† Κυ­ρι­α­κή Γ´ Νη­στει­ῶν. ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ.

Οι Ακολουθίες του ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ και του ΟΡΘΡΟΥ

Ε Σ Π Ε Ρ Ι Ν Ο Σ

Με­τὰ τὸν Προ­οι­μι­α­κὸν Ψαλ­μόν, καὶ τὸ πρῶ­τον Κά­θι­σμα τοῦ Ψαλ­τη­ρί­ου, εἰς τό, Κύ­ρι­ε, ἐ­κέ­κρα­ξα, ἱ­στῶ­μεν Στί­χους ι´, καὶ ψάλ­λο­μεν Στι­χη­ρὰ Ἀ­να­στά­σι­μα Ϛ´, καὶ τοῦ Τρι­ῳ­δί­ου δ´.

Στι­χη­ρὰ Ἀ­να­στά­σι­μα τῆς Ὀ­κτω­ή­χου.

Ἦ­χος βα­ρύς.

Στίχ. α´. Ἐ­ξά­γα­γε ἐκ φυ­λα­κῆς τὴν ψυ­χήν μου τοῦ ἐ­ξο­μο­λο­γή­σα­σθαι τῷ ὀ­νό­μα­τί σου.

     Δεῦ­τε ἀ­γαλ­λι­α­σώ­με­θα τῷ Κυ­ρί­ῳ, τῷ συν­τρί­ψαν­τι θα­νά­του τὸ κρά­τος, καὶ φω­τί­σαν­τι ἀν­θρώ­πων τὸ γέ­νος, με­τὰ τῶν Ἀ­σω­μά­των κραυ­γά­ζον­τες· Δη­μι­ουρ­γὲ καὶ Σω­τὴρ ἡ­μῶν δό­ξα σοι.

Στίχ. β´. Ἐ­μὲ ὑ­πο­με­νοῦ­σι δί­και­οι, ἕ­ως οὗ ἀν­τα­πο­δῷς μοι.

      Σταυ­ρὸν ὑ­πέ­μει­νας Σω­τήρ, καὶ τα­φὴν δι᾿ ἡ­μᾶς· θα­νά­τῳ δὲ ὡς Θε­ός, θά­να­τον ἐ­νέ­κρω­σας· δι­ὸ προ­σκυ­νοῦ­μεν τὴν τρι­ή­με­ρόν σου ἀ­νά­στα­σιν· Κύ­ρι­ε δό­ξα σοι.

Στίχ. γ´. Ἐκ βα­θέ­ων ἐ­κέ­κρα­ξά σοι, Κύ­ρι­ε· Κύ­ρι­ε, εἰ­σά­κου­σον τῆς φω­νῆς μου.

      Ἀ­πό­στο­λοι ἰ­δόν­τες τὴν ἔ­γερ­σιν τοῦ Δη­μι­ουρ­γοῦ, ἐ­θαύ­μα­σαν βο­ῶν­τες τὴν αἴ­νε­σιν τὴν ἀγ­γε­λι­κήν· Αὕ­τη ἡ δό­ξα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, οὗ­τος ὁ πλοῦ­τος τῆς Βα­σι­λεί­ας. Ὁ πα­θὼν δι᾿ ἡ­μᾶς, Κύ­ρι­ε δό­ξα σοι.

Ἕ­τε­ρα Στι­χη­ρά, Ἀ­να­το­λι­κά.

Στίχ. δ´. Γε­νη­θή­τω τά ὦ­τά σου προ­σέ­χον­τα εἰς τὴν φω­νὴν τῆς δε­ή­σε­ώς μου.

    Κἂν συ­νε­λή­φθης Χρι­στέ, ὑ­πὸ ἀ­νό­μων ἀν­δρῶν, ἀλ­λὰ σύ μου εἶ Θε­ός, καὶ οὐκ αἰ­σχύ­νο­μαι· ἐ­μα­στί­χθης τὸν νῶ­τον, οὐκ ἀρ­νοῦ­μαι· Σταυ­ρῷ προ­ση­λώ­θης, καὶ οὐ κρύ­πτω· εἰς τὴν ἔ­γερ­σίν σου καυ­χῶ­μαι· ὁ γὰρ θά­να­τός σου ζω­ή μου. Παν­το­δύ­να­με καὶ Φι­λάν­θρω­πε, Κύ­ρι­ε δό­ξα σοι.

Στίχ. ε´. Ἐ­ὰν ἀ­νο­μί­ας πα­ρα­τη­ρή­σῃς, Κύ­ρι­ε Κύ­ρι­ε, τίς ὑ­πο­στή­σε­ται; ὅ­τι πα­ρὰ σοὶ ὁ ἱ­λα­σμός ἐ­στιν.

      Δαυ­ϊ­τι­κὴν προ­φη­τεί­αν ἐκ­πλη­ρῶν, Χρι­στὸς με­γα­λει­ό­τη­τα, ἐν Σι­ὼν τὴν οἰ­κεί­αν, Μα­θη­ταῖς ἐ­ξε­κά­λυ­ψεν· αἰ­νε­τὸν δει­κνὺς ἑ­αυ­τόν, καὶ δο­ξα­ζό­με­νον ἀ­εί, σὺν Πα­τρί τε καὶ Πνεύ­μα­τι ἁ­γί­ῳ· πρό­τε­ρον μὲν ἄ­σαρ­κον ὡς Λό­γον, ὕ­στε­ρον δὲ δι᾿ ἡ­μᾶς σε­σαρ­κω­μέ­νον, καὶ νε­κρω­θέν­τα ὡς ἄν­θρω­πον, καὶ ἀ­να­στάν­τα κατ᾿ ἐ­ξου­σί­αν ὡς φι­λάν­θρω­πον.

Στίχ. Ϛ´. Ἕ­νε­κεν τοῦ ὀ­νό­μα­τός σου ὑ­πέ­μει­νά σε, Κύ­ρι­ε· ὑ­πέ­μει­νεν ἡ ψυ­χή μου εἰς τὸν λό­γον σου, ἤλ­πι­σεν ἡ ψυ­χή μου ἐ­πὶ τὸν Κύ­ρι­ον.

      Κα­τῆλ­θες ἐν τῷ ᾅ­δῃ Χρι­στὲ ὡς ἠ­βου­λή­θης, ἐ­σκύ­λευ­σας τὸν θά­να­τον, ὡς Θε­ὸς καὶ Δε­σπό­της· καὶ ἀ­νέ­στης τρι­ή­με­ρος, συ­να­να­στή­σας τὸν Ἀ­δάμ, ἐκ τῶν τοῦ ᾅ­δου δε­σμῶν καὶ τῆς φθο­ρᾶς, κραυ­γά­ζον­τα καὶ λέ­γον­τα· Δό­ξα τῇ ἀ­να­στά­σει σου, μό­νε Φι­λάν­θρω­πε.

Καὶ τοῦ Σταυ­ροῦ ἐκ τοῦ Τρι­ῳ­δί­ου δ´.

Ἦ­χος πλ. α´. Χαί­ροις ἀ­σκη­τι­κῶν ἀ­λη­θῶς.

Στίχ. ζ´. Ἀ­πὸ φυ­λα­κῆς πρω­ΐ­ας μέ­χρι νυ­κτός, ἀ­πὸ φυ­λα­κῆς πρω­ΐ­ας ἐλ­πι­σά­τω Ἰσ­ρα­ὴλ ἐ­πὶ τὸν Κύ­ρι­ον.

      Λάμ­ψον ὁ τοῦ Κυ­ρί­ου Σταυ­ρός, τὰς φεγ­γο­βό­λους ἀ­στρα­πάς σου τῆς χά­ρι­τος, καρ­δί­ας τῶν σὲ τι­μών­των, καὶ θε­ο­λή­πτῳ στορ­γῇ, πε­ρι­πτυσ­σο­μέ­νων, κο­σμο­πό­θη­τε· δι᾿ οὗ τῶν δα­κρύ­ων, ἐ­ξη­φα­νί­σθη κα­τή­φει­α, καὶ τοῦ θα­νά­του, τῶν πα­γί­δων ἐῤ­ῥύ­σθη­μεν, καὶ πρὸς ἄ­λη­κτον, εὐ­φρο­σύ­νην με­τήλ­θο­μεν· δεῖ­ξον τῆς ὡ­ραι­ό­τη­τος, τῆς σῆς τὴν εὐ­πρέ­πει­αν, τὰς ἀν­τι­δό­σεις πα­ρέ­χων, τῆς ἐγ­κρα­τεί­ας τοῖς δού­λοις σου, πι­στῶς αἰ­του­μέ­νοις, σὴν πλου­σί­αν προ­στα­σί­αν, καὶ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Στίχ. η´. Ὅ­τι πα­ρὰ τῷ Κυ­ρί­ῳ τὸ ἔ­λε­ος, καὶ πολ­λὴ παρ᾿ αὐ­τῷ λύ­τρω­σις, καὶ αὐ­τὸς λυ­τρώ­σε­ται τὸν Ἰσ­ρα­ὴλ ἐκ πα­σῶν τῶν ἀ­νο­μι­ῶν αὐ­τοῦ.

     Χαί­ροις ὁ ζω­η­φό­ρος Σταυ­ρός, τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ὁ ὡ­ραῖ­ος πα­ρά­δει­σος, τὸ ξύ­λον τῆς ἀ­φθαρ­σί­ας, τὸ ἐ­ξαν­θῆ­σαν ἡ­μῖν, αἰ­ω­νί­ου δό­ξης τὴν ἀ­πό­λαυ­σιν· δι᾿ οὗ τῶν δαι­μό­νων, ἀ­πο­δι­ώ­κον­ται φά­λαγ­γες, καὶ τῶν Ἀγ­γέ­λων, συ­νευ­φραί­νον­ται τάγ­μα­τα, καὶ συ­στή­μα­τα, τῶν πι­στῶν ἑ­ορ­τά­ζου­σιν· ὅ­πλον ἀ­κα­τα­γώ­νι­στον, κρα­ταί­ω­μα ἄῤ­ῥη­κτον, τῶν Βα­σι­λέ­ων τὸ νῖ­κος, τῶν Ἱ­ε­ρέ­ων τὸ καύ­χη­μα· Χρι­στοῦ νῦν τὰ πά­θη, καὶ ἡ­μῖν δί­δου προ­φθά­σαι, καὶ τὴν Ἀ­νά­στα­σιν.

Στίχ. θ´. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον, πάν­τα τὰ ἔ­θνη, ἐ­παι­νέ­σα­τε αὐ­τόν, πάν­τες οἱ λα­οί.

      Χαί­ροις ὁ ζω­η­φό­ρος Σταυ­ρός, τῆς εὐ­σε­βεί­ας τὸ ἀ­ήτ­τη­τον τρό­παι­ον, ἡ θύ­ρα τοῦ Πα­ρα­δεί­σου, ὁ τῶν πι­στῶν στη­ριγ­μός, τὸ τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας πε­ρι­τεί­χι­σμα· δι᾿ οὗ ἐ­ξη­φά­νι­σται, ἡ ἀ­ρὰ καὶ κα­τήρ­γη­ται, καὶ κα­τε­πό­θη, τοῦ θα­νά­του ἡ δύ­να­μις, καὶ ὑ­ψώ­θη­μεν, ἀ­πὸ γῆς πρὸς οὐ­ρά­νι­α· ὅ­πλον ἀ­κα­τα­μά­χη­τον, δαι­μό­νων ἀν­τί­πα­λε, δό­ξα Μαρ­τύ­ρων, Ὁ­σί­ων, ὡς ἀ­λη­θῶς ἐγ­καλ­λώ­πι­σμα, λι­μὴν σω­τη­ρί­ας, ὁ δω­ρού­με­νος τῷ κό­σμῳ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Στίχ. ι´. Ὅ­τι ἐ­κρα­ται­ώ­θη τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ ἐφ᾿ ἡ­μᾶς, καὶ ἡ ἀ­λή­θει­α τοῦ Κυ­ρί­ου μέ­νει εἰς τὸν αἰ­ῶ­να.

       Δεῦ­ρο τῶν Πρω­το­πλά­στων δυ­άς, ἡ τῆς χο­ρεί­ας ἐκ­πε­σοῦ­σα τῆς ἄ­νω­θεν, τῷ φθό­νῳ τοῦ βρο­το­κτό­νου, δι­ὰ πι­κρᾶς ἡ­δο­νῆς, τῆς τοῦ ξύ­λου πά­λαι ἀ­πο­γεύ­σε­ως· ἰ­δοὺ τὸ παν­σέ­βα­στον, ὄν­τως Ξύ­λον προ­σέρ­χε­ται, ᾧ προσ­δρα­μόν­τες, ἐν χα­ρᾷ πε­ρι­πτύ­ξα­σθε, καὶ βο­ή­σα­τε, πρὸς αὐ­τὸ με­τὰ πί­στε­ως· Σὺ ἡ­μῶν ἡ ἀν­τί­λη­ψις, Σταυ­ρὲ παν­σε­βά­σμι­ε, οὗ τοῦ καρ­ποῦ με­τα­σχόν­τες, τῆς ἀ­φθαρ­σί­ας ἐ­τύ­χο­μεν, Ἐ­δὲμ τὴν προ­τέ­ραν, κο­μι­σά­με­νοι βε­βαί­αν, καὶ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Δό­ξα. Τοῦ Σταυ­ροῦ. Ἦ­χος γ´.

Χρι­στὲ ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, ὁ τὴν ἑ­κού­σι­ον σταύ­ρω­σιν, εἰς κοι­νὴν ἐ­ξα­νά­στα­σιν, τοῦ γέ­νους τῶν ἀν­θρώ­πων κα­τα­δε­ξά­με­νος, καὶ τῷ κα­λά­μῳ τοῦ Σταυ­ροῦ, βα­φαῖς ἐ­ρυ­θραῖς, τοὺς σαυ­τοῦ δα­κτύ­λους αἱ­μα­τώ­σας, ταῖς ἀ­φε­σί­μοις ἡ­μῖν, βα­σι­λι­κῶς ὑ­πο­γρά­ψαι φι­λαν­θρω­πευ­σά­με­νος, μὴ πα­ρί­δῃς ἡ­μᾶς κιν­δυ­νεύ­ον­τας, καὶ πά­λιν τὴν ἀ­πὸ σοῦ δι­ά­στα­σιν· ἀλλ᾿ οἰ­κτεί­ρη­σον μό­νε μα­κρό­θυ­με, τὸν ἐν πε­ρι­στά­σει λα­όν σου, καὶ ἀ­νά­στη­θι, πο­λέ­μη­σον τοὺς πο­λε­μοῦν­τας ἡ­μᾶς, ὡς παν­το­δύ­να­μος.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον. Ἦ­χος βα­ρύς.

Μή­τηρ μὲν ἐ­γνώ­σθης, ὑ­πὲρ φύ­σιν Θε­ο­τό­κε, ἔ­μει­νας δὲ παρ­θέ­νος, ὑ­πὲρ λό­γον καὶ ἔν­νοι­αν· καὶ τὸ θαῦ­μα τοῦ τό­κου σου, ἑρ­μη­νεῦ­σαι γλῶσ­σα οὐ δύ­να­ται· πα­ρα­δό­ξου γὰρ οὔ­σης τῆς συλ­λή­ψε­ως Ἁ­γνή, ἀ­κα­τά­λη­πτός ἐ­στιν ὁ τρό­πος τῆς κυ­ή­σε­ως· ὅ­που γὰρ βού­λε­ται Θε­ός, νι­κᾶ­ται φύ­σε­ως τά­ξις. Δι­ό σε πάν­τες Μη­τέ­ρα τοῦ Θε­οῦ γι­νώ­σκον­τες, δε­ό­με­θά σου ἐ­κτε­νῶς· πρέ­σβευ­ε τοῦ σω­θῆ­ναι τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.

* * *

Εἴ­σο­δος καὶ ὁ προ­ε­στὼς ἢ ὁ ἀ­να­γνώ­στης τὴν ἐ­πι­λύ­χνι­ον εὐ­χα­ρι­στί­αν χῦ­μα·

Φῶς ἱ­λα­ρὸν ἁ­γί­ας δό­ξης, * ἀ­θα­νά­του Πα­τρός, * οὐ­ρα­νί­ου, ἁ­γί­ου, μά­κα­ρος, * Ἰ­η­σοῦ Χρι­στέ, * ἐλ­θόν­τες ἐ­πὶ τὴν ἡ­λί­ου δύ­σιν, * ἰ­δόν­τες φῶς ἑ­σπε­ρι­νόν, * ὑ­μνοῦ­μεν Πα­τέ­ρα, Υἱ­όν, * καὶ ἅ­γι­ον Πνεῦ­μα, Θε­όν. * Ἄ­ξι­όν σε ἐν πᾶ­σι και­ροῖς * ὑ­μνεῖ­σθαι φω­ναῖς αἰ­σί­αις, * Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ζω­ὴν ὁ δι­δούς· * δι­ὸ ὁ κό­σμος σὲ δο­ξά­ζει.

Καὶ ψάλ­λε­ται τὸ προ­κεί­με­νον τῆς ἡ­μέ­ρας.

Τῷ Σαβ­βά­τῳ ἑ­σπέ­ρας.
Ἦ­χος πλ. β´. Ψαλ­μὸς Ϟβ´ (92).

Ὁ Κύ­ρι­ος ἐ­βα­σί­λευ­σεν, εὐ­πρέ­πει­αν ἐ­νε­δύ­σα­το. (Ϟβ´ 1)

Στίχ. α´. Ἐ­νε­δύ­σα­το Κύ­ρι­ος δύ­να­μιν καὶ πε­ρι­ε­ζώ­σα­το. (Ϟβ´ 1)

Στίχ. β´. Καὶ γὰρ ἐ­στε­ρέ­ω­σε τὴν οἰ­κου­μέ­νην, ἥ­τις οὐ σα­λευ­θή­σε­ται. (Ϟβ´ 1)

* * *

Εἶ­τα ἡ συ­νή­θης Ἐ­κτε­νής, τό·

Κα­τα­ξί­ω­σον, Κύ­ρι­ε, ἐν τῇ ἑ­σπέ­ρᾳ ταύ­τῃ ἀ­να­μαρ­τή­τους φυ­λα­χθῆ­ναι ἡ­μᾶς. Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε, ὁ Θε­ὸς τῶν πα­τέ­ρων ἡ­μῶν, καὶ αἰ­νε­τὸν καὶ δε­δο­ξα­σμέ­νον τὸ ὄ­νο­μά σου εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας. Ἀ­μήν. Γέ­νοι­το, Κύ­ρι­ε, τὸ ἔ­λε­ός σου ἐφ᾿ ἡ­μᾶς, κα­θά­περ ἠλ­πί­σα­μεν ἐ­πὶ σέ. Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου. Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Δέ­σπο­τα· συ­νέ­τι­σόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου. Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Ἅ­γι­ε· φώ­τι­σόν με τοῖς δι­και­ώ­μα­σί σου. Κύ­ρι­ε, τὸ ἔ­λε­ός σου εἰς τὸν αἰ­ῶ­να· τὰ ἔρ­γα τῶν χει­ρῶν σου μὴ πα­ρί­δῃς. Σοὶ πρέ­πει αἶ­νος, σοὶ πρέ­πει ὕ­μνος, σοὶ δό­ξα πρέ­πει, τῷ Πα­τρὶ καὶ τῷ Υἱ­ῷ καὶ τῷ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων.

Τὰ Πλη­ρω­τι­κά, ἡ κε­φα­λο­κλι­σί­α κ.λπ.

* * *

Εἰς τὸν Στί­χον. Ἀ­πό­στι­χα Στι­χη­ρά.

Τὸ Ἀ­να­στά­σι­μον. Ἦ­χος βα­ρύς.

Ἀ­νέ­στης ἐκ τοῦ τά­φου, Σω­τὴρ τοῦ κό­σμου, καὶ συ­νή­γει­ρας τοὺς ἀν­θρώ­πους, σὺν τῇ σαρ­κί σου· Κύ­ρι­ε δό­ξα σοι.

Τὰ κατ᾿ Ἀλ­φά­βη­τον.
Ἰ­ω­άν­νου τοῦ Δα­μα­σκη­νοῦ.

Στίχ. Ὁ Κύ­ρι­ος ἐ­βα­σί­λευ­σεν, εὐ­πρέ­πει­αν ἐ­νε­δύ­σα­το, ἐ­νε­δύ­σα­το Κύ­ρι­ος δύ­να­μιν καὶ πε­ρι­ε­ζώ­σα­το. (Ψαλμ. Ϟβ´ 1)

    Τὸν ἀ­να­στάν­τα ἐκ νε­κρῶν, καὶ φω­τί­σαν­τα πάν­τα, δεῦ­τε προ­σκυ­νή­σω­μεν· ἐκ τῆς τοῦ ᾅ­δου γὰρ τυ­ραν­νί­δος, ἡ­μᾶς ἠ­λευ­θέ­ρω­σε, δι­ὰ τῆς αὑ­τοῦ τρι­η­μέ­ρου ἐ­γέρ­σε­ως, ζω­ὴν ἡ­μῖν δω­ρη­σά­με­νος, καὶ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Στίχ. Καὶ γὰρ ἐ­στε­ρέ­ω­σε τὴν οἰ­κου­μέ­νην, ἥ­τις οὐ σα­λευ­θή­σε­ται. (Ψαλμ. Ϟβ´ 1)

     Ὑ­πὸ τὸν ᾅ­δην κα­τελ­θὼν Χρι­στέ, θά­να­τον ἐ­σκύ­λευ­σας, καὶ τρι­ή­με­ρος ἀ­να­στάς, ἡ­μᾶς συ­να­νέ­στη­σας, δο­ξά­ζον­τας τὴν σήν, παν­το­δύ­να­μον ἔ­γερ­σιν, Κύ­ρι­ε φι­λάν­θρω­πε.

