Παραπονιέσαι ότι δεν σου συμπεριφέρονται καλά...

                        Γέροντας Γερμανός Σταυροβουνιώτης

Παραπονιέσαι ότι δεν σου συμπεριφέρονται καλά αυτοί με τους οποίους συναναστρέφεσαι. Άκου τη συμβουλή μου:

Εάν κάποιος δεν σου συμπεριφέρεται καλά, εσύ να του συμπεριφέρεσαι με καλωσύνη. Όλη η υπόθεση θέλει ταπείνωση. Ας πούμε ένα παράδειγμα: Σου λέγει κάποιος πως η δουλειά σου δεν είναι καλή. Να του πης: “Ευχαριστώ, που με συμβουλεύεις. Βοήθησε με να γίνω καλύτερος. Λέγε μου τα λάθη μου, για να τα διορθώσω”. Να δέχεσαι απ’ όλους συμβουλές, από ταπείνωση όμως και όχι από δειλία. Έτσι θα διατηρής στην ψυχή σου την ουράνια χαρά και την ειρήνη.

Σου είπε ο αδελφός σου ότι είσαι ύπουλος! Πάρε το για αστείο, και μη σου κακοφανεί! Αλλά, κι άν ακόμη το εννοούσε, σε ερωτώ: Μήπως στην πραγματικότητα δεν είμαστε όλοι ύπουλοι; Ποιός μπορεί να ισχυρισθεί πως είναι παντού και πάντοτε ευθύς και ειλικρινής; Πες ότι σου το είπε αυτό ο αδελφός σου κατά παραχώρηση Θεού, για να ταπεινωθείς και να διορθωθείς. Και εσύ να νοιώθεις όχι αντιπάθεια, αλλά αγάπη και ευγνωμοσύνη για τον αδελφό σου, που, έστω και μ’ αυτό τον τρόπο, σε βοηθά να διορθωθείς και να σωθείς!

Νυμφευμένος ὁ νέος Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μὲ κρητικὴ καταγωγή;

Ἔρχονται ἀνατροπὲς στοὺς ἐκκλησιαστικοὺς κανονισμούς; 

Ὁ πρῶτος ἔγγαμος Ἐπίσκοπος στὴ χώρα μας εἶναι γεγονός, χάρη στίς ...εὐλογίες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μὲ τὴ διαδικασία νὰ δρομολογεῖται ἀπὸ τὴν Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀθηνῶν. Αὐτὸ ἀποκαλύπτουν, μὲ στοιχεῖα καὶ προσωπικὲς μαρτυρίες, στὸ Radiome καὶ τὴ στήλη Cretanus γνωρίζοντες. 
Πρόκειται γιὰ τὴν ἐκλογή, ἀλλὰ καὶ τὴν πομπώδη –στὰ μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης– ἐπισκοπικὴ χειροτονία, ποὺ ἔγινε τὴν Κυριακή, στὸ πρόσωπο Κρητικοῦ Ἀρχιμανδρίτη, ὁ ὁποῖος τὰ τελευταῖα χρόνια δραστηριοποιοῦνταν στὴν Ἀθήνα καὶ εἶχε ἐπαφὲς καὶ ἰσχυρὲς διασυνδέσεις μὲ τὴν ἡγεσία καὶ τὸ ἱερατεῖο τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν – καὶ ὄχι μόνο. 
Οἱ γνωρίζοντες ὅτι ἦταν παντρεμένος — συγχωριανοί, φίλοι καὶ γνωστοὶ... τοῦ νέου Ἐπισκόπου — χάρηκαν μὲν γιὰ τὸ ὀφίκιο, ἀλλὰ ξαφνιάστηκαν γιὰ τὴν ἐκλογή του, ἀφοῦ εἶναι γνωστό, σύμφωνα μὲ τοὺς κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι ἀποτελεῖ προϋπόθεση ἡ ἀγαμία τῶν πρὸς ἐκλογὴ Ἐπισκόπων ἢ Μητροπολιτῶν. 
Ἔτσι, τὴν ἀρχικὴ ἔκπληξη τῶν φίλων ἀλλὰ καὶ πολλῶν κληρικῶν διαδέχθηκε ὁ προβληματισμὸς καὶ τὰ ἐρωτηματικὰ γιὰ ποῦ τὸ πάει τελικὰ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος;;; Ἦταν ἕνα μεμονωμένο «δῶρο» ἢ μήπως μὲ τὴν πρόσφατη ἐκλογὴ θέλει νὰ ἀνοίξει τὴν κερκόπορτα ὥστε νὰ ἐκλέγονται Ἐπίσκοποι καὶ Μητροπολῖτες ἔγγαμοι κληρικοί;;; 

Πάντως, ὁ ἴδιος ὁ Ἐπίσκοπος τὸν πρότερο γάμο του τὸν ἀποκρύπτει ἐπιμελῶς, θεωρῶντας τον ὡς ἕνα «μυστικό», διαβάζοντας κανεὶς τὸ μακροσκελὲς βιογραφικό του. Ὁ ἴδιος, ὡστόσο, ἀποδείχθηκε διορατικὸς στὸ νὰ δημιουργήσει ἐπαφὲς καὶ νὰ κάνει μεθοδικὰ καριέρα ἐκτὸς Κρήτης, γνωρίζοντας καλὰ ὅτι ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Κρήτης δὲν θὰ εἶχε «γαλόνια». 
Ἄλλωστε, πρὶν ἁπλώσει τὰ «φτερά» του σὲ Κύπρο καὶ Ἀθήνα — ὅπου ἔχτισε τὸ βιογραφικό του — εἶχε θητεύσει σὲ δύο Μητροπόλεις τῆς Κρήτης, ἀφήνοντας ποικίλες ἐντυπώσεις. 

Ο νους που κυριαρχείται από τα πάθη, σκέφτεται όσα δεν πρέπει. Φανερώνεται από τα λόγια και τα έργα

                                

                                Όσιος Θαλάσσιος ο Λίβυος

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Περί αγάπης και εγκρατείας και της κατά νουν πολιτείας, Προς τον πρεσβύτερο Παύλο

Τρίτη Εκατοντάδα

1. Για τον από τη φύση Του αγαθό, να διανοείσαι αγαθά. Και για κάθε άνθρωπο, να σκέφτεσαι τα καλά.

2. Ο Θεός θα μας ζητήσει απολογία για τα λόγια, τα έργα και τους λογισμούς μας κατά την ημέρα της κρίσεως.

3. Η έξη της αρετής ή της κακίας, μας παρακινεί να σκεφτόμαστε και να λέμε και να πράττομε τα καλά ή τα κακά.

4. Ο νους που κυριαρχείται από τα πάθη, σκέφτεται όσα δεν πρέπει. Και αυτό που σκέφτεται, φανερώνεται από τα λόγια και τα έργα.

5. Πριν από τον κακό λογισμό υπάρχει κάποιο πάθος. Αιτία του πάθους είναι η αίσθηση. Αιτία της κακής χρήσεως της αισθήσεως είναι ο νους.

6. Απόκλεισε την αίσθηση και πολέμησε την εμπαθή συνήθεια. Με τα όπλα των εντολών εξόντωσε τα πάθη σου.

Επίκαιρα και αξιοπρόσεκτα μηνύματα από τον βίο της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης

                                

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης

Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΟΣΕΚΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΙΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ

1. Τὰ νέα εἴδωλα καὶ ἡ κρατικὴ τρομοκρατία

Πρὶν ἀπὸ λίγες ἡμέρες γιορτάσαμε τὴν μνήμη τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος καὶ πανσόφου Αἰκατερίνης (25 Νοεμβρίου). Μεταξὺ ἄλλων κειμένων ποὺ διαβάσαμε γιὰ νὰ ἐφοδιασθοῦμε μὲ ὑλικὸ στὴν προετοιμασία τοῦ κηρύγματος ἦταν καὶ τὸ κείμενο τοῦ Ἁγίου Συμεὼν τοῦ Μεταφραστοῦ μὲ τίτλο «Μαρτύριον τῆς Ἁγίας καὶ Καλλινίκου Μεγαλομάρτυρος τοῦ Χριστοῦ Αἰκατερίνης»[1]. Τὸ εἴχαμε ξαναδιαβάσει καὶ παλαιότερα. Τώρα ὅμως προσέξαμε ὁρισμένα σημεῖα του, τὰ ὁποῖα δίνουν ἀφορμὴ νὰ κάνουμε παραλληλισμοὺς μὲ τὴν ἐποχή μας καὶ νὰ ἀποκομίσουμε διδάγματα καὶ μηνύματα ἐπωφελῆ γιὰ τὴν κατὰ Χριστὸν πορεία μας.

Ὅσοι ἀπὸ πεποίθηση ἢ ἀπὸ συμφέρον εἰδωλοποιοῦν κτιστὰ πράγματα, κτιστὰ ὄντα, καὶ ἀθετοῦν τὸν ἄκτιστο Δημιουργό, τὸν κτίστη τους, προσπαθοῦν μὲ ποικίλους τρόπους, τὶς περισσότερες φορὲς μὲ τρομοκράτηση τῶν λαῶν, νὰ ἐπιβάλουν τὴν τιμὴ καὶ τὴν λατρεία τῶν εἰδώλων, τῶν ψεύτικων καὶ ἀδύναμων θεῶν, ἀθετώντας τὴν τιμὴ τοῦ μόνου ἀληθινοῦ καὶ παντοδύναμου Θεοῦ, τοῦ ἐν Τριάδι Ἁγίᾳ προσκυνουμένου καὶ τιμωμένου. Ἔχουν καταγραφῆ στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία οἱ φοβεροὶ διωγμοὶ ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους αὐτοκράτορες κατὰ τοὺς τρεῖς πρώτους χριστιανικοὺς αἰῶνες. Πολλοὶ Χριστιανοὶ ὑπέκυπταν στὶς ἀπειλὲς καὶ στὴν κρατικὴ τρομοκρατία καὶ ἐθυσίαζαν στὰ εἴδωλα, θεωρούμενοι ἔτσι ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ὡς πεπτωκότες (lapsi), ἐνῶ ἀρκετοὶ μὲ θάρρος καὶ παρρησία δὲν ἐδέχοντο νὰ ἀρνηθοῦν τὴν πίστη τους καὶ ὑφίσταντο φοβερὰ βασανιστήρια, τελικῶς δὲ καὶ τὸν μαρτυρικὸ θάνατο, τιμώμενοι ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ὡς Ἅγιοι Μάρτυρες.

