Άλλη μία πληγή της εποχής μας: Όταν γράφουν άλλοι τα ίδια πράγματα, τους καταδικάζουμε ως ακραίους. Όταν τα γράφουν οι δικοί μας, τότε όλα είναι καλά.
Γράφει ο Μέτοικος
Η «ανακοίνωση» των Αντιπροσώπων και Προϊσταμένων των είκοσι Ιερών Μονών του Αγίου Όρους αντιγράφει στην αγαπολογία την «εγκύκλιο προς το Λαό» της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Ποιος, όμως, εμπιστεύεται τους αγιορείτες και, πως να τους πιστέψεις όταν οι υπογραφές των «ορθοδόξως» φρονούντων ηγουμένων συνυπάρχουν σε ένα κείμενο καταδίκης του ομοφυλόφιλου γάμου με τη τζίφρα εκείνων των καλογέρων που, πριν λίγο καιρό, υποδέχθηκαν μετά «βαΐων και κλάδων» τον Αμερικής Ελπιδοφόρο που κοκορεύεται ότι: «Στη δική μας Εκκλησία δεν θεωρούμε ότι υπάρχει κάποιο κώλυμα για ένα παιδί οποιασδήποτε προέλευσης (γάμου)» και, κρατώντας ποιμαντική ράβδο με, εγκόλπιο και αρχιερατικό μανδύα, φωτογραφήθηκε χασκογελώντας ανάμεσα σε δυο κίναιδους αναγνωρίζοντας εμμέσως πλην σαφώς το «γάμο» τους;
Για την «εγκύκλιο» της Ιεράς Συνόδου μαζεύτηκαν ογδόντα και κάτι επίσκοποι που «μέ ὁμόφωνο καί ἑνωτικό τρόπο» εξουσιοδότησαν τα μέλη της Δ.Ι.Σ να εκφράσουν την «κάθετη αντίθεση [της Εκκλησίας της Ελλάδος] προς το προωθούμενο νομοσχέδιο» του γάμου των ομοφυλόφιλων, αφού, βεβαίως, προηγήθηκε η εν κρυπτό συνάντηση του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.
Για το «μείζονος καὶ ἰδιαζούσης σοβαρότητος θέμα» του γάμου των ομόφυλων συνήλθαν σε σύναξη σαράντα αγιορείτες καλόγεροι που δήλωσαν ότι, με την «Ισότητα στον πολιτικό γάμο» «Δὲν θίγεται μόνο τὸ εὐαγγέλιο καὶ ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία. Ἀποδομεῖται τὸ σύμπαν» (!!), διότι «Ὁ Θεὸς δίνει τὴν εὐθύνη στοὺς γεννήτορες νὰ συμπράξουν στὴν διαμόρφωσή του [παιδιού και, όχι στους ομοφυλόφιλους]» και, δηλώνοντας πως : «Εἶναι ντροπὴ γι’ αὐτοὺς ποὺ κάνουν αὐτὰ τὰ νομοσχέδια καὶ θεωροῦν φυσικὴ αὐτὴ τὴν ἐξέλιξη», διαφωνούν με τον επίσκοπο Νέας Ιωνίας Γαβριήλ που πιστεύει ότι «Εκ των πραγμάτων ο Θεός έχει δώσει σε μερικούς ανθρώπους να αισθάνονται την έλξη προς το ίδιο φύλο»!
«Ὁ Θεὸς ἀγαπᾶ ὅλους μας, δικαίους καὶ ἀδίκους, ἁγίους καὶ ἁμαρτωλούς»! υποστηρίζουν οι αγιορείτες, ενώ, οι επίσκοποι της Δ.Ι.Σ της Εκκλησίας της Ελλάδος διατείνονται ότι : «Ὁ Θεός ἀγαπᾶ ὅλους τούς ἀνθρώπους, δικαίους καί ἀδίκους, ἀγαθούς καί κακούς, ἁγίους καί ἁμαρτωλούς»!