Στίχ. Τῷ οἴ­κῳ σου πρέ­πει ἁ­γί­α­σμα, Κύ­ρι­ε, εἰς μα­κρό­τη­τα ἡ­με­ρῶν. (Ψαλμ. Ϟβ´ 5)

      Φο­βε­ρὸς ὤ­φθης Κύ­ρι­ε, ἐν τά­φῳ κεί­με­νος ὡς ὁ ὑ­πνῶν· ἀ­να­στὰς δὲ τρι­ή­με­ρος ὡς δυ­να­τός, τὸν Ἀ­δὰμ συ­να­νέ­στη­σας κραυ­γά­ζον­τα· Δό­ξα τῇ ἀ­να­στά­σει σου, μό­νε Φι­λάν­θρω­πε.

Δό­ξα. Καὶ νῦν. Τοῦ Τρι­ῳ­δί­ου. Ἦ­χος δ´.

Ὁ συμμαχήσας Κύριε, τῷ πραοτάτῳ Δαυΐδ, ὑ­πο­τά­ξαι τὸν ἀλ­λό­φυ­λον, τῷ πι­στῷ ἡ­μῶν Βα­σι­λεῖ συμ­πο­λέ­μη­σον, καὶ τῷ ὅ­πλῳ τοῦ Σταυ­ροῦ, κα­τά­βα­λε τοὺς ἐ­χθροὺς ἡ­μῶν· δεῖ­ξον Εὔ­σπλαγ­χνε εἰς ἡ­μᾶς τὰ ἀρ­χαῖ­α ἐ­λέ­η σου, καὶ γνώ­τω­σαν ἀ­λη­θῶς, ὅ­τι σὺ εἶ Θε­ός, καὶ ἐν σοὶ πε­ποι­θό­τες νι­κῶ­μεν, πρε­σβευ­ού­σης συ­νή­θως τῆς ἀ­χράν­του σου Μη­τρός, δω­ρη­θῆ­ναι ἡ­μῖν τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

* * *

Νῦν ἀ­πο­λύ­εις, Τρι­σά­γι­ον καὶ τὰ Ἀ­πο­λυ­τί­κι­α.

Ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον Ἀ­να­στά­σι­μον. Ἧ­χος βα­ρύς.

Κα­τέ­λυ­σας τῷ Σταυ­ρῷ σου τὸν θά­να­τον· ἠ­νέ­ῳ­ξας τῷ λῃ­στῇ τὸν Πα­ρά­δει­σον· τῶν Μυ­ρο­φό­ρων τὸν θρῆ­νον με­τέ­βα­λες, καὶ τοῖς σοῖς Ἀ­πο­στό­λοις κη­ρύτ­τειν ἐ­πέ­τα­ξας, ὅ­τι ἀ­νέ­στης Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, πα­ρέ­χων τῷ κό­σμῳ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Δό­ξα. Τοῦ Σταυ­ροῦ. Ἦ­χος α´.

Σῶ­σον Κύ­ρι­ε τὸν λα­όν σου, καὶ εὐ­λό­γη­σον τὴν κλη­ρο­νο­μί­αν σου, νί­κας τοῖς Βα­σι­λεῦ­σι κα­τὰ βαρ­βά­ρων δω­ρού­με­νος, καὶ τὸ σὸν φυ­λάτ­των, δι­ὰ τοῦ Σταυ­ροῦ σου πο­λί­τευ­μα.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Τοῦ Γα­βρι­ὴλ φθεγ­ξα­μέ­νου σοι Παρ­θέ­νε τὸ Χαῖ­ρε, σὺν τῇ φω­νῇ ἐ­σαρ­κοῦ­το ὁ τῶν ὅ­λων Δε­σπό­της, ἐν σοὶ τῇ ἁ­γί­ᾳ κι­βω­τῷ, ὡς ἔ­φη ὁ δί­και­ος Δαυ­ΐδ. Ἐ­δεί­χθης Πλα­τυ­τέ­ρα τῶν οὐ­ρα­νῶν, βα­στά­σα­σα τὸν Κτί­στην σου. Δό­ξα τῷ ἐ­νοι­κή­σαν­τι ἐν σοί· δό­ξα τῷ προ­ελ­θόν­τι ἐκ σοῦ· δό­ξα τῷ ἐ­λευ­θε­ρώ­σαν­τι ἡ­μᾶς, δι­ὰ τοῦ τό­κου σου.

Ἀ­πό­λυ­σις· Ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν...

Δι᾿ εὐ­χῶν... Ἀ­μήν.

* * * * *

Ο Ρ Θ Ρ Ο Σ

Με­τὰ τὸν Ἑ­ξά­ψαλ­μον,
Συ­να­πτὴ με­γά­λη, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Ὅ­τι πρέ­πει σοι πᾶ­σα δό­ξα...

Ἦ­χος βα­ρύς.

Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν· εὐ­λο­γη­μέ­νος ὁ ἐρ­χό­με­νος ἐν ὀ­νό­μα­τι Κυ­ρί­ου.

Στίχ. α´. Ἐ­ξο­μο­λο­γεῖ­σθε τῷ Κυ­ρί­ῳ, ὅ­τι ἀ­γα­θός, ὅ­τι εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ.

Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν...

Στίχ. β´. Πάν­τα τὰ ἔ­θνη ἐ­κύ­κλω­σάν με, καὶ τῷ ὀ­νό­μα­τι Κυ­ρί­ου ἠ­μυ­νά­μην αὐ­τούς.

Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν...

Στίχ. γ´. Πα­ρὰ Κυ­ρί­ου ἐ­γέ­νε­το αὕ­τη, καί ἐ­στι θαυ­μα­στὴ ἐν ὀ­φθαλ­μοῖς ἡ­μῶν.

Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν...

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ

Ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον Ἀ­να­στά­σι­μον. Ἧ­χος βα­ρύς.

Κα­τέ­λυ­σας τῷ Σταυ­ρῷ σου τὸν θά­να­τον· ἠ­νέ­ῳ­ξας τῷ λῃ­στῇ τὸν Πα­ρά­δει­σον· τῶν Μυ­ρο­φό­ρων τὸν θρῆ­νον με­τέ­βα­λες, καὶ τοῖς σοῖς Ἀ­πο­στό­λοις κη­ρύτ­τειν ἐ­πέ­τα­ξας, ὅ­τι ἀ­νέ­στης Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, πα­ρέ­χων τῷ κό­σμῳ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Δό­ξα. Τοῦ Σταυ­ροῦ. Ἦχος α´.

Σῶ­σον Κύ­ρι­ε τὸν λα­όν σου καὶ εὐ­λό­γη­σον τὴν κλη­ρο­νο­μί­αν σου, νί­κας τοῖς Βα­σι­λεῦ­σι κα­τὰ βαρ­βά­ρων δω­ρού­με­νος καὶ τὸ σὸν φυ­λάτ­των δι­ὰ τοῦ Σταυ­ροῦ σου πο­λί­τευ­μα.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Τοῦ Γα­βρι­ὴλ φθεγ­ξα­μέ­νου σοι Παρ­θέ­νε τὸ Χαῖ­ρε, σὺν τῇ φω­νῇ ἐ­σαρ­κοῦ­το ὁ τῶν ὅ­λων Δε­σπό­της, ἐν σοὶ τῇ ἁ­γί­ᾳ κι­βω­τῷ, ὡς ἔ­φη ὁ δί­και­ος Δαυ­ΐδ. Ἐ­δεί­χθης Πλα­τυ­τέ­ρα τῶν οὐ­ρα­νῶν, βα­στά­σα­σα τὸν Κτί­στην σου. Δό­ξα τῷ ἐ­νοι­κή­σαν­τι ἐν σοί· δό­ξα τῷ προ­ελ­θόν­τι ἐκ σοῦ· δό­ξα τῷ ἐ­λευ­θε­ρώ­σαν­τι ἡ­μᾶς, δι­ὰ τοῦ τό­κου σου.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Ὅ­τι σὸν τὸ κρά­τος...

* * *

ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ

[Τὸ Ψαλ­τή­ρι­ον καὶ ὁ πο­λυ­έ­λε­ος]

Με­τὰ τὴν α´ Στι­χο­λο­γί­αν, Κά­θι­σμα.

Ἀ­να­στά­σι­μον. Ἦ­χος βα­ρύς.

Ἡ ζω­ὴ ἐν τῷ τά­φῳ ἀ­νέ­κει­το, καὶ σφρα­γὶς ἐν τῷ λί­θῳ ἐ­πέ­κει­το· ὡς βα­σι­λέ­α ὑ­πνοῦν­τα, στρα­τι­ῶ­ται ἐ­φύ­λατ­τον Χρι­στόν, καὶ Ἄγ­γε­λοι ἐ­δό­ξα­ζον, ὡς Θε­ὸν ἀ­θά­να­τον· γυ­ναῖ­κες δὲ ἐ­κραύ­γα­ζον· Ἀ­νέ­στη ὁ Κύ­ρι­ος, πα­ρέ­χων τῷ κό­σμῳ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Δό­ξα.

Τῇ τρι­η­μέ­ρῳ τα­φῇ σου σκυ­λεύ­σας τὸν θά­να­τον, καὶ φθα­ρέν­τα τὸν ἄν­θρω­πον, τῇ ζω­η­φό­ρῳ ἐ­γέρ­σει σου, ἀ­να­στή­σας Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, ὡς φι­λάν­θρω­πος· δό­ξα σοι.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ὡς τῆς ἡ­μῶν ἀ­να­στά­σε­ως θη­σαύ­ρι­σμα, τοὺς ἐ­πὶ σοὶ πε­ποι­θό­τας Πα­νύ­μνη­τε, ἐκ λάκ­κου καὶ βυ­θοῦ πται­σμά­των ἀ­νά­γα­γε· σὺ γὰρ τοὺς ὑ­πευ­θύ­νους τῇ ἁ­μαρ­τί­ᾳ, ἔ­σω­σας τε­κοῦ­σα τὴν σω­τη­ρί­αν, ἡ πρὸ τό­κου παρ­θέ­νος, καὶ ἐν τό­κῳ παρ­θέ­νος, καὶ με­τὰ τό­κον πά­λιν οὖ­σα παρ­θέ­νος.

Με­τὰ τὴν β´ Στι­χο­λο­γί­αν, Κά­θι­σμα.

Ἦ­χος βα­ρύς.

Ἐ­σφρα­γι­σμέ­νου τοῦ μνή­μα­τος, ἡ ζω­ὴ ἐκ τά­φου ἀ­νέ­τει­λας Χρι­στὲ ὁ Θε­ός· καὶ τῶν θυ­ρῶν κε­κλει­σμέ­νων, τοῖς Μα­θη­ταῖς ἐ­πέ­στης, ἡ πάν­των ἀ­νά­στα­σις· Πνεῦ­μα εὐ­θὲς δι᾿ αὐ­τῶν ἐγ­και­νί­ζων ἡ­μῖν, κα­τὰ τὸ μέ­γα σου ἔ­λε­ος.

Δό­ξα.

Ἐ­πὶ τὸ μνῆ­μα ἔ­δρα­μον γυ­ναῖ­κες, με­τὰ δα­κρύ­ων μύ­ρα φέ­ρου­σαι, καὶ στρα­τι­ω­τῶν φυ­λασ­σόν­των σε, τὸν τῶν ὅ­λων Βα­σι­λέ­α, ἔ­λε­γον πρὸς ἑ­αυ­τάς· Τίς ἀ­πο­κυ­λί­σει ἡ­μῖν τὸν λί­θον; καὶ φω­νῆς Ἀ­σω­μά­των ἤ­κου­ον λε­γού­σης. Ἀ­νέ­στη ὁ με­γά­λης βου­λῆς Ἄγ­γε­λος, πα­τή­σας τὸν θά­να­τον. Παν­το­δύ­να­με Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Χαῖ­ρε Κε­χα­ρι­τω­μέ­νη Θε­ο­τό­κε Παρ­θέ­νε, λι­μὴν καὶ προ­στα­σί­α τοῦ γέ­νους τῶν ἀν­θρώ­πων· ἐκ σοῦ γὰρ ἐ­σαρ­κώ­θη ὁ Λυ­τρω­τὴς τοῦ κό­σμου· μό­νη γὰρ ὑ­πάρ­χεις Μή­τηρ καὶ Παρ­θέ­νος· ἀ­εὶ εὐ­λο­γη­μέ­νη, καὶ δε­δο­ξα­σμέ­νη, πρέ­σβευ­ε Χρι­στῷ τῷ Θε­ῷ, εἰ­ρή­νην δω­ρή­σα­σθαι, πά­σῃ τῇ οἰ­κου­μέ­νῃ.

Εἶ­τα, Κά­θι­σμα τοῦ Σταυ­ροῦ
ἐκ τοῦ Τρι­ῳ­δί­ου.

Ἦ­χος πλ. δ´. Τὸ προ­στα­χθὲν μυ­στι­κῶς.

Ἐν Πα­ρα­δεί­σῳ μὲν τὸ πρίν, ξύ­λῳ ἐ­γύ­μνω­σεν, ἐ­πὶ τῇ γεύ­σει ὁ ἐ­χθρός, εἰ­σφέ­ρων νέ­κρω­σιν· τοῦ Σταυ­ροῦ δὲ τὸ ξύ­λον, τῆς ζω­ῆς τὸ ἔν­δυ­μα, ἀν­θρώ­ποις φέ­ρον ἐ­πά­γῃ ἐ­πὶ τῆς γῆς, καὶ Κό­σμος ὅ­λος ἐ­πλή­σθη πά­σης χα­ρᾶς· ὃν ὁ­ρῶν­τες προ­σκυ­νού­με­νον, Θε­ῷ ἐν πί­στει λα­οὶ συμ­φώ­νως ἀ­να­κρά­ξω­μεν· Πλή­ρης δό­ξης ὁ οἶ­κος αὐ­τοῦ.

Δό­ξα. Καὶ νῦν. Τὸ αὐ­τό.

Ἐν Πα­ρα­δεί­σῳ μὲν τὸ πρίν, …

* * *

Εὐ­λο­γη­τά­ρι­α οὐ ψάλ­λον­ται
χά­ριν τῆς δε­σπο­τι­κῆς ἑ­ορ­τῆς.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Ὅ­τι ηὐ­λό­γη­ταί σου τὸ ὄ­νο­μα...

* * *

ΥΠΑΚΟΗ, ΑΝΑΒΑΘΜΟΙ,
ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΝ

Ἡ Ὑ­πα­κο­ή. Ἦ­χος βα­ρύς.

Ὁ ἡ­με­τέ­ραν μορ­φὴν ἀ­να­λα­βών, καὶ ὑ­πο­μεί­νας Σταυ­ρὸν σω­μα­τι­κῶς, σῶ­σόν με τῇ ἀ­να­στά­σει σου, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, ὡς φι­λάν­θρω­πος.

Οἱ Ἀ­να­βαθ­μοί. Ἦ­χος βα­ρύς.

Ἀν­τί­φω­νον Α´.

Τὴν αἰχ­μα­λω­σί­αν Σι­ών, ἐκ πλά­νης ἐ­πι­στρέ­ψας, κἀ­μὲ Σω­τὴρ ζώ­ω­σον, ἐ­ξαί­ρων δου­λο­πα­θεί­ας.

Ἐν τῷ νό­τῳ ὁ σπεί­ρων θλί­ψεις, νη­στεί­ας με­τὰ δα­κρύ­ων, οὗ­τος χα­ρᾶς δρέ­ψε­ται, δράγ­μα­τα ἀ­ει­ζω­ο­τρο­φί­ας.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, πη­γὴ τῶν θεί­ων θη­σαυ­ρι­σμά­των, ἐξ οὗ σο­φί­α, σύ­νε­σις, φό­βος· αὐ­τῷ αἴ­νε­σις, δό­ξα, τι­μή, καὶ κρά­τος.

Ἀν­τί­φω­νον Β´.

Ἐ­ὰν μὴ Κύ­ρι­ος οἰ­κο­δο­μή­σῃ οἶ­κον τὸν τῆς ψυ­χῆς, μά­την κο­πι­ῶ­μεν· πλὴν γὰρ αὐ­τοῦ, οὐ πρᾶ­ξις, οὐ λό­γος τε­λεῖ­ται.

Τοῦ καρ­ποῦ τῆς γα­στρός, οἱ Ἅ­γι­οι πνευ­μα­το­κι­νή­τως, ἀ­να­βλα­στοῦ­σι, πα­τρῷ­α δόγ­μα­τα υἱ­ο­θε­σί­ας.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, τὰ σύμ­παν­τα τὸ εἶ­ναι ἔ­χει· πρὸ πάν­των γὰρ Θε­ός, τῶν ὅ­λων κυ­ρι­ό­της, φῶς ἀ­πρό­σι­τον, ζω­ὴ τῶν πάν­των.

Ἀν­τί­φω­νον Γ´.

Οἱ φο­βού­με­νοι τὸν Κύ­ρι­ον, ὁ­δοὺς ζω­ῆς εὑ­ρόν­τες, νῦν καὶ ἀ­εὶ μα­κα­ρι­οῦν­ται, δό­ξῃ ἀ­κη­ρά­τῳ.

Κύ­κλῳ τῆς τρα­πέ­ζης σου, ὡς στε­λέ­χη βλέ­πων τὰ ἔκ­γο­νά σου, χαῖ­ρε εὐ­φραί­νου, προ­σά­γων ταῦ­τα, τῷ Χρι­στῷ ποι­με­νάρ­χα.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, βυ­θὸς χα­ρι­σμά­των, πλοῦ­τος δό­ξης, κρι­μά­των βά­θος μέ­γα· ὁ­μό­δο­ξον Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ, λα­τρευ­τὸν γάρ.

Προ­κεί­με­νον. Ἦ­χος βα­ρύς. Ψαλ­μὸς θ´ (9).

Ἀ­νά­στη­θι, Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός μου, ὑ­ψω­θή­τω ἡ χείρ σου, μὴ ἐ­πι­λά­θῃ τῶν πε­νή­των σου εἰς τέ­λος. (θ´ 33)

Στίχ. Ἐ­ξο­μο­λο­γή­σο­μαί σοι, Κύ­ρι­ε, ἐν ὅ­λῃ καρ­δί­ᾳ μου, δι­η­γή­σο­μαι πάν­τα τὰ θαυ­μά­σι­ά σου. (θ´ 2)

Ἀ­νά­στη­θι, Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός μου, ...

Στίχ. β´. Εὐ­φραν­θή­σο­μαι καὶ ἀ­γαλ­λι­ά­σο­μαι ἐν σοί, ψα­λῶ τῷ ὀ­νό­μα­τί σου, Ὕ­ψι­στε. (θ´ 3)

Ἀ­νά­στη­θι, Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός μου, ...

* * *

ΤΑΞΙΣ ΕΩΘΙΝΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ὁ δι­ά­κο­νος· Τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν.

Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Ὅ­τι ἅ­γι­ος εἶ, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, ...

Ἀ­μήν.

Στα­θε­ρὸν Προ­κεί­με­νον ὄρ­θρου.
Ἦ­χος β´. Ψαλ­μὸς ρν´ (150).

Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον. (ρν´ 6)

Στίχ. α´. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Θε­ὸν ἐν τοῖς ἁ­γί­οις αὐ­τοῦ, αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν στε­ρε­ώ­μα­τι τῆς δυ­νά­με­ως αὐ­τοῦ. (ρν´ 1)

Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον. (ρν´ 6)

Στίχ. β´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις εὐ­ή­χοις, αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις ἀ­λα­λαγ­μοῦ. (ρν´ 5)

Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον. (ρν´ 6)

Εὐ­αγ­γέ­λι­ον.

Ὁ δι­ά­κο­νος· Καὶ ὑ­πὲρ τοῦ κα­τα­ξι­ω­θῆ­ναι ἡ­μᾶς τῆς ἀ­κρο­ά­σε­ως τοῦ ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν ἱ­κε­τεύ­σω­μεν.

Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον. (γ´)

Ὁ δι­ά­κο­νος· Σο­φί­α· ὀρ­θοί· ἀ­κού­σω­μεν τοῦ ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Εἰ­ρή­νη πᾶ­σι.

Καὶ τῷ πνεύ­μα­τί σου.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Ἐκ τοῦ κα­τὰ Ἰ­ω­άν­νην ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου τὸ ἀ­νά­γνω­σμα.

Ὁ δι­ά­κο­νος· Πρό­σχω­μεν.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Ὁ ἱ­ε­ρεὺς ἀ­να­γι­νώ­σκει
τὸ ἐν­δι­ά­τα­κτον ἑ­ω­θι­νὸν Εὐ­αγ­γέ­λι­ον.

Ἑ­ωθινὸν Ζ´
Ἐκ τοῦ κα­τὰ Ἰ­ω­άν­νην (κ´ 1-10).