Τέτοιο κλῖμα τρομοκρατίας εἶχε ἐπιβάλει ὁ αὐτοκράτωρ Μαξέντιος (306-312) καὶ στὴν Ἀλεξάνδεια, ὅπου εἶχε γεννηθῆ καὶ ζοῦσε ἡ Ἁγία Αἰκατερίνα, κόρη τοῦ ἡγεμόνα τῆς πόλεως Κώνστα, πανέμορφη καὶ πολυσπουδασμένη κοπέλα. Εἶχε ἐξαποστείλει διάταγμα ὁ Μαξέντιος, μὲ τὸ ὁποῖο καλοῦσε ὅλους ἀνεξαιρέτως, ὄχι ἁπλῶς νὰ προσφέρουν ζῶα, ἀνάλογα μὲ τὶς οἰκονομικές του δυνατότητες, μεγάλα ἢ μικρά, τὰ ὁποῖα ἐπρόκειτο νὰ θυσιασθοῦν στὸν ναὸ σὲ ὁρισμένη ἡμέρα καὶ ὥρα, ἀλλὰ καὶ νὰ ὁμολογήσουν τὴν πίστη τους στοὺς θεοὺς τῶν εἰδώλων, ἀρνούμενοι τὴν δική τους θρησκεία· διαφορετικὰ θὰ ὑφίσταντο τὰ χειρότερα τῶν κακῶν: «Εἰδότες ὡς ὁ τὸ τοιοῦτον ἡμῶν διάταγμα παρορῶν, καὶ πρὸς ἑτέραν ἀπηγορευμένην ἡμῖν ἀπονεύων θρησκείαν, αὐτῆς τε τῆς μεγάλης τῶν θεῶν ἐκπεσεῖται φιλανθρωπίας, καὶ παρ᾽ ἡμῶν κακοῖς τοῖς ἐσχάτοις ὑποβληθήσεται»[2]. Ὁ ἴδιος γιὰ νὰ δώσει τὸ καλὸ παράδειγμα προσφορᾶς ζώων γιὰ τὴν θυσία στοὺς θεοὺς πρόσφερε ἑκατὸν τριάντα (130) ταύρους.

Γέμισε ἡ Ἀλεξάνδρεια ἀπὸ πλήθη ἀνθρώπων καὶ ζώων, τόσο πολλῶν, ὥστε ἡ πόλη ἀσφυκτιοῦσε καὶ ἐστενοχωρεῖτο καὶ ἀπὸ τὶς φωνὲς τῶν ζώων ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν κνίσσα, τὸν καπνό, τῶν καιόμενων ζώων ποὺ ἐμόλυνε τὸν ἀέρα. Ἀντίδραση οὐδεμία. Φόβος καὶ τρόμος μπροστὰ στὶς αὐτοκρατορικὲς ἀπειλές...

2. Τὸ σωματικὸ κάλλος καὶ ἡ σοφία δῶρα τοῦ Θεοῦ γιὰ ἀγαθοὺς σκοποὺς καὶ ὄχι γιὰ τὴν ἁμαρτία

Ἡ ἀντίδραση στὴν τρομοκρατία τοῦ αὐτοκράτορα προῆλθε ἀπὸ μία γυναίκα καλλονὴ καὶ πάνσοφη. Τὰ δύο αὐτὰ χαρίσματα καὶ πλεονεκτήματα τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης προβάλλονται ἰδιαίτερα στὸ κείμενο ποὺ ἀναφέραμε, ἀλλὰ καὶ στὰ λειτουργικὰ καὶ ὑμνογραφικὰ κείμενα. Ὑποδεικνύουν ὅτι ἡ σωματικὴ ὀμορφιά, τὸ σωματικὸ κάλλος, χαρίζεται ἀπὸ τὸν Θεὸ σὲ ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ὄχι γιὰ ἁμαρτωλὲς σαρκικὲς ἐκτροπές, ἀλλὰ γιὰ νὰ θαυμάζεται ἡ καλαισθησία τοῦ Θεοῦ στὴν δημιουργία εὔμορφων καὶ ὡραίων εἰκόνων Του στὰ πρόσωπα ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, καὶ δι᾽ αὐτῶν νὰ ἀναγόμαστε στὸ ὑπέρκαλον κάλλος τῆς Θεότητος, οἱ διαθέτοντες δὲ καὶ οἱ διαθέτουσες σωματικὸ κάλλος νὰ τὸ χρησιμοποιοῦν ὡς μέσο καὶ ἐργαλεῖο γιὰ νὰ ὁδηγήσουν τοὺς ἀνθρώπους στὴν ἀληθινὴ θεογνωσία καὶ στὴν ἁγιότητα. Σὲ ὅσους ἐπίσης ἔχει δοθῆ τὸ χάρισμα τῆς σοφίας, αὐτὴ δὲν πρέπει νὰ σπαταληθεῖ σὲ γήϊνους κοσμικοὺς στόχους ἢ σὲ ἐξυπηρέτηση καὶ ἐνίσχυση τοῦ κακοῦ στὶς ποικίλες ἐκδηλώσεις του, ἀλλὰ στὴν διάδοση καὶ ἑρμηνεία τοῦ Εὐαγγελίου καὶ στὴν βοήθεια τῶν ἀσθενῶν καὶ ἀδυνάτων. Στὴν δεύτερη περίπτωση προστίθεται καὶ ὁ θεῖος φωτισμὸς καὶ μεταμορφώνει τὴν ἀνθρώπινη σοφία σὲ θεία σοφία, τὸν ἀνθρώπινο Διαφωτισμὸ σὲ Φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: Ο Οικουμενισμός είναι η τελευταία αίρεση της ιστορίας

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: Οικουμενισμός. Η τελευταία αίρεση της ιστορίας

youtube.com

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ (Παραβολή άφρονος πλουσίου)

                      

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, ἀπό τήν ἱστοσελίδα floga.gr, ἐπάνω στό χωρίο τοῦ κατά Λουκᾶν Εὐαγγελίου, κεφάλαιο 12ο, στίχοι 16 ἕως 21, στά πλαίσια τῆς ἑρμηνείας πού ἔγινε στό κήρυγμα τῆς Κυριακῆς 20-11-2005.

Ὁ Χριστός μέ τήν παραβολή αὐτή, τήν τόσο λιτή καί καταπληκτικά διεισδυτική προσεγγίζει, κατά τά μέτρα τῆς δικῆς μας διανοητικῆς δυνατότητας νά καταλάβουμε, ὅσο μπορεῖ νά γίνει, τό μυστήριο τῆς ἀνομίας, πού κρύβεται μές τή καρδιά ἑνός ἀνθρώπου, ὁποιουδήποτε ἀνθρώπου, πού διαστρέφει τόν κόσμο, μέσα ἀπό τή δική του διαστροφική παρουσία πάνω στόν κόσμο καί αὐτό τό μυστήριο προσεγγίζεται σέ δύο ἐπίπεδα.

Τό πρῶτο ἐπίπεδο θά εἶναι μιά ἀναίρεση τῶν βασικῶν προτάσεων πού κάνει ὁ Χριστός, ὅταν εἶπε ὅτι ἡ δική μας ζωή εἶναι νά στρεφόμαστε, νά ἀγαπήσουμε τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους. Ἐδῶ στό κείμενο αὐτό ὑπάρχει μιά πλήρης ἀναίρεση. Δέν ὑπάρχει οὔτε στροφή στόν Θεό, οὔτε στροφή πρός τόν ἄνθρωπο, τουναντίον ὑπάρχει στροφή στόν ἴδιο τόν ἑαυτό.

Βλέπετε, ἀρχίζει στό πρῶτο ἐπίπεδο, αὐτό τό ἁπλό, ὡς ἀναίρεση ἄλλης διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ μας, νά προσεγγίζεται τό ἐπίπεδο τοῦ μυστηρίου τῆς ἀνομίας: μή στροφή στόν Θεό, μή στροφή στόν ἄλλο ἄνθρωπο καί ναί, στροφή στόν ἑαυτό μας. Καί γιά νά γίνει τό κείμενο πιό βατό καί πιό κατανοητό, ὁ Χριστός προσδιορίζει καί τίς αἰτίες καί ταυτόχρονα τά ἀποτελέσματα αὐτῆς τῆς πορείας μας πρός τό μυστήριο τῆς ἀνομίας. Καί τά βήματα εἶναι πραγματικά ἁδρά, λιτά καί οὐσιαστικά, γιά νά ἀντιμετωπίσουμε αὐτό τό θέμα πού ζεῖ μέσα μας καί φωλιάζει: τό μυστήριο τῆς ἀνομίας.

-Τό πρῶτο ἐπίπεδο εἶναι ἕνα ἐξωτερικό ἐπίπεδο, λέει: «Ἀνθρώπου τινός πλουσίου εὐφόρησεν ἡ χώρα», ἦταν ἡ χώρα του σέ εὐφορία. Ἐφόσον ἡ χώρα εἶναι σέ εὐφορία καί τά πράγματα τά ἐξωτερικά εἶναι καλά, αὐτό εἶναι μιά πρόταση καί μιά πρόκληση ἀπό τόν Θεό, θεραπευτική, γιά νά στραφοῦμε σ᾽ Αὐτόν δοξολογικά. Ὁτιδήποτε ὄμορφο γίνεται, ὁποιοδήποτε καλό γίνεται, δέν εἶναι ἁπλῶς γιά νά τό γευθοῦμε μέ ἕναν τρόπο μονότονο καί κλειστό στόν ἑαυτό μας, εἶναι μιά πρόταση δοξολογίας στόν Θεό. Τό ξέρετε ὅλοι αὐτό. Ἐμεῖς βέβαια στήν ὀρθόδοξη παράδοση μαθαίνουμε νά δοξολογοῦμε τόν Θεό ἀκόμη κι ὅταν τά πράγματα δέν πηγαίνουν καλά. Ἀλλά ἐδῶ τά πράγματα εἶναι πιό εὔκολα, ἐδῶ τά πράγματα πηγαίνουν καλά: εὐφόρησεν ἡ χώρα. Εἶναι μιά πρόκληση κι ἐδῶ δέν στρέφεται στόν Θεό, εἶναι ἡ πρώτη πρόσβαση τοῦ μυστηρίου τῆς ἀνομίας, ἡ μή δοξολογική κι εὐχαριστιακή στάση στόν Θεό, τήν ὥρα πού ὅλα πηγαίνουν παρά πολύ καλά.

