδειξε μὲ χαρακτηριστικὴ κίνηση στὸ λαιμό του, ὅτι θὰ σκοτωθοῦν. Παρὰ τὴν προειδοποίηση αὐτὴ οἱ Κουράιζα παραδόθηκαν χωρὶς ὅρους μετὰ ἀπὸ πολιορκία ποὺ διήρκεσε 25 ἡμέρες.
Ὁ Μωάμεθ ἐπέλεξε τὸν Sad ibn Muādh ὡς δικαστὴ τῆς ὑπόθεσης. Ὁ τελευταῖος ἀποφάσισε -μὲ τὴν συναίνεση τοῦ Προφήτη- ὅτι οἱ ἄντρες (δηλαδὴ κάθε ἀρσενικὸ μέλος τῆς φυλῆς τῶν ὁποίων «οἱ τρίχες στὰ γεννητικὰ ὄργανα εἶχαν ἀρχίσει νὰ μεγαλώνουν») τοῦ Quraiza, θὰ πρέπει νὰ σκοτωθοῦν, ἡ περιουσία τους νὰ διανεμηθεῖ στοὺς μουσουλμάνους καὶ τὶς συζύγους καὶ τὰ παιδιά τους νὰ πουληθοῦν ὡς δοῦλοι. Ἡ ποινὴ ἐκτελέστηκε τὴν ἑπόμενη μὲρα. Ὁ Ἄραβας ἱστορικός Ibn Ishaq περιγράφει τὸ τέλος τῶν Banū Quraiza στὴ βιογραφία του γιὰ τοὺς προφῆτες ὡς ἑξῆς:
«Τελικά, ἡ [Quraiza] ἔπρεπε νὰ παραδοθεῖ καὶ ὁ Προφήτης τοὺς εἶχε φυλακίσει στὸ σπίτι τῆς Bint [Hārith], μίας γυναίκας τῆς φυλῆς [Najjār]. Στὴ συνέχεια πῆγε στὴν ἀγορὰ τῆς Μεδίνα, ὅπου ἡ ἀγορὰ εἶναι ἀκόμα καὶ σήμερα, καὶ διέταξε νὰ σκάψουν κάποια χαρακώματα. Ὅταν ἔγινε αὐτό, οἱ [Κουράιζα] μπῆκαν καὶ ἀποκεφαλίστηκαν ὁμάδα ἀνὰ ὁμάδα στὰ χαρακώματα. Ἀνάμεσά τους ἦταν κι ὁ ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ Huyayy ibn Akhtab καὶ ὁ ἀρχηγός Ka'b ibn Asad».
Περίπου
400 ἕως 900 μέλη τῆς φυλῆς Banu Quraiza ἀποκεφαλίστηκαν. Οἱ πηγὲς ἀναφέρουν
τρία μέλη ποὺ διέφυγαν ἀπὸ τὴν ἐκτέλεση προσχωρώντας στὸ Ἰσλάμ.
Μεταξὺ
τῶν γυναικῶν ποὺ συλλήφθηκαν ἦταν ἡ Ραϊχάνα, ἡ ὁποία ἔπεσε στὸν Μωάμεθ ὡς λεία. Ἡ σχέση της μὲ τὸν Προφήτη μετὰ
τὴν σύλληψή της ἔχει ἀφηγηθεῖ μὲ διαφορετικούς τρόπους: Σύμφωνα μὲ μία ἐκδοχή, ἔγινε
μουσουλμάνα, ἀπελευθερώθηκε ἀπὸ τὸν Προφήτη καὶ μετὰ τὴν παντρεύτηκε. Σύμφωνα μὲ
μία ἄλλη ἐκδοχή, ἀρνήθηκε νὰ ἀποδεχτεῖ τὸ Ἰσλὰμ καὶ ἔγινε παλλακίδα τοῦ Μωάμεθ.