Τῇ μι­ᾷ τῶν σαβ­βά­των, Μα­ρί­α ἡ Μα­γδα­λη­νὴ ἔρ­χε­ται πρω­ὶ σκο­τί­ας ἔ­τι οὔ­σης εἰς τὸ μνη­μεῖ­ον, καὶ βλέ­πει τὸν λί­θον ἠρ­μέ­νον ἐκ τοῦ μνη­μεί­ου. Τρέ­χει οὖν καὶ ἔρ­χε­ται πρὸς Σί­μω­να Πέ­τρον καὶ πρὸς τὸν ἄλ­λον μα­θη­τὴν ὃν ἐ­φί­λει ὁ Ἰ­η­σοῦς, καὶ λέ­γει αὐ­τοῖς· Ἦ­ραν τὸν Κύ­ρι­ον ἐκ τοῦ μνη­μεί­ου, καὶ οὐκ οἴ­δα­μεν ποῦ ἔ­θη­καν αὐ­τόν. Ἐ­ξῆλ­θεν οὖν ὁ Πέ­τρος καὶ ὁ ἄλ­λος μα­θη­τὴς καὶ ἤρ­χον­το εἰς τὸ μνη­μεῖ­ον. Ἔ­τρε­χον δὲ οἱ δύ­ο ὁ­μοῦ· καὶ ὁ ἄλ­λος μα­θη­τὴς προ­έ­δρα­με τά­χι­ον τοῦ Πέ­τρου καὶ ἦλ­θε πρῶ­τος εἰς τὸ μνη­μεῖ­ον, καὶ πα­ρα­κύ­ψας βλέ­πει κεί­με­να τὰ ὀ­θό­νι­α· οὐ μέν­τοι εἰ­σῆλ­θεν. Ἔρ­χε­ται οὖν Σί­μων Πέ­τρος ἀ­κο­λου­θῶν αὐ­τῷ, καὶ εἰ­σῆλ­θεν εἰς τὸ μνη­μεῖ­ον καὶ θε­ω­ρεῖ τὰ ὀ­θό­νι­α κεί­με­να, καὶ τὸ σου­δά­ρι­ον, ὃ ἦν ἐ­πὶ τῆς κε­φα­λῆς αὐ­τοῦ, οὐ με­τὰ τῶν ὀ­θο­νί­ων κεί­με­νον, ἀλ­λὰ χω­ρὶς ἐν­τε­τυ­λιγ­μέ­νον εἰς ἕ­να τό­πον. Τό­τε οὖν εἰ­σῆλ­θε καὶ ὁ ἄλ­λος μα­θη­τὴς ὁ ἐλ­θὼν πρῶ­τος εἰς τὸ μνη­μεῖ­ον, καὶ εἶ­δε καὶ ἐ­πί­στευ­σεν· οὐ­δέ­πω γὰρ ᾔ­δει­σαν τὴν γρα­φὴν ὅ­τι δεῖ αὐ­τὸν ἐκ νε­κρῶν ἀ­να­στῆ­ναι. Ἀ­πῆλ­θον οὖν πά­λιν πρὸς ἑ­αυ­τοὺς οἱ μα­θη­ταί.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Ὁ Προ­ε­στὼς ἢ ὁ Ἀ­να­γνώ­στης·

Ἀ­νά­στα­σιν Χρι­στοῦ θε­α­σά­με­νοι, * προ­σκυ­νή­σω­μεν ἅ­γι­ον Κύ­ρι­ον Ἰ­η­σοῦν, * τὸν μό­νον ἀ­να­μάρ­τη­τον. * Τὸν σταυ­ρόν σου, Χρι­στέ, προ­σκυ­νοῦ­μεν * καὶ τὴν ἁ­γί­αν σου ἀ­νά­στα­σιν * ὑ­μνοῦ­μεν καὶ δο­ξά­ζο­μεν· * σὺ γὰρ εἶ Θε­ὸς ἡ­μῶν, * ἐ­κτός σου ἄλ­λον οὐκ οἴ­δα­μεν, * τὸ ὄ­νο­μά σου ὀ­νο­μά­ζο­μεν. * Δεῦ­τε πάν­τες οἱ πι­στοὶ προ­σκυ­νή­σω­μεν * τὴν τοῦ Χρι­στοῦ ἁ­γί­αν ἀ­νά­στα­σιν· * ἰ­δοὺ γὰρ ἦλ­θε δι­ὰ τοῦ Σταυ­ροῦ * χα­ρὰ ἐν ὅ­λῳ τῷ κό­σμῳ. * Δι­ὰ παν­τὸς εὐ­λο­γοῦν­τες τὸν Κύ­ρι­ον, * ὑ­μνοῦ­μεν τὴν ἀ­νά­στα­σιν αὐ­τοῦ. * Σταυ­ρὸν γὰρ ὑ­πο­μεί­νας δι᾿ ἡ­μᾶς, * θα­νά­τῳ θά­να­τον ὤ­λε­σεν.

Οἱ χο­ροὶ ψάλ­λουν ἀν­τι­φω­νι­κῶς κα­τὰ στί­χον τὸν ν´ ψαλ­μόν, προ­τάσ­σον­τες (ἐν Κυ­ρι­α­κῇ) τὴν προ­φώ­νη­σιν Ἐ­λε­ῆ­μον.

Ἦχος πλ. δ´.

Ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός, κα­τὰ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ός σου καὶ κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῶν οἰ­κτιρ­μῶν σου ἐ­ξά­λει­ψον τὸ ἀ­νό­μη­μά μου.

Ἐ­πὶ πλεῖ­ον πλῦ­νόν με ἀ­πὸ τῆς ἀ­νο­μί­ας μου καὶ ἀ­πὸ τῆς ἁ­μαρ­τί­ας μου κα­θά­ρι­σόν με.

Ὅ­τι τὴν ἀ­νο­μί­αν μου ἐ­γὼ γι­νώ­σκω, καὶ ἡ ἁ­μαρ­τί­α μου ἐ­νώ­πι­όν μού ἐ­στι δι­ὰ παν­τός.

Σοὶ μό­νῳ ἥ­μαρ­τον καὶ τὸ πο­νη­ρὸν ἐ­νώ­πι­όν σου ἐ­ποί­η­σα, ὅ­πως ἂν δι­και­ω­θῇς ἐν τοῖς λό­γοις σου καὶ νι­κή­σῃς ἐν τῷ κρί­νε­σθαί σε.

Ἰ­δοὺ γὰρ ἐν ἀ­νο­μί­αις συ­νε­λή­φθην, καὶ ἐν ἁ­μαρ­τί­αις ἐ­κίσ­ση­σέ με ἡ μή­τηρ μου.

Ἰ­δοὺ γὰρ ἀ­λή­θει­αν ἠ­γά­πη­σας, τὰ ἄ­δη­λα καὶ τὰ κρύ­φι­α τῆς σο­φί­ας σου ἐ­δή­λω­σάς μοι.

Ῥαν­τι­εῖς με ὑσ­σώ­πῳ, καὶ κα­θα­ρι­σθή­σο­μαι· πλυ­νεῖς με, καὶ ὑ­πὲρ χι­ό­να λευ­καν­θή­σο­μαι.

Ἀ­κου­τι­εῖς μοι ἀ­γαλ­λί­α­σιν καὶ εὐ­φρο­σύ­νην· ἀ­γαλ­λι­ά­σον­ται ὀ­στέ­α τε­τα­πει­νω­μέ­να.

Ἀ­πό­στρε­ψον τὸ πρό­σω­πόν σου ἀ­πὸ τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν μου καὶ πά­σας τὰς ἀ­νο­μί­ας μου ἐ­ξά­λει­ψον.

Καρ­δί­αν κα­θα­ρὰν κτί­σον ἐν ἐ­μοί, ὁ Θε­ός, καὶ πνεῦ­μα εὐ­θὲς ἐγ­καί­νι­σον ἐν τοῖς ἐγ­κά­τοις μου.

Μὴ ἀ­πορ­ρί­ψῃς με ἀ­πὸ τοῦ προ­σώ­που σου, καὶ τὸ Πνεῦ­μά σου τὸ ἅ­γι­ον μὴ ἀν­τα­νέ­λῃς ἀπ᾿ ἐ­μοῦ.

Ἀ­πό­δος μοι τὴν ἀ­γαλ­λί­α­σιν τοῦ σω­τη­ρί­ου σου, καὶ πνεύ­μα­τι ἡ­γε­μο­νι­κῷ στή­ρι­ξόν με.

Δι­δά­ξω ἀ­νό­μους τὰς ὁ­δούς σου, καὶ ἀ­σε­βεῖς ἐ­πὶ σὲ ἐ­πι­στρέ­ψου­σι.

Ῥῦ­σαί με ἐξ αἱ­μά­των, ὁ Θε­ός, ὁ Θε­ὸς τῆς σω­τη­ρί­ας μου· ἀ­γαλ­λι­ά­σε­ται ἡ γλῶσ­σά μου τὴν δι­και­ο­σύ­νην σου.

Κύ­ρι­ε, τὰ χεί­λη μου ἀ­νοί­ξεις, καὶ τὸ στό­μα μου ἀ­ναγ­γε­λεῖ τὴν αἴ­νε­σίν σου.

Ὅ­τι, εἰ ἠ­θέ­λη­σας θυ­σί­αν, ἔ­δω­κα ἄν· ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τα οὐκ εὐ­δο­κή­σεις.

Θυ­σί­α τῷ Θε­ῷ πνεῦ­μα συν­τε­τριμ­μέ­νον· καρ­δί­αν συν­τε­τριμ­μέ­νην καὶ τε­τα­πει­νω­μέ­νην ὁ Θε­ὸς οὐκ ἐ­ξου­δε­νώ­σει.

Ἀ­γά­θυ­νον, Κύ­ρι­ε, ἐν τῇ εὐ­δο­κί­ᾳ σου τὴν Σι­ών, καὶ οἰ­κο­δο­μη­θή­τω τὰ τεί­χη Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ.

Τό­τε εὐ­δο­κή­σεις θυ­σί­αν δι­και­ο­σύ­νης, ἀ­να­φο­ρὰν καὶ ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τα.

Τό­τε ἀ­νοί­σου­σιν ἐ­πὶ τὸ θυ­σι­α­στή­ρι­όν σου μό­σχους.

Ἐν Κυ­ρι­α­κῇ προ­στί­θε­ται εἰς τὸν τε­λευ­ταῖ­ον στί­χον τὸ ἐ­φύ­μνι­ον· Καὶ ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός.

Δό­ξα. Ἦ­χος πλ. δ´.

Τῆς με­τα­νοί­ας ἄ­νοι­ξόν μοι πύ­λας, ζω­ο­δό­τα· * ὀρ­θρί­ζει γὰρ τὸ πνεῦ­μά μου * πρὸς να­ὸν ἅ­γι­όν σου, * να­ὸν φέ­ρον τοῦ σώ­μα­τος * ὅ­λον ἐ­σπι­λω­μέ­νον· * ἀλλ᾿ ὡς οἰ­κτίρ­μων κά­θα­ρον * εὐ­σπλάγ­χνῳ σου ἐ­λέ­ει.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον ὅ­μοι­ον.

Τῆς σω­τη­ρί­ας εὔ­θυ­νόν μοι τρί­βους, Θε­ο­τό­κε· * αἰ­σχραῖς γὰρ κα­τερ­ρύ­πω­σα * τὴν ψυ­χὴν ἁ­μαρ­τί­αις, * ὡς ῥα­θύ­μως τὸν βί­ον μου * ὅ­λον ἐκ­δα­πα­νή­σας· * ταῖς σαῖς πρε­σβεί­αις ῥῦ­σαί με * πά­σης ἀ­κα­θαρ­σί­ας.

Στίχ. Ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός, κα­τὰ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ός σου, καὶ κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῶν οἰ­κτιρ­μῶν σου ἐ­ξά­λει­ψον τὸ ἀ­νό­μη­μά μου.

Ἰ­δι­ό­με­λον. Ἦ­χος πλ. β´.

Τὰ πλή­θη τῶν πε­πραγ­μέ­νων μοι δει­νῶν * ἐν­νο­ῶν ὁ τά­λας, * τρέ­μω τὴν φο­βε­ρὰν ἡ­μέ­ραν τῆς κρί­σε­ως· * ἀλ­λὰ θαρ­ρῶν εἰς τὸ ἔ­λε­ος τῆς εὐ­σπλαγ­χνί­ας σου, * ὡς ὁ Δαυ­ῒδ βο­ῶ σοι· * Ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός, * κα­τὰ τὸ μέ­γα σου ἔ­λε­ος.

Σῶ­σον, ὁ Θε­ός, τὸν λα­όν Σου... Κύριε, ἐ­λέ­η­σον (ιβ´). Ἐ­λέ­ει καὶ οἰ­κτιρ­μοῖς... Ἀμήν.

* * *

ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Ὁ Κα­νὼν τοῦ Τρι­ῳ­δί­ου μό­νον, εἰς η´.

Ποί­η­μα τοῦ ἁ­γί­ου Θε­ο­δώ­ρου τοῦ Στου­δί­του.

ᾨ­δὴ α´. Ἦ­χος α´. Ὁ εἱρ­μός.

Ὁ θει­ό­τα­τος προ­ε­τύ­πω­σε πά­λαι Μω­σῆς, ἐν ἐ­ρυ­θρᾷ θα­λάσ­σῃ, δι­α­βι­βά­σας Ἰσ­ρα­ήλ, τῷ Σταυ­ρῷ σου τὴν ὑ­γράν, τῇ ῥά­βδῳ τε­μών, ᾠ­δήν σοι ἐ­ξό­δι­ον, ἀ­να­μέλ­πων Χρι­στὲ ὁ Θε­ός. (δίς)

Τρο­πά­ρι­α.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ Ἀ­να­στά­σει σου, Κύριε.

Πα­νη­γύ­ρε­ως ἡ­μέ­ρα, τῇ Ἐ­γέρ­σει Χρι­στοῦ θά­να­τος φροῦ­δος ὤ­φθη, ζω­ῆς ἀ­νέ­τει­λεν αὐ­γή· ὁ Ἀ­δὰμ ἐ­ξα­να­στὰς χο­ρεύ­ει χα­ρᾷ· δι­ὸ ἀ­λα­λά­ξω­μεν ἐ­πι­νί­κι­ον ᾄ­δον­τες.

Στίχ. Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δό­ξα σοι.

Προ­σκυ­νή­σε­ως ἡ­μέ­ρα τοῦ τι­μί­ου Σταυ­ροῦ, δεῦ­τε πρὸς τοῦ­τον πάν­τες· τῆς γὰρ Ἐ­γέρ­σε­ως Χρι­στοῦ, τὰς αὐ­γὰς φω­το­βο­λῶν, προ­τί­θε­ται νῦν. Αὐ­τὸν ἀ­σπα­σώ­με­θα ψυ­χι­κῶς ἀ­γαλ­λό­με­νοι.

Στίχ. Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δό­ξα σοι.

Ἐ­πι­φά­νη­θι ὁ μέ­γας, τοῦ Κυ­ρί­ου Σταυ­ρός, δεῖ­ξόν μοι ὄ­ψιν θεί­αν, τῆς ὡ­ραι­ό­τη­τός σου νῦν ἄ­ξι­ον προ­σκυ­νη­τήν, αἰ­νέ­σε­ώς σου· καὶ γὰρ ὡς ἐμ­ψύ­χῳ σοι, καὶ φω­νῶ, καὶ προ­σπτύσ­σο­μαι.

Στίχ. Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δό­ξα σοι.

Αἰ­νε­σά­τω­σαν συμ­φώ­νως, Οὐ­ρα­νὸς καὶ ἡ γῆ, ὅ­τι πρό­κει­ται πᾶ­σιν, ὁ παμ­μα­κά­ρι­στος Σταυ­ρός, ᾧ πα­γεὶς σω­μα­τι­κῶς, ἐ­τύ­θη Χρι­στός. Αὐ­τὸν ἀ­σπα­σώ­με­θα, ψυ­χι­κῶς ἀ­γαλ­λό­με­νοι.

Δό­ξα. Τρι­α­δι­κόν.

Ὦ Τρι­ὰς τοῖς χα­ρα­κτῆρ­σιν, ὦ Μο­νὰς τῇ μορ­φῇ, Πά­τερ, Υἱ­ὲ καὶ Πνεῦ­μα, ἡ ὁ­μο­δύ­να­μος Ἑ­νὰς ἐν βου­λῇ καὶ θε­λή­σει, καὶ κρά­τους ἀρ­χῇ, τὸν Κό­σμον σου φύ­λατ­τε, τὴν εἰ­ρή­νην βρα­βεύ­ου­σα.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Πεῖ­ραν ὅ­λως ἡ Παρ­θέ­νος, μὴ εἰ­δυῖ­α ἀν­δρός, ἄ­σπο­ρον τί­κτεις βρέ­φος, ἄ­χραν­τον φέ­ρεις το­κε­τόν, τὸν τῶν ὅ­λων ποι­η­τήν, Χρι­στὸν τὸν Θε­όν. Αὐ­τὸν ἐκ­δυ­σώ­πη­σον εἰ­ρη­νεῦ­σαι τὰ σύμ­παν­τα.

ᾨ­δὴ γ´. Ἦ­χος α´. Ὁ εἱρ­μός.

Στε­ρέ­ω­σον Δέ­σπο­τα Χρι­στέ, τῷ Σταυ­ρῷ σου ἐν πέ­τρᾳ με τῇ τῆς πί­στε­ως, μὴ σα­λευ­θῆ­ναι τὸν νοῦν, ἐ­χθροῦ προ­σβο­λαῖς, τοῦ δυ­σμε­νοῦς· μό­νος γὰρ εἶ ἅ­γι­ος. (δίς)

Τρο­πά­ρι­α.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ Ἀ­να­στά­σει σου, Κύριε.

Δεῦ­τε ᾆ­σμα ᾄ­σω­μεν και­νόν, τὴν κα­τά­λυ­σιν ᾍ­δου πα­νη­γυ­ρί­ζον­τες· ἐκ γὰρ τοῦ τά­φου Χρι­στός, ἀ­νέ­στη τὸν θά­να­τον ἑ­λών, καὶ σώ­σας τὰ σύμ­παν­τα.

Στίχ. Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δό­ξα σοι.

Δεῦ­τε ἀ­ρυ­σώ­με­θα πι­στοὶ οὐκ ἐκ κρή­νης βρυ­ού­σης ὕ­δωρ φθει­ρό­με­νον, ἀλ­λὰ πη­γὴν φω­τι­σμοῦ, Σταυ­ροῦ προ­σκυ­νή­σει τοῦ Χρι­στοῦ· ἐν ᾧ καὶ καυ­χώ­με­θα.

Στίχ. Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δό­ξα σοι.

Πά­λαι, ὃν ἐ­τύ­που Μω­ϋ­σῆς, ταῖς πα­λά­μαις Σταυ­ρόν σου νῦν προ­σπτυσ­σό­με­νοι, τὸν νο­η­τὸν Ἀ­μα­λὴκ τρο­πού­με­θα Δέ­σπο­τα Χρι­στέ· δι᾿ οὗ καὶ σε­σώ­σμε­θα.

Στίχ. Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δό­ξα σοι.

Ὄμ­μα­σι καὶ χεί­λε­σιν ἁ­γνοῖς, ἀ­να­κρού­ον­τες μέ­λος ἀ­γαλ­λι­ά­σε­ως τὸν τοῦ Κυ­ρί­ου Σταυ­ρὸν, χα­ρᾷ προ­σκυ­νή­σω­μεν πι­στοί, κρο­τοῦν­τες ἐν ᾄ­σμα­σι.

Δό­ξα. Τρι­α­δι­κόν.

Ἕ­να ὑ­πο­στά­σε­σι τρι­σί, Θε­ὸν ἄ­ναρ­χον σέ­βω, μὴ δι­αι­ρού­με­νον, τῇ τῆς οὐ­σί­ας μορ­φῇ, Πα­τέ­ρα, Υἱ­ὸν καὶ Πνεῦ­μα ζῶν, ἐν οἷς βε­βα­πτί­σμε­θα.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ἐν βά­τῳ Μω­σῆς σου τυ­πι­κῶς τὸ μυ­στή­ρι­ον πά­λαι Σε­μνὴ ἑ­ώ­ρα­κεν· ὡς γὰρ ἐ­κεί­νην ἡ φλόξ, τὸ πῦρ τῆς Θε­ό­τη­τος τὴν σήν, νη­δὺν οὐ κα­τέ­φλε­ξεν.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Ὅ­τι σὺ εἶ ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν...

* * *

ΜΕΣΩΔΙΑ ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ

Κον­τά­κι­ον καὶ Οἶ­κος τὰ Ἀ­να­στά­σι­μα.

Κον­τά­κι­ον. Ἦ­χος βα­ρύς.
Οὐ­κέ­τι φλο­γί­νη ῥομ­φαί­α.

Οὐ­κέ­τι τὸ κρά­τος τοῦ θα­νά­του, ἰ­σχύ­σει κα­τέ­χειν τοὺς βρο­τούς· Χρι­στὸς γὰρ κα­τῆλ­θε συν­τρί­βων, καὶ λύ­ων τὰς δυ­νά­μεις αὐ­τοῦ· δε­σμεῖ­ται ὁ ᾅ­δης, Προ­φῆ­ται συμ­φώ­νως ἀ­γάλ­λον­ται· Ἐ­πέ­στη, λέ­γον­τες, Σω­τὴρ τοῖς ἐν σκό­τει· ἐ­ξέρ­χε­σθε οἱ πι­στοὶ εἰς τὴν ἀ­νά­στα­σιν.

Ὁ Οἶ­κος.

Ἔ­τρε­με κά­τω­θεν τὰ κα­τα­χθό­νι­α σή­με­ρον, ὁ ᾅ­δης καὶ ὁ θά­να­τος τὸν Ἕ­να τῆς Τρι­ά­δος· ἡ γῆ ἐ­κλο­νεῖ­το, πυ­λω­ροὶ δὲ ᾅ­δου ἰ­δόν­τες σε ἔ­πτη­ξαν· ἡ κτί­σις δὲ πᾶ­σα σὺν τοῖς Προ­φή­ταις χαί­ρου­σα ψάλ­λει σοι, ἐ­πι­νί­κι­ον ᾠ­δὴν τῷ λυ­τρω­τῇ ἡ­μῶν Θε­ῷ, τῷ κα­τα­λύ­σαν­τι νῦν θα­νά­του τὴν δύ­να­μιν. Ἀ­λα­λά­ξω­μεν καὶ βο­ή­σω­μεν τῷ Ἀ­δάμ, καὶ τοῖς ἐξ Ἀ­δάμ· Ξύ­λον τοῦ­τον εἰ­σή­γα­γεν· ἐ­ξέρ­χε­σθε οἱ πι­στοὶ εἰς τὴν ἀ­νά­στα­σιν.

