Στο παρακάτω άρθρο διαβάζουμε ότι η μητρόπολη Κυθήρων συμπαραστέκεται στην αποτείχιση (διακοπή μνημόνευσης και ως εκ τούτου εκκλησιαστικής κοινωνίας με το πατρ. Αντιοχείας) του διωκόμενου π. Ματθαίου Βουλκανέσκου για τους παρακάτω λόγους, όπως αυτή γράφει:
«η συμμετοχή στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών,
η μη καταδίκη των αιρέσεων των κειμένων της ψευδοσυνόδου της Κρήτης του 2016,
οι Συμφωνίες του Chambesy (1989, 1990 και 1993),
και η συνοδική δήλωση του Νοεμβρίου 1991 περί διακοινωνίας με τους Μονοφυσίτες,
η μη εκφώνηση των αναθεμάτων κατά πασών των αιρέσεων
και η αποδοχή του «βαπτίσματος» των ετεροδόξων εν ονόματι της Αγίας Τριάδος».
Ευλόγως ερωτούμε την μητρόπολη Κυθήρων: Αφού επαινείτε την αποτείχιση για τους παραπάνω λόγους, εσείς γιατί δεν αποτειχίζεσθε; Η Εκκλησίας της Ελλάδος δια των Επισκόπων της δεν
"συμμετέχει στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών";
"δεν αποδέχθηκε τις Συμφωνίες του Chambesy (1989, 1990 και 1993)";
"δεν αποδέχθηκε την συνοδική δήλωση του Νοεμβρίου 1991 περί διακοινωνίας με τους Μονοφυσίτες με τους οποίους μάλιστα συμπροσεύχεται και συνεορτάζει ακόμα και το Πάσχα";
"δεν σταμάτησε την εκφώνηση των αναθεμάτων κατά πασών των αιρέσεων";
"δεν συμμετέχει στην αποδοχή του «βαπτίσματος» των ετεροδόξων εν ονόματι της Αγίας Τριάδος";
Που είδατε εσείς ως ευσεβής μητρόπολη στην Εκκλησιαστική ιστορία, επίσκοπος να συγχαίρει ιερέα για το ομολογιακό του πνεύμα και ο ίδιος να αρνείται να τον μιμηθεί; Τελικά τι είναι η ομολογία, ευκαιρία επαίνων ή μίμησης;
Όσο για τον π. Παύλο Δημητρακόπουλο που τώρα από την Ι. Μητρ. Πειραιώς ανήκει στην Ι. Μητρ. Κυθήρων (κάτι πρέπει να σημαίνει ότι όσοι φεύγουν από τον Πειραιώς πάνε στον Κυθήρων), πώς γίνεται να κατηγορεί την αποτείχιση τόσο καιρό (εδώ, εδώ, εδώ, εδώ) και τώρα να την επαινεί; Τί άλλαξε; Κι αν τώρα την επαινεί, γιατί δεν την εφαρμόζει; Μπορεί κάποιος να αρκείται στον έπαινο μίας συμπαράστασης όταν αυτή συνοδεύεται από την ασυνέπεια και την άρνηση μίμησής της;
Α.Τ.
Η μητρόπολη Κυθήρων συμπαραστέκεται στον διωκόμενο ιερέα π. Ματθαίο Βουλκανέσκου (εδώ)
(απόσπασμα από την επιστολή του μητροπολίτη Κυθήρων Σεραφείμ, την 9η Απριλίου 2025,
προς τον π.Ματθαίο Βουλκανέσκου,
ο οποίος διέκοψε την μνημόνευση του οικείου επισκόπου του).
Η επιστολή του μητροπολίτη Κυθήρων Σεραφείμ (την 9η Απριλίου 2025), ένα ηχηρό ράπισμα, στην παναίρεση του Οικουμενισμού που δυστυχώς σιγά σιγά και μεθοδικά, έχει εισχωρήσει παντού.
Μία ακόμη ορθόδοξη ομολογία-παρηγοριά στα έσχατα χρόνια που όπως φαίνεται ζούμε.
Η επιστολή μεταφρασμένη στα αγγλικά (από την ιστοσελίδα της ενορίας του π.Ματθαίου, που βρίσκεται στο Liverpool της Αγγλίας, εδώ):
(απόσπασμα από την επιστολή του μητροπολίτη Κυθήρων Σεραφείμ, την 9η Απριλίου 2025,
προς τον π.Ματθαίο Βουλκανέσκου,
ο οποίος διέκοψε την μνημόνευση του οικείου επισκόπου του).
Η επιστολή του μητροπολίτη Κυθήρων Σεραφείμ (την 9η Απριλίου 2025), ένα ηχηρό ράπισμα, στην παναίρεση του Οικουμενισμού που δυστυχώς σιγά σιγά και μεθοδικά, έχει εισχωρήσει παντού.
Μία ακόμη ορθόδοξη ομολογία-παρηγοριά στα έσχατα χρόνια που όπως φαίνεται ζούμε.
Η επιστολή μεταφρασμένη στα αγγλικά (από την ιστοσελίδα της ενορίας του π.Ματθαίου, που βρίσκεται στο Liverpool της Αγγλίας, εδώ):
