Πηγή: "Πατερική Παράδοση"
Ἀπὸ
σχόλιο στὴν ἀνάρτησή μας: «Ὄχι ἀντίδραση
δικῆς μας ἐμπνεύσεως στὴν αἵρεση, ἀλλὰ ἐφαρμογὴ τῆς στάσεως ποὺ μᾶς δίδαξαν οἱ Ἅγιοι».
Τὸ Σχόλιο: Να σταματήσει,
επιτέλους, αυτό το θέατρο! ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ! Όσο αποτειχισμένος είμαι
εγώ, άλλο τόσο είστε κι εσείς! Η "αποτειχισή" σας είναι
"μαϊμού". Μέχρι να αποτειχιστείτε στ' αλήθεια κλείστε, επιτέλους, το
στόμα σας και σταματήστε να ασχολείστε με τους άλλους. Είναι πιό έντιμο».
Βασίλης
Κερμενιώτης
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Κύριε,
Κερμενιώτη
Χαῖρε ἐν Κυρίῳ
Μὲ ὅσα γράφεις, φαίνεται ὅτι
ἀποδέχεσαι τὴν Ἀποτείχιση ὡς ὁδὸ πορείας σὲ καιρὸ αἱρέσεως. Μόνο (κατὰ τὴν
γνώμη σου) ἡ ἀποτείχισή μας εἶναι «μαϊμοῦ»!
Μέχρι τώρα μᾶς πολεμούσατε,
ἐπειδὴ παρουσιάζαμε τὴν Πατερικὴ διδασκαλία, ἡ ὁποία μιλᾶ γιὰ ὑποχρεωτικὴ
Ἀποτείχιση, κι ὄχι προαιρετική, ὅπως ἰσχυρίσθηκαν κάποιοι, ἀπὸ ἕνα σημεῖο καὶ
ὕστερα. Διότι (scripta manent, τὰ γραπτὰ μένουν), δεν
θυμᾶμαι ἡ ὁμάδα τῆς «Συνάξεως τῶν κληρικῶν καὶ μοναχῶν» (καὶ εἰδικὰ ὁ π.
Θεόδωρος Ζήσης, ὁ ὁποῖος ἐπαναλάμβανε ἀπὸ τὸ 2001 τὸ τροπάριο περὶ Ἀποτειχίσεως
ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστάς, καὶ τοὺς κοινωνοῦντας μὲ αὐτούς, διότι αὐτὴ ἡ
«κοινωνία» μᾶς μολύνει), δὲν θυμᾶμαι νὰ εἶπε κάπου ὅτι ἡ ἀπομάκρυνση εἶναι
«προαιρετική»! Προαιρετικὴ ἄρχισε νὰ γίνεται, ὅταν γιὰ κάποιους λόγους ἔγινε
συνείδηση ὅτι δυσκολεύονταν πολλοὶ πνευματικοὶ νὰ τὴν ἀκολουθήσουν, ὁπότε πῶς
νὰ προτρέψουν πρὸς τοῦτο καὶ τὸ λαό; Ἄρα, λοιπόν, τὸ ἐπιχείρημα περὶ
προαιρετικῆς ἀποτειχίσεως (ὅταν ὑπάρχει διαπιστωμένη καὶ κραυγαλέα αἵρεση) ἦρθε
μετά!
Δὲν μᾶς εἴπατε ὅμως, ἄν
–πέρα ἀπὸ τὸ δίλημμα, ὑποχρεωτικὴ ἢ προαιρετική–, ἂν θεωρεῖτε ΑΝΑΓΚΑΙΑ τὴν Διακοπὴ
Μνημοσύνου γιὰ νὰ φύγει ἡ αἵρεση καὶ γιὰ νὰ ἐφαρμόσουμε τὴν σωτήρια Ἐντολὴ
Παλαιᾶς καὶ Καινῆς Διαθήκης περὶ ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς («Ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν...»). Καὶ δὲν ἀσχοληθήκατε
μὲ αὐτὸ τὸ οὐσιαστικὸ σημεῖο, γιατί ἂν ἀποδεχθεῖτε ὡς ἀναγκαία
τὴν ἀποτείχιση, ξέρατε ὅτι θὰ δεχθεῖτε τὸ ἐρώτημα: Ἀφοῦ εἶναι ἀναγκαία, γιατί
οὔτε ἐσεῖς τὴν πραγματοποιεῖτε, οὔτε τοὺς ἄλλους ποὺ ἀποφάσισαν νὰ τὴν
πραγματοποιήσουν (ἔστω σὲ ἐπίπεδο «μαϊμοῦ») τοὺς ἀφήνετε ἥσυχους; Οὔτε ἐσεῖς
«εἰσέρχεσθε (στὸν δύσκολο δρόμο τῆς ἀποτειχίσεως), οὐδὲ τοὺς εἰσερχομένους
ἀφίετε εἰσελθεῖν».
