Ἡ τραγωδία, κύριοι του Ο.Τ., εἶναι, ὅτι, ἐνῶ μιλᾶτε γιὰ τοὺς ὑπερασπιστὲς τῆς Ὀρθοδοξίας τὸν καιρὸ τῆς Εἰκονομαχίας καὶ τὴν ἀνάγκη μιμήσεώς τους, ὄχι μόνο δὲν τοὺς μιμεῖστε οὔτε στὸ ἐλάχιστο, ἀλλὰ καὶ κατηγορεῖτε ὅσους προσπαθοῦν νὰ τοὺς μιμηθοῦν. Καὶ ἀντί, ὅπως τότε ἐκείνοι νὰ διακόψετε, τὸ μνημόσυνο τῶν αἱρετικῶν, ἐσεῖς συνεχίζετε νὰ κοινωνεῖτε ἐν γνώσει σας καὶ παρὰ τἰς τόσες βλασφημίες μὲ τοὺς σύγχρονους (παν)αιρετικούς, ἐπαναλαμβάνοντας δεκαετίες ὁλόκληρες(!!!) μὲ κάποιες παραλλαγὲς τὸ ἴδιο ἐρώτημα: "Μὲ πόση ἐπιείκεια καὶ ἀνοχὴ μποροῦμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε αὐτὴ τὴν τραγικὴ κατάσταση;" τὸ ὁποῖο μὲ τὴν στάση σας ἀπαντᾶτε ἤδη πρὶν τὸ θέσετε: "ἄχρι καιροῦ" τοὐτέστιν "ὅσο μᾶς συμφέρει"!
Α.Τ.
Η Α΄ ΚΥΡΙΑΚΗ τῶν Νηστειῶν, ἡ Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, εἶναι ἀφιερωμένη στὸ μεγάλο ἐκκλησιαστικὸ γεγονὸς τῆς ἀναστηλώσεως τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων, τὸ 843, ἀπὸ τὴν εὐσεβῆ βυζαντινὴ αὐτοκράτειρα καὶ ἁγία τῆς Ἐκκλησίας μας, Θεοδώρα καὶ τοῦ τερματισμοῦ τῆς εἰκονομαχίας, ἡ ὁποία συντάραξε τὴν Ἐκκλησία γιὰ ἕνα καὶ πλέον αἰώνα.
Κοσμικοὶ ἄρχοντες, ἐπηρεασμένοι ἀπὸ τὸν Ἰουδαϊσμὸ καὶ τὸ Ἰσλάμ, θέλησαν νὰ ἐπιβάλουν τὴν κατάργηση τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων ἀπὸ τὴ θεία λατρεία. Ἀλλὰ ἡ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἐκκλησιαστικὴ αὐτοσυνειδησία ἀντιστάθηκε μὲ σθένος, ἀναδεικνύοντας πλῆθος ὁμολογητῶν τῆς ὀρθοδόξου πίστεως. Ἡ Ζ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος (787) ἀποφάνθηκε πὼς ὁ εἰκονισμὸς δὲν εἶναι εἰδωλολατρία, ὅπως ἰσχυρίζονταν οἱ εἰκονομάχοι, ἀλλὰ ἡ τιμὴ πρὸς τὶς Ἱερὲς Εἰκόνες, ὑπερβαίνει τὴν ὕλη καὶ διαβαίνει στὸ τιμώμενο πρόσωπο.
Ὅμως, παρὰ τὴν καταδίκη της ἡ εἰκονομαχικὴ αἵρεση ἐπιβίωσε καὶ ἀνδρώθηκε στοὺς σύγχρονους χρόνους ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς Προτεστάντες, οἱ ὁποῖοι πολεμοῦν μὲ λύσσα τὴν τιμὴ τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων καὶ τὴν τιμητικὴ προσκύνηση τῆς Θεοτόκου καὶ τῶν ἁγίων. Ἡ τραγωδία εἶναι ὅτι οἱ θιασῶτες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὄχι μόνον δὲν ἐνοχλοῦνται ἀπὸ τὴν παρουσία τῆς εἰκονομαχικῆς καὶ ἁγιομαχικῆς αἱρέσεως, ἀλλὰ ἀντίθετα, ἀναγνωρίζουν τὶς θρησκευτικές τους κοινότητες, ὡς «ἐκκλησίες», καταφρονώντας ἔτσι καὶ ἀναιρώντας στὴν πράξη, τὴν ἁγία Ζ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο! Μὲ πόση ἐπιείκεια καὶ ἀνοχὴ μποροῦμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε αὐτὴ τὴν τραγικὴ κατάσταση;
