Δυστυχώς καθημερινά πλέον
διαπιστώνουμε τα ολέθρια αποτελέσματα της στάσεως που επέλεξαν οι Ποιμένες έναντι του Οικουμενισμού και ιδιαίτερα έναντι του πατρ. Βαρθομαίου, περιφρονώντας την διδασκαλία και το
παράδειγμα των Αγίων Πατέρων. Αρνήθηκαν να απομακρυνθούν από τους Οικουμενιστές,
αρκούμενοι στην διεξαγωγή ενός
αναποτελεσματικού χαρτοπόλεμου με δεκανίκι την κακόδοξη “δυνητική” θεωρία.
Με την στάση τους αυτή απέτρεψαν
την συσπείρωση των πιστών για αγώνα, που είχε αρχίσει μετά την επίσκεψη (το 2001) του
Πάπα στην Αθήνα, και επέτρεψαν στον πατρ. Βαρθολομαίο: να συνεχίσει
το έργο του, να πραγματοποιήσει την Κολυμπάριο Σύνοδο, και να επιβάλλει Συνοδικά και έμπρακτα τον Οικουμενισμό, και το
Ουκρανικό σχίσμα. Και συνεχίζουν να υποστηρίζουν τον «δυνητισμό» μέχρι τέλους.
Τον συνεχίζουν παρόλο που ο Οικουμενιστικός ιός έχει διαβρώσει τόσο πολύ το
σώμα των ιερωμένων κάθε βαθμού, όπως φαίνεται από τη στάση υποταγής στην Πολιτεία,
όσον αφορά το κλείσιμο των Ναών και τα παρεπόμενα!
Ένα πρόσφατο παράδειγμα, που δείχνει ότι ο Οικουμενιστικός ιός έχει επηρεάσει και την συνείδηση και ευσεβών ιερωμένων, είναι το χθεσινό άρθρο του π. Σάββα του Αγιορείτη, με το οποίο, καλώς μεν διαμαρτυρήθηκε θαρραλέα και «ἔντονα ἀπέναντι στὴν κυβέρνηση ποὺ πῆρε αὐτὰ τὰ ἐπαχθῆ καὶ ἀπεχθῆ μέτρα, τὰ βάρβαρα καὶ ἐγκληματικὰ ἐναντίον τοῦ λαοῦ καὶ ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, μὲ πρόσχημα ἕναν ἁπλὸ ἰό» (εδώ), αλλά όμως, ουδέποτε εκφράστηκε έτσι για το σώμα των Ποιμένων στο οποίο ανήκει, δηλαδή για τις απεχθείς και εγκληματικές πράξεις των Επισκόπων και την προδοσία τους έναντι της Πίστεως, αλλά συμπορεύεται και κοινωνεί με τους Επισκόπους (έστω κι αν ορθώς διαμαρτύρεται, αλλά "χαρτοπολεμικά"). Τους Επισκόπους, που όχι μόνο αποδέχτηκαν τις αποφάσεις της Κολυμπάριας Συνόδου, όχι μόνον αποδέχτηκαν αδιαμαρτύρητα τα «απεχθή» μέτρα της Κυβερνήσεως, αλλά και συμβουλεύουν/διατάσσουν τους πιστούς να τα εφαρμόσουν.
Μήπως είναι καιρός, τώρα που προστέθηκαν και τόσα άλλα προβλήματα, να διαμηνύσουμε στους Ποιμένες ότι η ανοχή μας ήταν μέχρι εδώ, και ότι δεν θα τους ακολουθήσουμε άλλο στην κατηφορική πορεία τους;
Αφορμή για τις σκέψεις αυτές υπήρξε ένα άρθρο της 9ης Μαρτίου 2012 στον «Ορθοδόξο Τύπο», από το οποίο είναι φανερό ότι το Φανάρι είχε πανικοβληθεί «και μόνο στην σκέψη της συσπείρωσης των Ορθοδόξων και αντέδρασε σπασμωδικώς», όπως θα διαπιστώσετε από τον σχολιασμό της εφημερίδος.