Αργοσβήνουν οι Ελληνορθόδοξοι της Μέσης Ανατολής – Δραματική έρευνα επιβεβαιώνει τη ραγδαία μείωσή τους

Ερώτηση για δυνατούς λυτές: Είδατε πουθενά μία διαμαρτυρία "προοδευτικών δυνάμεων", Μ.Κ.Ο. "ευαίσθητων" για θέματα δικαιοσύνης και ελευθερίας ακτιβιστών κλπ. κατά του διωγμού των Χριστιανών και την καταστροφή των ναών τους;

Αποφεύγει τις ευθύνες του το ελληνικό κράτος για τους πληθυσμούς της Συρίας, αλλά και της ευρύτερης περιοχής. Τι λένε η ιστορικός Μαριάννα Κορομηλά και ο γεωπολιτικός αναλυτής Νικήτας Σίμος 

•Γιώργος Χατζηδημητρίου

Μπροστά στον γκρεμό του αφανισμού βρίσκεται τα τελευταία χρόνια η κοινότητα των Ελληνορθοδόξων της βαθιάς Μέσης Ανατολής, μια από τις μακροβιότερες και σταθερότερες χριστιανικές κοινότητες παγκοσμίως, με μακραίωνες ρίζες και βαρύ πολιτισμικό ίχνος σε ολόκληρη την περιοχή. Πρόκειται για εδάφη όπου, όπως λέει η πολυσχιδής ιστορικός Μαριάννα Κορομηλά, «έζησε επί χιλιετίες με σεβασμό στον άλλον – όχι ανοχή, αλλά σεβασμό».

Σε εκείνα τα χώματα, όπου ο χριστιανισμός και κυρίως η Ορθοδοξία «ζει και αναπτύσσεται ειρηνικά -με ελάχιστες εξαιρέσεις- από το 636 μ.Χ. μέχρι σήμερα σε ισλαμικά κράτη (με δεκάδες χριστιανικά Πατριαρχεία, Αρχιεπισκοπές, Μητροπόλεις, επισκοπές και αμέτρητες εκκλησίες και μονές)». Εκεί όπου τώρα η άξεστη Δύση, μετά τις ολέθριες επεμβάσεις της, οι οποίες ιδιωτικοποίησαν ακόμα και τον πόλεμο, έρχεται να μιλήσει ανίδεα και ανιστόρητα για «συμπερίληψη»…

Μόνο στη Συρία του 2000 ζούσαν περίπου 2.000.000 Ελληνορθόδοξοι, που οδηγήθηκαν σε έξοδο λόγω του πολέμου με τον άλλοτε επικηρυγμένο τζιχαντιστή Αχμέτ Αλ Σαράα, που έγινε προ ημερών δεκτός εν χορδαίς και οργάνοις στον Λευκό Οίκο.

Tο παλαίφατο (Ελληνο) Ορθόδοξο Πατριαρχείο Αντιοχείας, υπενθυμίζει η κυρία Κορομηλά, εδρεύει από τον 14ο αιώνα στη Δαμασκό, πρωτεύουσα της Συρίας, ενώ η ίδια η Αντιόχεια, πρωτεύουσα της ιστορικής Συρίας, βρίσκεται από το 1939 στην τουρκική επικράτεια.

“Φιέσται” αισχύνης Πάπα και Παπίσκου!

Κι εσείς τί κάνετε κύριοι του Ο.Τ. και οι όμοιοί σας; Δεν βλέπετε ότι η επί δεκαετιών συνεχιζόμενη δημοσιογραφικού τρόπου αναφορά των αιρετικών ενεργιών δεν έχει φέρει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΝΕΝΑ αποτέλεσμα! Δεν μάθατε (παρότι κληρικοί), ότι αν οι Άγιοι μας περιορίζονταν, όπως κάνετε εσείς, στην απλή αναφορά των αιρετικών ενεργιών της κάθε μίας αίρεσης συνεχίζοντας παράλληλα να τους μνημονεύουν και να τους αναγνωρίζουν ως ορθόδοξους ποιμένες, δεν θα υπήρχε σήμερα Ορθοδοξία! Και ενώ μιλάτε για κανονικότητα συνεχίζετε να δημοσιεύετε άρθρα ενός τοις πάσι γνωστού ματθαιϊκού δηλ. σχισματικού θεολόγου! Αλλά για εσάς ισχύει το αριστοφανικό "ουκ με πείσεις καν με πείσης". 

Α.Τ.

Ἀντικανονική συμπροσευχή καί ὁμιλία εἰς τήν ὁλομέλειαν τῆς  παπικῆς Ἐπισκοπικῆς Συνελεύσεως, εἰς Λούρδην Γαλλίας (4/11/12025).

Τρίζουν τά ἱερά λείψανα τῶν Θεοφόρων Πατέρων διά τάς ἐν Νικαίᾳ φαιδρότητας!

“ΦΙΕΣΤΑΙ” ΑΙΣΧΥΝΗΣ ΠΑΠΑ ΚΑΙ ΠΑΠΙΣΚΟΥ!

«Μή μεθ’ ἑτεροδόξων συνεορτάζειν».

Αὐτό δέν ἀποτελεῖ ἔκφρασιν μισαλλοδοξίας, ἀλλά καρπόν τοῦ πνεύματος τῆς Ἀληθείας καί ὑγιῆ ἐνέργειαν τῆς ἐκκλησιαστικῆς αὐτοσυνειδησίας.

Τοῦ κ. Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου

  Κατ’ ἀρχάς δέν θά πρέπει νά θεωρηθεῖ ὡς ἐπιπολαιότητα ἤ προκατάληψη τό ὅτι «κρίνονται» προγραμματισμοί καί ὄχι γεγονότα. Τοῦτο δέ, διότι οἱ διοργανωτές ἔχουν παραδώσει πρό πολλοῦ διαπιστευτήρια τῶν φρονημάτων, προθέσεων καί ἐπιδιώξεών των καί θά ἦταν ἀφελές νά ἀναμένωμε τήν ἐμφάνιση τοῦ λέοντος, ὅταν τά ἴχνη του εἶναι πασιφανῆ.

  Τά ἤδη ἀνακοινωθέντα καί ὁ σχετικός προγραμματισμός τοῦ Φαναρίου δέν ἐπιτρέπουν καμμία ἀμφιβολία περί τοῦ πλαισίου καί τοῦ περιεχομένου τῶν σχετικῶν ἑορτασμῶν καί σκοπουμένων. Ἄλλωστε ἡ ἐμπειρία ἐκ τῆς διοργανώσεως καί συγκλήσεως τῆς λεγομένης «Ἁγίας & Μεγάλης Συνόδου» τῆς Κρήτης (Ἰούνιος 2016), πρωτοστατοῦντος τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, δικαιώνει τήν ἐκτίμηση ὅτι μόνον ἀφελεῖς ἀποδεικνυόμεθα, ὅταν προσδοκοῦμε νά προέλθουν ἀγαθά ἀποτελέσματα ἀπό σχεδιασμούς, προγράμματα καί ἐπιδιώξεις, τά ὁποῖα καταστρώνονται ἐπί συγκεκριμένης ἀντορθοδόξου βάσεως καί ἐντός συγκεκριμένου οἰκουμενιστικοῦ πλαισίου.

Περί του ότι "Δεν υπάρχει πιο ανόητο πράγμα από το να πεις: «Καλύτερα να πεθάνω ξαφνικά, να μη νιώσω το θάνατό μου!»"

                                    

αγ. Νικολάου Αχρίδος 

O αμαρτωλός δημιουργεί διπλή απώλεια με τον ξαφνικό του θάνατο: πρώτα στον εαυτό του κι έπειτα στην οικογένειά του. Στον εαυτό του επειδή πεθαίνει αμετανόητος. Στην οικογένειά του επειδή αιφνιδιάζει τους συγγενείς του μ’ ένα αναπάντεχο χτύπημα κι αφήνει πίσω του εκκρεμότητες. Μακάριος είναι εκείνος που προτού πεθάνει δοκιμάζεται από κάποια αρρώστια, από τον πόνο. Σ’ αυτόν δίνεται η ευκαιρία να κάνει μία ανασκόπηση της ζωής του, να εξετάσει τις αμαρτίες του, να μετανοήσει για όλα τα κακά που έχει κάνει, για όλα τα καλά που δεν έκανε, να θρηνήσει με μετάνοια ενώπιον του Θεού, να καθαρίσει την ψυχή του με δάκρυα και να ζητήσει συχώρεση από το Θεό. Θά ‘χει την ευκαιρία να συγχωρέσει κι αυτός εκείνους που τον πρόσβαλαν, που τον έβλαψαν στη ζωή του, να χαιρετήσει όλους τους φίλους ή εχθρούς του, να θυμήσει στα παιδιά του το φόβο του Θεού, νά ‘χουν στο νου την ώρα του δικού τους θανάτου και να οπλίσουν την ψυχή τους με πίστη, προσευχή και καλά έργα.

