Σχόλιο στο άρθρο της «ΚΑΙΟΜΕΝΗΣ ΒΑΤΟΥ» για θέση του αειμνήστου π. Γ. Μεταλληνού:




     Σχόλιο: Η συγκεκριμένη δημοσίευση έγινε το 2015. Σ’ αυτή παρατηρούμε ότι:
1.      Ήταν συνείδηση των πιστών τότε ότι, αν εγίνετο μαζική αποτείχιση από τους Πατέρες που είχαν συντάξει την «Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού», δηλαδή από τους πατέρες της Συνάξεως της Γατζέας, στην οποία προΐσταντο ο π. Θ. Ζήσης και ο αείμνηστος π. Γ. Μεταλληνός, αυτό θα αποτελούσε τροχοπέδη στα σχέδια του πατριάρχη και των Οικουμενιστών. Με μια τέτοια μαζική αποτείχιση θα  μπορούσε «να αναχαιτισθεί και η ύποπτος Πανορθόδοξος (και όχι Οικουμενική…) Σύνοδος πριν γίνει» (στον πάπυρο. Εννοείται η Κολυμπάριος Σύνοδος).
2.        Η μαζική αποτείχιση θα έδενε σε όλα τα πεδία τα χέρια του Πατριάρχη, αφού ούτε να τιμωρήσει θα μπορούσε χιλιάδες ιερωμένους και πιστούς (για όσους θυμούνται τα τότε γεγονότα, ο Πατριάρχης το προσπάθησε με αίτημά του στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά δεν το κατόρθωσε).
3.        Έτσι η ατολμία της τότε Συνάξεως της Γατζέας, μας οδήγησε στην σημερινή κατάσταση.
           Παρόλα αυτά, έστω και την δωδεκάτη, όσοι πιστοί βλέπουν πού οδήγησαν οι ολιγωρίες του παρελθόντος, έχουν άλλη μια ευκαιρία να προχωρήσουν στην αποτείχιση. Σήμερα βέβαια το εγχείρημα είναι δυσκολότερο, γιατί οι συγκυρίες (λόγω του φόβου εκ της απάτης του κορονοϊού, η απομόνωση, οι οικονομικές συνέπειες, η κατασυκοφάντηση της αποτείχισης, η διαίρεση στους κόλπους των αποτειχισμένων κ.λπ.) δρουν αποτρεπτικά. Γι’ αυτό πρέπει πάση θυσία οι αποτειχισμένοι να προσπαθήσουν να ενωθούν και να αφήσουν στην άκρη τις μικροδιαφορές, γιατί η ευθύνη τους απέναντι στην Εκκλησία και στο Θεό είναι τεράστιες.
4.        Άσχετα με αυτό (που αν πραγματοποιείτο θα είχε καταλυτικές συνέπειες για την συνέχιση του αγώνα), η αποτείχιση έχει σωτηριολογικές διαστάσεις για τον κάθε πιστό. Το άριστο θα ήταν μια μαζική αποτείχιση, κάτι που αν εξαιρέσουμε την περίπτωση της αποτειχίσεως ιερωμένων και πιστών στην εποχή του και μετά την Σύνοδο Φερράρας, δύσκολα θα βρούμε σε άλλη εποχή. Στις περισσότερες των περιπτώσεων λίγοι απετειχίζοντο  και γι’ αυτό απομονώνοντο, υφίσταντο διωγμούς, φυλακίσεις κ.λπ., αλλά με αυτό τον τρόπο εχωρίζοντο από την αίρεση και τους αιρετικούς.
          Εχωρίζοντο από τους ανθρώπους και προσοικειώνοντο τον Χριστό.