Επίθεση Φαναρίου κατά Ὀρθοδόξων
Στόμα τοῦ κ. Βαρθολομαίου, ὁ μητροπολίτης Μύρων Χρυσόστομος, κατ' αὐτην τήν "Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας", ἀντί νά ἐξάρει τούς ἀγῶνες τῶν Ἁγίων Πατέρων, ὕβρισε ἀνεντίμως ὅσους "ἕπονται τοῖς ἁγίοις πατράσιν" καί ἀρνοῦνται τήν ὑπό τοῦ Φαναρίου προωθούμενη "Μετα-πατερική θεολογία
Καί μόνο στή σκέψη τῆς συσπείρωσης τῶν ὀρθοδόξων
τό Φανάρι πανικοβάλλεται καί ἀντιδρᾶ σπασμωδικῶς
(Ἡ δημοσίευση πού ἀκολουθεῖ, εἶναι ἀπό τόν "Ὀρθόδοξο Τύπο", 9 Μαρτίου 2012, φ. 1918)
ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟΝ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ
ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΤΑΙ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΙΝ
ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ
Ταραγμένον ἀπό τήν μεγάλην ἀπήχησιν τῆς ἡμερίδος τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς διά τήν μεταπατερικήν θεολογίαν καταφεύγει εἰς ἀπαραδέκτους χαρακτηρισμούς ἐμφανίζον ὅσους ὑπερασπίζονται τήν Πίστιν καί τούς Ἁγίους Πατέρας ὡς ζηλωτάς, παλαιοημερολογίτας, ὑπερμάχους τῆς Πίστεως, οἱ ὁποῖοι ἀπειλοῦν τήν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐνῶ ἐμφανίζεται ὡς συκοφαντούμενον καί ἀδικούμενον.
Τήν ἐπίθεσιν ἐναντίον τῶν ὑπερασπιστῶν τῆς Πίστεως καί τῶν Ἁγίων Πατέρων ἐξαπέλυσεν ἀπό Ἄμβωνος τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Μύρων κ. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος διεκήρυξεν ὅτι εἶναι καί ὑπέρ τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἀλλά καί ὑπέρ τῶν μεταπατερικῶν θεολόγων, οἱ ὁποῖοι διδάσκουν αἵρεσιν εἰς τούς κόλπους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἐπειδή ὡμίλησε διά «ἀρρωστημένα μυαλά», πού δῆθεν ὑπερασπίζονται τήν Πίστιν, ἀλλά εἰς τήν πραγματικότητα ἀπειλοῦν τήν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας, τόν ἐρωτῶμεν: Εἶναι «ἀρρωστημένα μυαλά» οἱ Σεβ. Μητροπολῖται καί οἱ Καθηγηταί Πανεπιστημίου Πρωτοπρεσβύτεροι π. Γ. Μεταλληνός καί π. Θ. Ζήσης, ἀλλά καί ὁ λαϊκός Δημ. Τσελεγγίδης (καί ἄλλοι), οἱ ὁποῖοι τεκμηριώνουν τήν αἵρεσιν τῆς μεταπατερικότητος ὅτι ἔχει προτεσταντικάς ρίζας καί ὑπηρετεῖ τόν Οἰκουμενισμόν;
Ἀποσπάσματα τῆς ὁμιλίας τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μύρων κ. Χρυσοστόμου καί τί ὑπεστήριξαν εἰς τήν ἡμερίδα διά τήν αἵρεσιν τῆς μεταπατερικότητος τά «ἀρρωστημένα μυαλά», ὡς εἶναι ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου, οἱ Πρωτοπρεσβύτεροι π. Γ. Μεταλληνός καί π. Θεόδ. Ζήσης, ὁ Καθηγητής τῆς δογματικῆς κ. Δημ. Τσελεγγίδης κ.λπ.