Κατὰ μία ἄλλη ἐκδοχή, ἀκόμη καὶ μετὰ τὴν μεταγενέστερη μετατροπή της στὸ Ἰσλάμ,
ἀρνήθηκε νὰ ἀπελευθερωθεῖ καὶ ἦταν παλλακίδα τοῦ Προφήτη μέχρι τὸ θάνατό της. Μὲ
τὸν ἀφανισμὸ τῶνBanū Quraiza, ἐκτελέστηκαν ἐπίσης μὲ ἐντολὴ τοῦ Μωάμεθ τὰ μέλη
τῆς ἀραβικῆς φυλῆς Banū Kilāb ibn ʿĀmir, τῶν συμμάχων τῶν Banū Quraiza. Μία ἀπὸ
τὶς συζύγους της, ἡ an-Naschat (παραλλαγή: asch-Schat) bint Rifā a, παντρεύτηκε
τὸν Μωάμεθ, ἀλλά τὴν ἀπέρριψε μετὰ ἀπὸ λίγο.
Ἐδῶ
βλέπουμε τὸν «προφήτη καὶ ἀπεσταλμένο τοῦ Θεοῦ» Μωάμεθ νὰ διαπράττει
γενοκτονία, νὰ ἁρπάζει τὶς γυναῖκες (πάλι οἱ γυναῖκες) τῶν ἐχθρῶν του καὶ νὰ ἰσχυρίζεται,
ὅτι ὅλα αὐτὰ τὰ ἔκανε μετὰ ἀπὸ ἐντολὴ τοῦ ἀρχάγγελου Γαβριήλ. Αὐτὸς εἶναι ὁ «εἰρηνικὸς
καὶ γεμάτος ἀγάπη καὶ θεοσέβεια» χαρακτήρας τοῦ Ἰσλάμ, ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ ἀλλάξει,
ὅσα χωρία περί ἀγάπης κι ἂν ἔχει, διότι τὸ πρόβλημα ξεκινάει ἀπὸ τὸν ἱδρυτή του
τὸν ἴδιο.
Καὶ
ὅμως! Οἱ δικοί μας «ὀρθόδοξοι» ταγοί, ἐνῶ τὰ γνωρίζουν αὐτά, μᾶς μιλοῦν γιὰ
δίκαιο καὶ θεοσεβούμενο Ἰσλάμ. Παραθέτω μία ἐπιστολή ποὺ στάλθηκε ἀπὸ 38
διδασκάλους τοῦ Ἰσλὰμ τὸ 2007 στοὺς θρησκευτικούς ἡγέτες, μιλώντας γιὰ εἰρήνη καὶ
ἑνότητα (Οἰκουμενισμός), καὶ γιὰ συμφωνία τῆς Ἁγίας Γραφῆς μὲ τὸ Κοράνι.
Παρακαλῶ,
προσέξτε τὰ ὀνόματα τῶν ὀρθοδόξων παραληπτῶν τῆς ἐπιστολῆς. Κανείς τους δὲν ἀρνήθηκε
τὸ μήνυμα τῆς ἐπιστολῆς, ἀλλὰ τὸ χαιρέτησαν:
In the Name of God, the
Compassionate, the Merciful On the Occasion of the Eid al-Fitr al-Mubarak 1428
A.H. / October 13th 2007 C.E., and on the One Year Anniversary of the Open
Letter of 38 Muslim Scholars to H.H. Pope Benedict XVI, An Open Letter and Call
from Muslim Religious Leaders to:
His Holiness Pope Benedict
XVI,
His All-Holiness Bartholomew I, Patriarch of Constantinople,
New Rome,
His Beatitude Theodoros II, Pope and Patriarch of
Alexandria and All Africa,
His Beatitude Ignatius IV, Patriarch of Antioch and
All the East,
His Beatitude Theophilos III, Patriarch of the Holy City
of Jerusalem,
His Beatitude Alexy II, Patriarch of Moscow and All
Russia,
His Beatitude Pavle, Patriarch of Belgrade and Serbia,
His Beatitude Daniel, Patriarch of Romania,
His Beatitude Maxim, Patriarch of Bulgaria,
His Beatitude Ilia II, Archbishop of Mtskheta-Tbilisi,
Catholicos-Patriarch of All Georgia,
His Beatitude Chrisostomos, Archbishop of Cyprus,
His Beatitude Christodoulos, Archbishop of Athens and All
Greece,
His Beatitude Sawa, Metropolitan of Warsaw and All
Poland,
His Beatitude Anastasios, Archbishop of Tirana, Duerres and All
Albania,
His Beatitude Christoforos, Metropolitan of the Czech and
Slovak Republics,
His Holiness Pope Shenouda
III, Pope of Alexandria and Patriarch of All Africa on the Apostolic Throne of
St. Mark, His Beatitude Karekin II, Supreme Patriarch and Catholicos of All
Armenians, His Beatitude Ignatius Zakka I, Patriarch of Antioch and All the
East, Supreme Head of the Universal Syrian Orthodox Church, His Holiness Mar
Thoma Didymos I, Catholicos of the East on the Apostolic Throne of St. Thomas
and the Malankara Metropolitan, His Holiness Abune Paulos, Fifth Patriarch and
