-Μία μικρή ετυμολογική ανάλυση των Χριστουγέννων-
ΑΠΟ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ, τους φόρους και τους τόκους, ας επισκεφθούμε όπως οι Ποιμένες τον ουράνιο ΤΟΚΟ σε μία ετυμολογική και Θεολογική ερμηνεία των Χριστουγέννων.
«ἀπογράψασθαι σὺν Μαριὰμ»
ΑΠΟΓΡΑΦΗ: από+γράφω (σχηματίζω κτηματολόγιο, κατάλογο περιουσιακών στοιχείων).
Παρομοίως και στην Δευτέρα του Χριστού Παρουσία θα έχουμε καταγραφή, όχι όμων περι-ουσιών, αλλά ουσιών και αξιολόγηση της ζωής του καθενός με βάση το Ευαγγέλιο και όχι τα «νομίσματα» (από το νομίζω) των ανθρώπων.
«τῇ μεμνηστευμένῃ αὐτῷ γυναικί, οὔσῃ ἐγκύῳ».
ΕΓΚΥΟΣ: εν+κύω (κυοφορώ). Η λέξη αυτή γεννιέται από την ρίζα ΚΥ όπου εξάγονται και άλλες λέξεις που σημαίνουν αύξηση: κύμα, κύρος, κύριος, κοίλος.
Γεννιέται λοιπόν ο Χριστός για να καταργήσει το σκότος και να αυξήσει το Θεϊκό Φως μέσα μας.
ΕΠΛΗΣΘΗΣΑΝ από το πίμπλημι που σημαίνει γεμίζω, έρχομαι σε πέρας.
Ήρθαν βιολογικά σε πέρας οι ημέρες για τον Θείο Τοκετό, αλλά ήρθε τότε σε πέρας και η ανθρώπινη κακία και ήταν η ώρα πλέον για να επέμβει ο Τριαδικός Θεός στην ανθρώπινη ιστορία με την γέννηση και ενσάσκωση του Θείου Λόγου.
«τοῦ τεκεῖν αὐτήν».
ΤΟΚΟΣ: τίκτω, που σημαίνει γεννώ.
Επίσης τόκος είναι και ο καρπός συναλλαγής από δανεισμό χρημάτων. Από τους τραπεζικούς λοιπόν τόκους και τις συναλλαγές ας κάνουμε ένα καλὸ εμπόριο. Ας πάμε τους κόπους της ζωής μας στον αργυραμοιβὸ, και να τους συναλλάσουμε σε δρόμους για την ευλογημένη Βασιλεία του Θεού. «Τα πάντα πώλησον και Χριστόν αγόρασον».
«καὶ ἐσπαργάνωσεν αὐτόν».
ΣΠΑΡΓΑΝΟ: επιμήκης και φαρδιά λωρίδα υφάσματος με την οποία περιτυλίγουν τα βρέφη. Από το σπάργω: τυλίγω διπλώνω.
Από την ίδια ρίζα εξάγεται και η σπυρίδα (καλάθι) καθώς και η σπείρα στρατιωτών (100 άνδρες στρατιώτες).
Σπαργανώνεται λοιπόν ο Χριστός για να μας μεταφέρει άξιους καρπούς στο ουράνιο καλάθι του Παραδείσου.
Όπως επίσης με σπάργανα τυλίξανε τον Κύριό μας μόλις γεννήθηκε και με σπείρα στρατιωτών περιτυλίξανε–περικυκλώσανε τον τάφου Του Κυρίου όταν με την Ανάστασή Του αναγέννησε όλο τον άνθρωπο και όλη την κτίση.
«καὶ ἀνέκλινεν αὐτὸν ἐν τῇ φάτνῃ».
ΦΑΤΝΗ–ΦΑΘΝΗ: Ξύλινο κατασκεύασμα, μέσα στο οποίο τοποθετείται η τροφή των ζώων.
Από την ρίζα ΦΑΘ (Ομηρικό) από όπου γεννιόνται λέξεις που σημαίνουν σύνδεση-δέσιμο (όπως πενθερός).
Ας συμφατνιαστούμε και εμείς με το Θεϊκό βρέφος και έτσι να δεθούμε για πάντα με τον Θεό.
«διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι».