Απροϋπόθετα «πατέρες» μάς αγαπά όλους ο Θεός;
Μια τέτοια απροϋπόθετη «αγάπη», καλόγεροι και επίσκοποι, δε «μυρίζει» εκλαϊκευμένο ωριγενισμό ;
«Ἡ Ἀγάπη βασιλεύει», αποφαίνονται δογματικά οι αγιορείτες. Η «Ἐκκλησία ἀληθεύει ἐν ἀγάπῃ» καί «ἀγαπᾶ ἐν ἀληθείᾳ» υποστηρίζουν ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και οι αγαπούληδες επίσκοποι της Δ.Ι.Σ της Εκκλησίας της Ελλάδος με την «Προς τον Λαό» εγκύκλιό τους για το γάμο των ομοφυλόφιλων, ερμηνεύοντας κατά το δοκούν τα λόγια του Ευαγγελιστή Ιωάννη από τη Β΄ επιστολή του και, του Αποστόλου Παύλου από την προς Εφεσίους επιστολή.
Η διεσταλμένη ερμηνεία του Αποστολικού λόγου στοχεύει σε προκαθορισμένο και, πάντως, δόλιο συμπέρασμα.
Στην προς Εφεσίους (4,14,15) επιστολή του ο Απόστολος Παύλος λέγει : « ἵνα μηκέτι ὦμεν νήπιοι, κλυδωνιζόμενοι καὶ περιφερόμενοι παντὶ ἀνέμῳ τῆς διδασκαλίας ἐν τῇ κυβείᾳ τῶν ἀνθρώπων, ἐν πανουργίᾳ πρὸς τὴν μεθοδείαν τῆς πλάνης, ἀληθεύοντες δὲ ἐν ἀγάπῃ αὐξήσωμεν εἰς αὐτὸν τὰ πάντα, ὅς ἐστιν ἡ κεφαλή, ὁ Χριστός…».
Κοντολογίς και, για την Ορθόδοξη ανάγνωση και, κυρίως, κατανόηση του κειμένου ο Απόστολος των Εθνών λέει: «Δε θα είμαστε πια νήπια, δε θα κλυδωνιζόμαστε και δε θα μας πηγαίνει πέρα δώθε ο άνεμος της κάθε διδασκαλίας, η ανθρώπινη δολιότητα και τα τεχνάσματα που μηχανεύεται η απάτη. Αντίθετα, έχοντας την αληθινή πίστη και την αγάπη, ας φτάσουμε σε όλα μας αυτόν που είναι η κεφαλή, δηλαδή το Χριστό».
Τι λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στη Β΄ επιστολή του (1,1,2) που, οι αγαπούληδες επίσης σκανδαλωδώς παραποιούν;
«Ὁ πρεσβύτερος ἐκλεκτῇ κυρίᾳ καὶ τοῖς τέκνοις αὐτῆς, οὓς ἐγὼ ἀγαπῶ ἐν ἀληθείᾳ,
καὶ οὐκ ἐγὼ μόνος, ἀλλὰ καὶ πάντες οἱ ἐγνωκότες τὴν ἀλήθειαν διὰ τὴν ἀλήθειαν τὴν μένουσαν ἐν ἡμῖν, καὶ μεθ᾿ ἡμῶν ἔσται εἰς τὸν αἰῶνα·».
«Εγώ, [λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης] ο μεγαλύτερος κατά την ηλικίαν και κατά το αξίωμα, το οποίον μου έχει δώσει ο Θεός, γράφω προς την εκλεκτή κυρία και τα τέκνα της, προς την Εκκλησία δηλαδή του Θεού και τα πιστά αυτής μέλη, που εγώ τους αγαπώ με την αληθινή και ειλικρινή αγάπη. Και όχι μόνον εγώ τους αγαπώ, αλλά και όλοι όσοι έχουν γνωρίσει και δεχθεί την αλήθεια του Χριστού».