Ταραχήν κατέλαβε τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ἀπό τήν ἐπιτυχίαν τῆς ἡμερίδος, τήν ὁποίαν ὠργάνωσε τήν 15ην Φεβρουαρίου ἡ Ἱερά Μητρόπολις Πειραιῶς μέ ἀντικείμενον νά καταδειχθῆ ἡ αἵρεσις τῆς μεταπατερικῆς θεολογίας, τήν ὁποίαν πρεσβεύει ἡ Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος. Τό μέγα πάθος ὑπέρ τῆς πίστεως καί ὑπέρ τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας ὑπό τῶν δύο χιλιάδων καί πλέον πιστῶν, οἱ ὁποῖοι συμμετεῖχον εἰς τήν ἡμερίδα καί τά τεκμηριωμένα στοιχεῖα, τά ὁποῖα κατέθετον οἱ ὁμιληταί ἐτρόμαξαν κυριολεκτικῶς τό Φανάρι, τό ὁποῖον ἀντί νά κατασιγάση τάς ἀνησυχίας, ἔσπευσε νά ἐξαπολύση τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας ἐπίθεσιν ἐναντίον ὅσων ὑπερασπίζονται τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας καί τήν Ὀρθόδοξον Πίστιν. Ἀνέθεσεν εἰς τόν Σεβ. Μητροπολίτην Μύρων Χρυσόστομον νά καθυβρίση ἀπό τόν Ἄμβωνα τοῦ Πατριαρχικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ὅσους ἐναντιώνονται εἰς τήν μεταπατερικήν θεολογίαν καί τήν καταγγέλλουν ὡς κυοφορουμένην αἵρεσιν εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ὅτι εἶναι «ἀρρωστημένα μυαλά», τά ὁποῖα ἀπειλοῦν τήν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἡ ἑνότης ἀπειλεῖται κατά τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην ἀπό «συμπεριφορές ζηλωτῶν, παλαιοημερολογιτῶν, “ὑπερμάχων τῆς Ὀρθοδοξίας”, Πανεπιστημιακῶν Καθηγητῶν καί οἵτινων ἄλλων», οἱ ὁποῖοι φροντίζουν διά τό “ξέσπασμα” εἰς τόν ὁρίζοντα κρίσεως εἰς τήν σύγχρονον Ὀρθοδοξίαν.
Ἆραγε οἱ Σεβ. Μητροπολῖται Ναυπάκτου, Γλυφάδας, Πειραιῶς, οἱ Καθηγούμενοι Ἱερῶν Μονῶν, πρεσβύτεροι καί ὁμότιμοι Καθηγηταί Πανεπιστημίου σεβαστοί πατέρες Γ. Μεταλληνός καί Θεόδωρος Ζήσης, οἱ λαϊκοί Καθηγηταί τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ὑπό τόν κ. Τσελεγγίδην, οἱ Προηγούμενοι Ἱερῶν Μονῶν, οἱ χιλιάδες πιστοῦ λαοῦ, οἱ ὁποῖοι συμμετεῖχον εἰς τήν ἡμερίδα, οἱ θεολόγοι Μέσης Ἐκπαιδεύσεως, ἀλλά καί οἱ Σεβασμιώτατοι Μητροπολῖται, οἱ ὁποῖοι ἔχουν καταφερθῆ ἐναντίον τῶν μεταπατερικῶν θεολόγων κατά τό παρελθόν, εἶναι «ἀρρωστημένα μυαλά» κατά τόν Σεβασμιώτατον, ζηλωταί, ὑπέρμαχοι τῆς Ὀρθοδοξίας, πού ἀπειλοῦν μέ διάσπασιν τήν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας;
Δέν ἦτο ὅμως τά μόνα ἀτοπήματα τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μύρων, ὁ ὁποῖος ταυτίζεται ἐξ ὀνόματος τοῦ Φαναρίου μέ τούς Μεταπατερικούς. Ἔσπευσε νά δώση ἐξηγήσεις διά λογαριασμόν των διακηρύσσων ὅτι εἴμεθα καί μέ τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά κάι μέ τούς μεταπατερικούς, διότι αὐτό ἀπαιτεῖ ἡ σύγχρονος κοινωνία. Κατέδειξεν ὅτι οἱ μεταπατερικοί τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος ἔχουν εἰς τάς κινήσεις καί εἰς τάς ἐνεργείας των τήν εὐλογίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τό ὁποῖον διαρκῶς σκανδαλίζει τόν πιστόν λαόν καί διασπᾶ τήν ἑνότητα τῆς Ἑλληνοφώνου Ὀρθοδοξίας ἄλλοτε συμπροσευχόμενον μέ τόν Πάπα εἰς τό Φανάρι, ἄλλοτε ἀποδεχόμενον τόν Πάπα ὡς κανονικόν μέλος τῆς Ἐκκλησίας μας, ἄλλοτε ἐξισῶνον τήν Παπικήν, Ἀγγλικανικήν καί Προτεσταντικήν «Ἐκκλησίαν» μέ τήν Ὀρθόδοξον, ἄλλοτε συμπροσευχόμενον μέ Μουσουλμάνους, Ἰουδαίους καί εἰδωλολάτρας καί ἄλλοτε διατυπῶνον δημοσίως θέσεις τῆς Νέας Ἐποχῆς, αἱ ὁποῖαι ταυτίζονται μέ τάς θέσεις τῆς Μασωνίας.