ΚΑΤΑΛΥΩ: Διαμένω κάπου προσωρινά αλλά και καταργώ.
Οι παρα-λυμένοι ανθρώποι δεν έδωσαν ένα κατά-λυμα στην Παναγία μας για να γεννήσει τον Θεό και έτσι κατά-λύει σε ένα φτωχό, σκοτεινό σπήλαιο για να λύσει τους ανθρώπους από το σκότος και μέσω του Υιού Της να κατά-λύσει έπειτα τον ίδιο τον θάνατο. «Κατέλυσας τῷ Σταυρῷ σου τὸν θάνατον» (αναστάσιμο απολυτίκιο)
«Καὶ ποιμένες ἦσαν ἐν τῇ χώρᾳ τῇ αὐτῇ ἀγραυλοῦντες»
ΑΓΡΑΥΛΩ: ζώ στους αγρούς ζωή ασκητική. (Προσωνυμία και της θεάς Αθηνάς, που την έλεγαν Αγραυλίδα Παρθένο (Αθηνά των αγρών).
Από το ΑΓΡΟΣ +ΑΥΛΙΖΟΜΑΙ.
Από το ρήμα ΑΓΕΙΡΩ που σημαίνει συναρθροίζω -μαζεύω εξάγονται πολλές άλλες λέξεις όπως : ομήγυρη–πανήγυρη-αγορά-αγοράζω-αγρός, αγρεύω- ….
Είθε λοιπόν ο Ιησούς Χριστός με την ουράνιο γέννησή Του να μας αγρεύσει από τον αγρό της αμαρτίας και να μας καταστήσει μία ευλογημένη ομήγυρη εορτάζοντες πάντα την Παραδεισένια πανήγυρη.
«καὶ ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου ἐπέστη αὐτοῖς καὶ δόξα Κυρίου περιέλαμψεν αὐτούς».
ΛΑΜΨΗ από την Ινδοευρωπαϊκή ρίζα gel: από όπου γεννιόνται οι αρχαιοελληνικές λέξεις: -γελώ -γαλήνη –Λαμπρή - λάμπω (Από το λάμπω είναι και το λατινικό Lyx -όπου και το όνομα Λουκάς- και το αγγλικό light που σημαίνει Φως) καθώς και η αγγλική λέξη clean: καθαρός.
Η Λάμψη του Θεανθρώπου λοιπόν να μας γεμίζει από Φως, χαμό-γελα,γαλήνη και καθαρότητα ψυχής.
«καὶ ἦλθον σπεύσαντες».
ΣΠΕΥΔΩ: (Ομηρικό)επείγομαι τρέχω- επιδιώκω με ζήλο, εξ ου και σπουδάζω.
Οι Ποιμένες δεν δείξανε νωθρότητα στο κάλεσμα του Αγγέλου αλλά με ζήλο τρέξανε και σπεύσανε να βρούν και συναντήσουν τον νεογεννηθέντα Χριστό.Με αυτήν την σπουδή τους λοιπόν, αν και αγράμματοι, κατάφεραν να κάμουν την αληθινή σπουδή, όχι με πτυχία και Ντοκτορά, αλλά να λάβουν το ουράνιο αληθινό πτυχίο μέσα στο Πανεπιστήμιο του σπηλαίου της Βηθλεέμ.
«καὶ ἀνεῦρον τήν τε Μαριὰμ καὶ τὸν Ἰωσὴφ καὶ τὸ βρέφος κείμενον ἐν τῇ φάτνῃ».
ΑΝΕΥΡΙΣΚΩ: ανα (που σημαίνει επανάληψη) και ευρίσκω (από το αρύομαι που σημαίνει αντλώ).
Οι Βοσκοί επανειλημμένως και με επιμονή ψάξανε να βρουν Τον Χριστό στην Βηθλεέμ και όχι τεμπέλικα και τυπικά.
ΑΣ ΟΜΟΙΑΣΟΥΜΕ λοιπόν από φέτος με τους φτωχούς και απλοϊκούς Ποιμένες και ας γίνουμε σαν και εκείνους:
Αγραυλούντες,
φυλάσσοντες,
σπεύδοντες,
και αναζητούντες.
ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
μαζί με τον σαρκο-φόρο Θεό και υπερ-ούσιο άνθρωπο.
π. Διονύσιος Ταμπάκης
