Μ. Βασίλειος – Επιστολή (55) – Γρηγορίω
πρεσβυτέρω
Τοῦ Ν. ΣΑΚΑΛΑΚΗ
Η επιστολή (55) του Μ. Βασιλείου απευθύνεται προς τον πρεσβύτερο Γρηγόριον, ιερέα της περιοχής του, ο οποίος είχε εις την οικία του συνείσακτο γυναίκα, ενώ ήτο άγαμος κληρικός.
Η βαθειά (ορθόδοξη) ποιμαντική συνείδηση του Μ. Βασιλείου,
δίδει προτεραιότητα στους Συνοδικούς κανόνες των αγίων Πατέρων, γι’ αυτό και
γράφει: «Ούτε πρώτοι ούτε μόνοι, ώ Γρηγόριε,
ενομοθετήσαμεν γυναίκας ανδράσι μη συνοικήν. Αλλ’ ανάγνωθι τον κανόνα τον
εξενεχθέντα παρά των αγίων Πατέρων ημών εν τη συνόδω της Νικαίας, ός φανερώς
απηγόρευσε συνεισάκτους μη είναι».
Μετάφραση: «Ούτε
πρώτοι ούτε μόνοι, Γρηγόριε, ενομοθετήσαμεν να μη συνοικούν γυναίκες με άνδρες.
Ανάγνωσε τον κανόνα τον συνταχθέντα από τους αγίους πατέρας ημών εις την
σύνοδον της Νικαίας, ο οποίος απαγορεύει σαφώς να διατηρούν οι άγαμοι
συνεισάκτους» (Ε.Π.Ε., Τόμος 3, σελ. 303).
Αναμφίβολα, ο Γ΄ Κανόνας της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου,
εκφράζει και διαφυλάττει τη δύναμη του Μοναχικού φρονήματος–παραδείγματος στην
αυθεντική του μορφή, σε ότι αφορά την αγαμία–παρθενία των Μοναχών.
Η δύναμη του κανόνα, υπογραμμίζει ο Μ. Βασίλειος,
οφείλεται στο κύρος της Συνόδου, στην συμφωνία των αγίων Πατέρων, στη δύναμη
της ορθοδόξου παραδόσεως και στο νόημα της μοναχικής παρθενίας. Το Άγιο Πνεύμα
έχει (ήδη) ομιλήσει στην Εκκλησία αντιθετικά προς την οικουμενιστική «λογική»
του ιδίου θελήματος του Γέροντος Σωφρονίου του Έσσεξ.
Η Εκκλησία για να προστατεύσει κάθε λεπτομέρεια του προσωπικού
βίου των Μοναχών, ιδιαίτερα την καρδιά τους, ως κέντρο διαλογισμών και
πνευματικής πάλης, εναντιώθηκε και συνοδικά στον συσχηματισμό τους με τον
έγγαμο τρόπο ζωής που καλλιεργεί η συνοίκηση Μοναχών με γυναίκες, Μοναχές ή μη.
Υπογραμμίζει ο Ι. Πατήρ: «Αγαμία
δε εν τούτω έχει το σεμνόν, εν τω κεχωρίσθαι της μετά γυναικών διαγωγής».
Μετάφραση: «Άλλωστε η αξία της αγαμίας εις τούτο έγκειται,
εις το να διαχωρίζονται οι μοναχοί από την συναναστροφήν των γυναικών (Σελ. 303).
Θαυμάζω την πατερική ευαισθησία του μακαριστού π. Γαβριήλ
Διονυσιάτη στο βιβλίο του «Η Μοναχική ζωή κατά τους Αγίους Πατέρας». Το βιβλίο
υποδιαιρείται σε ορισμένους τομείς της μοναχικής ζωής και χαρακτηρίζεται από
πατερική πνευματική διάρθρωση. Γράφει σχετικά: «ίνα δε μη νομισθή υπό τινός, ότι υπό την
σκέπην της παραδόσεως και των Πατέρων προβάλλομεν ιδικάς μας απόψεις, θέτομεν
εν τω παρόντι (βιβλίω) αυτουσίας
τας γνώμας και αποφάσεις εκείνων» (Σελ. 9).
Στις σελ. 98–99 ο π. Γαβριήλ παραθέτει, ως καθολική
έκφραση της παράδοσης, διδασκαλίες των Μ. Βασιλείου και Γρηγορίου του Θεολόγου
«περί συνεισάκτων».
Ο σημερινός (συνειδητά) ορθόδοξος βλέπει με κατάπληξή του
να υποφέρει, περισσότερο από κάθε άλλη εποχή, από τα προδοτικά θεολογικά
αποργανωτικά φαινόμενα, μέσα ακριβώς σε μια πιο οργανωμένη διοικητικά–κρατικά
εκκλησία!
Όσοι «καλλιεργούν» τα μικτά μοναστήρια, έχουν εγκαταλείψει
το πνευματικό κριτήριο της Ορθοδοξίας, τον πνευματικό (ορθόδοξο) έλεγχο της Α΄
Οικουμενικής Συνόδου και έχουν εισέλθει στην δαιμονική, ομιχλώδη και ασαφή
περιοχή της παναιρέσεως του οικουμενισμού.
Σύμφωνα με την θεολογική εκκλησιολογική αρτιότητα της
Ορθοδόξου Εκκλησίας, δεν συντρέχουν πνευματικοί λόγοι προς αγιοκατάταξη του
Γέροντος Σωφρονίου του Έσσεξ, που καλλιέργησε την λογική–ζωή των «Συνεισάκτων»
σ’ αντίθεση με την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο και τις διδασκαλίες των αγίων Πατέρων.
Ο Μ. Βασίλειος προειδοποιεί (αυστηρά) τον πρεσβύτερο
Γρηγόριο: «Απομάκρυνε
λοιπόν αυτήν από την οικίαν σου και εγκατέστησέ την εις μοναστήριον. Αυτή να
μείνη μαζί με παρθένους και συ να υπηρετήσαι από άνδρας, δια να μη βλασφημήται
εξ αιτίας μας το όνομα του Θεού.
Όσον
καιρόν όμως κάμνεις αυτά, αι μυριάδες αυτών που γράφεις εις τας επιστολάς σου,
δεν θα σε ωφελήσουν τίποτε· θ’ αποθάνης αργός και θα δώσης λόγον εις τον Κύριον
δια την αργίαν σου (απώλεια ιερωσύνης, ακαρπία σε έργα).
Εάν δε
τολμήσης να διατηρήσης την ιερωσύνην, χωρίς να διορθώσης τον εαυτόν σου θα
είσαι ανάθεμα δι’ όλον τον λαόν και όσοι σε αναγνωρίζουν θα αφορισθούν από όλην
την Εκκλησίαν» (Σελ. 305).
ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ, ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