Ἀλλά ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης εἰς τήν προσπάθειάν του νά ὑπερασπισθῆ τούς μεταπατερικούς θεολόγους ἐπετέθη εἰς ὅσους ὑπερασπίζονται τήν Πίστιν καί ἀποκαλύπτουν τήν αἱρετικήν μάσκαν τῶν Πατρομάχων λέγων ὅτι οὗτοι ἔχουν καταστήσει τήν Ἑλληνόφωνον Ὀρθοδοξίαν «σκορποχώρι». Δέν ἐνοχλεῖται ἀπό τόν αἱρετίζοντα ρόλον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τό ὁποῖον κλονίζει τήν πίστιν τῶν Ὀρθοδόξων μέ τάς ἐνεργείας καί τάς ἀποφάσεις του, ἀλλά κατηγορεῖ ὅσους ζητοῦν νά παραμείνη ἡ πίστις ἀναλλοίωτος καί τό φρόνημα Ὀρθοδοξότατον. Ἡ πτῶσις ὅμως τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου ἔφθασεν εἰς τό ἀποκορύφωμά της, ὅταν εἶπεν ἀπό Ἄμβωνος (καί μετεδόθη ὑπό τῆς ΕΤ3) ὅτι: «Δέν ἐπιτρέπεται, καίτοι ἔχει καταντήσει μόδα, νά ἐλέγχει καί νά ἐπιτιμᾶ ὁ οἱοσδήποτε θεσμούς, πρᾶγμα τό ὁποῖον καί αὐτό ἴσως θά ἐπετρέπετο μόνο σέ ἀνεπίληπτους κατά τόν βίον ἀνθρώπους, ἔχοντας ἡλικίαν κατάλληλον, κῦρος σεβαστῆς προσωπικότητας κ.λπ… Ἄλλωστε ὁ προσωπικός λόγος φανερώνει τό ποιόν τοῦ ἀνθρώπου. Ἀλλά τί νά κάμουμε ἀφοῦ ὁ Θεός ἐπιτρέπει νά συκοφαντοῦνται καί νά ἀδικοῦνται καί οἱ δίκαιοι;».
Ἆραγε ὅλοι αὐτοί οἱ ἐκλεκτοί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τῆς Ὀρθοδόξου θεολογίας, οἱ ὁποῖοι ὡμίλησαν καί συμμετεῖχον εἰς τήν ἡμερίδα τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς, ἀλλά καί ὅσοι ἐπικρίνουν τό Φανάριον τόσον διά τήν φιλοπαπικήν καί φιλο-οικουμενιστικήν του πορείαν ὅσον καί διά τήν προδοσίαν τῆς Πίστεως κατά τούς θεολογικούς Διαλόγους μέ τήν διακήρυξιν τῆς «Ὁμολογίας Πίστεως», τήν ὁποίαν ὑπέγραψαν χιλιάδες πιστοί μέ κῦρος καί ἐξέχουσαν ἐπαγγελματικήν ἰδιότητα εἶναι ἀκατάλληλοι, διά νά κρίνουν θεσμούς ἐκκλησιαστικούς ἤ τήν ἀποστασίαν ἐκ τῶν Ἱερῶν Κανόνων τοῦ Φαναρίου καί πολλῶν Ἀρχιερέων;
Εἶναι συκοφάνται καί ἄδικοι, ὅταν «ἐξεγείρονται» διά τήν καταφρόνησιν τῶν Ἀποστολικῶν Ἱερῶν Κανόνων καί διά τήν καταπάτησιν τοῦ Συντάγματος τῆς Ἐκκλησίας ἤτοι τοῦ Ἱεροῦ Πηδαλίου; Καί μέ ποῖον δικαίωμα Ἀρχιερεῖς καί μάλιστα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἔχετε τήν δυνατότητα νά παραθεωρῆτε τά δόγματα, νά περιθωριοποιῆτε τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, νά ἀμφισβητῆτε τούς Κανόνας τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων εἰς τούς θεολογικούς Διαλόγους, νά συμπροσεύχεσθε μετά ἑτεροδόξων καί ἀλλοθρήσκων καί νά μᾶς λέτε ὅτι ὅλοι ἐμεῖς, οἱ ὁποῖοι ἀντιδρῶμεν εἰς τήν ἀλλαγήν πορείας τῆς Ὀρθοδοξίας εἴμεθα ζηλωταί, ὑπέρμαχοι τῆς Ὀρθοδοξίας κ.λπ; Ἐάν τό Φανάριον ἐπιθυμεῖ τήν ἀλλαγήν τῆς Ὀρθοδοξίας, τήν ἰσοπέδωσίν της καί τήν ἐξίσωσίν της μέ τόν Παπισμόν καί τόν Προτεσταντισμόν ὀφείλει νά συγκαλέση Οἰκουμενικήν Σύνοδον. Ἕως τότε ὀφείλει νά σέβεται τήν Πίστιν καί τό Ὀρθόδοξον φρόνημα τοῦ πιστοῦ λαοῦ καί τοῦ ἐντίμου Κλήρου.