Κα­θί­σμα­τα Σταυ­ρώ­σι­μα.

Ἦ­χος πλ. β´.

Ὁ Σταυ­ρός σου Κύ­ρι­ε ἡ­γί­α­σται· ἐν αὐ­τῷ γὰρ γί­νον­ται ἰ­ά­μα­τα τοῖς ἀ­σθε­νοῦ­σιν ἐν ἁ­μαρ­τί­αις· δι᾿ αὐ­τοῦ σοι προ­σπί­πτο­μεν· Ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Στίχ. Ὑ­ψοῦ­τε Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν καὶ προ­σκυ­νεῖ­τε τῷ ὑ­πο­πο­δί­ῳ τῶν πο­δῶν αὐ­τοῦ.

Σή­με­ρον τὸ Προ­φη­τι­κὸν πε­πλή­ρω­ται λό­γι­ον· ἰ­δοὺ γὰρ προ­σκυ­νοῦ­μεν εἰς τὸν τό­πον, οὗ ἔ­στη­σαν οἱ πό­δες σου Κύ­ρι­ε· καὶ ξύ­λου σω­τη­ρί­ας γευ­σά­με­νοι τῶν ἐξ ἁ­μαρ­τί­ας πα­θῶν, ἐ­λευ­θε­ρί­ας ἐ­τύ­χο­μεν, πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου μό­νε φι­λάν­θρω­πε.

Δό­ξα.

Μό­νον ἐ­πά­γη τὸ ξύ­λον Χρι­στὲ τοῦ Σταυ­ροῦ σου, τὰ θε­μέ­λι­α ἐ­σα­λεύ­θη­σαν τοῦ θα­νά­του Κύ­ρι­ε· ὃν γὰρ κα­τέ­πι­ε πό­θῳ ὁ Ἅ­δης, ἀ­πέ­λυ­σε τρό­μῳ· ἔ­δει­ξας ἡ­μῖν τὸ σω­τή­ρι­όν σου Ἅ­γι­ε, καὶ δο­ξο­λο­γοῦ­μέν σε Υἱ­ὲ Θε­οῦ· Ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Θε­ο­τό­κε Παρ­θέ­νε, ἱ­κέ­τευ­ε τὸν Υἱ­όν σου, τὸν ἑ­κου­σί­ως προ­σπα­γέν­τα ἐν Σταυ­ρῷ, καὶ ἀ­να­στάν­τα ἐκ νε­κρῶν, Χρι­στὸν τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν, σω­θῆ­ναι τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.

* * *

Εἶ­τα αἱ δ´, ε´ καὶ Ϛ´ ᾠ­δαὶ τοῦ κα­νό­νος.

ᾨ­δὴ δ´. Ἦ­χος α´. Ἐ­πὶ τῆς θεί­ας φυ­λα­κῆς.

Ἐ­πὶ Σταυ­ροῦ σε, δυ­να­τέ, * φω­στὴρ ὁ μέ­γας κα­τι­δών, * τρό­μῳ ἐ­παρ­θείς, τὰς ἀ­κτῖ­νας * συ­νέ­στει­λεν, ἔ­κρυ­ψε· * πᾶ­σα δὲ κτί­σις ὕ­μνη­σεν * ἐν φό­βῳ τὴν σὴν μα­κρο­θυ­μί­αν· * καὶ γὰρ ἐ­πλή­σθη ἡ γῆ * τῆς σῆς αἰ­νέ­σε­ως. (δίς)

Τρο­πά­ρι­α.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ Ἀ­να­στά­σει σου, Κύριε.

Ἰ­δοὺ ἀ­νέ­στη ὁ Χρι­στός, ταῖς Μυ­ρο­φό­ροις Γυ­ναι­ξίν, Ἄγ­γε­λος φη­σί, μὴ θρη­νεῖ­τε, πο­ρευ­θεῖ­σαι εἴ­πα­τε, τοῖς Ἀ­πο­στό­λοις· Χαί­ρε­τε· σή­με­ρον σω­τη­ρί­α τῷ κό­σμῳ, ἡ τυ­ραν­νὶς τοῦ ἐ­χθροῦ, θα­νά­τῳ λέ­λυ­ται.

Στίχ. Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δό­ξα σοι.

Τοῦ ζω­η­φό­ρου σου Σταυ­ροῦ, τὴν προ­σκυ­νή­σι­μον χα­ράν, σή­με­ρον Χρι­στὲ ὑ­παν­τῶν­τες, προ­πομ­πὴν ποι­ού­με­θα, τοῦ πα­να­γί­ου Πά­θους σου· ὃ εἰς σω­τη­ρί­αν τοῦ κό­σμου, ἐ­να­πειρ­γά­σω Σω­τήρ, ὡς παν­το­δύ­να­μος.

Στίχ. Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δό­ξα σοι.

Σή­με­ρον γί­νε­ται χα­ρά, ἐν οὐ­ρα­νῷ καὶ ἐ­πὶ γῆς, ὅ­τι τοῦ Σταυ­ροῦ τὸ ση­μεῖ­ον, κό­σμῳ ἐμ­φα­νί­ζε­ται, Σταυ­ρὸς ὁ τρι­σμα­κά­ρι­στος· οὗ­τος γὰρ προ­τε­θεὶς ἀ­να­βλύ­ζει, τοῖς προ­σκυ­νοῦ­σιν αὐ­τόν, χά­ριν ἀ­έν­να­ον.

Στίχ. Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δό­ξα σοι.

Τί σοι προ­σά­ξω­μεν Χρι­στέ; ὅ­τι τὸν τί­μι­ον Σταυ­ρὸν δέ­δω­κας ἡ­μῖν προ­σκυ­νῆ­σαι, ἐν ᾧ τὸ πα­νά­γι­ον, κα­τε­κε­νώ­θη Αἷ­μά σου, ᾧ καὶ ἡ Σάρξ σου ἥ­λοις ἐ­πά­γη· ὃν ἀ­σπα­ζό­με­νοι νῦν, εὐ­χα­ρι­στοῦ­μέν σοι.

Δό­ξα. Τρι­α­δι­κόν.

Μι­ᾶς Θε­ό­τη­τος ὑ­μνῶ, τρεῖς ὑ­πο­στά­σεις ἀ­με­ρῶς, φύ­σε­ως ἁ­πλῆς δογ­μα­τί­ζων, τὸν Πα­τέ­ρα ἄ­ναρ­χον, Υἱ­όν, καὶ Πνεῦ­μα ἅ­γι­ον, σύν­θρο­νον, κυ­ρι­ό­τη­τα μί­αν, ὁ­μο­βα­σί­λει­ον ἕν, κρά­τος ἀ­ΐ­δι­ον.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Μό­νη ἐ­φά­νης γυ­ναι­κῶν, χρῆ­μα παν­θαύ­μα­στον Ἁ­γνή, πρᾶγ­μα φο­βε­ρόν· τὴν γὰρ φύ­σιν, σὺ ἐ­και­νο­τό­μη­σας, ἄ­νευ σπο­ρᾶς κυ­ή­σα­σα, μεί­να­σα πά­λιν ὡς πρὶν Παρ­θέ­νος· ὁ γεν­νη­θεὶς γὰρ ἐκ σοῦ, Θε­ός ἐ­στιν ἀ­λη­θής.

ᾨ­δὴ ε´. Ἦ­χος α´.
Ὀρ­θρί­σω­μεν ὄρ­θρου βα­θέ­ος.

Ὀρ­θρί­ζον­τες σὲ ἀ­νυ­μνοῦ­μεν, * Σω­τὴρ τοῦ κό­σμου, εἰ­ρή­νην * εὑ­ρά­με­νοι τῷ Σταυ­ρῷ σου· * δι᾿ οὗ ἀ­νε­καί­νι­σας * τὸ γέ­νος τὸ ἀν­θρώ­πι­νον, * φῶς πρὸς ἀ­νέ­σπε­ρον ἄ­γων ἡ­μᾶς. (δίς)

Τρο­πά­ρι­α.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ Ἀ­να­στά­σει σου, Κύριε.

Ἀ­νέ­τει­λας ἀ­πὸ τοῦ τά­φου ἄ­δυ­τον φά­ος, τῷ κό­σμῳ ἀ­στρά­πτων, τὴν ἀ­φθαρ­σί­αν, ἐ­κμει­ώ­σας Κύ­ρι­ε, θα­νά­του τὴν κα­τή­φει­αν, ἐκ τῶν πε­ρά­των ὡς εὔ­σπλαγ­χνος.

Στίχ. Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δό­ξα σοι.

Προ­σέλ­θω­μεν κε­κα­θαρ­μέ­νοι, τῇ ἐγ­κρα­τεί­ᾳ θερ­μῶς, προ­σπτυσ­σό­με­νοι ἐν αἰ­νέ­σει, Ξύ­λον τὸ πα­νά­γι­ον, ἐν ᾧ Χρι­στὸς σταυ­ρού­με­νος, ἔ­σω­σε κό­σμον ὡς εὔ­σπλαγ­χνος.

Στίχ. Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δό­ξα σοι.

Χο­ρεύ­ου­σιν ἐν εὐ­φρο­σύ­νῃ, Ἀγ­γέ­λων τά­ξεις σή­με­ρον, Σταυ­ροῦ σου τῇ προ­σκυ­νή­σει· ἐν αὐ­τῷ γὰρ τέ­θραυ­κας, τὰς τῶν δαι­μό­νων φά­λαγ­γας, σώ­σας Χρι­στὲ τὸ ἀν­θρώ­πι­νον.

Στίχ. Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δό­ξα σοι.

Πα­ρά­δει­σος ἄλ­λος ἐ­γνώ­σθη, ἡ Ἐκ­κλη­σί­α ὡς πρίν, ξύ­λον ἔ­χου­σα ζω­η­φό­ρον, τὸν Σταυ­ρόν σου Κύ­ρι­ε· ἐξ οὗ δι­ὰ προσ­ψαύ­σε­ως, ἀ­θα­να­σί­ας με­τέ­χο­μεν.

Δό­ξα. Τρι­α­δι­κόν.

Συ­νά­ναρ­χα τρί­α δο­ξά­ζω, μι­ᾶς οὐ­σί­ας Θε­όν, τὸν Πα­τέ­ρα, Υἱ­όν, καὶ Πνεῦ­μα, φῶς ἓν τρι­λαμ­πέ­στα­τον, ὁ­μο­κρα­τὲς βα­σί­λει­ον, ἐν ἀ­συγ­χύ­τῳ ταυ­τό­τη­τι.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ἐ­κύ­η­σας φύ­σε­ως νό­μῳ, ἀλλ᾿ ὑ­πὲρ νό­μον· σοῦ γὰρ μό­νης ἄ­σπο­ρος ἡ λο­χεί­α, φρι­κτὸς καὶ νο­ού­με­νος, ὁ τρό­πος καὶ λε­γό­με­νος, τοῦ το­κε­τοῦ σου Πα­νά­μω­με.

ᾨ­δὴ Ϛ´. Ἦ­χος α´.
Κα­τῆλ­θες ἐν τοῖς κα­τω­τά­τοις.

Τὸν τύ­πον * τοῦ θεί­ου Σταυ­ροῦ Ἰ­ω­νᾶς * ἐν κοι­λί­ᾳ τοῦ κή­τους * τε­τα­μέ­ναις πα­λά­μαις * προ­δι­ε­χά­ρα­ξε * καὶ ἀ­νέ­θο­ρε, * σε­σω­σμέ­νος τοῦ θη­ρός, * τῇ δυ­νά­μει σου, Λό­γε.

Τρο­πά­ρι­α.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ Ἀ­να­στά­σει σου, Κύριε.

Ἀ­νέ­στης τὸν θά­να­τον θραύ­σας Χρι­στέ, ὥ­σπερ μέ­γας Βα­σι­λεύς, ἐκ τῶν τοῦ ᾍ­δου τα­μεί­ων, ἀ­να­κα­λέ­σας ἡ­μᾶς, εἰς ἀ­πό­λαυ­σιν, Βα­σι­λεί­ας Οὐ­ρα­νῶν, εἰς γῆν ἀ­θα­να­σί­ας.

Στίχ. Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δό­ξα σοι.

Κρο­τοῦν­τες ἐν ᾄ­σμα­σι θεί­οις πι­στοί, ἀ­λα­λά­ξω­μεν Θε­ῷ, τὸν Σταυ­ρὸν τοῦ Κυ­ρί­ου, κα­τα­σπα­ζό­με­νοι· ἁ­γι­ό­τη­τος, ἀ­να­βλύ­ζει γὰρ πη­γήν, πᾶ­σι τοῖς ἐν τῷ κό­σμῳ.

Στίχ. Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δό­ξα σοι.

Πλη­ροῦ­ται ἡ ᾀ­σμα­το­γρά­φος φω­νή· προ­σκυ­νοῦ­μεν γὰρ ἰ­δού, τῶν ἀ­χράν­των πο­δῶν σου, τὸ ὑ­πο­πό­δι­ον, παν­το­δύ­να­με, τὸν Σταυ­ρόν σου τὸν σε­πτόν, τὸ τρι­πό­θη­τον ξύ­λον.

Στίχ. Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δό­ξα σοι.

Ὃ εἶ­δε ξύ­λον τῷ σῷ ἄρ­τῳ βλη­θέν, Προ­φη­τῶν ὁ θρη­νη­τής, τὸν Σταυ­ρόν σου Οἰ­κτίρ­μον, κα­τα­σπα­ζό­με­νοι, ἀ­νυ­μνοῦ­μέν σου, τὰ δε­σμὰ καὶ τὴν τα­φήν, λόγ­χην τε καὶ τοὺς ἥ­λους.

Στίχ. Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δό­ξα σοι.

Ἐπ᾿ ὤ­μων ὅν περ κα­τε­δέ­ξω Χρι­στέ, φέ­ρειν ἅ­γι­ον Σταυ­ρόν, καὶ ἐν τού­τῳ ἀρ­θῆ­ναι, καὶ σταυ­ρω­θῆ­ναι σαρ­κί, προ­σπτυσ­σό­με­νοι, κο­μι­ζό­με­θα ἰ­σχύν, κατ᾿ ἐ­χθρῶν ἀ­ο­ρά­των.

Δό­ξα. Τρι­α­δι­κόν.

Μο­νά­δα τρι­σὶ χα­ρα­κτῆρ­σιν ὑ­μνῶ, καὶ Τρι­ά­δα ἐν μι­ᾷ, φύ­σει προ­σκυ­νου­μέ­νην, Θε­ὸν τὰ τρί­α ὁ­μοῦ, φῶς τρι­σή­λι­ον, τὸν Πα­τέ­ρα καὶ Υἱ­όν, καὶ τὸ ἅ­γι­ον Πνεῦ­μα.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Θαυ­μά­των τὸ μέ­γι­στον θαῦ­μα ἐν σοί, ὤ­φθη ἄ­σπι­λε Ἀ­μνάς· τὸν γὰρ αἴ­ρον­τα κό­σμου τὴν ἁ­μαρ­τί­αν, Ἀ­μνὸν ἀ­πε­κύ­η­σας· ὃν δυ­σώ­πει ἐ­κτε­νῶς, ὑ­πὲρ τῶν σὲ ὑ­μνούν­των.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Σὺ γὰρ εἶ ὁ βα­σι­λεὺς τῆς εἰ­ρή­νης...

* * *

ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ, ΟΙΚΟΣ, ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

Κον­τά­κι­ον καὶ Οἶ­κος τοῦ Τρι­ῳ­δί­ου.

Κον­τά­κι­ον. Αὐ­τό­με­λον. Ἦ­χος βα­ρύς.

Οὐ­κέ­τι φλο­γί­νη ῥομ­φαί­α φυ­λάτ­τει τὴν πύ­λην τῆς Ἐ­δέμ· αὐ­τὴ γὰρ ἐ­πῆλ­θε πα­ρά­δο­ξος σβέ­σις, τὸ ξύ­λον τοῦ Σταυ­ροῦ· θα­νά­του τὸ κέν­τρον, καὶ Ἅ­δου τὸ νῖ­κος ἐ­λή­λα­ται· ἐ­πέ­στης δὲ Σω­τήρ μου βο­ῶν τοῖς ἐν ᾍ­δῃ· Εἰ­σά­γε­σθε πά­λιν εἰς τὸν Πα­ρά­δει­σον.

Ὁ Οἶ­κος.

Τρεῖς σταυ­ροὺς ἐ­πή­ξα­το ἐν Γολ­γο­θᾷ ὁ Πι­λᾶ­τος, δύ­ω τοῖς λη­στεύ­σα­σι, καὶ ἕ­να τοῦ Ζω­ο­δό­του· ὃν εἶ­δεν ὁ Ἅ­δης, καὶ εἶ­πε τοῖς κά­τω· Ὦ λει­τουρ­γοί μου καὶ δυ­νά­μεις μου, τίς ὁ ἐμ­πή­ξας ἧ­λον τῇ καρ­δί­ᾳ μου; ξυ­λί­νῃ με λόγ­χῃ ἐ­κέν­τη­σεν ἄφ­νω καὶ δι­αῤ­ῥή­σο­μαι· τὰ ἔν­δον μου πο­νῶ, τὴν κοι­λί­αν μου ἀλ­γῶ, τὰ αἰ­σθη­τή­ρι­ά μου· μαι­μάσ­σει τὸ πνεῦ­μά μου, καὶ ἀ­ναγ­κά­ζο­μαι ἐ­ξε­ρεύ­ξα­σθαι τὸν Ἀ­δὰμ καὶ τοὺς ἐξ Ἀ­δάμ, ξύ­λῳ δο­θέν­τας μοι· ξύ­λον γὰρ τού­τους εἰ­σά­γει πά­λιν εἰς τὸν Πα­ρά­δει­σον.

Συ­να­ξά­ρι­ον.

Τῇ ΚΒ´ τοῦ αὐ­τοῦ μη­νός, μνή­μη τοῦ ἁ­γί­ου ἱ­ε­ρο­μάρ­τυ­ρος Βα­σι­λεί­ου, πρε­σβυ­τέ­ρου τῆς Ἀγ­κυ­ρα­νῶν Ἐκ­κλη­σί­ας. (†362)

Στίχ. Σώ­αν Προ­φή­της εἶ­πεν ἀλ­γεῖν κοι­λί­αν,
Τε­τρη­μέ­νην δὲ Μάρ­τυς ἀλ­γεῖν οὐκ ἔ­φη.

Εἰ­κά­δι δευ­τε­ρί­ῃ Βα­σί­λει­ος ἐ­τρή­θη σού­βλαις.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, αἱ ἅ­γι­αι μάρ­τυ­ρες, Καλ­λι­νί­κη καὶ Βα­σί­λισ­σα, ξί­φει τε­λει­οῦν­ται. (†252)

Στίχ. Καλ­λι­νί­κην τέ­μνου­σι σὺν Βα­σι­λίσ­σῃ,
Τὰς καλ­λι­νί­κους καὶ πό­λου Βα­σι­λί­δας.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τῆς ἁ­γί­ας Δρο­σί­δος (Drusilla), θυ­γα­τρὸς Τρα­ϊ­α­νοῦ τοῦ βα­σι­λέ­ως, ὁ­μο­λο­γη­τρί­ας ἐν Ἀν­τι­ο­χείᾳ, καὶ τῶν σὺν αὐ­τῇ πέν­τε Κα­νο­νι­κῶν, Ἀ­γαλ­λῖ­δος, Ἀ­πολ­λι­να­ρί­ας, Δα­ρεί­ας, Μαμ­θού­σης καὶ Θα­ΐ­δος, ἐν λέ­βη­τι ζέ­ον­τι τε­λει­ω­θει­σῶν. (†116)

Στίχ. Δρο­σὶς ἀ­πῆλ­θεν ἐκ δρό­σου τῆς τοῦ μύ­ρου,
Ὡς ἐκ Λι­βά­νου Κα­νο­νι­κὴ πρὸς πό­λον.

Δρο­σὶς λι­ποῦ­σα πα­τρι­κὴν πᾶ­σαν σχέ­σιν,
Ἐ­φεῦ­ρε Χρι­στόν, τὸν πο­θει­νὸν Νυμ­φί­ον.

Δρο­σὶς αὐ­λοῦ­σα, τὴν πί­στιν φθέγ­γει,
Χρι­στὸς δὲ Νυμ­φί­ος αὐ­τὴν στέ­φει.

Δρό­σος οὐ­ρα­νοῦ ἐ­δρό­σι­ζε Δρο­σί­δα,
ἐν πυ­ρὶ σφο­δρῷ διὰ Χρι­στὸν ῥι­φεῖ­σαν.

Εἰ καὶ ἐ­χω­νεύ­θη­τε λαμ­πραὶ Παρ­θέ­νοι,
Ἀλλ᾿ οὐ­ρα­νοὺς οἰ­κεῖ­τε νῦν σὺν Ἀγ­γέ­λοις.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ὁ­σί­ου πα­τρὸς ἡ­μῶν καὶ ὁ­μο­λο­γη­τοῦ Ἰ­σα­άκ, κτί­το­ρος τῆς ἐν Κων­σταν­τι­νου­πό­λει μο­νῆς τῶν Δαλ­μά­των. (†383)

Στίχ. Κτί­τωρ μο­νῆς, σύ, ὦ Ἰ­σα­άκ, Δαλ­μά­των,
Θα­νὼν ἀ­πῆλ­θες εἰς τὰς μο­νὰς τὰς ἄ­νω.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ἐν ἁ­γί­οις πα­τρὸς ἡ­μῶν Ἐ­πα­φρο­δί­του, α´ ἐ­πι­σκό­που Ταρ­ρα­κι­νῆς ἐν Ἰ­τα­λίᾳ. (α´ αἰ.)