Ας δούμε στην Παλαιά Διαθήκη πως πέθαναν οι άνθρωποι που ευαρέστησαν στο Θεό: ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, ο Ιακώβ, ο Ιωσήφ, ο Μωυσής κι ο Δαβίδ. Προτού πεθάνουν, όλοι τους είχαν αρρωστήσει. Όσο κράτησε η αρρώστια τους, το όνομα του Θεού δεν έλειπε από τα χείλη τους. Άφησαν όλοι καλή κληρονομιά στους απογόνους τους και τους ευλόγησαν. Αυτός είναι θάνατος δίκαιου ανθρώπου.

Ίσως διερωτηθείς: Μα δεν πέθαναν πολλοί από τους δίκαιους στη μάχη, απροετοίμαστοι; Όχι! Οι δίκαιοι ποτέ δεν πεθαίνουν απροετοίμαστοι! Προετοιμάζονται πάντα για το θάνατό τους, περιμένουν από μέρα σε μέρα την αναχώρησή τους απ’ αυτή τη ζωή.

Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος, οἱ συμπροσευχές μετὰ αἱρετικῶν καὶ ὁ βαπτισμός τῶν αἱρετικῶν.

                                                

Χρύσανθος Πορφύριος Βρέτταρος.

Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος Τσαλίκης, πιστὸς στὴν ἐκ Θεοῦ θεία παράδοσι τῆς Ὀρθοδοξίας, αὐτῆς τῆς μίας ἁγίας καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, καὶ συνάμα, ὡς ἑπόμενος τῶν ἁγίων Ἀποστόλων και τῶν ἁγίων και θεοφόρων Πατέρων, ἀντιμάχετο τὴν συμπροσευχή μετὰ τῶν ἀκαθάρτων αἱρετικῶν, εἰς πανορθόδοξον κήρυξιν τοῦ βαπτίσματος τῶν αἱρετικῶν ὡς δαιμονικοῦ λουτροῦ.

Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ ἐπιζητεῖ τὴν σωτηρία διά τοῦ βαπτίσματος εὶς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος.

Οἱ Ὁρθόδοξοι συνομολογοῦν μετὰ τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ τοὺς λατίνους ὡς ἀθέως πολύθεους,

"Ἀλλ᾿ ἡμεῖς τούτους τε κἀκείνους ὡς ὄντας ἀθέους τε καί πολυθέους ἀποβαλλόμεθα καί τοῦ πληρώματος τῶν εὐσεβούντων, ὡς καί ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ καθολική καί ἀποστολική ἐκκλησία διά τοῦ Συνοδικοῦ καί Ἁγιορειτικοῦ τόμου, τελέως ἐκκόπτομεν, πιστεύοντες εἰς μίαν θεότητα τρισυπόστατον καί παντοδύναμον, οὐδαμῶς τοῦ ἑνιαίου καί τῆς ἁπλότητος ἐκπίπτουσαν διά τάς δυνάμεις ἤ τάς ὑποστάσεις"[1] ἀρνητᾶς τοῦ ἐνός τρισυποστάτου Θεοῦ,

Ακούστε όσα λέει ο Άγιος και συγκρίνετε τα με αυτά που κάνουν οι Οικουμενιστες. Η τέλεια αντίθεση.

Εντυπωσιακός Κατηχητικός λόγος του Αγίου Ιακώβου του ''Με Συγχωρείτε''

Trelogiannis

Ο Άγιος Ιωάννης επίσκοπος Σαγκάης: «Αν και είμαι νεκρός, είμαι εν ζωή»

Επιλεγμένα Θαύματα του Θαυματουργού του Σαν Φρανσίσκο

To αντερί και η εικόνα του Αγίου Ιωάννη της Σαγκάης στην Εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα του Θεραπευτή     

«Η φροντίδα σας για το ποίμνιό σας κατά τη διάρκεια των περιπλανήσεών του, / είναι ένα πρότυπο των προσευχών σας, που προσφέρονται συνεχώς για ολόκληρο τον κόσμο: / έτσι πιστεύουμε, έχοντας αναγνωρίσει την αγάπη σας, Άγιε και Θαυματουργέ Ιωάννη! / Ολοκληρωτικά αγιασμένοι από τον Θεό με τις ιερές τελετές των Αγνών Μυστηρίων, / με τα οποία εσείς ο ίδιος ενδυναμώνεστε πάντα, / σπεύσατε στον πάσχοντα, χαρούμενο θεραπευτή. / Σπεύσατε τώρα να

Έχω δει από πρώτο χέρι πόσο γρήγορα σπεύδει να βοηθήσει και παρέχει ό,τι χρειάζεται ο καθένας για τη σωτηρία της ψυχής του.

Κάθε μέρα προσπαθώ να διαβάσω το τροπάριο στον Άγιο Ιωάννη της Σαγκάης και του Σαν Φρανσίσκο, επειδή έχω δει από πρώτο χέρι πόσο γρήγορα σπεύδει να βοηθήσει και παρέχει ό,τι χρειάζεται ο καθένας για τη σωτηρία της ψυχής του.

Η προσευχή προς αυτόν λέει:

«Τώρα, στον Θρόνο του Θεού, προσευχηθείτε για εμάς, όπως εσείς ο ίδιος δηλώσατε μετά θάνατον: «Αν και είμαι νεκρός, είμαι εν ζωή».

  

η Αγία Ζώνη του Αγίου Ιωάννη της Σαγκάης     

Πράγματι πέθανε, όπως πεθαίνουν όλοι οι άνθρωποι στη γη. Στις 2 Ιουλίου 2026 συμπληρώνονται 60 χρόνια από τον θάνατό του. Αλλά είναι πραγματικά ζωντανός και συνεχίζει να βοηθά όλους όσους τον ζητούν.

Ο Άγιος Ιωάννης γεννήθηκε στις 4 Ιουνίου 1896, στο χωριό Αντάμοφκα, στην περιοχή Ιζιούμσκ, στην επαρχία Χάρκοβο. Του χρόνου θα γιορτάσουμε την 130ή επέτειο από τη γέννησή του. Και στις 12 Οκτωβρίου του τρέχοντος έτους, θα γιορτάσουμε την ανακομιδή των λειψάνων του. Αυτή η ημερομηνία έχει συμπεριληφθεί στο εκκλησιαστικό ημερολόγιο για πρώτη φορά.

Η Εκκλησία δεν μπορεί να διασωθεί, εάν αποκλίνει από την αλήθεια

Σεβ. Μπορισπίλ Αντώνιος: Η Εκκλησία δεν μπορεί να διασωθεί, εάν αποκλίνει από την αλήθεια

Ο Σεβασμ. Μητροπολίτης Μπορίσπιλ Αντώνιος, Πρωτοσύγκελος της κανονικής Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, εξέδωσε ένα ηχηρό μήνυμα, προειδοποιώντας τους πιστούς κατά των προτάσεων ένταξης σε μια «προσωρινή εξαρχία» υπό το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως ως εναλλακτική λύση στην ενοποίηση με την σχισματική «Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας».

Στο μήνυμά του που δημοσιεύθηκε στις 17 Νοεμβρίου, ο ιεράρχης αναφέρεται στην πληθώρα συζητήσεων και προτάσεων από διάφορους «ειδικούς» σχετικά με το πώς θα πρέπει να οργανωθεί η UOC εν μέσω συνεχιζόμενων πιέσεων.

Ο Μητροπολίτης τονίζει ότι το θεμελιώδες ζήτημα δεν αφορά στην πολιτική, στον πολιτισμό, στη γλώσσα ή στα δικαιοδοτικά ζητήματα, αλλά μάλλον στην κανονική εγκυρότητα. Δηλώνει ότι η Εκκλησία δεν μπορεί να αποδεχτεί καμία δομή που δεν διαθέτει κανονικά χειροτονημένο κλήρο και ως εκ τούτου δεν διαθέτει Αποστολική Διαδοχή και Άγιο Πνεύμα. Ο Μητροπολίτης Αντώνιος προειδοποιεί ότι όποιος προωθεί την ιδέα της ένταξης σε μια εξαρχία Κωνσταντινουπόλεως, έστω και προσωρινά, είτε κάνει λάθος στην καλύτερη περίπτωση είτε προσπαθεί σκόπιμα να οδηγήσει τους ανθρώπους σε πειρασμό.

Κυριακή Θ΄ Λουκά – Ο Μέγας Βασίλειος για το χωρίο «Καθελῶ μου τάς ἀποθήκας καί μείζονας οἰκοδομήσω» (:Λουκά 12, 18) [Παραβολή του άφρονος πλουσίου]

                                       

ΟΜΙΛΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

στο χωρίο «Καθελῶ μου τάς ἀποθήκας καί μείζονας οἰκοδομήσω» (:Λουκά 12, 18)

            [Παραβολή του άφρονος πλουσίου]

1. Υπάρχουν δύο ειδών πειρασμοί. Πιο συγκεκριμένα, ή οι θλίψεις βασανίζουν τις καρδιές όπως το χρυσάφι στο καμίνι [βλ. Σοφ. Σολ. 3.6: «ὡς χρυσὸν ἐν χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν αὐτοὺς καὶ ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αὐτούς (:Τους δοκίμασε, όπως ο χρυσοχόος δοκιμάζει και καθαρίζει τον χρυσό δια του πυρός, και τους δέχτηκε ευάρεστα, όπως δέχεται τα προσφερόμενα ολοκαυτώματα των θυσιών)»] και δοκιμάζουν την υπομονή και την ανθεκτικότητά τους ή, πολλές φορές, οι ευλογίες και τα πλούτη της ζωής αυτής γίνονται πεδίο δοκιμασίας και πειρασμός για τους περισσότερους. Πράγματι, είναι εξίσου δύσκολο να κατορθώσει η ψυχή να μη χάσει τη δύναμή της στις μεγάλες δυσκολίες της ζωής, όσο και το να μην υπερηφανευθεί και να εκτραπεί σε αδικία όταν βιώνει ευτυχείς καταστάσεις.

   Παράδειγμα για το πρώτο είδος των πειρασμών είναι ο μέγας Ιώβ. Αυτός ο ακαταμάχητος αθλητής, αντιμετώπισε με ακατάβλητο ψυχικό σθένος και ακλόνητη γενναιότητα καρδιάς όλη τη χειμαρρώδη διαβολική επιθετικότητα και βία εναντίον του, και αναδείχθηκε τόσο ανώτερος από τους πειρασμούς, όσο ήταν μεγάλα και ανυπέρβλητα τα αγωνίσματα που του παρουσίασε ο εχθρός.