Ἀρρωστημένον μυαλόν ὁ Σεβ. Ναυπάκτου;
Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Μύρων κ. Χρυσόστομος ὡμίλησε διά «ἀρρωστημένα μυαλά», τά ὁποῖα ἀπειλοῦν τήν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας μέ τάς ἀντιδράσεις των διά τήν μεταπατερικήν θεολογίαν ἤ διά ἄλλα ζητήματα. Ἆραγε ὁ λογιώτατος καί ἀσκητικός Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος, ὁ ὁποῖος διά ὁλοκλήρου μελέτης προειδοποίησεν ὅτι αἱ θέσεις τῶν πατρομάχων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος συνιστοῦν αἵρεσιν, ἡ ὁποία κυοφορεῖται εἰς τούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ἀρρωστημένον μυαλόν; Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης, ὁ ὁποῖος ὑπερασπίζεται τό Φανάρι, ὡμίλησε καί εἰς τήν ἡμερίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς ἀναπτύσσων τό θέμα: «Ἡ μεταπατερική θεολογία ἀπό ἐκκλησιαστικῆς προοπτικῆς».
Ὁ Σεβ. Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος ὡμίλησε διά τήν μεταπατερικήν σκέψιν καί τήν μεταπατερικήν θεολογίαν, ἡ ὁποία «εἶναι ξένη πρός τήν θεολογία τῆς Ἐκκλησίας μας» καί «ἀναιρεῖ τίς Γραφές». Ὡμίλησε διά τούς «λεγομένους μεταπατερικούς θεολόγους», οἱ ὁποῖοι εἶναι πολλοί καί διαφέρουν μεταξύ των ὡς πρός τάς τάσεις, ἐνῶ «ἀσεβοῦν εἰς βάρος τῆς λατρείας καί τῆς προσευχῆς». Διεπίστωσεν, ἐπίσης, εἰς τήν ὁμιλίαν του, εἰς τήν ἡμερίδα τῆς 15ης Φεβρουαρίου ὅτι: «εἰσάγεται ἕνας μετανεωτερικός στοχασμός καί στήν πραγματικότητα ἐκπροτεσταντίζεται ὅλη ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση τῶν Προφητῶν, Ἀποστόλων καί Πατέρων».