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ἐν ἁ­γί­οις πα­τρὸς ἡ­μῶν Παύ­λου, α´ ἐ­πι­σκό­που Ναρ­βών­νης (Narbonne) ἐν Βρετ­τά­νῃ τῆς Γα­λα­τί­ας. (†290)

Στίχ. Ναρ­βόν­νης Παῦ­λος ἐ­δεί­χθη ἄλ­λος Παῦ­λος,
Ἐν φω­τὶ Χρι­στοῦ ταύ­την φαι­δρῶς φω­τί­σας.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τῆς ὁ­σί­ας Λέ­ας τῆς ἐν Ῥώ­μῃ, χη­ρευ­σά­σης καὶ μο­να­σά­σης ἐν τῷ κοι­νο­βίῳ τῆς Ἁ­γί­ας Μαρ­κέλ­λης. (†384)

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ἐν ἁ­γί­οις πα­τρὸς ἡ­μῶν Θε­ο­χά­ρους (Deogratius), ἐ­πι­σκό­που Καρ­θα­γέ­νης ἐν βο­ρείῳ Ἀ­φρι­κῇ. (†457)

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τῶν ἁ­γί­ων μαρ­τύ­ρων, Ὀ­κτα­βι­α­νοῦ ἀρ­χι­δι­α­κό­νου καὶ σὺν αὐ­τῷ ἑ­τέ­ρων χι­λι­ά­δων ὑ­πὸ Οὑν­νε­ρί­χου (Hunneric) τοῦ ἀ­ρει­α­νοῦ βα­σι­λέ­ως τῶν Βαν­δά­λων μαρ­τυ­ρη­σάν­των. (†484)

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τῶν ἁ­γί­ων μαρ­τύ­ρων, Σα­τουρ­νί­νου καὶ ἑ­τέ­ρων ἐν­νέα, τῶν ἐν βο­ρείῳ Ἀ­φρι­κῇ ἀ­θλη­σάν­των. (ε´ αἰ.)

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ὁ­σί­ου πα­τρὸς ἡ­μῶν Τρι­ε­νά­νου (Trienan), μα­θη­τοῦ τοῦ ἁ­γί­ου Πα­τρι­κί­ου, καὶ ἡ­γου­μέ­νου τῆς μο­νῆς Κιλ­λέλ­γης (Killelga) ἐν Ἰρ­λαν­δίᾳ. (ε´ αἰ.)

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τῆς ὁ­σί­ας μη­τρὸς ἡ­μῶν Δα­ρέρ­κης (Darerca), ἀ­δελ­φῆς τοῦ ἁ­γί­ου Πα­τρι­κί­ου Ἰρ­λαν­δί­ας. (ε´ αἰ.)

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ὁ­σί­ου πα­τρὸς ἡ­μῶν Φα­ΐλ­βου (Fáilbe mac Pípáin), η´ ἡ­γου­μέ­νου τοῦ ἀβ­βα­εί­ου Ἰ­ό­νας ἐν Σκω­τίᾳ. (†680)

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ἁ­γί­ου νέ­ου ἱ­ε­ρο­μάρ­τυ­ρος Βα­σι­λεί­ου, ἐ­πι­σκό­που Μαν­γκα­ζί­ας τὴς Σι­βη­ρί­ας τοῦ θαυ­μα­τουρ­γοῦ. (†1602)

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ἁ­γί­ου ὁ­σι­ο­μάρ­τυ­ρος Εὐ­θυ­μί­ου, τοῦ ἐκ Δη­μητ­σά­νης, Ἰ­βη­ρο­σκη­τι­ώ­του, ἐν Κων­σταν­τι­νου­πό­λει ξί­φει τε­λει­ω­θέν­τος. (†1814)

Στίχ. Βα­ΐ­α κρα­τῶν ἠ­δὲ Σταυ­ρόν, παμ­μά­καρ,
Εὔ­θυ­μος, Εὐ­θύ­μι­ε, χω­ρεῖς πρὸς ξί­φος.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ἁ­γί­ου νέ­ου ἱ­ε­ρο­μάρ­τυ­ρος Βα­σι­λεί­ου, ἐ­πι­σκό­που Πρυ­λού­κυ (Pryluky) ἐν Οὐ­κρα­νί­ᾳ, ἀ­θλή­σαν­τος δι­ὰ τυ­φε­κι­σμοῦ. (†1930)

Στίχ. Πί­στιν στα­θε­ρὰν ὡς βά­σιν βί­ου ἔ­χων,
Ἤ­θλη­σε Βα­σί­λει­ος Πρυ­λοὺκ δο­ξά­σας.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τῆς ὁ­σί­ας μη­τρὸς ἡ­μῶν καὶ ὁ­μο­λο­γη­τρί­ας Σο­φί­ας, τοὐ­πί­κλην Γρί­νε­βα, ἡ­γου­μέ­νης τῆς μο­νῆς Ἁ­γί­ας Σκέ­πης ἐν Κι­έ­βῳ (†1941), καὶ τοῦ πνευ­μα­τι­κοῦ αὑ­τῆς πα­τρός, νέ­ου ἱ­ε­ρο­μάρ­τυ­ρος Δη­μη­τρί­ου τοῦ Ἰ­βά­νωφ (†1934).

Στίχ. Θυ­γα­τέ­ρα σὺν πα­τρὶ ὁ­μο­φώ­νως τι­μᾶν θέ­μις,
Ὡς Χρι­στῷ ἐκ ψυ­χῆς τα­χθέν­τας ὁ­μο­φρό­νως.

*

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, Κυ­ρι­α­κῇ τρί­τῃ τῶν Νη­στει­ῶν, τι­μῶ­μεν τὴν μνή­μην τῆς θε­ό­φρο­νος Ἁ­γί­ας Χλό­ης τῆς Κο­ριν­θί­ας, συγ­χρό­νου οὔ­σης καὶ συ­νερ­γά­τι­δος τῶν Ἁ­γί­ων Ἀ­πο­στό­λων, ἐν ταῖς Ἐ­πι­στο­λαῖς μνη­μο­νευ­ο­μέ­νης.

Στίχ. Χλό­η Χρι­στῷ ἤν­θη­σε καρ­ποὺς ὡ­ρί­μους.
Ὡς τὸ φῶς τῆς πί­στε­ως λαμ­πρῶς ἐ­δέ­χθη.

Δι­ὰ τὴν σταυ­ρι­κὴν δὲ κλῆ­σιν καὶ δι­α­κο­νί­αν τῶν ἱ­ε­ρέ­ων τοῦ Θε­οῦ, ἡ Ἐκ­κλη­σί­α τῆς Ἑλ­λά­δος κα­θώ­ρι­σε καὶ τι­μᾷ τὴν Κυ­ρι­α­κὴν ταύ­την ὡς ἡ­μέ­ραν τῶν Ἱ­ε­ρα­τι­κῶν Κλή­σε­ων.

Στίχ. Τοῦ Σταυ­ροῦ τὴν ὁ­δὸν κατ᾿ ἴ­χνος βα­δί­ζων,
Ἱ­ε­ρεὺς ὁ σὸς σὴν ἰ­σχύν, Σῶ­τερ, φέ­ρει.

*

Καὶ τοῦ Τρι­ῳ­δί­ου.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, Κυ­ρι­α­κῇ τρί­τῃ τῶν Νη­στει­ῶν, τὴν Προ­σκύ­νη­σιν ἑ­ορ­τά­ζο­μεν τοῦ τι­μί­ου καὶ ζω­ο­ποι­οῦ Σταυ­ροῦ.

[Τε­λεῖ­ται δὲ πάν­δη­μος Πα­νή­γυ­ρις ἐν τῇ Βα­σι­λι­κῇ μο­νῇ Σταυ­ρο­βου­νί­ου τῆς Κύ­πρου.]

Στίχ. Τὸν Σταυ­ρὸν γῆ σύμ­πα­σα προ­σκυ­νη­σά­τω,
Δι᾿ οὗ περ ἔ­γνω­κε σὲ προ­σκυ­νεῖν, Λόγε.

Τῇ αὐ­τοῦ δυ­νά­μει, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, καὶ ἡ­μᾶς τῶν τοῦ πο­νη­ροῦ δι­α­φύ­λα­ξον ἐ­πη­ρει­ῶν, καὶ τὰ θεῖά σου Πάθη, καὶ τὴν ζω­η­φό­ρον Ἀ­νά­στα­σιν προ­σκυ­νῆ­σαι ἀ­ξί­ω­σον, τὸ τεσ­σα­ρα­κον­θή­με­ρον εὐ­μα­ρῶς δι­α­νύ­σαν­τας στά­δι­ον, καὶ ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς ὡς μό­νος ἀ­γα­θὸς καὶ φι­λάν­θρω­πος. Ἀ­μήν.

* * *

Εἶ­τα αἱ ζ´ καὶ η´ ᾠ­δαὶ τοῦ κα­νό­νος.

ᾨ­δὴ ζ´. Ἦ­χος α´. Ὁ Παῖ­δας ἐκ κα­μί­νου.

Φλο­γώ­σε­ως ὁ παῖ­δας ῥυ­σά­με­νος, * σάρ­κα προσ­λα­βό­με­νος, * ἦλ­θεν ἐ­πὶ γῆς· * καὶ Σταυ­ρῷ προ­ση­λω­θεὶς * σω­τη­ρί­αν ἡ­μῖν ἐ­δω­ρή­σα­το, * ὁ μό­νος εὐ­λο­γη­τὸς * τῶν πα­τέ­ρων Θε­ὸς * καὶ ὑ­πε­ρέν­δο­ξος. (δίς)

Τρο­πά­ρι­α.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ Ἀ­να­στά­σει σου, Κύριε.

Ἀ­νέ­στης ἐκ τοῦ τά­φου τρι­ή­με­ρος, ὡς ὁ ὑ­πνῶν Κύ­ρι­ε, ᾍ­δου πυ­λω­ρούς, πα­τά­ξας θεί­ᾳ δυ­νά­μει, καὶ τοὺς πά­λαι ἐ­γεί­ρας Προ­πά­το­ρας, ὁ μό­νος εὐ­λο­γη­τὸς τῶν Πα­τέ­ρων Θε­ός, καὶ ὑ­πε­ρέν­δο­ξος.

Στίχ. Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δό­ξα σοι.

Τῇ λύ­ρᾳ τῶν ᾀ­σμά­των χο­ρεύ­ον­τες, ἀ­γαλ­λι­α­σώ­με­θα, σή­με­ρον λα­οὶ τῇ τοῦ Σταυ­ροῦ προ­σκυ­νή­σει, τὸν ἐν τού­τῳ πα­γέν­τα Χρι­στὸν δο­ξά­ζον­τες, τὸν μό­νον εὐ­λο­γη­τὸν τῶν Πα­τέ­ρων Θε­όν, καὶ ὑ­πε­ρέν­δο­ξον.

Στίχ. Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δό­ξα σοι.

Ὁ δεί­ξας τὸ θνη­τό­τη­τος ὄρ­γα­νον, ζω­ῆς ἐρ­γα­στή­ρι­ον, κό­σμῳ ἀ­σπα­στόν, τὸν σὸν Σταυ­ρὸν Πα­νοι­κτίρ­μον, τοὺς αὐ­τὸν προ­σκυ­νοῦν­τας ἁ­γί­α­σον, ὁ μό­νος εὐ­λο­γη­τὸς τῶν Πα­τέ­ρων Θε­ός, καὶ ὑ­πε­ρέν­δο­ξος.

Στίχ. Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δό­ξα σοι.

Ὁ μό­νος ἐ­λε­ή­μων καὶ εὔ­σπλαγ­χνος, φώ­τι­σον ἁ­γί­α­σον, μό­νε Ἰ­η­σοῦ, τοὺς προ­σκυ­νοῦν­τάς σου πι­στῶς, τὸν Σταυ­ρὸν καὶ τὰ θεῖ­α Πα­θή­μα­τα, ὁ μό­νος εὐ­λο­γη­τὸς τῶν Πα­τέ­ρων Θε­ός, καὶ ὑ­πε­ρέν­δο­ξος.

Δό­ξα. Τρι­α­δι­κόν.

Μο­νά­δα ἐν τρι­σὶν ὑ­πο­στά­σε­σιν, ὑ­μνῶ τὴν Θε­ό­τη­τα· φῶς γὰρ ὁ Πα­τήρ, φῶς ὁ Υἱ­ός, φῶς τὸ Πνεῦ­μα, τοῦ φω­τὸς ἀ­με­ροῦς δι­α­μέ­νον­τος, ἑ­νό­τη­τι φυ­σι­κῇ, καὶ ἀ­κτῖ­σι τρι­σὶ προ­σώ­πων λάμ­πον­τος.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Τὸ πάν­των Προ­φη­τῶν πο­λυ­ώ­νυ­μον, σὺ ὑ­πάρ­χεις κή­ρυγ­μα· πύ­λη γὰρ Θε­οῦ, στά­μνος χρυ­σῆ, γῆ ἁ­γί­α ἀ­νε­δεί­χθης, Παρ­θέ­νε θε­ό­νυμ­φε, κυ­ή­σα­σα ἐν σαρ­κί, Ἰ­η­σοῦν τὸν Χρι­στόν, τῶν Πα­τέ­ρων Θε­όν, καὶ ὑ­πε­ρέν­δο­ξον.

ᾨ­δὴ η´. Ἦ­χος α´. Αὕ­τη ἡ κλη­τή.

Χεῖ­ρας, ἐν τῷ λάκ­κῳ βλη­θεὶς τῶν λε­όν­των, * ὁ μέ­γας ἐν προ­φή­ταις * σταυ­ρο­ει­δῶς ἐκ­πε­τά­σας * Δα­νι­ήλ, ἀ­βλα­βὴς * ἐκ τῆς τού­των κα­τα­βρώ­σε­ως σέ­σω­σται, * εὐ­λο­γῶν Χρι­στὸν * τὸν Θε­ὸν εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας.

Τρο­πά­ρι­α.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ Ἀ­να­στά­σει σου, Κύριε.

Μύ­ρα ἐν χερ­σί, τί κα­τέ­χε­τε ὅ­λως; τί­να δὲ ἐκ­ζη­τεῖ­τε; νῦν ὁ φα­νεὶς Νε­α­νί­ας, ἐν τῷ τά­φῳ βο­ᾷ· Ἐ­ξα­νέ­στη ὁ Χρι­στός, καὶ Θε­ὸς ἡ­μῶν, ἀ­να­στή­σας φύ­σιν βρο­τῶν, ᾍ­δου κευθ­μώ­νων.

Στίχ. Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δό­ξα σοι.

Χαί­ροις τὸ τρι­σόλ­βι­ον, ξύ­λον καὶ θεῖ­ον, Σταυ­ρὲ φῶς τοῖς ἐν σκό­τει, ὁ τε­τρα­πέ­ρα­τον κό­σμον, τῇ ἐλ­λάμ­ψει τῇ σῇ, τῆς Ἐ­γέρ­σε­ως Χρι­στοῦ προ­δει­κνὺς τὰς αὐ­γάς, ἀ­ξί­ω­σον πάν­τας πι­στούς, φθά­σαι τὸ Πά­σχα.

Στίχ. Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δό­ξα σοι.

Ταύ­τῃ τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μυ­ρί­ζει τὰ μύ­ρα, τῆς θεί­ας μυ­ρο­θή­κης, τὸ ζω­ο­μύ­ρι­στον ξύ­λον, ὁ Σταυ­ρὸς τοῦ Χρι­στοῦ· ὀ­σφραν­θῶ­μεν τῆς αὐ­τοῦ θε­ο­πνεύ­στου ὀ­δμῆς, αὐ­τὸν προ­σκυ­νοῦν­τες, πι­στῶς εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας.

Στίχ. Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δό­ξα σοι.

Δεῦ­ρο Ἐ­λισ­σαῖ­ε, Προ­φῆ­τα εἰ­πὲ ἐμ­φα­νῶς· Τί τὸ ξύ­λον ἐ­κεῖ­νο, ὃ εἰς τὸ ὕ­δωρ κα­θῆ­κες; Ὁ Σταυ­ρὸς τοῦ Χρι­στοῦ· δι᾿ οὗ βά­θους τῆς φθο­ρᾶς ἀ­νειλ­κύ­σθη­μεν, αὐ­τὸν προ­σκυ­νοῦν­τες, πι­στῶς εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας.

Στίχ. Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δό­ξα σοι.

Πά­λαι Ἰ­α­κώβ, προ­τυ­πῶν τὸν Σταυ­ρόν σου Χρι­στέ, Ἰ­ω­σὴφ προ­σε­κύ­νει, τῆς θεί­ας ῥά­βδου τὸ ἄ­κρον, σκῆ­πτρον ταύ­την φρι­κτόν, Βα­σι­λεί­ας τε τῆς σῆς προ­ο­ρώ­με­νος· ὃν νῦν προ­σκυ­νοῦ­μεν, πι­στῶς εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας.

Στίχ. Εὐ­λο­γοῦ­μεν Πα­τέ­ρα, Υἱ­ὸν
καὶ Ἅ­γι­ον Πνεῦ­μα, τὸν Κύ­ρι­ον·
ὑ­μνοῦ­μεν καὶ ὑ­πε­ρυ­ψοῦ­μεν
αὐ­τὸν εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας.

Μί­αν ἐν τρι­σί, χα­ρα­κτῆρ­σιν οὐ­σί­αν, δο­ξά­ζω ἀ­συγ­χύ­τως, μο­νο­προ­σώ­πως τὰ τρί­α· οὐ­δὲ τέ­μνω μορ­φῇ, τὸν Πα­τέ­ρα καὶ Υἱ­ὸν σὺν τῷ Πνεύ­μα­τι· εἷς γὰρ ἐ­πὶ πάν­των, Θε­ὸς εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Μό­νη ἐν μη­τρά­σιν, ἐ­δεί­χθης παρ­θέ­νος, Θε­ό­νυμ­φε Μα­ρί­α, ἄ­νευ ἀν­δρὸς τε­το­κυῖ­α, τὸν Σω­τῆ­ρα Χρι­στόν, τῆς ἁ­γνεί­ας τὴν σφρα­γῖ­δα φυ­λά­ξα­σα· Σὲ μα­κα­ρι­οῦ­μεν, πι­στοὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας.

* * *

ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ

Τῆς Σταυ­ρο­προ­σκυ­νή­σε­ως.

ᾨ­δὴ α´. Ἦ­χος α´.

Ὁ θει­ό­τα­τος προ­ε­τύ­πω­σε * πά­λαι Μω­σῆς, * ἐν Ἐ­ρυ­θρᾷ θα­λάσ­σῃ * δι­α­βι­βά­σας Ἰσ­ρα­ήλ, * τὸν Σταυ­ρόν σου, τὴν ὑ­γρὰν * τῇ ῥά­βδῳ τε­μών, * ᾠ­δήν σοι ἐ­ξό­δι­ον * ἀ­να­μέλ­πων, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός.

ᾨ­δὴ γ´.

Στε­ρέ­ω­σον, Δέ­σπο­τα Χρι­στέ, * τῷ Σταυ­ρῷ σου ἐν πέ­τρᾳ με τῇ τῆς πί­στε­ως, * μὴ σα­λευ­θῆ­ναι τὸν νοῦν * ἐ­χθροῦ προ­σβο­λαῖς τοῦ δυ­σμε­νοῦς· * μό­νος γὰρ εἶ ἅ­γι­ος.

ᾨ­δὴ δ´.

Ἐ­πὶ Σταυ­ροῦ σε, δυ­να­τέ, * φω­στὴρ ὁ μέ­γας κα­τι­δών, * τρό­μῳ ἐ­παρ­θείς, τὰς ἀ­κτῖ­νας * συ­νέ­στει­λεν, ἔ­κρυ­ψε· * πᾶ­σα δὲ κτί­σις ὕ­μνη­σεν * ἐν φό­βῳ τὴν σὴν μα­κρο­θυ­μί­αν· * καὶ γὰρ ἐ­πλή­σθη ἡ γῆ * τῆς σῆς αἰ­νέ­σε­ως.

ᾨ­δὴ ε´.

Ὀρ­θρί­ζον­τες σὲ ἀ­νυ­μνοῦ­μεν, * Σω­τὴρ τοῦ κό­σμου, εἰ­ρή­νην * εὑ­ρά­με­νοι τῷ Σταυ­ρῷ σου· * δι᾿ οὗ ἀ­νε­καί­νι­σας * τὸ γέ­νος τὸ ἀν­θρώ­πι­νον, * φῶς πρὸς ἀ­νέ­σπε­ρον ἄ­γων ἡ­μᾶς.

ᾨ­δὴ Ϛ´.

Τὸν τύ­πον * τοῦ θεί­ου Σταυ­ροῦ Ἰ­ω­νᾶς * ἐν κοι­λί­ᾳ τοῦ κή­τους * τε­τα­μέ­ναις πα­λά­μαις * προ­δι­ε­χά­ρα­ξε * καὶ ἀ­νέ­θο­ρε, * σε­σω­σμέ­νος τοῦ θη­ρός, * τῇ δυ­νά­μει σου, Λό­γε.

ᾨ­δὴ ζ´.

Φλο­γώ­σε­ως ὁ παῖ­δας ῥυ­σά­με­νος, * σάρ­κα προσ­λα­βό­με­νος, * ἦλ­θεν ἐ­πὶ γῆς· * καὶ Σταυ­ρῷ προ­ση­λω­θεὶς * σω­τη­ρί­αν ἡ­μῖν ἐ­δω­ρή­σα­το, * ὁ μό­νος εὐ­λο­γη­τὸς * τῶν πα­τέ­ρων Θε­ὸς * καὶ ὑ­πε­ρέν­δο­ξος.

