σσ. Αντί να αναρωτηθούν και να παραδεχθούν ότι μιμούμενοι τους Παπικούς, έχουν οδηγήσει την Εκκλησία στην εκκοσμίκευση και στον Νικολαϊτισμό, κάνουν και τους έξυπνους. Διότι οι καρποί αυτοί είναι προϊόντα των δέντρων που οι ίδιοι φύτεψαν.
Ο ΕΦΗΣΥΧΑΖΩΝ ΠΑΤΡΙΝΟΣ ΔΕΣΠΟΤΗΣ ΠΟΥ ΘΕΩΡΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Η «εκκλησιαστική» Πάτρα γνωρίζει πολύ καλά περί τίνος πρόκειται.
Ο Πατρινός Δεσπότης με τις συντρόφους και την διπλή – τριπλή ζωή, όπως την αποκάλυψε το ρεπορτάζ του Κώστα Φλαμή, είναι σπλάγχνο από τα σπλάγχνα της.
Είναι το «καλό», «μειλίχιο» παιδί, που έγινε Δεσπότης στο κλίμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, με το οποίο στην πραγματικότητα δεν είχε καμία σχέση (σσ. ο αρθρογράφος ψεύδεται. διότι εδώ διαβάζουμε τα εξής: "54ΧΡΟΝΗ: Έχουν σχηματιστεί δύο δικογραφίες ξεχωριστά για το βιασμό του αδερφού μου και την κακοποίησή μας... Το 2013 κατέβηκε στην Πάτρα από το εξωτερικό (το Φράϊμπουργκ της Γερμανίας βλ. για περισσότερερς σοκαριστικές πληροφορίες εδώ) ως Αρχιμανδρίτης (άρα ήταν γνωστός στους πατριαρχικούς κύκλους). Εδώ στη Πάτρα λοιπόν, λειτουργούσε ως ιερέας σε εκκλησάκι. Έκανε και άλλες δουλειές έκτος από ιερέας, όπως εμπόριο αυτοκινήτων. Ξέρω και τους συνεργάτες του εδώ στην Πάτρα και στο εξωτερικό από όπου έφερναν τα αμάξια. Αυτό το συνέχισε και μετά ως Επίσκοπος. Επιτρέπεται; Παράλληλα πηγαίναμε παντού μαζί ως φίλοι σε σινεμά, καφετέριες, εστιατόρια, στην αρχή έξω από την Πάτρα (Αίγιο, Ναύπακτο κ.λπ.). Τότε φορούσε το ράσο μέσα στην Πάτρα. Όταν ερχόταν να με πάρει για να πάμε βόλτες σαν φίλοι, μέσα στο αμάξι, μόλις απομακρυνόμασταν λίγο από την πόλη, έβγαζε το ράσο γρήγορα και το πετούσε στο πίσω κάθισμα με μια κίνηση πολύ προσβλητική γι’ αυτό που αντιπροσώπευε αυτό το ένδυμα"). Η προαγωγή του σε επίσκοπο του Πατριαρχείου - ενώ όλα τα χρόνια ήταν κληρικός της Μητροπόλεως Πατρών – προφανώς ήταν μια τυχαιότητα, μια κακή συγκυρία, όπως αποδείχθηκε πολύ γρήγορα.
Εγκατέλειψε τη θέση του αμέσως, μπήκε σε αργία, κατάφερε να αρθεί η αργία του, επικαλούμενος ψυχολογικά προβλήματα, και έγινε εφησυχάζων επίσκοπος, πριν ακόμα καταλάβει καλά καλά ότι έγινε επίσκοπος.
Για την περίπτωση του φέρει ευθύνη μεγάλο μέρος της «εκκλησιαστικής» Πάτρας, η οποία τον οδήγησε από την οδό των …χρυσανθέμων στην οδό …αγκαθωτών σχέσεων.
Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτός ο εφησυχάζων προέβη σε μία δήλωση, μετά τον σχετικό θόρυβο, στην οποία δηλώνει ανερυθρίαστα: «Είμαι εφησυχάζων επίσκοπος του Πατριαρχείου, δεν είμαι δημόσιο πρόσωπο στην Ελλάδα. Σεβαστείτε με».
Από πότε ένας επίσκοπος, έστω και εφησυχάζων, δεν είναι δημόσιο πρόσωπο; Τι νομίζει ο «άγιος εφησυχάζων», ότι επειδή περιήλθε στην κατάσταση του εφησυχάζοντος δια τας αμαρτίας του, είναι στο απυρόβλητο; Πώς απαιτεί τον σεβασμό όταν έχει ήδη προκαλέσει και μόνο με την πορεία του μέχρι τον «εφησυχασμό». Όταν μάλιστα πληρώνεται, ακόμα και ως εφησυχάζων, από το Ελληνικό Δημόσιο, δεν μπορεί να ζει λάθρα. Ίσα ίσα! Είναι υπόλογος απέναντι στην κοινωνία, διότι πληρώνεται από τον δημόσιο κορβανά χωρίς να προσφέρει το παραμικρό.
Η υπόθεση του «εφησυχάζοντος» μόλις άνοιξε! Έχουμε να δούμε πολλά ακόμα και να θυμηθούμε περισσότερα! Όπως, ποιοι πατρινοί λειτουργοί τον εγκωμίαζαν έως τρίτου ουρανού και τώρα αποστρέφουν το βλέμμα τους για να μην τους πάρουν τα …σκάγια.
Όμως, είναι πολλά τα χρόνια που κάλυπταν τον σημερινό «εφησυχάζοντα» και επομένως θα αποκαλυφθεί πλέρια η ευθύνη τους.
Πάντως φαίνεται πως ο «εφησυχάζων» τραγουδούσε για χρόνια το λαϊκό άσμα «Αν ήμουνα Δεσπότης» και είπε να το …ευχαριστηθεί όταν έγινε.