Ἀρρωστημένον μυαλόν ὁ καθηγητής κ. Τσελεγγίδης;
Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Μύρων κ. Χρυσόστομος ὡμίλησε διά ἀρρωστημένα μυαλά, τά ὁποῖα ἀπειλοῦν τήν ἑνότητα τῆς Ἑλληνοφώνου Ὀρθοδοξίας. Ἆραγε εἰς αὐτούς περιλαμβάνει καί τόν Καθηγητήν τῆς δογματικῆς εἰς τήν Θεολογικήν Σχολήν τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ὁ ὁποῖος ἀπό τήν πρώτην στιγμήν ἀνέδειξεν ὅτι ἡ μεταπατερικότητα τῆς Ἀκαδημίας Θεολογικῶν Σπουδῶν τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Δημητριάδος εἶναι ἰσοδύναμος μέ αἵρεσιν; Ὁ Καθηγητής ὡμίλησε καί εἰς τήν ἡμερίδα καί ὁλόκληρον τήν ὁμιλίαν του θά τήν παραθέσωμεν εἰς τό προσεχές φύλλον τοῦ «Ο.Τ.», διότι εἶναι πολύ σημαντική, ἀφοῦ ἀποδεικνύει ὅτι ἡ μεταπατερική θεολογία εἶναι αἵρεσις ἔχουσα τάς βάσεις της εἰς τόν Προτεσταντισμόν. Πολύ περιληπτικῶς, τό «ἀρρωστημένο» αὐτό «μυαλό», ὁ Καθηγητής κ. Τσελεγγίδης εἶπε τά ἑξῆς διά τούς μεταπατερικούς θεολόγους:
«Προκαλεῖ βαθύτατη θλίψη ἡ παχυλή ἄγνοια καί ἡ ἐπ’ αὐτῆς ἐρειδομένη ἔπαρση τῶν “μετα-πατερικῶν” θεολόγων, οἱ ὁποῖοι ἐπιχειροῦν, ὅλως ἀμαθῶς, νά ὑποκαταστήσουν τήν ἐνοχλητική μᾶλλον γι’ αὐτούς ἁγιοπατερική θεολογία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μέ τήν ἐπικαιροποιημένη ἐπιστημονική-ἀκαδημαϊκή θεολογία τους. Μέ τήν στάση τους αὐτή φανερώνουν σαφῶς ὅτι δέν γνωρίζουν στήν πραγματικότητα, πώς οἱ Πατέρες εἶναι ἐνεργῶς θεοφόροι καί ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας. Ἀγνοοῦν ὅμως κυρίως ὅτι ἡ ἁγιότητα τῶν Ἁγίων καί ἡ ἁγιότητα τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ εἶναι μία καί ἡ αὐτή, κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο Νύσσης. Δηλαδή ἡ ἁγιότητα τῶν ἁγίων ἔχει ὀντολογικό χαρακτήρα καί εἶναι ἄκτιστηἰδιότητα τοῦ Θεοῦ, στήν ὁποία μετέχοντας ὁ πιστός ἄμεσα καί προσωπικά, καί ὑπό σαφεῖς ἐκκλησιαστικές προϋποθέσεις, καθίσταται «ἐν πάσῃ αἰσθήσει» κοινωνός τῆς ἁγιότητας τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ. Εἶναι λοιπόν εὐνόητο, ὅτι ὁ χαρακτήρας τῆς ἁγιότητας τῶν ἁγίων Πατέρων εἶναι ἄκτιστος.
Οἱ Μεγάλοι Πατέρες θεολογοῦν μέ βάση τή θεωτική τους ἐμπειρία.
Οἱ μεγάλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἐξέφρασαν ἀπλανῶς τήν Ἀποστολική Παράδοση στήν ἐποχή τους, ἀφοῦ ὅμως προηγουμένως τήν βίωσαν ἡσυχαστικῶς-ἀσκητικῶς καί κατεξοχήν μυστηριακῶς. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὁ Μ. Βασίλειος, ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος καί ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, γιά νά μείνουμε ἐνδεικτικά μόνον σ’ αὐτούς, ἐπικαιροποίησαν τήν Ἀποστολική καί Πατερική Παράδοση, ἐκφράζοντας σέ λόγια θεολογική γλώσσα αὐτό ἀκριβῶς πού βίωναν ἀκτίστως καί “ἐν πάσῃ αἰσθήσει” καί οἱ ἄλλοι ἅγιοι Πατέρες, ἀλλά καί οἱ ὀλιγογράμματοι χαρισματοῦχοι, ὅπως καί οἱ ἁπλοί θεοφόροι πιστοί στήν ἐποχή τους».