ᾨ­δὴ η´.

Αἰ­νοῦ­μεν, εὐ­λο­γοῦ­μεν, προ­σκυ­νοῦ­μεν
τὸν Κύ­ρι­ον, * ὑ­μνοῦν­τες καὶ ὑ­πε­ρυ­ψοῦν­τες αὐ­τὸν εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας.

Χεῖ­ρας, ἐν τῷ λάκ­κῳ βλη­θεὶς τῶν λε­όν­των, * ὁ μέ­γας ἐν προ­φή­ταις * σταυ­ρο­ει­δῶς ἐκ­πε­τά­σας * Δα­νι­ήλ, ἀ­βλα­βὴς * ἐκ τῆς τού­των κα­τα­βρώ­σε­ως σέ­σω­σται, * εὐ­λο­γῶν Χρι­στὸν * τὸν Θε­ὸν εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας.

* * *

Ὁ δι­ά­κο­νος· Τὴν Θε­ο­τό­κον ἐν ὕ­μνοις με­γα­λύ­νο­μεν.

Η ῼΔΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Ἦ­χος α´.

Στίχ. α´. Με­γα­λύ­νει ἡ ψυ­χή μου τὸν Κύ­ρι­ον, καὶ ἠ­γαλ­λί­α­σε τὸ πνεῦ­μά μου ἐ­πὶ τῷ Θε­ῷ τῷ σω­τῆ­ρί μου.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βὶμ * καὶ ἐν­δο­ξο­τέ­ραν * ἀ­συγ­κρί­τως τῶν Σε­ρα­φίμ, * τὴν ἀ­δι­α­φθό­ρως Θε­ὸν Λό­γον τε­κοῦ­σαν, * τὴν ὄν­τως Θε­ο­τό­κον, * σὲ με­γα­λύ­νο­μεν.

Στίχ. β´. Ὅ­τι ἐ­πέ­βλε­ψεν ἐ­πὶ τὴν τα­πεί­νω­σιν τῆς δού­λης αὐ­τοῦ· ἰ­δοὺ γὰρ ἀ­πὸ τοῦ νῦν μα­κα­ρι­οῦ­σί με πᾶ­σαι αἱ γε­νε­αί.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. γ´. Ὅ­τι ἐ­ποί­η­σέ μοι με­γα­λεῖ­α ὁ δυ­να­τός, καὶ ἅ­γι­ον τὸ ὄ­νο­μα αὐ­τοῦ· καὶ τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ εἰς γε­νε­ὰν καὶ γε­νε­ὰν τοῖς φο­βου­μέ­νοις αὐ­τόν.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. δ´. Ἐ­ποί­η­σε κρά­τος ἐν βρα­χί­ο­νι αὐ­τοῦ, δι­ε­σκόρ­πι­σεν ὑ­πε­ρη­φά­νους δι­α­νοί­ᾳ καρ­δί­ας αὐ­τῶν.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. ε´. Κα­θεῖ­λε δυ­νά­στας ἀ­πὸ θρό­νων καὶ ὕ­ψω­σε τα­πει­νούς· πει­νῶν­τας ἐ­νέ­πλη­σεν ἀ­γα­θῶν καὶ πλου­τοῦν­τας ἐ­ξα­πέ­στει­λε κε­νούς.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. Ϛ´. Ἀν­τε­λά­βε­το Ἰσ­ρα­ὴλ παι­δὸς αὐ­τοῦ μνη­σθῆ­ναι ἐ­λέ­ους, κα­θὼς ἐ­λά­λη­σε πρὸς τοὺς πα­τέ­ρας ἡ­μῶν, τῷ Ἀ­βρα­ὰμ καὶ τῷ σπέρ­μα­τι αὐ­τοῦ ἕ­ως αἰ­ῶ­νος.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

* * *

Καί·

ᾨ­δὴ θ´. Ἦ­χος α´. Φω­τί­ζου, φω­τί­ζου.

Ὦ Μῆτερ παρ­θέ­νε * καὶ Θε­ο­τό­κε ἀ­ψευ­δής, * ἡ τε­κοῦ­σα ἀ­σπό­ρως * Χρι­στὸν τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν, * τὸν ἐν Σταυ­ρῷ ὑ­ψω­θέν­τα σαρ­κί, * σὲ οἱ πι­στοὶ * ἅ­παν­τες ἀ­ξί­ως * σὺν τού­τῳ νῦν με­γα­λύ­νο­μεν.

Τρο­πά­ρι­α.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ Ἀ­να­στά­σει σου, Κύριε.

Ἐν τά­φῳ κα­τῆλ­θες, ὁ ζω­ο­δό­της καὶ Θε­ός, καὶ συ­νέ­τρι­ψας πάν­τα, κλεῖ­θρά τε καὶ τοὺς μο­χλούς, καὶ τοὺς νε­κροὺς ἐ­ξα­νέ­στη­σας, Δό­ξα τῇ σῇ Ἐ­γέρ­σει βο­ῶν­τας, Χρι­στὲ Σω­τὴρ παν­το­δύ­να­με.

Στίχ. Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δό­ξα σοι.

Ὁ τά­φος ζω­ήν μοι, Χρι­στὲ ἀ­νέ­βλυ­σεν ὁ σός· ὁ κρα­τῶν τῆς ζω­ῆς γάρ, ἐ­πι­στὰς ἐ­βό­η­σας, τοῖς κα­τοι­κοῦ­σιν ἐν μνή­μα­σιν· Οἱ ἐν δε­σμοῖς, λύ­θη­τε· ἐ­γὼ γάρ, τοῦ κό­σμου λύ­τρον ἐ­λή­λυ­θα.

Στίχ. Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δό­ξα σοι.

Ἐν ὕ­μνοις σκιρ­τά­τω, πάν­τα τὰ ξύ­λα τοῦ δρυ­μοῦ, τὸ ὁ­μώ­νυ­μον ξύ­λον, τοῦ Σταυ­ροῦ θε­ώ­με­να, κα­τα­σπα­ζό­με­νον σή­με­ρον· οὗ ὁ Χρι­στός, ὕ­ψω­σε τὴν κά­ραν, ὡς προ­φη­τεύ­ει ὁ θεῖ­ος Δαυ­ΐδ.

Στίχ. Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δό­ξα σοι.

Ἐν ξύ­λῳ τε­θνή­ξας, ξύ­λον σε, εὕ­ρη­κα ζω­ῆς, Χρι­στο­φό­ρε Σταυ­ρέ μου, φυ­λα­κτήρ μου ἄῤ­ῥη­κτε, κα­τὰ δαι­μό­νων ἰ­σχὺς κρα­ται­ά· σὲ προ­σκυ­νῶν, σή­με­ρον κραυ­γά­ζω· Ἁ­γί­α­σόν με τῇ δό­ξῃ σου.

Στίχ. Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δό­ξα σοι.

Εὐ­φραί­νου ἀ­γάλ­λου, ἡ Ἐκ­κλη­σί­α τοῦ Θε­οῦ, τὸ τρι­σόλ­βι­ον ξύ­λον, προ­σκυ­νοῦ­σα σή­με­ρον, τοῦ πα­να­γί­ου Σταυ­ροῦ τοῦ Χρι­στοῦ, ᾧ λει­τουρ­γεῖ, τάγ­μα­τα Ἀγ­γέ­λων, καὶ με­τὰ φό­βου πα­ρί­σταν­ται.

Δό­ξα. Τρι­α­δι­κόν.

Τρι­ά­δα προ­σώ­ποις, Μο­νά­δα φύ­σει προ­σκυ­νῶ, σὲ Θε­ό­της ἁ­γί­α, τὸν Πα­τέ­ρα, καὶ τὸν Υἱ­όν, σὺν τῷ ἁ­γί­ῳ τε Πνεύ­μα­τι, μί­αν ἀρ­χήν, μί­αν βα­σι­λεί­αν, τὴν τῶν ἁ­πάν­των δε­σπό­ζου­σαν.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Τὸ ὄ­ρος τὸ μέ­γα, ἐν ᾧ κα­τῴ­κη­σε Χρι­στός, σὺ ὑ­πάρ­χεις Παρ­θέ­νε, ὡς Δαυ­ῒδ ὁ θεῖ­ος βο­ᾷ· δι᾿ ἧς ἡ­μεῖς, ἀ­νυ­ψώ­θη­μεν πρὸς Οὐ­ρα­νόν, υἱ­ο­θε­τη­θέν­τες, τῷ Πνεύ­μα­τι παμ­μα­κά­ρι­στε.

* * *

Κα­τα­βα­σί­α. ᾨ­δὴ θ´. Ἦ­χος α´.

Ὦ Μῆτερ παρ­θέ­νε * καὶ Θε­ο­τό­κε ἀ­ψευ­δής, * ἡ τε­κοῦ­σα ἀ­σπό­ρως * Χρι­στὸν τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν, * τὸν ἐν Σταυ­ρῷ ὑ­ψω­θέν­τα σαρ­κί, * σὲ οἱ πι­στοὶ * ἅ­παν­τες ἀ­ξί­ως * σὺν τού­τῳ νῦν με­γα­λύ­νο­μεν.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν Ἐκ­φώ­νη­σις·
Ὅ­τι σὲ αἰ­νοῦ­σι πᾶ­σαι αἱ δυ­νά­μεις...

* * *

ΤΑ ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ

Ἦ­χος β´.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν. Ὑ­ψοῦ­τε Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν καὶ προ­σκυ­νεῖ­τε τῷ ὑ­πο­πο­δί­ῳ τῶν πο­δῶν αὐ­τοῦ, ὅ­τι ἅ­γι­ός ἐ­στιν.

Ἀ­να­στά­σι­μον Ἐ­ξα­πο­στει­λά­ρι­ον Ζ´.

Ὅ­τι ἦ­ραν τὸν Κύ­ρι­ον, τῆς Μα­ρί­ας εἰ­πού­σης, ἐ­πὶ τὸν τά­φον ἔ­δρα­μον, Σί­μων Πέ­τρος, καὶ ἄλ­λος, μύ­στης Χρι­στοῦ, ὃν ἠ­γά­πα· ἔ­τρε­χον δὲ οἱ δύ­ο, καὶ εὗ­ρον τὰ ὀ­θό­νι­α, ἔν­δον κεί­με­να μό­να, καὶ κε­φα­λῆς, ἦν δὲ τὸ σου­δά­ρι­ον χω­ρὶς τού­των· δι­ὸ πά­λιν ἡ­σύ­χα­σαν, τὸν Χρι­στὸν ἕ­ως εἶ­δον.

Εἶ­τα τὰ πα­ρόν­τα τοῦ Τρι­ῳ­δί­ου.

Τοῦ Σταυ­ροῦ. Τοῖς Μα­θη­ταῖς συ­νέλ­θω­μεν.

Σταυ­ρὸν Χρι­στοῦ τὸν τί­μι­ον, σή­με­ρον προ­τε­θέν­τα ἰ­δόν­τες προ­σκυ­νή­σω­μεν, καὶ πι­στῶς εὐ­φραν­θῶ­μεν, κα­τα­σπα­ζό­με­νοι πό­θῳ, τὸν ἐν τού­τῳ θε­λή­σει, σταυ­ρω­θέν­τα αἰ­τού­με­νοι, Κύ­ρι­ον ἀ­ξι­ῶ­σαι, πάν­τας ἡ­μᾶς, τὸν Σταυ­ρὸν τὸν τί­μι­ον προ­σκυ­νῆ­σαι, καὶ φθά­σαι τὴν Ἀ­νά­στα­σιν, πάν­τας ἀ­κα­τα­κρί­τως.

Σταυ­ρο­θε­ο­το­κί­ον. Ὅ­μοι­ον.

Τὸ ξύ­λον ἐν ᾧ Πάν­σε­μνε τὰς ἀ­χράν­τους πα­λά­μας, ὑ­πὲρ ἡ­μῶν ἐ­ξέ­τει­νε, προ­σπα­γεὶς ὁ Υἱ­ός σου, νῦν εὐ­σε­βῶς προ­σκυ­νοῦ­μεν· δὸς ἡ­μῖν τὴν εἰ­ρή­νην, καὶ τὰ κο­σμο­σω­τή­ρι­α, φθά­σαι πάν­σε­πτα Πά­θη, καὶ τὴν λαμ­πράν, καὶ κο­σμο­χαρ­μό­συ­νον προ­σκυ­νῆ­σαι, τοῦ Πά­σχα κυ­ρι­ώ­νυ­μον καὶ φω­σφό­ρον ἡ­μέ­ραν.

* * *

ΑΙΝΟΙ

Ἦ­χος βα­ρύς.

Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον ἐκ τῶν οὐ­ρα­νῶν, αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν τοῖς ὑ­ψί­στοις. Σοὶ πρέ­πει ὕ­μνος τῷ Θε­ῷ.

Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τόν, πάν­τες οἱ ἄγ­γε­λοι αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τόν, πᾶ­σαι αἱ δυ­νά­μεις αὐ­τοῦ. Σοὶ πρέ­πει ὕ­μνος τῷ Θε­ῷ.

Ἡ Στι­χο­λο­γί­α (Ψαλ­μοὶ ρμη´, ρμθ´, ρν´).

Ψαλ­μὸς ρμη´ (148).

Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τόν, ἥ­λι­ος καὶ σε­λή­νη· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τόν, πάν­τα τὰ ἄ­στρα καὶ τὸ φῶς.

Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τόν, οἱ οὐ­ρα­νοὶ τῶν οὐ­ρα­νῶν καὶ τὸ ὕ­δωρ τὸ ὑ­πε­ρά­νω τῶν οὐ­ρα­νῶν.

Αἰ­νε­σά­τω­σαν τὸ ὄ­νο­μα Κυ­ρί­ου, ὅ­τι αὐ­τὸς εἶ­πε, καὶ ἐ­γε­νή­θη­σαν, αὐ­τὸς ἐ­νε­τεί­λα­το, καὶ ἐ­κτί­σθη­σαν.

Ἔ­στη­σεν αὐ­τὰ εἰς τὸν αἰ­ῶ­να καὶ εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τοῦ αἰ­ῶ­νος· πρό­σταγ­μα ἔ­θε­το, καὶ οὐ πα­ρε­λεύ­σε­ται.

Αἰ­νεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον ἐκ τῆς γῆς, δρά­κον­τες καὶ πᾶ­σαι ἄ­βυσ­σοι.

Πῦρ, χά­λα­ζα, χι­ών, κρύ­σταλ­λος, πνεῦ­μα κα­ται­γί­δος, τὰ ποι­οῦν­τα τὸν λό­γον αὐ­τοῦ.

Τὰ ὄ­ρη καὶ πάν­τες οἱ βου­νοί, ξύ­λα καρ­πο­φό­ρα καὶ πᾶ­σαι κέ­δροι.

Τὰ θη­ρί­α καὶ πάν­τα τὰ κτή­νη, ἑρ­πε­τὰ καὶ πε­τει­νὰ πτε­ρω­τά.

Βα­σι­λεῖς τῆς γῆς καὶ πάν­τες λα­οί, ἄρ­χον­τες καὶ πάν­τες κρι­ταὶ γῆς.

Νε­α­νί­σκοι καὶ παρ­θέ­νοι, πρε­σβύ­τε­ροι με­τὰ νε­ω­τέ­ρων, αἰ­νε­σά­τω­σαν τὸ ὄ­νο­μα Κυ­ρί­ου, ὅ­τι ὑ­ψώ­θη τὸ ὄ­νο­μα αὐ­τοῦ μό­νου.

Ἡ ἐ­ξο­μο­λό­γη­σις αὐ­τοῦ ἐ­πὶ γῆς καὶ οὐ­ρα­νοῦ, καὶ ὑ­ψώ­σει κέ­ρας λα­οῦ αὐ­τοῦ.

Ὕ­μνος πᾶ­σι τοῖς ὁ­σί­οις αὐ­τοῦ, τοῖς υἱ­οῖς Ἰσ­ρα­ήλ, λα­ῷ ἐγ­γί­ζον­τι αὐ­τῷ.

Ψαλ­μὸς ρμθ´ (149).

ᾌ­σα­τε τῷ Κυ­ρί­ῳ ᾆ­σμα και­νὸν ἡ αἴ­νε­σις αὐ­τοῦ ἐν ἐκ­κλη­σί­ᾳ ὁ­σί­ων.

Εὐ­φραν­θή­τω Ἰσ­ρα­ὴλ ἐ­πὶ τῷ ποι­ή­σαν­τι αὐ­τόν, καὶ υἱ­οὶ Σι­ὼν ἀ­γαλ­λι­ά­σθω­σαν ἐ­πὶ τῷ βα­σι­λεῖ αὐ­τῶν.

Αἰ­νε­σά­τω­σαν τὸ ὄ­νο­μα αὐ­τοῦ ἐν χο­ρῷ, ἐν τυμ­πά­νῳ καὶ ψαλ­τη­ρί­ῳ ψα­λά­τω­σαν αὐ­τῷ.

Ὅ­τι εὐ­δο­κεῖ Κύ­ρι­ος ἐν τῷ λα­ῷ αὐ­τοῦ καὶ ὑ­ψώ­σει πρα­εῖς ἐν σω­τη­ρί­ᾳ.

Καυ­χή­σον­ται ὅ­σι­οι ἐν δό­ξῃ καὶ ἀ­γαλ­λι­ά­σον­ται ἐ­πὶ τῶν κοι­τῶν αὐ­τῶν.

Αἱ ὑ­ψώ­σεις τοῦ Θε­οῦ ἐν τῷ λά­ρυγ­γι αὐ­τῶν, καὶ ῥομ­φαῖ­αι δί­στο­μοι ἐν ταῖς χερ­σὶν αὐ­τῶν,

Τοῦ ποι­ῆ­σαι ἐκ­δί­κη­σιν ἐν τοῖς ἔ­θνε­σιν, ἐ­λεγ­μοὺς ἐν τοῖς λα­οῖς,

Τοῦ δῆ­σαι τοὺς βα­σι­λεῖς αὐ­τῶν ἐν πέ­δαις καὶ τοὺς ἐν­δό­ξους αὐ­τῶν ἐν χει­ρο­πέ­δαις σι­δη­ραῖς.

Ἀ­πὸ τοῦ ἑ­πο­μέ­νου στί­χου
ἐ­πι­συ­νά­πτον­ται τὰ στι­χη­ρά.

Στι­χη­ρὰ Ἀ­να­στά­σι­μα. Ἦ­χος βα­ρύς.

Στίχ. α´. Τοῦ ποι­ῆ­σαι ἐν αὐ­τοῖς κρῖ­μα ἔγ­γρα­πτον· δό­ξα αὕ­τη ἔ­σται πᾶ­σι τοῖς ὁ­σί­οις αὐ­τοῦ.

Ἀ­νέ­στη Χρι­στὸς ἐκ νε­κρῶν, λύ­σας θα­νά­του τὰ δε­σμά· εὐ­αγ­γε­λί­ζου γῆ χα­ρὰν με­γά­λην· αἰ­νεῖ­τε οὐ­ρα­νοὶ Θε­οῦ τὴν δό­ξαν.

Ψαλ­μὸς ρν´ (150).

Στίχ. β´. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Θε­ὸν ἐν τοῖς ἁ­γί­οις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν στε­ρε­ώ­μα­τι τῆς δυ­νά­με­ως αὐ­τοῦ.

Ἀ­νά­στα­σιν Χρι­στοῦ θε­α­σά­με­νοι, προ­σκυ­νή­σω­μεν ἅ­γι­ον Κύ­ρι­ον, Ἰ­η­σοῦν τὸν μό­νον ἀ­να­μάρ­τη­τον.

Στίχ. γ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐ­πὶ ταῖς δυ­να­στεί­αις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῆς με­γα­λω­σύ­νης αὐ­τοῦ.

Χρι­στοῦ τὴν ἀ­νά­στα­σιν, προ­σκυ­νοῦν­τες οὐ παυ­ό­με­θα· αὐ­τὸς γὰρ ἡ­μᾶς ἔ­σω­σεν, ἐκ τῶν ἀ­νο­μι­ῶν ἡ­μῶν· ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος Ἰ­η­σοῦς, ὁ δεί­ξας τὴν ἀ­νά­στα­σιν.

Στίχ. δ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν ἤ­χῳ σάλ­πιγ­γος· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν ψαλ­τη­ρί­ῳ καὶ κι­θά­ρᾳ.

Τί ἀν­τα­πο­δώ­σω­μεν τῷ Κυ­ρί­ῳ, πε­ρὶ πάν­των ὧν ἀν­τα­πέ­δω­κεν ἡ­μῖν; δι᾿ ἡ­μᾶς Θε­ὸς ἐν ἀν­θρώ­ποις· δι­ὰ τὴν κα­τα­φθα­ρεῖ­σαν φύ­σιν, ὁ Λό­γος σὰρξ ἐ­γέ­νε­το, καὶ ἐ­σκή­νω­σεν ἐν ἡ­μῖν· πρὸς τοὺς ἀ­χα­ρί­στους ὁ εὐ­ερ­γέ­της· πρὸς τοὺς αἰχ­μα­λώ­τους ὁ ἐ­λευ­θε­ρω­τής· πρὸς τοὺς ἐν σκό­τει κα­θη­μέ­νους, ὁ Ἥ­λι­ος τῆς δι­και­ο­σύ­νης· ἐ­πὶ τὸν Σταυ­ρὸν ὁ ἀ­πα­θής· ἐ­πὶ τὸν ᾅ­δην τὸ φῶς· ἐ­πὶ τὸν θά­να­τον ἡ ζω­ή· ἡ ἀ­νά­στα­σις δι­ὰ τοὺς πε­σόν­τας· πρὸς ὃν βο­ή­σω­μεν· Ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν δό­ξα σοι.

