Γράφει ὁ ἁγιορείτης μοναχὸς Νικόλαος
Ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν ἀντιχρίστων νόμων, ποὺ ψηφίστηκαν τὰ τελευταῖα χρόνια ἀπὸ τὰ τσιράκια τῆς Νέας Ἐποχῆς στὴν χριστιανικὴ πατρίδα μας, ἀναμφίβολα ἡ κορύφωση καὶ ἡ κορωνίδα εἶναι ὁ προσφάτως ψηφισθείς νόμος ἀπὸ τὴν ἄβουλη Βουλή, περὶ δῆθεν, – ἄκουσον, ἄκουσον- θεσμοθετήσεως γάμου τῶν ὁμοφύλων ζευγαριῶν, ἰσοτίμου πρὸς τὸν παραδοσιακὸν καὶ εὐλογημένον γάμον καὶ – τὸ φοβερώτερον- μὲ δυνατόητα τεκνοθεσίας!!! Ἡ ψήφιση τοῦ βδελυροῦ νόμου αὐτοῦ γιὰ τὰ ὁμόφυλα ζευγάρια συνιστᾶ διαστροφὴ καὶ παντελῆ πτώχευση ἠθική, πνευματικὴ καὶ ἐθνική. Γιὰ τὸ λόγο αὐτό, ἀπὸ πλευρᾶς ἐκκλησιαστικῆς, ἐθνικῆς, ἱστορικῆς καὶ πολιτισμικῆς, ἀντιτάσσομε σθεναρὰ καὶ ἐκφράζω τὸν ἀποτροπιασμό μου, καταγγέλλοντας ἐνώπιον Θεοῦ, ἀνθρώπων καὶ ἱστορίας τοὺς πρωτεργάτες, αὐτουργοὺς καὶ συνεργοὺς τοῦ νομοθετικοῦ αὐτοῦ ἐκτρώματος, τὸ ὁποῖο μόνον δεινὰ προοιωνίζεται γιὰ τὸ μέλλον τοῦ τόπου καὶ τοῦ πάλαι ποτὲ ἐνδόξου Γένους μας.
Εὐστοχώτατα ὁ προφήτης Δαυϊδ ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων κραυγάζει μὲ θλίψη καὶ ἀπορία: «Καὶ ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὤν οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὁμοιώθη αὐτοῖς» (Ψαλμ. ΜΗ). Ἂν καὶ ὕστερα ἀπὸ τὴν πρόσφατη κατάπτωση, θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε ὅτι ἀδικοῦνται ἀπὸ τὸν ψαλμῳδὸ τὰ κτήνη, καὶ ὀρθότερο θὰ ἦταν ὄχι τὸ «καὶ ὁμοιώθη αὐτοῖς» ἀλλὰ τὸ «καὶ τὰ ξεπέρασε στὴν ἀτιμία»!
Φαίνεται ὅτι ὁ Ἀντίχριστος ἐκβιάζει τὰ τσιράκια του νὰ μολύνουν, παντὶ τρόπῳ, τοὺς χριστιανοὺς μὲ τὸ βδελυρὸ πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Ἀλλιῶς, εἶναι ἀδύνατον νὰ ἐξηγηθῆ ἡ προωτοφανὴς προπαγάνδα, μὲ ἀσυλλήπτου μεγέθους κονδύλια, καὶ ἡ φοβερὴ πίεση, ποὺ ἐξασκεῖται παγκοσμίως τὰ τελευταῖα χρόνια, ἰδίως σὲ χριστιανικὰ Κράτη καὶ ἐξόχως στὴν ὀρθόδοξη Ἑλλάδα μας πρὸς ἐπίτευξη τοῦ σατανικοῦ στόχου τους. Καὶ ἔχουν τὸ θράσος οἱ ψηφίσαντες τὸν ἄνομο αὐτὸ νόμο, ὅπως καὶ μερικοὶ συνοδοιπόροι τους- δυστυχῶς, καὶ μέσα στὸν κλῆρο- νὰ ἰσχυρίζωνται ὅτι τὸ θέμα δὲν εἶναι θεολογικό, δὲν εἶναι ἁμαρτία, δὲν ἔχει πάρει ἀκόμη θέση ἡ Ἐκκλησία καὶ ἄλλες φαιδρότητες. Ἀγνοοῦν ἢ προσποιοῦνται ὅτι ἀγνοοῦν, ὅτι ὁ Ποιητὴς καὶ Πλάστης ἡμῶν Πανάγαθος Θεὸς καὶ αἰώνιος Νομοθέτης σὲ πλεῖστα σημεῖα καὶ στὴν Παλαιὰ καὶ στὴν Καινὴ Διαθήκη, ἐπικρίνει καὶ τιμωρεῖ παραδειγματικὰ τὴν μέγιστη αὐτὴ σαρκικὴ διαστροφή. Ἐθελοτυφλοῦν στὴν αὐστηρὴ σχετικὴ διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τῶν ἱερῶν Κανόνων, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ τῶν πρὸ Χριστοῦ ἀρχαίων φιλοσόφων.