(Τί εἶναι ἐκεῖνο,
ἀλήθεια, ποὺ σᾶς δυσκολεύει καὶ σᾶς κάνει νὰ ἀσχολεῖστε μὲ ἐλάχιστους ἀδελφούς
σας, ἐσεῖς οἱ πολλοί, ποὺ εἶστε κάτω ἀπὸ τὴν σκέπη μεγάλων ὀνομάτων καὶ λόγιων
ἀντι-Οἰκουμενιστῶν; Γιατί μπαίνετε ἐπίμονα καὶ σχολιάζετε, σὲ ἕνα μικρὸ ἱστολόγιο;).
Κι ἂν ρωτήσετε, γιατί ἐμεῖς
ἀσχολούμαστε μὲ ἐσᾶς, σᾶς ἀπαντοῦμε ὅτι τὸ κάνουμε γιατί ἀλλοιώνετε τὴν ὁδὸ τῶν
Ἁγίων, τὴν ὁμόφωνη στάση τους κατὰ τῶν αἱρετικῶν Οἰκουμενιστῶν, ποὺ εἶναι ἡ ἀπομάκρυνση, ἡ ἀποτείχιση ἀπὸ αὐτούς, ἡ διακοπὴ Μνημοσύνου. Αὐτὴν τὴν θέση τὴν
κατοχύρωσε θαυμάσια ὁ π. Εὐθύμιος στὰ βιβλία του. Τόσο κατοχυρωμένα μάλιστα,
ὥστε ὅταν προσπάθησε νὰ τὴν ἀντικρούσει ἡ «προσφιλής» σας Ἱ. Μ. Πειραιῶς, ἔγινε
ρεζίλι, τόσο, ὥστε νὰ μὴν ἀνταπαντήσει στὴν καταλυτικὴ κριτικὴ τοῦ π. Εὐθυμίου
καὶ νὰ ἀναβάλλει τὴν Ἡμερίδα περὶ Ἀποτειχίσεως, ποὺ ἡ ἴδια προανήγγειλε! Ξέρω,
ἐσεῖς τὴν ἀπάντηση τοῦ π. Εὐθύμιου τὴν βρίσκετε «λίγη»! Παρότι στηρίζετε σὲ
μελέτη δεκαετιῶν στοὺς Ἁγίους Πατέρες (στὸ Ἅγιο Ὄρος καὶ στὸν κόσμο) καὶ ἀκόμα
σὲ μελέτη πλέον τῶν εἴκοσι χρόνων ἐπὶ τῶν ἔργων, ἰδίως, τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ
Στουδίτου. Τόσο «λίγη» εἶναι ὅμως, ὥστε κανεὶς ἀπὸ τὴν «Σύναξη» δὲν θέλησε νὰ τὴν
ἀντικρούσει. Θὰ πεῖτε ὅτι δὲν ἄξιζε. Ναί: «Ἀπορία ψάλτου, βήξ»!
Πέρα ἀπὸ τὰ βιβλία, ὅμως,
τοῦ π. Εὐθυμίου, καὶ πρὶν συνδεθῶ μὲ αὐτόν, δημοσιεύτηκε τὸ βιβλίο «Ἡ
Πατερικὴ Στάση στοὺς Θεολογικοὺς Διαλόγους», τὸ ὁποῖο μὲ ἑκατοντάδες
χωρία μιλᾶ γιὰ τὸ ἴδιο πρᾶγμα. Τὴν ἀπομάκρυνση (ἀποτείχιση) ἀπὸ τοὺς
αἱρετικούς, κατὰ τὴν ἐπιταγὴ τοῦ ἀπ. Παύλου: «αἱρετικὸν ἄνθρωπον ...παραιτοῦ».
Τότε τὸ διαβάσατε καὶ εἴχατε πεῖ: «αὐτὸ τὸ βιβλίο πρέπει νὰ τὸ μοιράσουμε στοὺς
φοιτητὲς τῶν δύο θεολογικῶν σχολῶν»! Τώρα, τὶς Πατερικὲς θέσεις ποὺ παρουσιάζει
τὸ βιβλίο αὐτὸ (ἀποσυνδέοντας τὸ ἀπὸ τὸν συγγραφέα του, ὁ ὁποῖος κατ’ ἐσᾶς
παρεξέκλινε) τὶς ἀποδέχεσθε ἀκόμα;
Πρόσεξε, ὅμως, μιὰ σκέψη,
ποὺ ἴσως βοηθήσει νὰ καταλάβετε τὴν πλάνη σας, ἀφοῦ νομίζω ὅτι ἐκεῖ
σκοντάφτετε. Ἄλλο τὸ ξεκαθάρισμα, ποιά εἶναι ἡ
πράξη τῆς Ἐκκλησίας σὲ καιρὸ αἱρέσεως (ποὺ ἀναμφισβήτητα εἶναι ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ
τοὺς αἱρετικούς) καὶ ἄλλο ἡ δυνατότητα, ἡ
ἀντοχή, τὸ κουράγιο, ἡ ἑτοιμότητα κάθε πιστοῦ νὰ τὴν ἐφαρμόσει.
Πράγματι, δὲν εἶναι ἕτοιμος
ὁ κάθε πιστὸς νὰ ἐφαρμόσει κάποια πράγματα· εἴτε λόγω ὀλιγοπιστίας, εἴτε
ἄγνοιας, εἴτε κακῆς πληροφόρησης, εἴτε οἰκογενειακῶν ὑποχρεώσεων, εἴτε
καθοδηγήσεως ἀπὸ πνευματικοὺς ποὺ ἔχουν παραπλανηθεῖ ἀπὸ τὰ ἐπὶ δεκαετίες
κηρύγματα τῶν Οἰκουμενιστῶν περὶ Ἐπισκοποκεντρισμοῦ καὶ ὑπακοῆς στὸν Ἐπίσκοπο
(τὸν Οἰκουμενίζοντα ἐν προκειμένῳ) κ.ἄ.
Ἄλλο ὅμως ἡ ἀδυναμία μου νὰ ἐφαρμόσω κάτι, καὶ ἄλλο ἡ κακόδοξη προσπάθεια, ἐπειδὴ δὲν μπορῶ
νὰ τὸ ἐφαρμόσω, νὰ τὸ βγάζω λάθος! Γιατί ἔτσι βγάζω λάθος τοὺς Ἁγίους Πατέρες,
ποὺ διὰ πολλῶν μίλησαν γιὰ ἀπομάκρυνση ἄμεση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς.
Καὶ γιὰ νὰ σᾶς λύσω μιὰ
ἀπορία σας: γι’ αὐτὸ οἱ Πατέρες τῆς «Συνάξεως» δὲν ἀσχολοῦνται μαζί μας· γιατὶ
μᾶς ἔδωσαν τὴν «εὐλογία» τους, ὅταν προσωπικὰ τοὺς ἀποκάλυψα στὴν «Σύναξη» τῆς
Γατζέας τὴν ἀπόφασή μας νὰ ἀποτειχιστοῦμε. Γιατὶ μᾶς εἶπαν ὅτι κι αὐτοὶ
βρίσκονται στὸν ἴδιο δρόμο. Θέμα χρόνου ἦταν καὶ ἡ δική τους ἀποτείχιση.
Ἐπειδή, ὅμως, στὴ συνέχεια, δὲν θέλησαν γιὰ τοὺς λόγους τους νὰ βαδίσουν τὸ
δρόμο, ποὺ ἕως τότε δίδασκαν ὡς τὸν ἀναγκαῖο
καὶ ἐπιβεβλημένο
μπροστὰ στὶς ραγδαία ἐπέκταση τῆς Παναιρέσεως
τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἐπέτρεψαν σὲ κάποιους «φίλους τους» νὰ διαβάλλουν τὴν
προσπάθειά μας, καὶ ἀνέχτηκαν νὰ μοιρασθεῖ στὴ «Σύναξή» τους ἡ κακόδοξη καὶ
κατάπτυστη μελέτη τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς διὰ τῆς ὁποίας (οὔτε λίγο, οὔτε πολύ) μᾶς κατασυκοφαντοῦσε.
Εὔχομαι ὁ ἑορταζόμενος αὔριο
–καὶ ἀποτειχισθείς– ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, νὰ μᾶς φωτίζει ὅλους νὰ
ἀποδεχόμαστε καὶ νὰ βαδίζουμε τὴν ὁδὸ τῶν Ἁγίων. Εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ ἀκούσουμε
κάθε καλοπροαίρετη κριτική σου.
Σημάτης Παναγιώτης