Καὶ τοῦ Σταυ­ροῦ Προ­σό­μοι­α γ´ εἰς δ´.

Ἦχος δ´. Ὡς γεν­ναῖ­ον ἐν Μάρ­τυ­σιν.

Στίχ. ε´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν τυμ­πά­νῳ καὶ χο­ρῷ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν χορ­δαῖς καὶ ὀρ­γά­νῳ.

Ἐν φω­ναῖς ἀ­λα­λά­ξω­μεν, ἐν ᾠ­δαῖς με­γα­λύ­νω­μεν, τὸν Σταυ­ρὸν τὸν τί­μι­ον, ἀ­σπα­ζό­με­νοι, καὶ πρὸς αὐ­τὸν ἐκ­βο­ή­σω­μεν· Σταυ­ρὲ παν­σε­βά­σμι­ε, κα­θα­γί­α­σον ἡ­μῶν τὰς ψυ­χὰς καὶ τὰ σώ­μα­τα, τῇ δυ­νά­μει σου, καὶ παν­τοί­ας ἐκ βλά­βης ἐ­ναν­τί­ων, δι­α­τή­ρη­σον ἀ­τρώ­τους τοὺς εὐ­σε­βῶς προ­σκυ­νοῦν­τάς σε.

Στίχ. Ϛ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις εὐ­ή­χοις· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις ἀ­λα­λαγ­μοῦ. Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Ἐν φω­ναῖς ἀ­λα­λά­ξω­μεν, …

Στίχ. ζ´. Ὑ­ψοῦ­τε Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν, καὶ προ­σκυ­νεῖ­τε τῷ ὑ­πο­πο­δί­ῳ τῶν πο­δῶν αὐ­τοῦ.

Προ­σελ­θόν­τες ἀ­ρύ­σα­τε, μὴ κε­νού­με­να νά­μα­τα, τοῦ Σταυ­ροῦ τῇ χά­ρι­τι, προ­ερ­χό­με­να, ἰ­δοὺ προ­κεί­με­νον βλέ­πον­τες τὸ Ξύ­λον τὸ ἅ­γι­ον, χα­ρι­σμά­των τὴν πη­γὴν ἀρ­δο­μέ­νην τῷ Αἵ­μα­τι καὶ τῷ ὕ­δα­τι τοῦ Δε­σπό­του τῶν ὅ­λων, τοῦ ἐν τού­τῳ, ἑ­κου­σί­ως ὑ­ψω­θέν­τος καὶ τοὺς βρο­τοὺς ἀ­νυ­ψώ­σαν­τος.

Στίχ. η´. Ὁ δὲ Θε­ὸς ἡ­μῶν πρὸ αἰ­ώ­νων εἰρ­γά­σα­το σω­τη­ρί­αν ἐν μέ­σῳ τῆς γῆς.

Ἐκ­κλη­σί­ας ἑ­δραί­ω­μα, βα­σι­λέ­ων κρα­ταί­ω­μα, μο­να­ζόν­των καύ­χη­μα καὶ δι­ά­σω­σμα, σὺ εἶ Σταυ­ρὲ παν­σε­βά­σμι­ε· δι­ὸ προ­σκυ­νοῦν­τές σε, καὶ καρ­δί­ας καὶ ψυ­χάς, φω­τι­ζό­με­θα σή­με­ρον, θεί­ᾳ χά­ρι­τι, τοῦ ἐν σοὶ προ­σπα­γέν­τος, καὶ τὸ κρά­τος, τοῦ δο­λί­ου κα­θε­λόν­τος καὶ τὴν ἀ­ρὰν ἀ­φα­νί­σαν­τος.

Δό­ξα. Τοῦ Τρι­ῳ­δί­ου. Ἦ­χος πλ. δ´.

Τὴν ὑ­ψη­λό­φρο­να γνώ­μην τῶν κα­κί­στων Φα­ρι­σαί­ων, ὁ πάν­των Κύ­ρι­ος, πα­ρα­βο­λι­κῶς ἐκ­φεύ­γειν ταύ­την ἐ­δί­δα­ξε, καὶ μὴ ὑ­ψη­λο­φρο­νεῖν, παρ᾿ ὃ δεῖ φρο­νεῖν, πάν­τας ἐ­παί­δευ­σεν, ὑ­πο­γραμ­μὸς καὶ τύ­πος, ὁ αὐ­τὸς γε­νό­με­νος, μέ­χρι Σταυ­ροῦ καὶ θα­νά­του, ἑ­αυ­τὸν ἐ­κέ­νω­σεν. Εὐ­χα­ρι­στοῦν­τες οὖν σὺν τῷ Τε­λώ­νῃ εἴ­πω­μεν· Ὁ πα­θὼν ὑ­πὲρ ἡ­μῶν καὶ ἀ­πα­θὴς δι­α­μεί­νας Θε­ός, τῶν πα­θῶν ἡ­μᾶς ῥῦ­σαι, καὶ σῶ­σον τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ὑ­πε­ρευ­λο­γη­μέ­νη ὑ­πάρ­χεις, * Θε­ο­τό­κε Παρ­θέ­νε· * δι­ὰ γὰρ τοῦ ἐκ σοῦ σαρ­κω­θέν­τος, * ὁ ᾅ­δης ᾐχ­μα­λώ­τι­σται, * ὁ Ἀ­δὰμ ἀ­να­κέ­κλη­ται, * ἡ κα­τά­ρα νε­νέ­κρω­ται, * ἡ Εὔ­α ἠ­λευ­θέ­ρω­ται, * ὁ θά­να­τος τε­θα­νά­τω­ται, * καὶ ἡ­μεῖς ἐ­ζω­ο­ποι­ή­θη­μεν· * δι­ὸ ἀ­νυ­μνοῦν­τες βο­ῶ­μεν· * Εὐ­λο­γη­τὸς Χρι­στὸς ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, * ὁ οὕ­τως εὐ­δο­κή­σας, δό­ξα σοι.

* * *

Καὶ εὐ­θὺς ψάλ­λε­ται εἰς ἦ­χον δ´ αγια

Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Δό­ξα σοι τῷ δεί­ξαν­τι τὸ φῶς. * Δό­ξα ἐν ὑ­ψί­στοις Θε­ῷ * καὶ ἐ­πὶ γῆς εἰ­ρή­νη, * ἐν ἀν­θρώ­ποις εὐ­δο­κί­α.

Ὑ­μνοῦ­μέν σε, * εὐ­λο­γοῦ­μέν σε, * προ­σκυ­νοῦ­μέν σε, * δο­ξο­λο­γοῦ­μέν σε, * εὐ­χα­ρι­στοῦ­μέν σοι * δι­ὰ τὴν με­γά­λην σου δό­ξαν.

Κύ­ρι­ε βα­σι­λεῦ, * ἐ­που­ρά­νι­ε Θε­έ, * Πά­τερ παν­το­κρά­τορ· * Κύ­ρι­ε Υἱ­ὲ μο­νο­γε­νές, * Ἰ­η­σοῦ Χρι­στέ, * καὶ ἅ­γι­ον Πνεῦ­μα.

Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός, * ὁ ἀ­μνὸς τοῦ Θε­οῦ, * ὁ Υἱ­ὸς τοῦ Πα­τρός, * ὁ αἴ­ρων τὴν ἁ­μαρ­τί­αν τοῦ κό­σμου, * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς, * ὁ αἴ­ρων τὰς ἁ­μαρ­τί­ας τοῦ κό­σμου.

Πρόσ­δε­ξαι τὴν δέ­η­σιν ἡ­μῶν, * ὁ κα­θή­με­νος ἐν δε­ξι­ᾷ τοῦ Πα­τρός, * καὶ ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Ὅ­τι σὺ εἶ μό­νος ἅ­γι­ος, * σὺ εἶ μό­νος Κύ­ρι­ος, * Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός, * εἰς δό­ξαν Θε­οῦ Πα­τρός. Ἀ­μήν.

Καθ᾿ ἑ­κά­στην ἡ­μέ­ραν εὐ­λο­γή­σω σε * καὶ αἰ­νέ­σω τὸ ὄ­νο­μά σου εἰς τὸν αἰ­ῶ­να * καὶ εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τοῦ αἰ­ῶ­νος.

Κα­τα­ξί­ω­σον, Κύ­ρι­ε, * ἐν τῇ ἡ­μέ­ρᾳ ταύ­τῃ * ἀ­να­μαρ­τή­τους φυ­λα­χθῆ­ναι ἡ­μᾶς.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε, * ὁ Θε­ὸς τῶν πα­τέ­ρων ἡ­μῶν, * καὶ αἰ­νε­τὸν καὶ δε­δο­ξα­σμέ­νον τὸ ὄ­νο­μά σου * εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας. Ἀ­μήν.

Γέ­νοι­το, Κύ­ρι­ε, * τὸ ἔ­λε­ός σου ἐφ᾿ ἡ­μᾶς, * κα­θά­περ ἠλ­πί­σα­μεν ἐ­πὶ σέ.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· * δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου. (ἐκ γ´)

Κύ­ρι­ε, * κα­τα­φυ­γὴ ἐ­γε­νή­θης ἡ­μῖν * ἐν γε­νε­ᾷ καὶ γε­νε­ᾷ. * Ἐ­γὼ εἶ­πα· * Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σόν με· * ἴ­α­σαι τὴν ψυ­χήν μου, * ὅ­τι ἥ­μαρ­τόν σοι.

Κύ­ρι­ε, πρὸς σὲ κα­τέ­φυ­γον· * δί­δα­ξόν με τοῦ ποι­εῖν τὸ θέ­λη­μά σου, * ὅ­τι σὺ εἶ ὁ Θε­ός μου.

Ὅ­τι πα­ρὰ σοὶ πη­γὴ ζω­ῆς· * ἐν τῷ φω­τί σου ὀ­ψό­με­θα φῶς.

Πα­ρά­τει­νον τὸ ἔ­λε­ός σου * τοῖς γι­νώ­σκου­σί σε.

Ἅ­γι­ος ὁ Θε­ός, * ἅ­γι­ος ἰ­σχυ­ρός, * ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς. (ἐκ γ´)

Δό­ξα Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ καὶ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι.

Καὶ νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Καὶ πά­λιν ἰ­σχυ­ρο­τέ­ρᾳ φω­νῇ·

Ἅ­γι­ος ὁ Θε­ός, * ἅ­γι­ος ἰ­σχυ­ρός, * ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Εἰς τὸ ᾀ­σμα­τι­κὸν τρι­σά­γι­ον γί­νε­ται Ἡ τε­λε­τὴ τῆς προ­σκυ­νή­σε­ως τοῦ τι­μί­ου Σταυ­ροῦ

Εἰς τὸ τέ­λος τῆς δο­ξο­λο­γί­ας πρὸ τῆς βο­ρεί­ας πύ­λης τοῦ ἱ. βή­μα­τος σχη­μα­τί­ζε­ται ἱ. λι­τα­νεί­α κα­τὰ τὴν ἑ­ξῆς τά­ξιν· προ­η­γοῦν­ται οἱ λαμ­πα­δοῦ­χοι, ἀ­κο­λου­θοῦν οἱ φέ­ρον­τες τὰ ἑ­ξα­πτέ­ρυ­γα, εἶ­τα οἱ χο­ροὶ ψάλ­λον­τες τὸ ᾀ­σμα­τι­κὸν «Ἅ­γι­ος ὁ Θε­ὸς» καὶ εἶ­τα οἱ με­τὰ θυ­μι­α­τῶν θυ­μι­ῶν­τες.

Ἐ­νῷ ψάλ­λε­ται τὸ ᾀ­σμα­τι­κόν, ὁ ἱ­ε­ρεύς, ἐν­δε­δυ­μέ­νος τὴν στο­λὴν αὐ­τοῦ, θυ­μι­ᾷ τὴν ἁ­γί­αν τρά­πε­ζαν καὶ τὸν τί­μι­ον Σταυ­ρόν, κεί­με­νον ἐπ᾿ αὐ­τῆς ἐν ηὐ­τρε­πι­σμέ­νῳ δί­σκῳ μετ᾿ ἀν­θέ­ων καὶ τρι­ῶν ἀ­νημ­μέ­νων κη­ρί­ων· εἶ­τα αἴ­ρει τὸν δί­σκον, θέ­τει αὐ­τὸν ἐ­πὶ τῆς κε­φα­λῆς, στρέ­φε­ται πε­ρὶ τὴν ἁ­γί­αν Τρά­πε­ζαν ἐκ δε­ξι­ῶν πρὸς τὰ ἀ­ρι­στε­ρά, ἐ­ξέρ­χε­ται δι­ὰ τῆς βο­ρεί­ας πύ­λης τοῦ ἁγί­ου Βή­μα­τος καὶ με­τὰ τῆς ἱ­ε­ρᾶς λι­τα­νεί­ας ἔρ­χε­ται εἰς τὸ μέ­σον τοῦ να­οῦ πρὸ ηὐ­τρε­πι­σμέ­νου τε­τρα­πο­δί­ου, ποι­εῖ τρεῖς κύ­κλους πε­ρὶ αὐ­τὸ καὶ ἵ­στα­ται βλέ­πων πρὸς ἀ­να­το­λάς.

Πλη­ρω­θέν­τος τοῦ ᾀ­σμα­τι­κοῦ ὁ ἱ­ε­ρεὺς ἐκ­φω­νεῖ· «Σο­φί­α, ὀρ­θοί», θέ­τει τὸν δί­σκον ἐ­πὶ τοῦ τε­τρα­πο­δί­ου καὶ λα­βὼν τὸ θυ­μι­α­τὸν καὶ θυ­μι­ῶν κύ­κλῳ τοῦ τε­τρα­πο­δί­ου σταυ­ρο­ει­δῶς ψάλ­λει τὸ τρο­πά­ρι­ον «Σῶ­σον, Κύ­ρι­ε, τὸν λα­όν σου», τὸ ὁ­ποῖ­ον ἐ­πα­να­λαμ­βά­νει ἕ­κα­στος τῶν χο­ρῶν ἀ­νὰ μί­αν. Εἶ­τα προ­σκυ­νεῖ τὸν τ. Σταυ­ρὸν ψάλ­λων τὸν ὕ­μνον «Τὸν σταυ­ρόν σου προ­σκυ­νοῦ­μεν, δέ­σπο­τα, καὶ τὴν ἁ­γί­αν σου ἀ­νά­στα­σιν δο­ξά­ζο­μεν», ὃν ἐ­πα­να­λαμ­βά­νουν οἱ χο­ροὶ ἀ­νὰ μί­αν. Εἶ­τα οἱ χο­ροὶ τὰ ἰ­δι­ό­με­λα «Δεῦ­τε, πι­στοί, τὸ ζω­ο­ποι­ὸν» κ.λπ., ἐ­νῷ προ­σέρ­χε­ται ὁ λα­ός, προ­σκυ­νεῖ τὸν τ. Σταυ­ρὸν καὶ λαμ­βά­νει πα­ρὰ τοῦ ἱ­ε­ρέ­ως ἄν­θη.

Ἰ­δι­ό­με­λα. Ποί­η­μα Λέ­ον­τος Δε­σπό­του.

Ἦ­χος β´.

Δεῦ­τε πι­στοὶ τὸ ζω­ο­ποι­ὸν Ξύ­λον προ­σκυ­νή­σω­μεν· ἐν ᾧ Χρι­στὸς ὁ Βα­σι­λεὺς τῆς δό­ξης, ἑ­κου­σί­ως χεῖ­ρας ἐ­κτεί­νας, ὕ­ψω­σεν ἡ­μᾶς εἰς τὴν ἀρ­χαί­αν μα­κα­ρι­ό­τη­τα· οὓς πρὶν ὁ ἐ­χθρός, δι᾿ ἡ­δο­νῆς συ­λή­σας ἐ­ξο­ρί­στους Θε­οῦ πε­ποί­η­κε. Δεῦ­τε πι­στοὶ Ξύ­λον προ­σκυ­νή­σω­μεν, δι᾿ οὗ ἠ­ξι­ώ­θη­μεν, τῶν ἀ­ο­ρά­των ἐ­χθρῶν συν­τρί­βειν τὰς κά­ρας. Δεῦ­τε πᾶ­σαι αἱ πα­τρι­αὶ τῶν ἐ­θνῶν, τὸν Σταυ­ρὸν τοῦ Κυ­ρί­ου ὕ­μνοις τι­μή­σω­μεν· Χαί­ροις Σταυ­ρὲ τοῦ πε­σόν­τος Ἀ­δὰμ ἡ τε­λεί­α λύ­τρω­σις· ἐν σοὶ οἱ πι­στό­τα­τοι Βα­σι­λεῖς ἡ­μῶν καυ­χῶν­ται, ὡς τῇ σῇ δυ­νά­μει, Ἰ­σμα­η­λί­την λα­όν, κρα­ται­ῶς ὑ­πο­τάτ­τον­τες. Σὲ νῦν με­τὰ φό­βου, Χρι­στι­α­νοὶ ἀ­σπα­ζό­με­θα, καὶ τὸν ἐν σοὶ προ­σπα­γέν­τα Θε­όν, δο­ξά­ζο­μεν λέ­γον­τες· Κύ­ρι­ε, ὁ ἐν αὐ­τῷ προ­σπα­γείς, ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς, ὡς ἀ­γα­θὸς καὶ φι­λάν­θρω­πος.

Ἦ­χος πλ. δ´.

Σή­με­ρον ὁ Δε­σπό­της τῆς Κτί­σε­ως, καὶ Κύ­ρι­ος τῆς δό­ξης, τῷ Σταυ­ρῷ προ­σπή­γνυ­ται, καὶ τὴν πλευ­ρὰν κεν­τᾶ­ται· χο­λῆς καὶ ὄ­ξους γεύ­ε­ται ὁ γλυ­κα­σμὸς τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας· στέ­φα­νον ἐξ ἀ­καν­θῶν πε­ρι­βάλ­λε­ται ὁ κα­λύ­πτων Οὐ­ρα­νὸν τοῖς νέ­φε­σι· χλαῖ­ναν ἐν­δύ­ε­ται χλεύ­ης, καὶ ῥα­πί­ζε­ται πη­λί­νῃ χει­ρί, ὁ τῇ χει­ρὶ πλά­σας τὸν ἄν­θρω­πον· τὸν νῶ­τον φραγ­γε­λοῦ­ται, ὁ πε­ρι­βάλ­λων τὸν Οὐ­ρα­νὸν ἐν νε­φέ­λαις· ἐμ­πτυ­σμοὺς καὶ μά­στι­γας δέ­χε­ται ὀ­νει­δι­σμοὺς καὶ κο­λα­φι­σμούς, καὶ πάν­τα ὑ­πο­μέ­νει δι᾿ ἐ­μὲ τὸν κα­τά­κρι­τον, ὁ Λυ­τρω­τής μου καὶ Θε­ός, ἵ­να σώ­σῃ Κό­σμον ἐκ πλά­νης ὡς εὔ­σπλαγ­χνος.

Δό­ξα. Ἦ­χος ὁ αὐ­τός.

Σή­με­ρον ὁ ἀ­πρό­σι­τος τῇ οὐ­σί­ᾳ προ­σι­τός μοι γί­νε­ται, καὶ πά­σχει πά­θη, ἐ­λευ­θε­ρῶν με τῶν πα­θῶν· ὁ φῶς πα­ρέ­χων τυ­φλοῖς, ὑ­πὸ ἀ­νό­μων χει­λέ­ων ἐμ­πτύ­ε­ται, καὶ δί­δω­σι τὸν νῶ­τον ὑ­πὲρ αἰχ­μα­λώ­των εἰς μά­στι­γας. Τοῦ­τον ἡ Ἁ­γνὴ καὶ Μή­τηρ, ἐ­πὶ Σταυ­ροῦ θε­ω­ροῦ­σα, ὀ­δυ­νη­ρῶς ἐ­φθέγ­γε­το· Οἴ­μοι Τέ­κνον ἐ­μόν! τί τοῦ­το πε­ποί­η­κας; ὁ ὡ­ραῖ­ος κάλ­λει πα­ρὰ πάν­τας βρο­τούς, ἄ­πνους ἄ­μορ­φος φαί­νῃ, οὐκ ἔ­χων εἶ­δος οὐ­δὲ κάλ­λος. Οἴ­μοι τὸ ἐ­μὸν φῶς! οὐ δύ­να­μαι ὑ­πνοῦν­τα κα­θο­ρᾶν σε· τὰ σπλάγ­χνα τι­τρώ­σκο­μαι καὶ δει­νή μοι ῥομ­φαί­α τὴν καρ­δί­αν δι­έρ­χε­ται. Ἀ­νυ­μνῶ σου τὰ Πά­θη, προ­σκυ­νῶ σου τὸ εὔ­σπλαγ­χνον, μα­κρό­θυ­με Κύ­ρι­ε δό­ξα σοι.

Καὶ νῦν. Ἦ­χος πλ. β´. Εἱρ­μο­λο­γι­κόν.

Σή­με­ρον τὸ προ­φη­τι­κὸν πε­πλή­ρω­ται λό­γι­ον· ἰ­δοὺ γὰρ προ­σκυ­νοῦ­μεν εἰς τὸν τό­πον, οὗ ἔ­στη­σαν οἱ πό­δες σου Κύ­ρι­ε· καὶ ξύ­λου σω­τη­ρί­ας γευ­σά­με­νοι, τῶν ἐξ ἁ­μαρ­τί­ας πα­θῶν ἐ­λευ­θε­ρί­ας ἐ­τύ­χο­μεν, πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου μό­νε φι­λάν­θρω­πε.