   Παραδείγματα τώρα για τους πειρασμούς, που προέρχονται από την ευημερία, υπάρχουν πολλά. Έναν απ' αυτούς αντιμετώπισε, όμως ανεπιτυχώς, και ο άφρονας πλούσιος της παραβολής του Ευαγγελίου που μόλις τώρα αναγνώσαμε.

   Ο πλούσιος αυτός, ενώ είχε πολλά πλούτη στη διάθεσή του, επιθυμούσε να αποκτήσει περισσότερα. Και ο φιλάνθρωπος Θεός δεν τον καταδίκασε από την αρχή για την αγνώμονα συμπεριφορά του, αλλά πάντοτε στον υπάρχοντα πλούτο του πρόσθετε και άλλον, μήπως τυχόν κάποτε επερχόταν κορεσμός στην ψυχή του και οδηγείτο στην ημερότητα και στην ανθρωπιά.

Στην Εκκλησία δεν καταλαβαίνουμε πως πλησιάζουν τα Χριστούγεννα από τους στολισμούς, τα λαμπάκια και τα μελομακάρονα, αλλά από την πρώτη φορά που θα ψαλλούν οι καταβασίες τους.

Αύριο, όταν ακουστεί το πρώτο «Χριστός γεννάται δοξάσατε», θα είναι σαν ν' ανοίγει πάλι ο ουρανός.

Στην Εκκλησία δεν καταλαβαίνουμε πως πλησιάζουν τα Χριστούγεννα από τους στολισμούς, τα λαμπάκια και τα μελομακάρονα, που κι αυτά έχουν τη χάρη τους και τα χαιρόμαστε και τα απολαμβάνουμε κι εμείς. Καταλαβαίνουμε πως πλησιάζουν τα Χριστούγεννα από την πρώτη φορά που θα ψαλλούν οι καταβασίες τους.

Αύριο λοιπόν, στον Όρθρο, θα ψάλλουμε για πρώτη φορά για φέτος:

«Χριστός γεννάται δοξάσατε! Χριστός εξ ουρανών απαντησατε! Χριστός επί γης υψώθητε! Άσατε τω Κυρίω πάσα η γη και εν ευφροσύνη ανυμνήσατε λαοί ότι δεδόξασται!».

Ο υμνογράφος ξεκινά από τότε που οι Ισραηλίτες πέρασαν την Ερυθρά Θάλασσα και είδαν ότι ο Θεός τους έσωσε. Τότε είπαν αυτό το «δεδόξασται». Η Εκκλησία το τοποθετεί στην αρχή των Χριστουγέννων για να μας δείξει ότι η Γέννηση είναι έργο της σωτηρίας μας. Ο Θεός μπαίνει στην ιστορία με τρόπο ανατρεπτικό και η δημιουργία καλείται ν’ ανταποκριθεί σ’ αυτή τη φανέρωση Του. Η φράση δεν περιγράφει απλώς τη χαρά της εορτής, είναι αναγγελία σωτηρίας. Ο υμνογράφος δεν λέει «ήρθε η γιορτή» αλλά «δεδοξάσθη ο Θεός γιατί επενέβη». Η Γέννηση είναι θεϊκή ενέργεια ανάλογη με την έξοδο από την Αίγυπτο, είναι νέο Πάσχα, νέα διάβαση, αυτή τη φορά όχι από τη θάλασσα αλλά από τη φθορά στη ζωή.

«Τω προ των αιώνων, εκ Πατρός γεννηθέντι αρρεύστως Υιώ, και επ' εσχάτων εκ Παρθένου, σαρκωθέντι ασπόρως, Χριστώ τω Θεώ βοήσωμεν, ο ανυψώσας το κέρας ημών, Άγιος ει Κύριε».

Εδώ εκφράζεται η καρδιά της Χριστολογίας. Ο Χριστός υπάρχει πριν από κάθε χρόνο, γεννημένος από τον Πατέρα χωρίς αρχή και στα έσχατα λαμβάνει σάρκα από την Παρθένο, χωρίς ανθρώπινη συμβολή. Η Εκκλησία δεν επιχειρεί να εξηγήσει το πώς. Διατυπώνει το γεγονός όπως το παρέλαβε. Ο Υιός γίνεται άνθρωπος και η ανθρώπινη φύση ανακτά την αξιοπρέπειά της. Το «ανύψωσας το κέρας ημών» δηλώνει αυτήν ακριβώς την αποκατάσταση. Οι Πατέρες της Εκκλησίας είδαν εδώ όχι έναν γενικό «εξευγενισμό» του ανθρώπου αλλά την πραγματική αναστήλωση της φύσεώς μας, που είχε ταπεινωθεί από την αμαρτία. Είναι ο Χριστός που σηκώνει το βάρος του ανθρωπίνου προσώπου και το επαναφέρει στο ύψος που είχε προοριστεί: Στην κοινωνία με Τον Θεό.

Για μία ακόμα φορά η Αγία Γραφή αναιρεί όλους αυτούς που δήθεν για λόγους "αγάπης και πραότητας" καταδικάζουν την αγανάκτηση απέναντι στο κακό!

"Tο νεύρον του θυμού το έβαλε ο Θεός μέσα μας ακριβώς για να θυμώνομε απέναντι στο κακό".

Απόσπασμα απομαγνητοφωνημένης ομιλίας του μακαριστού γέροντος στις Πράξεις των Αποστόλων [εκφωνήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Χαραλάμπους Λαρίσης στις 10-03-1991]

[…] Ακόμη, ανοίγοντας ζωηρή συζήτηση ο Παύλος κι ο Βαρνάβας με αυτούς τους εξ Ιουδαίων Χριστιανούς, αναμφισβήτητα μιλούσαν σε υψηλόν τόνον. Δεν ήταν η διάθεσις να ομιλούν σε υψηλό τόνο. Αλλά δεν έχω παρά να σας θυμίσω τον Παύλο εις την Πάφον, ενώπιον του Σεργίου Παύλου, όταν μίλησε έντονα σε εκείνον τον μάγον τον Ελύμα. Και μίλησε σκληρά. Αρκεί να σας πω ότι αυτούς τους εξ Ιουδαίων Χριστιανούς, ο Παύλος τους αποκαλούσε «ψευδαδέλφους». Ακόμη τους αποκαλούσε «κύνες», σκυλιά. Τους απεκάλεσε ακόμη «κακούς εργάτας», κ.ο.κ. ·που δημιουργούσαν προβλήματα διαρκώς στο έργο του ευαγγελισμού των ψυχών.

Έτσι θα λέγαμε, μα, δεν πρέπει ο άνθρωπος να είναι πράος, ήρεμος; Ο ίδιος εξάλλου δεν γράφει, ο Απόστολος: «δοῦλον δὲ Κυρίου οὐ δεῖ μάχεσθαι, ἀλλ᾿ ἤπιον εἶναι πρὸς πάντας»; Στην Β΄προς Τιμόθεον επιστολή; Ότι «ο δούλος του Κυρίου», λέει «δεν πρέπει να μάχεται αλλά να είναι ήπιος, μαλακός, ήπιος, σε μαλακούς τόνους η συμπεριφορά του προς όλους». Αυτό δεν είναι αντιφατικό, όταν πρόκειται να μιλήσομε για θέματα πίστεως. Βέβαια δεν θα βγάλομε την ευγένεια, αλλά δεν θα αφαιρέσομε και την ζωηρότητα. Δεν πρόκειται για τον τρόπο που μάχεται ο κοσμικός και ο ευρισκόμενος μακράν του Θεού. Βεβαίως σε τέτοιες καταστάσεις πρέπει κανείς να είναι ήπιος. Αλλά πρόκειται περί επιμονής και ζωηρών αποδείξεων για την κατανόηση της αληθείας. Τότε πώς θα μιλάμε; Θα μιλάμε μαλακά-μαλακά, όταν ο άλλος δημιουργεί θέματα και προβλήματα; Θα μιλήσομε ζωηρά. Και θα φωνάξομε! Αυτό δεν λυμαίνεται, δεν καταστρέφει την ηπιότητά μας.

Θαυμαστή ιστορία από τις Βρύσες Σφακίων: Ο ιερέας που αποκεφάλισαν οι Γερμανοί, επειδή δεν τον τρυπούσαν οι σφαίρες

     

      π. Συμεών Δρετουλάκης

Γεννήθηκε στον Οψιγιά Αμαρίου το 1902.

Μετά την επιστροφή του από το μέτωπο, χειροτονήθηκε διάκονος στην Μονή Ασωμάτων και κατόπιν ιερομόναχος. Λίγα χρόνια αργότερα τοποθετήθηκε από την Επισκοπή Λάμπης και Σφακίων εφημέριος στο χωριό Βρύσες (Αμαρίου), τοποθέτηση που έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από το χριστεπώνυμο πλήρωμα.

Στις Βρύσες τον βρήκε η Γερμανική Κατοχή… Ολοζώντανος μεταφέρεται από στόμα σε στόμα ο θρύλος για τον μαρτυρικό θάνατο του Συμεών.

« Οι Γερμανοί έκαιγαν και σκότωναν… Ανάμεσα στα χωριά, ήταν και οι Βρύσες Αμαρίου, που εφημέριος ήταν ο πατήρ Συμεών. Συνέλαβαν αρκετά παλικάρια, μέχρι που έφτασαν στο σπίτι του παπά. Τον πήραν βίαια και τον έκλεισαν στο σχολείο μαζί με τους άλλους…

Ένας λόγος γεμάτος αγάπη για τα παιδιά και την ανάγκη να βρίσκονται κοντά στην Εκκλησία…

Λόγος Αγίου Λουκά Κριμαίας στα Εισόδια της Θεοτόκου (ένας λόγος γεμάτος αγάπη για τα παιδιά και την ανάγκη να βρίσκονται κοντά στην Εκκλησία…)

             ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

                            

…Μόνο από σας, μητέρες καί πατέρες, τα παιδιά σας μπορούν να μάθουν το νόμο του Θεού, τον όποιο δεν τους διδάσκουν στα σχολεία. Καί μόνο τότε θα μπορέσουν να τον μάθουν αν, εσείς οι ίδιοι, θα μελετάτε με προθυμία το νόμο αυτό στίς εκκλησίες του Θεού…

.