Catholicos of Ethiopia, Echege of the See of St. Tekle Haymanot, Archbishop of
Axium, His Beatitude Mar Dinkha IV, Patriarch of the Holy Apostolic Catholic
Assyrian Church of the East, The Most Rev. Rowan Williams, Archbishop of
Canterbury, Rev. Mark S. Hanson, Presiding Bishop of the Evangelical Lutheran
Church in America, and President of the Lutheran World Federation, Rev. George
H. Freeman, General Secretary, World Methodist Council, Rev. David Coffey,
President of the Baptist World Alliance, Rev. Setri Nyomi, General Secretary of
the World Alliance of Reformed Churches, Rev. Dr. Samuel Kobia, General
Secretary, World Council of Churches, And Leaders of Christian Churches,
everywhere….
2 In the Name of God, the
Compassionate, the Merciful A Common Word between Us and You (Summary and
Abridgement) Muslims and Christians together make up well over half of the
world’s population. Without peace and justice between these two religious
communities, there can be no meaningful peace in the world. The future of the
world depends on peace between Muslims and Christians. The basis for this peace
and understanding already exists. It is
part of the very foundational principles of both faiths: love of the One God,
and love of the neighbour. These principles are found over and over again in
the sacred texts of Islam and Christianity. The Unity of God, the necessity of
love for Him, and the necessity of love of the neighbour is thus the common
ground between Islam and Christianity. The following are only a few
examples: Of God’s Unity, God says in the Holy Qur’an: Say: He is God, the One!
/ God, the SelfSufficient Besought of all! (Al-Ikhlas, 112:1-2). Of the
necessity of love for God, God says in the Holy Qur’an: So invoke the Name of
thy Lord and devote thyself to Him with a complete devotion (Al-Muzzammil,
73:8). Of the necessity of love for the neighbour, the Prophet Muhammad ? said:
“None of you has faith until you love for your neighbour what you love for
yourself.” In the New Testament, Jesus Christ ? said: ‘Hear, O Israel, the Lord
our God, the Lord is One. / And you shall love the Lord your God with all your
heart, with all your soul, with all your mind, and with all your strength.’
This is the first commandment. / And the second, like it, is this: ‘You shall
love your neighbour as yourself.’ There is no other commandment greater than these.”
(Mark 12:29-31) H I In the Holy Qur’an, God Most High enjoins Muslims to issue
the following call to Christians (and Jews—the People of the Scripture): Say: O
People of the Scripture! Come to a common word between us and you: that we
shall worship none but God, and that we shall ascribe no partner unto Him, and
that none of us shall take others for lords beside God. And if they turn away,
then say: Bear witness that we are they who have surrendered (unto Him). (Aal
‘Imran 3:64) The words: we shall ascribe no partner unto Him relate to the
Unity of God, and the words: worship none but God, relate to being totally
devoted to God. Hence they all relate to the First and Greatest Commandment.