Τουλάχιστον, δὲν προβληματίζονται, γιατί κανεὶς ἀπὸ τοὺς παλαιοτέρους προκατόχους τους δὲν προέβη σὲ τέτοιο ἀνοσιούργημα; Ὁ λόγος εἶναι ὅτι οἱ περισσότεροι ἀπὸ ἐκείνους ἐπίστευαν στὸν αἰώνιο Νομοθέτη, ἐνῷ οἱ σημερινοὶ – ἐκτὸς ἐλάχιστων ἐξαιρέσεων – ἔχουν ἄλλους θεοὺς καὶ ἄλλα ἀφεντικά! Ἡ δὲ ὑποκριτικὴ εἴσοδός τους στοὺς Ἱ. Ναούς, γιὰ νὰ ἀνάψουν κεράκι καὶ γιὰ νὰ προσκυνήσουν, γίνεται ἀποκλειστικά γιὰ παραπλάνηση τῶν πιστῶν καὶ γιὰ ψηφοθηρικοὺς λόγους. Ἀλλὰ καὶ ἡ Ἐκκλησία – ὄχι, φυσικά, ὡς Σῶμα Χριστοῦ, ἀλλ’ ὡς θεσμικὸ ὄργανο- φέρει βαρεῖαν εὐθύνην. Κατ’ ἀρχὰς μερικοὶ ἀνάξιοι ἐκπρόσωποί της, δι’ ἔργων καὶ λόγων, ἄναψαν τὸ πράσινο φῶς στὴν κυβέρνηση Μητσοτάκη:
Ὁ Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρος μὲ τὴν γνωστὴ βάπτιση καὶ τὴν φωτογράφισή του μαζὶ μὲ τοὺς δύο ἀρσενοκοῖτες «γονεῖς»!
Ὁ Ν. Ἰωνίας Γαβριὴλ μὲ τὶς βλάσφημες δηλώσεις του, ποὺ τὸν καθιστοῦν ἄξιον καθαιρέσεως! Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος μὲ τὴν ὑποδοχὴν τοῦ Κασσελάκη καὶ τὶς συγχαρητήριες εὐχὲς πρὸς αὐτόν, χωρὶς κἄν τὸν παραμικρὸν ἔλεγχον, ἢ ἔστω ποιμαντικὴν νουθεσίαν γιὰ τὸν ἐπαίσχυντον «γάμο» του! Βεβαίως ἡ Ἱεραρχία, ἔστω καὶ καθυστερημένα, διακήρυξε τὴν χριστιανικὴ διδασκαλία. Ἀλλὰ μόνον αὐτὸ δὲν εἶναι ἀρκετόν. Εἶχε χρέος νὰ προσθέση καὶ τὸ ὅτι ὅποιος θὰ ψήφιζε τὸν βδελυρὸ αὐτὸ νόμο θὰ ἔθετε τὸν ἑαυτόν του ἐκτὸς Ἐκκλησίας, δηλαδὴ θὰ αὐτοαφοριζόταν, ἐπειδὴ μὲ τὴν ψῆφο του αὐτὴ θὰ ἀντιστρατευόταν ἀπροκάλυπτα μὲ ἀναίδεια καὶ ὑπερηφάνεια πρὸς τὸν Θεό. Καί, συνεπῶς, στὸ ἑξῆς δὲν θὰ γινόταν δεκτὸς ἐντὸς τῶν Ἱ. Ναῶν. Ἐπίσης ὄφειλε νὰ προτρέψη (ἡ Ἱεραρχία) τοὺς πιστοὺς νὰ μὴ ψηφίσουν στὸ μέλλον κανένα ἀπὸ τοὺς ὑπερψηφίσαντες τὸ νομοσχέδιο βουλευτὲς καὶ νὰ τοὺς ἐνημερώση γιὰ τὶς σοβαρὲς πνευματικὲς συνέπειες ποὺ θὰ ἔχουν σὲ ἀντίθετη περίπτωση, ἐφόσον μὲ τὴν ψῆφο τους αὐτὴ θὰ γίνουν καὶ οἱ ἴδιοι συνένοχοι. Εὐχόμεθα ὅσοι ἀρχιερεῖς ἔχουν φόβον Θεοῦ καὶ εἶναι ἀποφασισμένοι νὰ «πειθαρχοῦν Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις» νὰ ἀναπληρώσουν τὶς ἀνωτέρω ἐλλείψεις, ἔστω μεμονωμένα καὶ καθυστερημένα.