…Αν όλοι εμείς οι μεγάλοι πρέπει όλη τη ζωή μας να είμαστε στενά ενωμένοι με το Αληθινό Κλήμα, τον Κύριο μας Ιησού Χριστό και να τρεφόμαστε με το ζωοποιό χυμό από τη Θεία Ρίζα, το ίδιο αυτό ισχύει καί για τα μικρότερα κλήματα του Αμπελιού, τα πιο μικρά πράσινα φύλλα καί τα μικρά τρυφερά άνθη, πού ανθίζουν στο άγιο Κλήμα. Αυτά τα άνθη, τα φύλλα καί τα μικρά κλήματα είναι τα παιδιά μας, τα όποια φροντίζουμε με τρυφερότητα, τα όποια αγαπάμε σαν την καρδιά μας.

.

Έχουν μεγάλο χρέος και ευθύνη ενώπιον του Θεού εκείνοι οι χριστιανοί, οι όποιοι δεν εκτελούν το ιερό καθήκον τους να προστατεύουν τα μικρά τους παιδιά, και όχι μόνο τα παιδιά αλλά καί τα βρέφη, από τους εχθρικούς άνεμους, οι όποιοι μπορούν να τα αποκόψουν από το Κλήμα του Χρίστου καί να τα πάνε πολύ μακριά καί να τα ρίξουν στη σκόνη καί στο βόρβορο, οπού θα τα πατήσουν με τα πόδια τους οι εχθροί της ανώτατης αλήθειας καί του αγαθού.

Τα Εισόδια, τα ΕΙΣΟΔΙΑ (και τα εξόδια)

ΤA ΠΕΡΙΤΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΑΓΚΑΙΟ

«Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· ἑνὸς δέ ἐστι χρεία» (Λουκ. 10,41-42)

Ὁμιλία τοῦ π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

                   

Θὰ σᾶς παρακαλέσω, ἀγαπητοί μου, νὰ κάνετε ὑπομονὴ ν᾽ ἀκούσετε λίγα λόγια ἀ­πὸ ἕνα γέροντα ἐπίσκοπο σὲ πολὺ ἁπλῆ γλῶσ­σα, ἀλλ᾽ ἀπὸ μιὰ καρδιὰ ποὺ πιστεύει στὸ Θεό.

* * *

Ποιός ἑορτάζει; Δὲν ἑ­ορτάζει ἕνας ἅγιος ἀ­­πὸ τοὺς γνωστοὺς ἢ ἕνας ἀσκητὴς τοῦ Ἁ­γίου Ὄ­ρους ἢ ἕνας μάρτυρας καὶ ὁμολογη­τὴς τῆς πίστεώς μας, οὔτε ἕνας προ­φήτης ὅπως ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, οὔτε ἕνας πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, οὔτε ἑορτάζουν ἄγγελοι καὶ ἀρ­χάγγελοι. Παραπάνω ἀπὸ ἀσκητάς, ὁμολογητάς, προφῆτες, ἀγγέλους καὶ ἀρ­χαγγέλους εἶ­νε ἕνα ἄλλο πρόσωπο. Ὕστερα ἀπὸ τὴν ἁγία Τριάδα εἶνε ἡ Παναγία μας. Αὐ­τὴ εἶνε ἡ Παν­τάνασσα, ἡ Βασίλισσα τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, αὐτὴ εἶνε ἡ γλυκειὰ μά­να μας. Ἂς μὴν πιστεύ­ουν οἱ χιλιασταὶ καὶ οἱ προτεστάντες· ἐ­μεῖς οἱ ὀρθόδοξοι ἀγαποῦ­με τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο ὡς μητέρα τοῦ κόσμου ὅλου, καὶ τὴν παρακα­λοῦμε μέρα – νύχτα νὰ ἐλεή­σῃ τὸ ἔθνος μας.

Ἑορτάζει σήμερα ἡ Παναγία μας. Καὶ ὅπως ὅταν ἑορτάζει ἡ μάνα μας χαιρόμεθα καὶ εὐ­χόμεθα ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρ­­διᾶς, ἔτσι σήμερα ποὺ ἑορτάζει ἡ Μάνα ὅ­λου τοῦ κόσμου, καὶ ἰ­διαιτέρως τῆς πονεμένης καὶ μαρ­τυρικῆς μας πατρίδος, ὑψώνουμε τὰ βλέμμα­τα στὸν οὐρα­νὸ καὶ παρακαλοῦμε τὴν Παναγία μας, γιὰ ἄλ­λη μιὰ φο­ρά, νὰ κάνῃ τὸ θαῦμα στὸν ταλαίπωρο κόσμο καὶ ἰδιαιτέρα στὴν πατρίδα μας.

Η σημασία των Εισοδίων της Θεοτόκου

          

Ή Εκκλησία πιστεύει σε μια θετική καί πνευματική κληρονομικότητα. Πόση πίστη, πόση καλωσύνη, πόσες γενιές ανθρώπων πού αγωνίστηκαν να ζήσουν την αγιότητα, δεν χρειάστηκαν πρίν το δένδρο της ιστορίας μπορέσει να βγάλει ένα τέτοιο υπέροχο καί εύωδιαστό λουλούδι -την Παρθένο Παναγία! 

Δυστυχώς όμως, ή κληρονομιά του κακού είναι πολύ πιο ορατή καί γνωστή σήμερα. Υπάρχει τόσο κακό γύρω μας, ώστε αυτή ή πίστη στον άνθρωπο, στην ελευθερία του, στη δυνατότητα του να παραδίδει στίς μελλοντικές γενιές μια φωτεινή κληρονομιά καλωσύνης έχει σχεδόν εξατμιστεί κι έχει αντικατασταθεί από τον κυνισμό καί την υποψία... Αυτός ό εχθρικός κυνισμός καί ή αποθαρρυντική υποψία είναι ακριβώς ό,τι μας κάνει ν' απομακρυνόμαστε από την Εκκλησία, τη στιγμή πού αυτή γιορτάζει με τέτοια χαρά καί πίστη, [ένα κορίτσι] στο όποιο συγκεντρώνεται όλη ή καλωσύνη,ή πνευματική ομορφιά, ή αρμονία καί ή τελειότητα, πού είναι στοιχεία της γνήσιας ανθρώπινης φύσεως.

Μ. Βασιλείου, Λόγος B´ γιὰ τὴ Νηστεία

                    

Ἅγιος Βασίλειος ὁ Μέγας

Ἡ προτροπὴ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου γιὰ τὴ νηστεία

1. «Παρηγορεῖτε, λέγει, ἱερεῖς τὸν λαό· ὁμιλήσατε στὰ αὐτιὰ τῆς Ἱερουσαλήμ» (Ἡσ. 40, 1-2). Ἡ φύση τοῦ λόγου εἶναι ἱκανή, τῶν μὲν φιλοπόνων νὰ ἐντείνει τὶς δυνάμεις, τῶν δὲ ὀκνηρῶν καὶ νωθρῶν νὰ διεγείρει τὴν προθυμία. Γιὰ τοῦτο μὲν οἱ στρατηγοί, ὅταν παρατάσσουν τὸν στρατὸ γιὰ τὴν μάχη, μεταχειρίζονται τοὺς προτρεπτικοὺς λόγους πρὶν ἀπὸ τοὺς ἀγῶνες καὶ τόση δύναμη ἔχει ἡ παραίνεση, ὥστε σὲ πολλοὺς ἐμπνέει πολλὲς φορὲς ἀκόμη καὶ περιφρόνηση τοῦ θανάτου. Οἱ γυμναστὲς δὲ καὶ οἱ ἐκπαιδευτές, ὅταν ὁδηγοῦν τοὺς ἀθλητὲς στοὺς ἀγῶνες τῶν σταδίων, κάνουν πολλὲς προτροπὲς, περὶ τοῦ ὅτι πρέπει νὰ μοχθοῦν γιὰ τὰ στεφάνια, ὥστε καὶ πολλοὶ νὰ πείθωνται μὲ τὴν φιλοτιμία στὴ νίκη νὰ περιφρονοῦν τὰ σώματα. Γιὰ τοῦτο, λοιπὸν, καὶ σὲ μένα, ποὺ παρατάσσω τοὺς στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸν πόλεμο κατὰ τῶν ἀοράτων ἐχθρῶν καὶ ποὺ προετοιμάζω μὲ τὴν ἐγκράτεια τοὺς ἀθλητὲς τῆς εὐσεβείας γιὰ τὰ στεφάνια τῆς δικαιοσύνης, εἶναι ἀναγκαῖος ὁ προτρεπτικὸς λόγος. Τί λοιπὸν λέγω, ἀδελφοί; Ὅτι αὐτοὶ, ποὺ μελετοῦν τὴν τακτική τοῦ πολέμου καὶ ἀσκοῦνται στὶς παλαῖστρες, φυσικὸ εἶναι μὲ τὴν ἀφθονία τῆς τροφῆς νὰ παχαίνουν τοὺς ἑαυτούς τους, ὥστε δυναμικότερα νὰ καταπιάνονται μὲ τοὺς ἀγῶνες· αὐτοὶ δὲ «ποὺ δὲν παλεύουν μὲ αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ μὲ τὶς ἀρχές, μὲ τὶς ἐξουσίες, μὲ τοὺς κοσμοκράτορες τοῦ σκότους τούτου, μὲ τὰ πνευματικά της πονηρῖας» (Ἐφεσ.6, 12), αὐτοὶ εἶναι ἀνάγκη νὰ ἀσκοῦνται γιὰ τὸν πόλεμο αὐτὸν μὲ τὴ νηστεία καὶ τὴν ἐγκράτεια. Διότι τὸ μὲν λάδι παχαίνει τὸν ἀθλητή ἢ δὲ νηστεία ἰσχυροποιεῖ τὸν ἀσκητὴ τῆς εὐσεβείας. Ὥστε ὅσον ἀφαιρεῖς ἀπὸ τὴν σάρκα, τόσον θὰ κάμεις νὰ ἀπαστράπτει ἡ ψυχὴ ἀπὸ τὴν πνευματικὴ λαμπρότητα. Διότι, ὄχι μὲ σωματικὲς δυνάμεις ἀλλὰ μὲ τὴν καρτερία τῆς ψυχῆς καὶ τὴν ὑπομονὴ στὶς θλίψεις, ἐπιτυγχάνεται ἡ κυριαρχία πρὸς τὶς ἀόρατες δυνάμεις.

