Επαλήθευση της προφητείας του αγ. Παϊσίου
Τoυ Φρεντερίκ Σιργκάν, καθηγητή Ιστορίας
Για τη Le Monde στις 3 Νοεμβρίου, η “Μεγάλη Αντικατάσταση”* δεν είναι παρά μόνο μια “άποψη” , αλλά – τι φρίκη! – μια “άποψη συνωμοτική” και το δράμα είναι ότι “δουλεύει για τον Έρικ Ζεμούρ” . Για τον εφευρέτη αυτής της ονομασίας, Ρενώ Καμύ, είναι μια πραγματικότητα: «Η Μεγάλη Αντικατάσταση βγάζει μάτι, πρέπει να είσαι τυφλός για να μην τη βλέπεις.» Καλό είναι, πριν παραθέτουμε χαρακτηρισμούς και κρίσεις -και να εκφοβίζουμε- να ελέγξουμε τα γεγονότα: Μεγάλη Αντικατάσταση λοιπόν ή όχι; Τι λένε οι αριθμοί; Τα στατιστικά στοιχεία, επίσημα ή μη, για παράδειγμα, των ονομάτων των νεογέννητων επικυρώνουν αντικειμενικά την πραγματικότητα, που κρίνεται από κάποιους υπερβολικά υποκειμενική, του «αυτό που βλέπω» ή «βγάζει μάτια» του Ρενώ Καμύ. Και η καινοτομία, σε αυτούς τους καιρούς που ο Ζεμούρ τάραξε τα νερά, είναι ότι οι ερευνητές -γεωγράφοι, κοινωνιολόγοι, πολιτικοί επιστήμονες- παίρνουν στα σοβαρά αυτούς τους αριθμούς χωρίς καταφεύγουν αμέσως σε ανακριτικούς χαρακτηρισμούς.
Έτσι, ο Ζερόμ Φουρκέ** εξέτασε, στη Le Figaro, σε μια σειρά ερευνών για τις κοινωνιολογικές και εκλογικές αλλαγές στη Γαλλία, την τύχη του περίφημου 9-3 υπό τον τίτλο: «Seine-Saint-Denis: η εξάρθρωση του κόκκινου προαστίου”.
Αν η εκλογική του ανάλυση βασίζεται στη πασίγνωστη παρατήρηση της «θεαματικής» κατάρρευσης του κομμουνισμού σε αυτό το διαμέρισμα (27 δημαρχεία το 1977, 6 το 2020), η πρωτοτυπία της είναι να την αντιπαραβάλει με την εξίσου θεαματική άνοδο του Ισλάμ: «Μαρξ εναντίον Μωάμεθ». Και οι αριθμοί που δίνει είναι, και πάλι, ακαταμάχητοι: «Με 27 κομματικά γραφεία έναντι 82 τζαμιών, το Κομμουνιστικό Κόμμα έχει πλέον ξεκάθαρα υπερκερασθεί από το Ισλάμ όσον αφορά την ικανότητα να επιβάλει πολιτιστική ηγεμονία στην καρδιά του παλιού κόκκινου προαστίου».
Δεν αρκείται επίσης στην καταγραφή των χώρων λατρείας για να μετρήσει αυτή την ισλαμική πανταχού παρουσία στα προάστια: «Τα πολλά μαγαζιά χαλάλ***, τζαμιά και αίθουσες προσευχής καθώς και τα καταστήματα με ισλαμική μόδα (νικάμπ και τζιλμπάμπ για τις γυναίκες, qamis και γένια για τους άνδρες) πιστοποιούν, από την πλευρά τους, την επικράτηση του μουσουλμανικού στρώματος στη διαδικασία της καθίζησης εδώ και τριάντα περίπου χρόνια σε αυτό το διαμέρισμα, όπως και σε πολλά προάστια και εργατικές γειτονιές σε όλη τη Γαλλία. Σε ορισμένες από αυτές τις περιοχές, έχει ριζώσει ακόμη και η ριζοσπαστική ισλαμιστική ιδεολογία”.