Ἀρρωστημένον μυαλόν καί ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης;
Εἰς τά «ἀρρωστημένα μυαλά» ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Μύρων κ. Χρυσόστομος πρέπει νά περιλαμβάνη καί τόν ὑπέρμαχον τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, Καθηγητήν καί Πρωτοπρεσβύτερον π. Θεόδωρον Ζήσην, ὁ ὁποῖος, μαζί μέ τόν ἄλλον ρασοφόρον Καθηγητήν Πρωτοπρεσβύτερον π. Γεώργιον Μεταλληνόν, ἀπεκάλυψαν τήν μάσκαν τῶν Μεταπατερικῶν θεολόγων. Ἤδη τήν ὁμιλίαν τοῦ πατρός Γ. Μεταλληνοῦ (ἀρρωστημένον μυαλόν καί αὐτός) τήν ἐδημοσιεύσαμεν εἰς δύο συνεχείας (ἡ δευτέρα σήμερον). Παρουσιάζομεν καί τά βασικά σημεῖα τῆς ὁμιλίας τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου, Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ π. Θεοδώρου Ζήση εἰς τήν ἡμερίδα τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς. Ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης εἶπε μεταξύ ἄλλων:
«Ἡ Ἐκκλησία κατὰ τὴ διαχρονική της συνείδηση, ἀπὸ τὴν ἀποστολικὴ ἐποχὴ μέχρι σήμερα, σέβεται καὶ τιμᾷ τοὺς Ἁγίους Πατέρες καὶ διδασκάλους, ὄχι γιὰ τὴν ἀνθρώπινη σοφία τους, ἡ ὁποία ὡς κτιστὴ παλιώνει καὶ φθείρεται καὶ γερνᾷ, ἀλλὰ γιὰ τὸν φωτισμό τους ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, οἱ ἐνέργειες τοῦ ὁποίου καὶ στὴν διδασκαλία τους καὶ στὴν ζωή τους δὲν παλιώνουν οὔτε γερνοῦν, ὥστε νὰ χρειάζονται ὑπέρβαση καὶ ξεπέρασμα, κατὰ τὴν καινοφανῆ διδασκαλία τῶν Μεταπατερικῶν Θεολόγων, παλαιῶν καὶ συγχρόνων.
Εἰς τό Πιστεύω νά προστεθῆ καί “εἰς Πατερικήν Ἐκκλησίαν”.
Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι μόνον Ἀποστολική, ἀλλὰ καὶ Πατερική. Ἂν ἐπιτρεπόταν νὰ γίνει κάποια προσθήκη στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, στὸ ἐκκλησιολογικὸ ἄρθρο “Εἰς Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν”, θὰ μπορούσαμε κάλλιστα νὰ προσθέσουμε “καὶ Πατερικήν”: “Εἰς Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν, Ἀποστολικὴν καὶ Πατερικὴν Ἐκκλησίαν”. Δὲν χρειάζονται ὑπέρβαση καὶ ξεπέρασμα οἱ Πατέρες, ὅπως δὲν ὑπερβαίνεται οὔτε τὸ κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων, διότι, ὅπως λέγει ὁ α΄ κανὼν τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, “ἐξ ἑνὸς γὰρ ἅπαντες καὶ τοῦ αὐτοῦ Πνεύματος αὐγασθέντες ὥρισαν τὰ συμφέροντα”. Τῶν Ἀποστόλων τὸ κήρυγμα καὶ τῶν Πατέρων τὰ δόγματα ὑφαίνουν ἀπὸ κοινοῦ τὸν χιτῶνα τῆς Ἀληθείας, κατὰ τὸ ὡραῖο κοντάκιο τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων. Κατὰ δὲ τὸ Συνοδικὸν τῆς Ὀρθοδοξίας ποὺ ἐπαναλαμβάνει τὸν Ὅρο τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου: “Αὕτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν Οἰκουμένην ἐστήριξεν”.
Λυπούμεθα, διότι ὁ Παπισμός, ὁ Προτεσταντισμὸς καὶ ὁ Διαφωτισμός, ποὺ ἐμείωσαν πρῶτοι τοὺς Ἁγίους Πατέρες, ἀπέκτησαν καλοὺς μαθητὰς καὶ ὀπαδοὺς καὶ ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων, κυρίως μεταξὺ τῶν ὑποστηρικτῶν τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, στοὺς ὁποίους ἀνήκει καὶ ἡ προκαλέσασα τὴν συζήτησιν “Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν τοῦ Βόλου”, μὲ τὸ πατρομαχικό της συνέδριο γιὰ τὴν “μεταπατερικὴ” καὶ “συναφειακὴ” Θεολογία. Γιατί ἆραγε παραμερίζουν καὶ ὑπερβαίνουν τοὺς Πατέρες οἱ σύγχρονοι Πατρομάχοι; Γιὰ τὸν ἴδιο λόγο ποὺ ἀντέδρασε καὶ ὁ παπικὸς θεολόγος Ἰωάννης τῆς Ραγκούσης λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν Σύνοδο τῆς Φερράρας-Φλωρεντίας, ὅταν οἱ ὀρθόδοξοι Πατριάρχες ἐδέσμευαν διὰ ἐπισήμων γραμμάτων τοὺς ἐκπροσώπους των, νὰ ἀκολουθήσουν ὅσα οἱ Πατέρες στὶς οἰκουμενικὲς συνόδους καὶ στὰ συγγράμματά τους ὅριζαν.