Άγιος Πορφύριος: Ἡ ψυχὴ τοῦ Χριστιανοῦ

                           

                       Ἅγιος Πορφύριος (Μπαϊρακτάρης)

Ἡ ψυχὴ τοῦ Χριστιανοῦ πρέπει νὰ εἶναι λεπτή, νὰ εἶναι εὐαίσθητη, νὰ εἶναι αἰσθηματική, νὰ πετάει, ὅλο νὰ πετάει, νὰ ζεῖ μὲς στὰ ὄνειρα. Νὰ πετάει μὲς τ’ ἄπειρο, μὲς τ’ ἄστρα, μὲς τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ, μὲς τὴ σιωπή.

Ὅποιος θέλει νὰ γίνει Χριστιανός, πρέπει πρῶτα νὰ γίνει ποιητῆς. Αὐτὸ εἶναι. Πρέπει νὰ πονάεις. Ν’ ἀγαπάεις καὶ νὰ πονάεις. Νὰ πονάεις γι’ αὐτὸν ποὺ ἀγαπάεις. Ἡ ἀγάπη κάνει κόπο γιὰ τὸν ἀγαπημένο. Ὅλη νύχτα τρέχει, ἀγρυπνεῖ, ματώνει τὰ πόδια, γιὰ νὰ συναντηθεῖ μὲ τὸν ἀγαπημένο. Κάνει θυσίες, δὲν λογαριάζει τίποτε, οὔτε ἀπειλές, οὔτε δυσκολίες, ἐξαιτίας τῆς ἀγάπης. Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστὸ εἶναι ἄλλο πράγμα, ἀπείρως ἀνώτερο.

Καὶ ὅταν λέμε ἀγάπη, δὲν εἶναι οἱ ἀρετὲς ποὺ θ΄ ἀποκτήσουμε ἀλλὰ ἡ ἀγαπῶσα καρδία πρὸς τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς ἄλλους. Τὸ κάθετι ἐκεῖ νὰ τὸ στρέφουμε. Βλέπουμε μία μητέρα νὰ ἔχει τὸ παιδάκι της στὴν ἀγκαλιά, νὰ τὸ φιλάει καὶ νὰ λαχταράει ἡ ψυχοῦλα της. Βλέπουμε νὰ λάμπει τὸ πρόσωπό της, ποὺ κρατάει τ’ ἀγγελούδι της. Ὅλ’ αὐτὰ ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ τὰ βλέπει, τοῦ κάνουν ἐντύπωση καὶ μὲ δίψα λέει: “Νὰ εἶχα κι ἐγὼ αὐτὴ τὴ λαχτάρα στὸν Θεό μου, στὸν Χριστό μου, στὴν Παναγίτσα μου, στοὺς Ἁγίους μας!”. Νά, ἔτσι πρέπει ν’ ἀγαπήσουμε τὸν Χριστό, τὸν Θεό. Τὸ ἐπιθυμεῖς, τὸ θέλεις καὶ τὸ ἀποκτᾶς μὲ τὴν χάρι τοῦ Θεοῦ.

Ἐμεῖς, ὅμως, ἔχουμε φλόγα γιὰ τὸν Χριστό; Τρέχουμε, ὅταν εἴμαστε κατάκοποι, νὰ ξεκουραστοῦμε στὴν προσευχή, στὸν Ἀγαπημένο, ἢ τὸ κάνουμε ἀγγαρεία καὶ λέμε: “Ὤ, τώρα ἔχω νὰ κάνω καὶ προσευχὴ καὶ κανόνα…”; Τί λείπει καὶ νιώθουμε ἔτσι; Λείπει ὁ θεῖος ἔρως. Δὲν ἔχει ἀξία νὰ γίνεται μία τέτοια προσευχή. Ἴσως, μάλιστα, κάνει καὶ κακό.

Εκεί έφθασαν οι δεσποτάδες την Εκκλησία: Ιερείς θεωρούν ανθρώπους που θέλουν να εκκλησιαστούν ανεπιθύμητους και τους διώχνουν από τους ναούς!

Το σχόλιό μας: Δημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο όχι γιατί (εν αντιθέσει με τον συγγραφέα) θέλουμε μέσω αυτού να υμνήσουμε τον μητρ. Τυχικό, αλλά για να αποδειχθεί για μία ακόμα φορά, πόσο έχουν ξεφύγει από τη αποστολή τους πολλοί σημερινοί ιερείς, που νομίζουν ότι οι ναοί τους ανήκουν και συμπεριφέρονται ως ιδιοκτήτες, που βάζουν και βγάζουν όποιον θέλουν, μόνο και μόνο για να γίνουν αρεστοί στους δεσπότες/επισκόπους τους. Όταν όμως πρέπει να γίνουν αρεστοί στον Χριστό τότε...

Ιερείς της Πάφου ξυπνάτε!

σ.σ. Δυστυχώς επαληθεύεται η καταγγελία ότι ορισμένοι ιερείς της Μητρ. Πάφου, μην θέλοντας να χάσουν την εύνοια του Αρχιεπισκόπου Γεωργίου, έδωσαν στον Πανιερώτατο Μητροπολίτη τους Τυχικό να καταλάβει ότι ήτανε ανεπιθύμητος όταν έμπαινε στο Ιερό να λειτουργηθεί. Ο ευγενής στην ψυχή Τυχικός δεν πήγε ξανά σε εκείνους τους Ναούς.

Ιάκωβος Δημητρίου

Αγίου Γρηγορίου Παλάμα, 14/11/2025

Αγαπητοί μου Πατέρες, πρώτον να μας συγχωρήσετε που παίρνουμε τον λόγο σαν παιδιά σας, να σας εκφράσουμε λόγο επιτιμητικό. Δυστυχώς, δεν είναι σπάνιο φαινόμενο τα παιδιά πολλές φορές να μήν αντέχουν να βλέπουν την κατατρακύλα των γονέων τους και να αγανακτούν με αυτούς, ειδικά στα δύσκολα και σκοτεινά χρόνια που ζούμε. Αυτή είναι μια τελευταία προειδοποιήση πρίν πέσουν οι αυλαίες, να συνειδητοποιήσετε τι τεράστια αμαρτία έχετε εις βάρος σας και πόσο αυτή η αμαρτία σας βαραίνει ακόμη περισσότερο κάθε φορά που γίνεστε Ιερουργοί των μυστηρίων του Άγιου Τριαδικού Θεού.

Σημαντικό άρθρο για μία εποχή που οι περισσότεροι πνευματικοί πατέρες έχουν καταντήσει αλάθητοι γκουρού!

                        Ο πνευματικός πατήρ θα σταθεί δίπλα στον ασθενή             αδερφό. Ούτε μπροστά του, ούτε πίσω του αλλά δίπλα του ως συνοδοιπόρος , ως διάκονος και αδερφός.

Η πνευματική πατρότητα είναι μια συνοδοιπορία και εν Χριστώ παιδαγωγία για τη σωτηρία του ανθρώπου.

                    

Πολλές φορές οι άνθρωποι προσέρχονται στο μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως όχι για να έρθουν σε κοινωνία με τον Θεό ώστε να βαδίσουν για την όντως ζωή αλλά για να μεταθέσουν τα διλλήματα , τα προβλήματα και τις ευθύνες τους ώστε με αυτόν τον τρόπο να απαλλαγούν από το κόστος των επιλογών τους.

Στην Ιερά Εξομολόγηση πηγαίνουμε όχι για να πετάξουμε τον Σταυρό μας σε άλλους, ούτε φυσικά για να σταυρώσουμε άλλους. Προσερχόμαστε στο Μυστήριο με αίσθηση ευθύνης των πράξεων και των επιλογών μας ώστε να τα αφήσουμε στην αγκαλιά του Κυρίου και ο πνευματικός πατήρ να γίνει ο συνοδοιπόρος μας σε αυτή την σχέση με τον Θεό στον δρόμο της σωτηρίας. Πάμε να σηκώσουμε τον Σταυρό μας διότι γνωρίζουμε ότι η ζωή αυτή θα είναι γεμάτη θλίψεις και δυσκολίες «Εν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον. (Ιω. 16,33)» αλλά με τη βοήθεια του Θεού δεν έχει σημασία αν θα τις ξεπεράσουμε ή όχι, αλλά αν θα τις μεταμορφώσουμε προς πνευματικό σωτηριολογικό όφελος.

Θα φέρουμε το παράδειγμα με τον λαβύρινθο για να το καταλάβουμε καλύτερα.

Τεχνητή νοημοσύνη και Εκκλησία: Ο Κίνδυνος της Αλγοριθμικής Ψευδο-Πνευματικότητας

Βλέπω τελευταία στο διαδίκτυο αρκετά βίντεο Τεχνητἠς Νοημοσύνης, τα οποία παρουσιάζουν "ασκητές και "γεροντάδες" να δίνουν ποιμαντικές συμβουλές, να μας προτρέπουν με ελαφρά σλαβική προφορά να λέμε συγκεκριμένες (όχι άλλες!) προσευχές πριν κοιμηθούμε, προσευχές για να καλοπαντρευτεί ο γιόκας μας και άλλα παρόμοια.