According to one of the oldest and most authoritative commentaries on the Holy
Qur’an the words: that none of us shall take others for lords beside God, mean
‘that none of us should obey the other in disobedience 3 to what God has
commanded’. This relates to the Second Commandment because justice and freedom
of religion are a crucial part of love of the neighbour. Thus in obedience to the Holy Qur’an, we as Muslims invite Christians
to come together with us on the basis of what is common to us, which is also
what is most essential to our faith and practice: the Two Commandments of love.
Ὁλόκληρη τὴν ἐπιστολὴ μπορεῖτε νὰ τὴν διαβάσετε (ἀγγλικά) στὸ Microsoft
Word - CW Total Final v 12g Eng 9 10 07.doc (acommonword.com).
Ἐπίλογος
Προσπάθησα, ὅσο καλύτερα καὶ ὅσο συντομότερα μποροῦσα (θὰ μποροῦσαν νὰ γραφοῦν κι ἄλλα πολλά), νὰ ἀποδείξω στοὺς πιστοὺς Χριστιανούς, πὼς ἡ οἰκουμενιστική/αἱρετικὴ προπαγάνδα, ὅτι τὸ Ἰσλὰμ εἶναι πολὺ κοντὰ στὴν χριστιανικὴ πίστη κι ὅτι ἀποτελεῖ μία θρησκεία, εἰρήνης, ἀγάπης καὶ ἀλληλοκατανόησης, ἀποτελεῖ ὄχι μόνο ψέμα, ἀλλὰ καὶ βλασφημία ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, τῆς Παναγίας, τῆς Ἐκκλησίας, τῶν Ἁγίων, καὶ τῶν (μέχρι σήμερα) Μαρτύρων.
Ἐπίσης
ἔγινε φανερό, ὄχι μόνο ποιὸν στὴν πραγματικότητα θεό λατρεύουν οἱ μουσουλμάνοι,
ἀλλά, τὸ κυριότερο καὶ τραγικότερο, ποιὸν θεὸ λατρεύουν οἱ Οἰκουμενιστές. Διότι
ἂν λάτρευαν τὸν ἀληθινὸ Τριαδικὸ Θεὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία Του, τὴν Ὁποία ὑποτίθεται,
ὅτι ποιμαίνουν, δὲν θὰ ἀνέχονταν καὶ δὲν θὰ ἄφηναν ἀναπάντητες τὶς ἰσλαμικὲς
βλασφημίες, δὲν θὰ ἔκαναν δῶρο οὔτε θὰ ὀνόμαζαν «ἅγιο» τὸ βιβλίο ἐκεῖνο ποὺ ὑβρίζει
τὸν Τριαδικὸ Θεό, θὰ ὑπεράσπιζαν τὴν Ὀρθοδοξία καὶ θὰ προστάτευαν τὸ ποίμνιο ἀπὸ
τὴν ἀντίθεη διδασκαλία τους. Αὐτοὶ ὅμως πράττουν τὸ τελείως ἀντίθετο.
Τελειώνοντας
θέλω νὰ πῶ, ὅτι δὲν ἔκανα τίποτε ἄλλο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ πράττουν κι οἱ μουσουλμάνοι:
Ὑπεράσπισα τὴν πίστη μου ἐναντίον τους, ὅπως αὐτοὶ ἐναντίον μας (βλ. islamforgreeks.org),
παρέθεσα τὴν Ἀλήθεια, ὅπως μᾶς πρόσταξαν ὁ Χριστὸς καὶ οἱ Ἀπόστολοι/Πατέρες νὰ
μὴν τὴν κρύβουμε καὶ νὰ τὴν ὁμολογοῦμε καὶ προσπάθησα νὰ συμβάλλω στὴν ἀφύπνιση
τοῦ παραπληροφορημένου καὶ προδομένου ποιμνίου.
Χριστὸς
ἐτέχθη, ἀληθῶς ἐτέχθη.
Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου
