Άγιος Κοσμάς Αιτωλός.
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Αγίου Κοσμά του Αιτωλού
Διδαχή β’
«Ιδού εξήλθεν ο σπείρων του
σπείραι τον σπόρον αυτού. Και εν τω σπείρειν αυτόν ο μεν έπεσε παρά την οδόν,
και κατεπατήθη, και τα πετεινά του ουρανού κατέφαγον αυτό· και έτερον έπεσεν
εις την πέτραν, και φυέν, ανατείλαντος του ηλίου διά το μη έχειν ικμάδα
εξηράνθη· και έτερον έπεσεν αναμέσον των ακανθών και έπνιξαν αυτό· και άλλο
έπεσεν εις την αγαθήν γην και φυέν εποίησεν ο μεν τριάκοντα, ο δε εξήκοντα, ο
δε εκατόν. Ταύτα λέγων εφώνει· ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω».
Γράφει ο άγιος απόστολος και
ευαγγελιστής Ματθαίος εις το άγιον και ιερόν Ευαγγέλιον: Ήτο ένας γεωργός και
εβγήκεν από το σπίτι του, επήρε σπόρον και επήγαινε να σπείρη εις τους αγρούς
του. Και εκεί οπού έσπερνεν, άλλος σπόρος έπεσεν εις την οδόν, άλλος εις την
πέτραν, άλλος εις τας ακάνθας και άλλος εις την καλήν γην.
Εκείνος ο σπόρος οπού έπεσεν εις
την οδόν δεν εφύτρωσε, διότι η γη ήτο σκληρά και καταπατημένη και ήλθον τα
πετεινά και τον έφαγον και έμεινεν η οδός άκαρπος. Άλλος σπόρος έπεσεν εις την
πέτραν, είχεν ολίγον χώμα, εφύτρωσεν, αλλ’ ευθύς οπού εβγήκεν ο ήλιος, ως μη
έχων ρίζαν εξηράνθη και έμεινεν άκαρπος και αυτός ο σπόρος.
Άλλος έπεσεν ανάμεσα εις τα αγκάθια, εφύτρωσε και αυτός, αλλ’ εβγήκαν και τα αγκάθια και τον έπνιξαν και αυτόν. Εκείνος οπού έπεσεν εις την καλήν γην εκαρποφόρησε. Π.χ. έσπειρεν ένα κιλόν και έκαμε εκατόν. Άλλος έπεσεν εις κατωτέραν γην και έκαμεν εξήκοντα, άλλος εις έτι κατωτέραν και έφερε τριάκοντα.
Μου φαίνεται ότι εκαταλάβατε
αυτήν την παραβολήν. Αλλά διά να εννοήσητε καλύτερα, λέγομεν και τα ακόλουθα
και προσέχετε να ακούσητε τους λόγους του ιερού Ευαγγελίου.
Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και
Θεός έχει πολλά και διάφορα ονόματα. Λέγεται Θεός, Υιός Θεού, Υιός ανθρώπου,
σοφία, ζωή, ανάστασις και γεωργός. Ο Κύριος λοιπόν εβγήκεν από τον οίκόν Του,
δηλαδή από τους πατρικούς κόλπους, διά της ενσάρκου οικονομίας· κατεδέχθη ο
Υιός και Λόγος του Θεού και εσαρκώθη εις την κοιλίαν της Δεσποίνης ημών
Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος· όλος μέσα
εις την κοιλίαν της Θεοτόκου και όλος πανταχού παρών. Και καθώς ένας άνθρωπος
ημπορεί να είνε ο νούς του όλος εις την πόλιν και όλος εις τον οίκον του, και
πάλιν όλος ο νούς του να είνε μέσα εις το κεφάλι του, ο άνθρωπος οπού είνε
πλάσμα του Θεού έχει αυτό το χάρισμα, και ο Θεός δεν δύναται να είνε όλος εις
τους ουρανούς, και όλος εις κάθε μέρος;
Ούτως εβγήκεν, αδελφοί μου, ο
Κύριος από τον οίκον του και επήρε σπόρον να σπείρη τα χωράφια του, τας καρδίας
των ανθρώπων.
Ποίος είνε ο σπόρος; Το άγιον
Εευαγγέλιον, το να πιστεύωμεν και να βαπτιζώμεθα εις το όνομα του Πατρός, του
Υιού και του Αγίου Πνεύματος, και να έχωμεν την αγάπην εις τον Θεόν και εις
τους αδελφούς μας.
Ποία είνε η οδός; Είνε ο
υπερήφανος άνθρωπος, οπού είνε σκληρά και καταπατημένη η καρδία του από τας
βιωτικάς μερίμνας· ακούει τον λόγον, αλλά δεν εμβαίνει εις την καρδίαν του, και
έρχονται οι δαίμονες και παίρνουν τον λόγον του Θεού, και μένει άκαρπος ήγουν
χωρίς ψυχικήν ωφέλειαν.
Πέτρα είνε η καρδία εκείνου οπού
ακούει τον λόγον του Θεού και τον δέχεται μετά χαράς, μα έχει ολίγην ευλάβειαν
εις τον Χριστόν, και άμα του έλθη ο πειρασμός, τον αρνείται και πηγαίνει με τον
διάβολον.
Άκανθαι είνε εκείνος οπού ακούει
τον λόγον του Θεού, και ύστερον έρχονται τα πονηρά πάθη και τον πνίγουν, και
μένει και αυτός άκαρπος.
Η καλή γη είνε ο τέλειος
άνθρωπος, όστις έφερεν εκατόν, ο μεσαίος εξήκοντα και ο κατώτερος τριάκοντα.
Μα το κεκρυμμένον νόημα της παραβολής δεν το εννοήσατε, και πρέπει εις έκαστον μέρος να είπωμεν από ένα παράδειγμα.
Τον παλαιόν καιρόν ήτο ένας βασιλεύς των Εβραίων λεγόμενος Μανασσής, ο οποίος τους εβασάνιζε με πολλά παιδευτήρια. Τον εσυμβούλευαν οι προφήται και διδάσκαλοι να κυβερνά τον λαόν με πραότητα, αλλ’ αυτός δεν ήκουε τον λόγον του Θεού, δεν μετενόησε.
Βλέπων ο Θεός την κακήν του γνώμην τι κάμνει; Σηκώνει ένα βασιλέα από την ανατολήν και τον πολεμεί και τον παίρνει σκλάβον, και τον κλειδώνει μέσα εις ένα καζάνι διά να τον κάψη.
Τι κάμνει εκεί ο Μανασσής, μέσα εις το χάλκωμα; Ενεθυμήθη τας αμαρτίας του, έκλαυσε, παρεκάλεσε τον Θεόν να τον ελευθερώση και πλέον δεν αμαρτάνει.
Βλέπων ο Θεός την καλήν του γνώμην ήκουσε την μετάνοιάν του, εδέχθη τα δάκρυά του και έστειλεν ένα άγγελον και τον ελευθερώνει από εκείνον τον κίνδυνον. Ύστερον επώλησε τα πράγματά του και τα έδωσεν ελεημοσύνην και υπήγε και ασκήτευεν εις όλην του την ζωήν με νηστείας, αγρυπνίας, προσευχάς, και επήγεν εις τον παράδεισον να χαίρεται πάντοτε.
Ανίσως, αδελφοί μου, και είνε κανείς από σας και είνε σκληροκάρδιος ωσάν τον Μανασσή και ενθυμηθή τας αμαρτίας του και μετανοήση και κλαύση, ας είνε βέβαιος ότι δέχεται την μετάνοιάν του καθώς του Μανασσή.
Συνέχεια εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=384335