Στο πρόσφατο πόνημά μου είχα σημειώσει πως σύντομα η ΤΝ θα ικανοποιεί και ποιμαντικές ανάγκες (!!), όσο περίεργο και αν ακούγεται. Ό,τι φανταζόμασταν ως επιστημονική φαντασία πριν χρόνια, γίνεται πράξη. Δεν είχα φανταστεί καν πως θα συνέβαινε τόσο αστραπιαία. Δυστυχώς ένα μεγάλο μέρος του κόσμου τα παίρνει στα σοβαρά, ενώ στην πράξη είναι επικίνδυνα.

Ο κίνδυνος από τα βίντεο ΤΝ που παρουσιάζουν «ΤΝ-πνευματικούς» είναι η υποκατάσταση της ζωντανής, σαρκωμένης πνευματικής ζωής από μια αλγοριθμική και αποστειρωμένη εκδοχή της.

Η αληθινή Ορθόδοξη παράδοση θεμελιώνεται στον άνθρωπο: στην προσωπική, σωματική άσκηση, στον κόπο, στην αποτυχία, στην ταπείνωση και, κυρίως, στη ζωντανή σχέση με τον πνευματικό, ο οποίος φέρει τη Χάρη ως ζωντανό μέλος της Εκκλησίας. Αυτή η σχέση είναι μοναδική και ανεπανάληπτη. Περιλαμβάνει τη διάκριση, τη σιωπή και την αποδοχή της προσωπικής ατέλειας. Αντίθετα, η Τεχνητή Νοημοσύνη προσφέρει πνευματική ευκολία: τυποποιημένες, «έτοιμες» συμβουλές, «εγγυημένες» προσευχές για συγκεκριμένα αποτελέσματα (καλοτυχία, γάμο, ύπνο). Η φωνή του «ψηφιακού Γέροντα» είναι ψυχρή, άψογη και, τελικά, νεκρή. Αυτή η ευκολία και η εγγύηση αποτελέσματος ακυρώνουν κάθε μυστήριο και τον Σταυρό της πίστης.

Αφαιρείς τον Εσταυρωμένο και σε κάνουν Αρχιεπίσκοπο...

Είδηση Βόμβα: Αφαιρείς τον Εσταυρωμένο και σε κάνουν Αρχιεπίσκοπο...

Γράφει ο Βασίλειος Ξεσφίγγης

Σαν βόμβα έσκασε η είδηση ότι το μακρινό 1963 στην Ελλάδα, είχε προκύψει ξανά το πρόβλημα της απομάκρυνσης του Εσταυρωμένου πίσω από τις Άγιες τράπεζες των Εκκλησιών.

Όπως αποκάλυψε η κατάνυξη, η εφημερίδα Χρόνος” ΚΠόλεως την (11.4.1963, στο φύλλο 948)έγραφε τα εξής.

Ὁ Πατριάρχης μας (Ἀθηναγόρας), κατά τήν, μετά τάς ἑορτάς τῆς Χιλιετηρίδος τοῦ Ἁγίου Ὄρους, περιοδείαν του ἀνά τάς πόλεις τῶν Ν. Χωρῶν, ἐπεσκέφθη καί τά Ἰωάννινα, εἰς τόν Μητροπολιτικόν Ναόν τῶν ὁποίων ἐτέλεσε τήν Θ. Λειτουργίαν, διατάξας ἅμα τήν ἀφαίρεσιν καί μετατόπισιν τοῦ ὄπισθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης Σταυροῦ μετά τοῦ τιμίου Σώματος τοῦ Ἐσταυρωμένου Χριστοῦ.

Τήν μετατόπισιν δέ ταύτην τοῦ τιμίου Σταυροῦ ἐπεξέτεινεν εἰς τήν συνέχειαν βεβαίως κάκιστα καί ἀσεβέστατα, καί ὁ τότε οἰκεῖος ἐπίσκοπος Ἰωαννίνων Σεραφείμ Τίκας εἰς τούς περισσοτέρους ναούς τῆς πόλεως τῶν Ἰωαννίνων, ἀντικρούων τάς ἐπί τούτῳ ἐνστάσεις καί διαμαρτυρίας τῶν πιστῶν Χριστιανῶν μέ ὅτι “τοῦτο ποιεῖ (τήν τοιαύτην δηλ. ἀφαίρεσιν καί μετατόπισιν) προσταγῇ τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου”, ἀδιαφορῶν διά τήν ὑπόμνησιν τῆς Ἀποστολικῆς τοῦ θείου Παύλου ἐπισημάνσεως: «πολλοί περιπατοῦσιν – οὕς πολλάκις ἔλεγον ὑμῖν, νῦν δέ καί κλαίων λέγῳ, τούς ἐχθρούς τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, ὧν τό τέλος ἀπώλεια, ὧν ὁ θεός ἡ κοιλία καί δόξα ἐν τῇ αἰσχύνῃ αὐτῶν» (Φιλιπ. γ΄ 18-19).

Είναι η πολυγαμία ανθρώπινο δικαίωμα;

            Είναι η πολυγαμία ανθρώπινο δικαίωμα;

Από τον Grégor Puppinck για το European Center for Law and Justice, ECLJ

 Ενημερωτική επιστολή του ECLJ σχετικά με υπόθεση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Πρόκειται για την αξίωση πολυγαμικού μετανάστη Υεμένιου δικηγόρου να γίνουν δεκτοί ως μόνιμοι κάτοικοι στην Ολλανδία εκτός από τον ίδιο, την πρώτη του σύζυγο με τα 8 παιδιά τους και οι άλλες δύο σύζυγοι και τα 5 παιδιά τους. 

Η Ολλανδία απέρριψε το δεύτερο αίτημα, διότι δεν αποδέχεται την πολυγαμία. Ο Υεμένιος δικηγόρος καταγγέλλει τώρα την Ολλανδία στο ΕΔΑΔ. Το ECLJ έχει εξουσιοδοτηθεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο να υποβάλει υπόμνημα στην παρούσα υπόθεση, το οποίο είναι διαθέσιμο στον ιστότοπό του. 

Αγαπητέ κύριε, κυρία,

Για πρώτη φορά, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων,  European Court of Human Rights, θα αποφανθεί για την πολυγαμία. Η υπόθεση τέθηκε ενώπιον του Ευρωπαϊκού δικαστηρίου από τον Khaled Al-Anesi, έναν πολυγαμικό δικηγόρο από την Υεμένη, στον οποίο χορηγήθηκε άσυλο στην Ολλανδία μετά την Αραβική Άνοιξη. Αρχικά, έφερε την πρώτη του σύζυγο και τα οκτώ παιδιά τους στην Ολλανδία, βάσει των κανόνων επανένωσης οικογενειών. Στην συνέχεια, αποφάσισε να μην ζητήσει την άφιξη της δεύτερης και της τρίτης συζύγου του, γνωρίζοντας ότι η πολυγαμία απαγορεύεται στην Ολλανδία, αλλά ζήτησε να επιτραπεί στα πέντε παιδιά, που είχε μαζί τους, να τον συναντήσουν. Η Ολλανδία απέρριψε αυτό το νέο αίτημα, λόγω της απαγόρευσης της πολυγαμίας, υποστηρίζοντας ότι αυτά τα παιδιά δεν χρειαζόταν να έρθουν στην Ολλανδία, επειδή ήδη απολάμβαναν καλές συνθήκες διαβίωσης στην Τουρκία, όπου ήταν πρόσφυγες μαζί με τις δύο μητέρες τους.

Καλοστημένη αλλοίωση φρονήματος και όχι «Συμβολισμός ενότητας» οι στημένες λειτουργίες σε μη ορθόδοξους ναούς (βίντεο).

            

σχόλιο τας θύρας: «Μία φορά το χρόνο, η Ελληνορθόδοξη Εκκλησία στο Παρίσι τελεί απογευματινή λειτουργία στον Καθεδρικό Ναό της Παναγίας των Παρισίων – ένα όμορφο σύμβολο ενότητας μεταξύ της Ορθόδοξης και της Καθολικής Εκκλησίας!», γράφει το σχόλιο που ακολουθείται από το κάτωθι βίντεο. «Συμβολισμός ενότητας» οι στημένες λειτουργίες σε αιρετικούς ναούς, παρουσία αιρετικών. Με τέτοια επιφανειακά τερτίπια πάνε να ξεγελάσουν το ακατήχητο ποίμνιο που με ευθύνη κυρίως των μητροπολιτάδων εκκοσμικεύεται και χάνει ολοένα και περισσότερο την Πίστη του.

Τραγική επιβεβαίωση της πνευματικής και κοινωνικής κατρακύλας:

Πάνω από 2.000 παιδιά ετησίως στα νοσοκομεία από ξυλοδαρμό

Συγκλονιστικά στοιχεία για την αύξηση των περιστατικών βίας μεταξύ εφήβων αποκαλύπτει ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, Μιχάλης Γιαννάκος, με αφορμή τα δύο νέα περιστατικά ξυλοδαρμού ανήλικων μαθητών εντός των χώρων του σχολείου σε περιοχές της Αττικής.

Συγκεκριμένα, δύο ανήλικοι μαθητές μεταφέρθηκαν τραυματισμένοι στο εφημερεύον παιδιατρικό νοσοκομείο «Αγλαΐα Κυριακού», μετά από περιστατικά βίας σε σχολεία της Αττικής, σύμφωνα με όσα αναφέρει σε σχετική ανάρτησή του ο Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Δημοσίων Νοσοκομείων (ΠΟΕΔΗΝ), Μιχάλης Γιαννακός.

Το πρώτο περιστατικό αφορά σε αγόρι 15,5 ετών, το οποίο, σύμφωνα με τις πληροφορίες της ΠΟΕΔΗΝ, δέχθηκε άγρια επίθεση από δύο κουκουλοφόρους μέσα στο προαύλιο του σχολείου του, στην περιοχή του Αλίμου. Το παιδί μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ και συνοδεία αστυνομικών στο νοσοκομείο. Ευτυχώς, μετά την παροχή ιατρικής φροντίδας και τις απαραίτητες εξετάσεις, η κατάσταση της υγείας του δεν εμπνέει ανησυχία και επέστρεψε στο σπίτι με τους γονείς του.