Στὴν ζωὴ μας ὑπάρχουν μόνον δύο ὁδοί. Ἡ μία εἶναι ἡ φωτεινὴ ὁδὸς ποὺ ὁδηγεῖ στὸν Πανάγαθο Δημιουργὸ Θεό μας καὶ καταλήγει στὸν εὐλογημένο Παράδεισο, καὶ ἡ ἄλλη εἶναι ἡ ἀπαίσια καὶ σκοτεινὴ ὁδὸς ποὺ ὁδηγεῖ στὸν ἀρχέκακο καὶ μισόκαλο διάβολο καὶ ἔχει τέλος τὴν αἰώνια καὶ ἀφόρητη Κόλαση. Ποίαν ὁδὸν ἆραγε, βαδίζουν ὁλοταχῶς ὅλοι ὅσοι περιφρονώντας τὸν Πανάγαθο Νομοθέτη, ψήφισαν διὰ νόμου καὶ ἔκαναν νόμιμη τὴν πιὸ αἰσχρὴ ἁμαρτία, παρασύροντας ἔτσι πλῆθος ἀνθρώπων, καὶ ἰδίως τὴν νεολαία, καὶ ὁδηγώντας τους στὰ δίκτυα τοῦ διαβόλου;
Στὶς ἡμέρες μας, ἡμέρες ἀδιανόητης διαστροφῆς, διαφθορᾶς καὶ ἀποστασίας, ποὺ παρουσιάζουν καὶ διαφημίζουν τὸ σκοτάδι ὡς φῶς, τὸ πικρὸ ὡς γλυκό, τὸ ἀφύσικο καὶ ἀνώμαλο ὡς φυσικὸ καὶ ἰδανικό, λίαν διαφωτιστικοὶ εἶναι οἱ λόγοι τοῦ τελευταίου κεφαλαίου τῆς ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως: «ὁ ρυπαρὸς ρυπαρευθήτω ἔτι… καὶ ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι» (Ἀποκ. 22,11).
Καὶ τέλος θὰ ἤθελα πολὺ νὰ ἐπισημάνω ὅτι ὁ ψηφισθείς βδελυρὸς νόμος ποὺ νομιμοποιεῖ τὴν παρὰ φύσιν σαρκικὴ διαστροφή, ἀποκαλύπτει τὴν ὕψιστη ὑπερηφάνειά μας. Ἡ μέγιστη αὐτὴ πτώση μας προσομοιάζει σὲ ἕνα βαθμὸ μὲ τὴν μέγιστη πτώση τοῦ διαβόλου. Ὑπερηφανευθείς ὁ Ἑωσφόρος, θέλησε νὰ ἀνέβη στὸ θρόνο τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ γίνη ὅμοιος μὲ τὸν Ὕψιστο! Ἀλλὰ πάραυτα σὰν ἀστραπή, γκρεμίσθηκε ἀπὸ τὸν οὐρανό! Ἔτσι καὶ ἐμεῖς, ψηφίζοντας τὸν ἀνήκουστον αὐτὸ νόμο, γίναμε μιμηταὶ τοῦ μισοκάλου διαβόλου. Διότι, ἐνῷ ὁ Ὕψιστος εὐλόγησε τὸν ἄνδρα καὶ τὴν γυναῖκα, εἰπών: «Αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν», ἐμεῖς νομοθετώντας τὴν «μαϊμοὺ οἰκογένεια» τὴν βαπτίζομε ἰσότιμη μὲ τὴν ὑπὸ τοῦ Ὑψίστου εὐλογημένη οἰκογένεια! Ὅμως ἡ «μαϊμοὺ οἰκογένειά» μας, ὅπως καὶ ἡ ἐπίσης ψηφισθεῖσα τεκνοθεσία, ἀντὶ τῆς εὐλογίας «Αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν», θὰ λάβη τὴν κατάραν «Ἐλαττοῦσθε καὶ ἀφανίζεσθε καὶ ἐρημώσατε τὴν γῆν»! Αὐτὸς ἄλλωστε εἶναι καὶ ὁ στόχος τοῦ Ἑωσφόρου, ἀλλὰ καὶ τῶν Ἑωσφοριστῶν ὀπαδῶν του. Ὅταν πρωτοεμφανίσθηκε ἡ σιχαμερὴ αὐτὴ διαστροφὴ ἀπὸ τοὺς κατοικοῦντας τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορρα, ὁ Παντοδύναμος Θεὸς μας ἔβρεξε φωτιὰ καὶ θειάφι καὶ τοὺς κατέκαυσε. Καὶ τὰ ὑπολείμματα τῆς φοβερῆς αὐτῆς καταστροφῆς διασῴζονται μέχρι σήμερα, ὕστερα ἀπὸ σαράντα αἰῶνες (!). Εἶναι ἡ νεκρὰ θάλασσα, γιὰ νὰ μᾶς ὑπενθυμίζουν τὴν ὀργὴ τοῦ πανάγαθου Θεοῦ κατὰ τοῦ βδελυροῦ αὐτοῦ Πάθους. Προτοῦ, λοιπὸν ἐκσπάση ἡ θεία ὀργή, ἐκμεταλλευόμενοι τὴν θείαν μακροθυμίαν, ἂς σπεύσωμε νὰ μετανοήσωμε μὲ συντριβὴν καρδίας, ἂς ἐπανορθώσωμε ἀκυρώνοντας τὸν ψηφισθέντα νόμον. Καὶ ἂς ἀνακράξωμε μὲ μεγάλη φωνή: «Κύριε, ἐπιστρέψαντας διὰ τῆς μετανοίας, ἐλέησον ἡμᾶς».