Ἂν εἶχε τηρηθῇ αὐτό, δὲν θὰ φθάναμε στὴν τελικὴ προδοσία καὶ ἀποστασία τῆς πίστεως. Ἐπειδὴ λοιπὸν καὶ τώρα μὲ τὸν Οἰκουμενισμὸ σχεδιάζεται παρόμοια καὶ χειρότερη ἀποστασία, θεωροῦν ὅτι μέγα ἐμπόδιο στὰ σχέδιά τους εἶναι οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ θέλουν νὰ τοὺς ὑπερβοῦν. Ἀποτελεῖ πάντως καὶ αὐτὸ περιφανῆ νίκη τῶν Ἁγίων Πατέρων, διότι ἀποδεικνύει ὅτι οἱ “μεταπατερικοὶ “ θεολόγοι δὲν μποροῦν νὰ διαλεχθοῦν καὶ νὰ ἀντιμετωπίσουν τὴν διδασκαλία τους καὶ ἀλλάζουν δρόμο ξεπερνώντας τους.
Μασωνικῆς ἐμπνεύσεως ἡ ἀντιπατερική στάσις των.
Ἡ ἀντιπατερικὴ πάντως στάση τοῦ μασωνικῆς ἐμπνεύσεως Οἰκουμενισμοῦ καὶ Συγκρητισμοῦ, εἶναι σαφὴς ἀπόδειξητοῦ ἀντιχρίστου χαρακτῆρος των, ἐφ’ ὅσον κατὰ τὸ ἱερὸ κείμενο τῆς Ἀποκαλύψεως, ὁ ἴδιος ὁ Ἀντίχριστος θὰ βλασφημήσει τοὺς Ἁγίους: “Καὶ ἤνοιξε τὸ στόμα αὐτοῦ εἰς βλασφημίαν πρὸς τὸν Θεόν, βλασφημῆσαι τὸ ὄνομα αὐτοῦ καὶ τὴν σκηνὴν αὐτοῦ, τοὺς ἐν τῷ οὐρανῷ σκηνοῦντας”. Οἱ τῆς Ἐκκλησίας θὰ ἐξακολουθήσουμε νὰ ἀκολουθοῦμε τοὺς Ἁγίους Πατέρες, “ἑπόμενοι τοῖς θείοις Πατράσι”, καὶ νὰ μὴ μετακινοῦμε ἢ ὑπερβαίνουμε τὰ ὅρια ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἐκεῖνοι ἔθεσαν “μὴ μεταίρειν ὅρια αἰώνια, ἃ ἔθεντο οἱ Πατέρες ἡμῶν”. Πρὸς ὅλους δὲ τοὺς μεταπατερικοὺς καὶ ἀντιπατερικοὺς τοῦ συγχρόνου Οἰκουμενισμοῦ καὶ πανθρησκειακοῦ Συγκρητισμοῦ, ποὺ ἐκτὸς τῶν ἄλλων διακατέχονται ἀπὸ ἐγωισμὸ καὶ φιλοσοφικὴ ἔπαρση ἐπαναλαμβάνουμε τὸ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης: “Παυσώμεθα τοῦ θέλειν εἶναι τῶν διδασκάλων διδάσκαλοι. Μισήσωμεν τὸ λογομαχεῖν ἐπὶ καταστροφῇ τῶν ἀκουόντων. Πιστεύσωμεν ὡς οἱ Πατέρες ἡμῶν παραδεδώκασιν. Οὑκ ἐσμὲν τῶν Πατέρων σοφώτεροι· οὐκ ἐσμὲν τῶν διδασκάλων ἀκριβέστεροι”».
........................................................................................................................