Ο Ζερόμ Φουρκέ σημειώνει επίσης ότι από το κομμουνιστικό παρελθόν, όπως και από το χριστιανικό, αυτών των περιοχών, έχουν απομείνει μόνο τα ονόματα: Saint-Denis [Αγιος Διονύσιος] ή τα ονόματα οδών που επιβλήθηκαν από τους κομμουνιστές δημάρχους.
Το σοκ του τι είναι η αντικατάσταση ενός πολιτισμού από έναν άλλο φαίνεται, για παράδειγμα, στην υπόθεση του τζαμιού στο Allonnes, το προάστιο Le Mans (Sarthe), το οποίο έκλεισε για θρησκευτική ριζοσπαστοποίηση και πρόκληση τρομοκρατικών ενεργειών πριν από ένα μήνα. «Αυτό το τζαμί στεγαζόταν στο διαπολιτισμικό κέντρο Yvon-Luby, ένα χώρο που φέρει το όνομα του κομμουνιστή δημάρχου της πόλης από το 1977 έως το 2008, και του οποίου η προτομή, ένα άλλο στοιχείο αυτού του «κοκκινωτού υποστρώματος», βρίσκεται στην πλατεία μπροστά από αυτό το κέντρο”. Με αυτά τα κατάλοιπα μετράμε την «αντικατάσταση».
Για να αποφύγει οποιαδήποτε δίκη μαγείας ως οπαδός του Ρενώ Καμύ, ο Φουρκέ φροντίζει να παραθέσει μια πρόταση του Φιλίπ Σουμπρά, του γεωγράφου που περιέγραψε, το 2004, την κατάσταση αυτής της περιοχής με το ρήμα «αντικαθιστώ.
Τελικά, η «Μεγάλη Αντικατάσταση» είναι μια αρκετά ακριβής έκφραση που περιγράφει αντικειμενικά μια κοινωνιολογική, δημογραφική, πολιτιστική και θρησκευτική πραγματικότητα και η οποία δεν πρέπει να προκαλεί ούτε προσωπικές επιθέσεις ούτε νομικές ενέργειες. Δεν είναι άποψη. Η ειρωνεία όλης αυτής της ιστορίας της Μεγάλης Αντικατάστασης είναι ότι τα θύματά της, στην προκειμένη περίπτωση οι κομμουνιστές, είναι ταυτόχρονα και οι μεγαλύτεροι αρνητές της. Άλλη μια προσπάθεια σύντροφος.
* Τίτλος του βιβλίου του Ρενώ Καμύ που επιβλήθηκε ως πολιτικός όρος. Ορίζει την σταδιακή την αντικατάσταση ενός λαού από άλλον. Στην περίπτωσή μας, του γαλλικού λαού από μουσουλμάνους μέσω της μαζικής παράνομης μετανάστευση.
** Ο Jérôme Fourquet (γεν. 1973) είναι Γάλλος πολιτικός επιστήμονας, διευθυντής του τμήματος «απόψεις και επιχειρηματικές στρατηγικές» του ινστιτούτου δημοσκοπήσεων IFOP. Το έργο του επικεντρώνεται στην πολιτική συμπεριφορά και στάσεις που σχετίζονται με τις θρησκείες, τη μετανάστευση και τα ζητήματα ταυτότητας. Είναι επίσης ειδικός στην εκλογική γεωγραφία. Το βιβλίο του Γαλλικό Αρχιπέλαγος (2019), σημείωσε μεγάλη επιτυχία στη Γαλλία.
*** Πρόκειται για τον ισλαμικό τρόπο σφαγής ζώων με τον οποίο οι μουσουλμάνοι προωθούν την μη ένταξή τους στον τοπικό πληθυσμό. Ο μουσουλμάνος σφαγέας -μόνο μουσουλμάνος επιτρέπεται – διαβάζει μια προσευχή στον Αλλάχ. Το ζώο – απαγορεύεται να αναισθητοποιηθεί – σφάζεται αργά μέχρι να χάσει όλο του το αίμα. Πολλές ελληνικές επιχειρήσεις χρησιμοποιούν τη σήμανση χαλάλ για ευνόητους λόγους.
Πηγή: https://artofuss.blog/2021/12/05/lislam-simpose-dans-les-banlieues-rouges-le-constat-de-jerome-fourquet
Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνι
