Παραβάται τοῦ Ποινικοῦ Κώδικος;

     Ἡ ἱστοσελὶς dimpenews.com ἀνήρτησε μίαν ἐνδιαφέρουσαν διαφορετικὴν προσέγγισιν διὰ τὴν αὐθαίρετον πρᾶξιν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου νὰ λάβη ἀπόφασιν περὶ τοῦ Οὐκρανικοῦ ἄνευ πραγματικῆς τοποθετήσεως τῆς Ἱεραρχίας. Τὴν παραθέτομεν:
«Σύμφωνα μὲ τὸ κεφ. Ζ΄ τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα (ἄρθ. 198/ 201) προβλέπονται ἐγκλήματα μὲ προστατευόμενο ἔννομο ἀγαθὸ τὴ θρησκευτικὴ εἰρήνη.
Ἡ ἀπόφαση τοῦ προκαθήμενου τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας περὶ τοῦ οὐκρανικοῦ ἀποτελεῖ ὠμὴ παραβίαση τοῦ ἄρθρου αὐτοῦ ἀφοῦ δίχασε τὴν Ἱεραρχία. 10 διαφοροποιοῦνται ἤδη ὀνομαστικά, καταφέρονται δημοσίως οἱ μὲν ἐναντίον τῶν δέ, διέσπασε τὴ θρησκευτικὴ συν­οχὴ τοῦ πληρώματος καὶ λαοῦ προκαλώντας πολλαπλὸ φατριασμὸ κι ἀντιπαλότητα, προκάλεσε
σύγχυση στὸ κοινωνικὸ σῶμα, ἀφοῦ ὑπάρχουν ὁλόκληρες μητροπολιτικὲς περιφέρειες τῆς χώρας ποὺ ἔχουν τεθεῖ σὲ σχισματικὸ χάρτη ἀπὸ ἀποφάσεις ἄλλων Ὀρθόδοξων Ἐκκλησιῶν, διατάραξε τὴν ὑφιστάμενη θρησκευτικὴ εἰρήνη στὴν πιὸ ἀπόλυτη καὶ καθολική της μορφὴ δηλ. σὲ ὅλο τὸ εὖρος τῆς κοινωνίας καὶ τὰ ἱερὰ αὐτῆς καὶ ὄχι μόνο σ’ ἕνα ἱερό.
Ἡ ἀπόφαση τοῦ προκαθήμενου τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας ἐμπίπτει στὸ (200 ΠΚ) ποὺ προβλέπει ὅτι εἶναι κολάσιμη «ἡ παρακώλυση ἢ ἡ διατάραξη τῶν θρησκευτικῶν συναθροίσεων» καθὼς ἐπέφερε διὰ ἀποφάσεως τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, τὴ διακοπὴ μνημόνευσης Ἱερωνύμου, τὴν ἔνταξη σὲ σχισματικὸ χάρτη ὁλόκληρων μητροπόλεων τῆς ἐπικράτειας μὲ ἄμεσο ἀποτέλεσμα νὰ παρακωλύει τὴν πρόσβαση,μετοχή, κοινωνία στὶς θρησκευτικὲς συνάξεις ἐκκλησιαστικοῦ χαρακτήρα στοὺς πιστοὺς ποὺ θέλουν νὰ τηρήσουν γιὰ λόγους θρησκευτικῆς συνείδησης τὴν Συνοδικὴ Ἀπόφαση ἑνὸς Πατριαρχείου ὅπως αὐτὸ τῆς Μόσχας καὶ τὰ ἐπιτίμια ποὺ ἔθεσε στὴν Ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία….
«Ὅπως κάθε σύγχρονη νομοθεσία ἀνάγει σὲ ἔγκλημα, καὶ προβλέπει βαρύτατες ποινὲς ἐναντίον τοῦ δράστη, κάθε ἐνέργεια, ἱκανὴ νὰ ἐπιφέρει τὴν ἀνατροπὴ τῶν θεσμῶν, ποὺ συγκροτοῦν τὸν σκληρὸ πυρήνα τῆς δημόσιας τάξης, κατὰ τὸν ἴδιο λόγο καὶ ὁ νόμος γιὰ τὴ γραφὴ τῆς ἀσεβείας ἦταν μία στοιχειώδης νομοθετικὴ μέριμνα γιὰ τὴν αὐτοσυντήρηση τῶν θεμελιακῶν θεσμῶν τῆς πόλης, ἕνας ἀπὸ τοὺς ὁποίους, κατὰ τὶς ἀντιλήψεις ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, ἦταν καὶ ἡ πίστη στὶς πάτριες θρησκευτικὲς παραδόσεις». (Β. Καραθανάση)
Ἂν καὶ σήμερα ὁ νομοθέτης, ἡ Πολιτεία, τὸ Σύνταγμα καὶ ὁ λαὸς θεωροῦν πὼς ἡ πίστη στὴν «ἐπικρατοῦσα» κατὰ τὸ Σύνταγμα θρησκεία ἀποτελεῖ θεμελιακὸ θεσμὸ γιὰ τὴν «πόλη» (κράτος) ὀφείλουν νὰ προσ­τατεύουν τὸ ἔννομο ἀγαθὸ αὐτῆς καὶ ἡ ἀνεξάρτητη δικαστικὴ ἐξουσία ν’ ἀναλάβει τὶς δέουσες πρωτοβουλίες, ὥστε νὰ λογοδοτήσουν ἐκεῖνοι ποὺ ἐπέφεραν αὐτὰ τὰ πλήγματα στὸ θεσμό… Ἐπίσης νὰ ἐλεγ­χθεῖ ὁ βαθμὸς ἀνάμειξης,ἀθέμιτης ἐπιρροῆς, διαπλοκῆς, ἐπιβολῆς ἢ ἐπικυριαρχίας θεσμικῶν παραγόντων τῆς Ἀμερικανικῆς Πολιτείας στὶς ἐσωτερικὲς ὑποθέσεις καὶ λειτουργία τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας. Ὅπως καὶ τὸ ἐνδεχόμενο διάπραξης κακουργημάτων ὅπως αὐτὸ τῆς συνωμοσίας καὶ ἐσχάτης προδοσίας…».