Που το βρήκαν, λοιπόν, οι αγαπούληδες επίσκοποι της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, ότι η Εκκλησία «ἀληθεύει ἐν ἀγάπῃ» καί «ἀγαπᾶ ἐν ἀληθείᾳ»; Γιατί παραπλανούν τον Ορθόδοξο λαό;
Και οι αγιορείτες καλόγεροι που δογματίζουν ότι «Ἡ Ἀγάπη βασιλεύει», έχουν λόγους που από τον ΠΙΒ΄ Ιερό Κανόνα της εν Καρθαγένη Συνόδου κρατούν μόνο την αγάπη απορρίπτοντας τη θεία χάρη;
Έπαψε η Εκκλησία, για καλογέρους και επισκόπους, να είναι «στύλος και εδραίωμα της αληθείας»;
Η εντολή του Αποστόλου Παύλου «αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ» έπαψε να έχει ισχύ για τους αγαπούληδες καλογέρους και επισκόπους;
Τι νόημα έχει η εμμονή της Εκκλησίας στην «αγάπη» όταν «οι “τοιούτοι” παρέκλιναν της σωτηρίας οδού και αμαρτάνουν όντας αυτοκατάκριτοι»;
Τελικά, η σωτηρία και αποκατάσταση του ανθρώπου, είναι προϊόν της άνευ όρων αγάπης και αγαθότητας του Θεού;
Μια τέτοια όμως θεώρηση της σωτηρίας, δεν συνδέετε ευθέως με τις τωρινές επιδράσεις στους αγαπούληδες επισκόπους και καλογέρους της καταδικασμένης από την Ε΄ Οικουμενική Σύνοδο ωριγενικής θεολογίας και πνευματικότητας;
Ο Χριστός και Θεός ημών, βεβαιότατα και είναι η κατ’ εξοχήν Αγάπη, αλλά ως «ιατρός των ψυχών και των σωμάτων» θεραπεύει μόνον εάν ακούσει από τους «τυφλούς» το «υἱὲ Δαυὶδ Ἰησοῦ, ἐλέησόν μας» ή, εάν απαντήσουμε όλοι οι παντοιοτρόπως αμαρτάνοντες «ναὶ κύριε» στην ερώτησή Του «πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι;» εξαιρέτως δε σωζόμαστε οι αμαρτωλοί, μόνον εάν ο Κύριος κάνει έλεος, με εκείνο το εκπληκτικό «Τις ο αψάμενός μου;».
«εἷς ἐστιν ὁ νομοθέτης καὶ κριτὴς [καλόγεροι και επίσκοποι] ὁ δυνάμενος σῶσαι καὶ ἀπολέσαι», αλλιώς δεν έχει νόημα ο λόγος του Ευαγγελιστή «ὅτι ἔρχεται ὥρα ἐν ᾗ πάντες οἱ ἐν τοῖς μνημείοις ἀκούσουσιν τῆς φωνῆς αὐτοῦ καὶ ἐκπορεύσονται οἱ τὰ ἀγαθὰ ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δὲ τὰ φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως».
Αυτήν την αλήθεια πρέπει η Εκκλησία να κραυγάζει και, όχι να μετατρέπει την «αγάπη» σε όχημα εξαγνισμού και ανάβασης προς τη θέωση.
Τέλος, αγιορείτες «πατέρες», όταν στο Περιβόλι της Παναγίας Μητέρας δεχθήκατε τον Αμερικής Ελπιδοφόρο που, λόγο και έργο, «έθιξε το ευαγγέλιο και την ελληνική κοινωνία. [Και] αποδόμησε το σύμπαν», προσβάλλοντας βάναυσα όσα «υπερασπίζεστε» στον εγκύκλιο λόγο σας, όταν επευφημείτε ως «ορθοτομούντα το λόγο της αληθείας» αυτόν που πρόσβαλε με το «έργο του» την Παναγία Μητέρα και τη θεία οικογένεια, με ποια ηθικά και εκκλησιαστικά επιχειρήματα θα τολμήσετε τον έλεγχο αυτών «ποὺ κάνουν αὐτὰ τὰ νομοσχέδια καὶ θεωροῦν φυσικὴ αὐτὴ τὴν ἐξέλιξη [του ομοφυλόφιλου γάμου];