Τῆς προ­σκυ­νή­σε­ως καὶ τῶν ἰ­δι­ο­μέ­λων πλη­ρω­θέν­των, ὁ β´ χο­ρὸς ψάλ­λει·

Καὶ τὸ ἀ­να­στά­σι­μον τρο­πά­ρι­ον. Ἦ­χος δ´.

Σή­με­ρον σω­τη­ρί­α τῷ κό­σμῳ γέ­γο­νεν· * ᾄ­σω­μεν τῷ ἀ­να­στάν­τι ἐκ τά­φου * καὶ ἀρ­χη­γῷ τῆς ζω­ῆς ἡ­μῶν· * κα­θε­λὼν γὰρ τῷ θα­νά­τῳ τὸν θά­να­τον * τὸ νῖ­κος ἔ­δω­κεν ἡ­μῖν * καὶ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

(Ἐν δὲ τοῖς Μο­να­στη­ρί­οις· Εἶ­τα ἡ συ­νή­θης Ἐ­κτε­νής, ἡ Λι­τὴ με­τὰ τοῦ Ἑ­ω­θι­νοῦ Ἰ­δι­ο­μέ­λου, καὶ ἡ Α´ Ὥ­ρα, ἐν ᾗ ἀ­να­γι­νώ­σκε­ται ἡ Κα­τή­χη­σις τοῦ Στου­δί­του.

Ση­μεί­ω­σις. Ὁ τ. Σταυ­ρὸς τῆς τε­λε­τῆς πα­ρα­μέ­νει ἐν τῷ ηὐ­τρε­πι­σμέ­νῳ δί­σκῳ ἐ­πὶ τοῦ τε­τρα­πο­δί­ου εἰς τὸ μέ­σον τοῦ να­οῦ πρὸς προ­σκύ­νη­σιν ἄ­χρι τῆς Πα­ρα­σκευ­ῆς τῆς πα­ρού­σης ἑ­βδο­μά­δος, ὅ­τε με­τὰ τὴν θ´ ὥ­ραν καὶ πρὸ τῆς προ­η­γι­α­σμέ­νης γί­νε­ται ἡ τε­λευ­ταί­α προ­σκύ­νη­σις αὐ­τοῦ καὶ αἴ­ρε­ται ἐν τῷ ἱ­ε­ρῷ βή­μα­τι.

Εἰς τὴν Α´ Ὥραν. Ἑ­ωθινὸν ια´. Ἦ­χος πλ. δ´.

Φα­νε­ρῶν σε­αυ­τόν, τοῖς Μα­θη­ταῖς σου Σω­τήρ, με­τὰ τὴν ἀ­νά­στα­σιν, Σί­μω­νι δέ­δω­κας τὴν τῶν προ­βά­των νο­μήν, εἰς ἀ­γά­πης ἀν­τέ­κτι­σιν, τὴν τοῦ ποι­μαί­νειν φρον­τί­δα αἰ­τῶν· δι­ὸ καὶ ἔ­λε­γες· Εἰ φι­λεῖς με Πέ­τρε, ποί­μαι­νε τὰ ἀρ­νί­α μου, ποί­μαι­νε τὰ πρό­βα­τά μου. Ὁ δὲ εὐ­θέ­ως ἐν­δει­κνύ­με­νος τὸ φι­λό­στορ­γον, πε­ρὶ τοῦ ἄλ­λου μα­θη­τοῦ ἐ­πυν­θά­νε­το. Ὧν ταῖς πρε­σβεί­αις Χρι­στέ, τὴν ποί­μνην σου δι­α­φύ­λατ­τε, ἐκ λύ­κων λυ­μαι­νο­μέ­νων αὐ­τήν.

* * * * *

ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ὁ δι­ά­κο­νος τὰ εἰ­ρη­νι­κὰ
καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν·
Ὅ­τι πρέ­πει σοι πᾶ­σα δό­ξα…

Τὰ τυ­πι­κά, οἱ μα­κα­ρι­σμοὶ τοῦ ἤ­χου εἰς δ´ καὶ δ´ ἐκ τῆς Ϛ´ ᾠ­δῆς τοῦ κα­νό­νος τοῦ Σταυ­ροῦ.

Εἰ δὲ μή, τὰ Ἀν­τί­φω­να.

(Τῆς Σταυ­ρο­προ­σκυ­νή­σε­ως)

Ἀν­τί­φω­νον Α´. Ἦ­χος β´. (Ἐ­κλο­γή).

Στίχ. α´. Ἐ­ση­μει­ώ­θη ἐφ᾿ ἡ­μᾶς τὸ φῶς τοῦ προ­σώ­που σου, Κύ­ρι­ε. (δ´ 7)

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου, Σῶ­τερ, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Στίχ. β´. Ἔ­δω­κας τοῖς φο­βου­μέ­νοις σε ση­μεί­ω­σιν τοῦ φυ­γεῖν ἀ­πὸ προ­σώ­που τό­ξου. (νθ´ 6)

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου, Σῶ­τερ, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Στίχ. γ´. Ἀ­νέ­βης εἰς ὕ­ψος, ᾐχ­μα­λώ­τευ­σας αἰχ­μα­λω­σί­αν, ἔ­λα­βες δό­μα­τα ἐν ἀν­θρώ­ποις. (ξζ´19)

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου, Σῶ­τερ, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Στίχ. δ´. Ἔ­δω­κας κλη­ρο­νο­μί­αν τοῖς φο­βου­μέ­νοις τὸ ὄ­νο­μά σου, Κύ­ρι­ε. (ξ´ 6)

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου, Σῶ­τερ, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου, Σῶ­τερ, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Ὁ δι­ά­κο­νος τὴν μι­κρὰν συ­να­πτὴν
καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν·
Ὅ­τι σὸν τὸ κρά­τος...

Ἀν­τί­φω­νον Β´. Ἦ­χος β´. (Ἐ­κλο­γή).

Στίχ. α´. Εἴ­δο­σαν πάν­τα τὰ πέ­ρα­τα τῆς γῆς τὸ σω­τή­ρι­ον τοῦ Θε­οῦ ἡ­μῶν. (Ϟζ´ 3)

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν, ψάλ­λον­τάς σοι, Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Στίχ. β´. Εἰ­σε­λευ­σό­με­θα εἰς τὰ σκη­νώ­μα­τα αὐ­τοῦ, προ­σκυ­νή­σο­μεν εἰς τὸν τό­πον, οὗ ἔ­στη­σαν οἱ πό­δες αὐ­τοῦ. (ρλα´ 7)

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν, ψάλ­λον­τάς σοι, Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Στίχ. γ´. Ὁ δὲ Θε­ὸς βα­σι­λεὺς ἡ­μῶν πρὸ αἰ­ώ­νων, εἰρ­γά­σα­το σω­τη­ρί­αν ἐν μέ­σῳ τῆς γῆς. (ογ´ 12)

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν, ψάλ­λον­τάς σοι, Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Στίχ. δ´. Σχο­λά­σα­τε καὶ γνῶ­τε ὅ­τι ἐ­γώ εἰ­μι ὁ Θε­ός, ὑ­ψω­θή­σο­μαι ἐν τοῖς ἔ­θνε­σιν, ὑ­ψω­θή­σο­μαι ἐν τῇ γῇ. (με´ 11)

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν, ψάλ­λον­τάς σοι, Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ὁ μο­νο­γε­νὴς Υἱ­ὸς καὶ Λό­γος τοῦ Θε­οῦ, * ἀ­θά­να­τος ὑ­πάρ­χων * καὶ κα­τα­δε­ξά­με­νος * δι­ὰ τὴν ἡ­με­τέ­ραν σω­τη­ρί­αν * σαρ­κω­θῆ­ναι ἐκ τῆς ἁ­γί­ας Θε­ο­τό­κου * καὶ ἀ­ει­παρ­θέ­νου Μα­ρί­ας, * ἀ­τρέ­πτως ἐ­ναν­θρω­πή­σας, * σταυ­ρω­θείς τε, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, * θα­νά­τῳ θά­να­τον πα­τή­σας, * εἷς ὢν τῆς ἁ­γί­ας Τρι­ά­δος, * συν­δο­ξα­ζό­με­νος τῷ Πα­τρὶ * καὶ τῷ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, * σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Ὁ δι­ά­κο­νος τὴν μι­κρὰν συ­να­πτὴν
καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν·
Ὅ­τι ἀ­γα­θὸς καὶ φι­λάν­θρω­πος...

Ἀν­τί­φω­νον Γ´. Ἦ­χος α´. (Ἐ­κλο­γή).

Στίχ. α´. Ὑ­ψοῦ­τε Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν καὶ προ­σκυ­νεῖ­τε τῷ ὑ­πο­πο­δί­ῳ τῶν πο­δῶν αὐ­τοῦ. (Ϟη´ 5)

Ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον τοῦ Σταυ­ροῦ. Ἦ­χος α´.

Σῶ­σον Κύ­ρι­ε τὸν λα­όν σου, καὶ εὐ­λό­γη­σον τὴν κλη­ρο­νο­μί­αν σου, νί­κας τοῖς Βα­σι­λεῦ­σι κα­τὰ βαρ­βά­ρων δω­ρού­με­νος, καὶ τὸ σὸν φυ­λάτ­των, δι­ὰ τοῦ Σταυ­ροῦ σου πο­λί­τευ­μα.

Στίχ. β´. Σῶ­σον, Κύ­ρι­ε, τὸν λα­όν σου καὶ εὐ­λό­γη­σον τὴν κλη­ρο­νο­μί­αν σου. (κζ´ 9)

Σῶ­σον, Κύ­ρι­ε, τὸν λα­όν σου...

Στίχ. γ´. Καὶ ποί­μα­νον αὐ­τοὺς καὶ ἔ­πα­ρον αὐ­τοὺς ἕ­ως τοῦ αἰ­ῶ­νος. (κζ´ 9)

Σῶ­σον, Κύ­ρι­ε, τὸν λα­όν σου...

* * *

ΜΙΚΡΑ ΕΙΣΟΔΟΣ

Εἰ­σο­δι­κόν. Ἦ­χος β´.

Δεῦ­τε προ­σκυ­νή­σω­μεν καὶ προ­σπέ­σω­μεν Χρι­στῷ. Σῶ­σον ἡ­μᾶς Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν, ψάλ­λον­τάς σοι, Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

* * *

Ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον Ἀ­να­στά­σι­μον. Ἦ­χος βα­ρύς.

Κα­τέ­λυ­σας τῷ Σταυ­ρῷ σου τὸν θά­να­τον· ἠ­νέ­ῳ­ξας τῷ λῃ­στῇ τὸν Πα­ρά­δει­σον· τῶν Μυ­ρο­φό­ρων τὸν θρῆ­νον με­τέ­βα­λες, καὶ τοῖς σοῖς Ἀ­πο­στό­λοις κη­ρύτ­τειν ἐ­πέ­τα­ξας, ὅ­τι ἀ­νέ­στης Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, πα­ρέ­χων τῷ κό­σμῳ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Εἶ­τα τοῦ Σταυ­ροῦ. Ἦ­χος α´.

Σῶ­σον Κύ­ρι­ε τὸν λα­όν σου, καὶ εὐ­λό­γη­σον τὴν κλη­ρο­νο­μί­αν σου, νί­κας τοῖς Βα­σι­λεῦ­σι κα­τὰ βαρ­βά­ρων δω­ρού­με­νος, καὶ τὸ σὸν φυ­λάτ­των, δι­ὰ τοῦ Σταυ­ροῦ σου πο­λί­τευ­μα.

Εἶ­τα τὸ ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον τοῦ Ἁ­γί­ου τοῦ Να­οῦ.

Κον­τά­κι­ον. Ἦχος πλ. δ´. Αὐτόμελον.
(Κα­τὰ τὰς Α´, Β´, Γ´, Δ´ Κυ­ρι­α­κὰς τῆς Με­γά­λης
Τεσ­σα­ρα­κο­στῆς καὶ τῷ Σαβ­βά­τῳ τοῦ Ἀ­κα­θί­στου).

Τῇ ὑ­περ­μά­χῳ στρα­τη­γῷ τὰ νι­κη­τή­ρι­α,
ὡς λυ­τρω­θεῖ­σα τῶν δει­νῶν, εὐ­χα­ρι­στή­ρι­α
ἀ­να­γρά­φω σοι ἡ πό­λις σου, Θε­ο­τό­κε.
Ἀλλ᾿ ὡς ἔ­χου­σα τὸ κρά­τος ἀ­προ­σμά­χη­τον,
ἐκ παν­τοί­ων με κιν­δύ­νων ἐ­λευ­θέ­ρω­σον,
ἵ­να κρά­ζω σοι· Χαῖ­ρε, νύμ­φη ἀ­νύμ­φευ­τε.

* * *

ΤΡΙΣΑΓΙΟΣ ΥΜΝΟΣ

Ἀν­τὶ τοῦ Τρι­σα­γί­ου.

Τὸν Σταυ­ρόν σου προ­σκυ­νοῦ­μεν Δέ­σπο­τα, καὶ τὴν ἁ­γί­αν σου Ἀ­νά­στα­σιν δο­ξά­ζο­μεν. (ἐκ γ´)

Δό­ξα Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ καὶ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι. Καὶ νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Καὶ τὴν ἁ­γί­αν σου Ἀ­νά­στα­σιν δο­ξά­ζο­μεν.

Δύ­να­μις. Τὸν Σταυ­ρόν σου προ­σκυ­νοῦ­μεν Δέ­σπο­τα, καὶ τὴν ἁ­γί­αν σου Ἀ­νά­στα­σιν δο­ξά­ζο­μεν.

* * *

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Προ­κεί­με­νον καὶ Ἀλ­λη­λού­ϊ­α
τὰ ἐν τῷ Τρι­ῳ­δί­ῳ εἰ­δι­κὰ τῆς Κυ­ρι­α­κῆς.

Κυ­ρι­α­κῆς Γ´ Νη­στει­ῶν
(Ἑβρ. δ´ 14-16, ε´ 1-6).

Προ­κεί­με­νον. Ἦ­χος πλ. β´. (Ψαλ­μὸς κζ´).

Σῶ­σον, Κύ­ρι­ε, τὸν λα­όν σου καὶ εὐ­λό­γη­σον τὴν κλη­ρο­νο­μί­αν σου. (κζ´ 9)

Στίχ. α´. Πρὸς σέ, Κύ­ρι­ε, κε­κρά­ξο­μαι, ὁ Θε­ός μου, μὴ πα­ρα­σι­ω­πή­σῃς ἀπ᾿ ἐ­μοῦ. (κζ´ 1)

Στίχ. β´. Κύ­ρι­ος κρα­ταί­ω­μα τοῦ λα­οῦ αὐ­τοῦ καὶ ὑ­πε­ρα­σπι­στὴς τῶν σω­τη­ρί­ων τοῦ χρι­στοῦ αὐ­τοῦ ἐ­στι. (κζ´ 8)

Πρὸς Ἑ­βραί­ους Ἐ­πι­στο­λῆς Παύ­λου τὸ Ἀ­νά­γνω­σμα.

Ἀ­δελ­φοί, ἔ­χον­τες ἀρ­χι­ε­ρέ­α μέ­γαν δι­ε­λη­λυ­θό­τα τοὺς οὐ­ρα­νούς, Ἰ­η­σοῦν τὸν υἱ­ὸν τοῦ Θε­οῦ, κρα­τῶ­μεν τῆς ὁ­μο­λο­γί­ας. Οὐ γὰρ ἔ­χο­μεν ἀρ­χι­ε­ρέ­α μὴ δυ­νά­με­νον συμ­πα­θῆ­σαι ταῖς ἀ­σθε­νεί­αις ἡ­μῶν, πε­πει­ρα­μέ­νον δὲ κα­τὰ πάν­τα καθ᾿ ὁ­μοι­ό­τη­τα χω­ρὶς ἁ­μαρ­τί­ας. Προ­σερ­χώ­με­θα οὖν με­τὰ παῤῥη­σί­ας τῷ θρό­νῳ τῆς χά­ρι­τος, ἵ­να λά­βω­μεν ἔ­λε­ον καὶ χά­ριν εὕ­ρω­μεν εἰς εὔ­και­ρον βο­ή­θει­αν. Πᾶς γὰρ ἀρ­χι­ε­ρεὺς ἐξ ἀν­θρώ­πων λαμ­βα­νό­με­νος ὑ­πὲρ ἀν­θρώ­πων κα­θί­στα­ται τὰ πρὸς τὸν Θε­όν, ἵ­να προ­σφέ­ρῃ δῶ­ρά τε καὶ θυ­σί­ας ὑ­πὲρ ἁ­μαρ­τι­ῶν, με­τρι­ο­πα­θεῖν δυ­νά­με­νος τοῖς ἀ­γνο­οῦ­σι καὶ πλα­νω­μέ­νοις, ἐ­πεὶ καὶ αὐ­τὸς πε­ρί­κει­ται ἀ­σθέ­νει­αν· καὶ δι­ὰ ταύ­την ὀ­φεί­λει, κα­θὼς πε­ρὶ τοῦ λα­οῦ, οὕ­τω καὶ πε­ρὶ ἑ­αυ­τοῦ προ­σφέ­ρειν ὑ­πὲρ ἁ­μαρ­τι­ῶν. Καὶ οὐχ ἑ­αυ­τῷ τις λαμ­βά­νει τὴν τι­μήν, ἀλ­λὰ κα­λού­με­νος ὑ­πὸ τοῦ Θε­οῦ, κα­θά­περ καὶ ὁ Ἀ­α­ρών. Οὕ­τω καὶ ὁ Χρι­στὸς οὐχ ἑ­αυ­τὸν ἐ­δό­ξα­σε γε­νη­θῆ­ναι ἀρ­χι­ε­ρέ­α, ἀλλ᾿ ὁ λα­λή­σας πρὸς αὐ­τόν· Υἱ­ός μου εἶ σύ, ἐ­γὼ σή­με­ρον γε­γέν­νη­κά σε· κα­θὼς καὶ ἐν ἑ­τέ­ρῳ λέ­γει· Σὺ ἱ­ε­ρεὺς εἰς τὸν αἰ­ῶ­να κα­τὰ τὴν τά­ξιν Μελ­χι­σε­δέκ.

Ἀλ­λη­λού­ϊ­α (γ´). Ἦ­χος α´. (Ψαλ­μὸς ογ´).

Στίχ. α´. Ἵ­να τί, ὁ Θε­ός, ἀ­πώ­σω εἰς τέ­λος, ὠρ­γί­σθη ὁ θυ­μός σου ἐ­πὶ πρό­βα­τα νο­μῆς σου; (ογ´ 1)

Στίχ. β´. Μνή­σθη­τι τῆς συ­να­γω­γῆς σου, ἧς ἐ­κτή­σω ἀπ᾿ ἀρ­χῆς· ἐ­λυ­τρώ­σω ῥά­βδον κλη­ρο­νο­μί­ας σου, ὅ­ρος Σι­ὼν τοῦ­το, ὁ κα­τε­σκή­νω­σας ἐν αὐ­τῷ. (ογ´ 2)

Στίχ. γ´. Ὁ δὲ Θε­ὸς βα­σι­λεὺς ἡ­μῶν πρὸ αἰ­ώ­νων, εἰρ­γά­σα­το σω­τη­ρί­αν ἐν μέ­σῳ τῆς γῆς. (ογ´ 12)

Στίχ. δ´. Σὺ συ­νέ­θλα­σας τὴν κε­φα­λὴν τοῦ δρά­κον­τος, ἔ­δω­κας αὐ­τὸν βρῶ­μα λα­οῖς τοῖς αἰ­θί­ο­ψι. (ογ´ 14)

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

Κυ­ρι­α­κῆς Γ´ Νη­στει­ῶν

Ἐκ τοῦ κα­τὰ Μᾶρ­κον (η´ 34-38, θ´ 1).

Εἶ­πεν ὁ Κύ­ρι­ος· Ὅ­στις θέ­λει ὀ­πί­σω μου ἐλ­θεῖν, ἀ­παρ­νη­σά­σθω ἑ­αυ­τὸν καὶ ἀ­ρά­τω τὸν σταυ­ρὸν αὐ­τοῦ, καὶ ἀ­κο­λου­θεί­τω μοι. Ὃς γὰρ ἂν θέ­λῃ τὴν ψυ­χὴν αὐ­τοῦ σῶ­σαι, ἀ­πο­λέ­σει αὐ­τήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀ­πο­λέ­σει τὴν ἑ­αυ­τοῦ ψυ­χὴν ἕ­νε­κεν ἐ­μοῦ καὶ τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου, οὗ­τος σώ­σει αὐ­τήν. Τί γὰρ ὠ­φε­λή­σει ἄν­θρω­πον ἐ­ὰν κερ­δή­σῃ τὸν κό­σμον ὅ­λον, καὶ ζη­μι­ω­θῇ τὴν ψυ­χὴν αὐ­τοῦ; ἢ τί δώ­σει ἄν­θρω­πος ἀν­τάλ­λαγ­μα τῆς ψυ­χῆς αὐ­τοῦ; ὃς γὰρ ἐ­ὰν ἐ­παι­σχυν­θῇ με καὶ τοὺς ἐ­μοὺς λό­γους ἐν τῇ γε­νε­ᾷ ταύ­τῃ τῇ μοι­χα­λί­δι καὶ ἁ­μαρ­τω­λῷ, καὶ ὁ υἱ­ὸς τοῦ ἀν­θρώ­που ἐ­παι­σχυν­θή­σε­ται αὐ­τὸν ὅ­ταν ἔλ­θῃ ἐν τῇ δό­ξῃ τοῦ πα­τρὸς αὐ­τοῦ με­τὰ τῶν ἀγ­γέ­λων τῶν ἁ­γί­ων. Καὶ ἔ­λε­γεν αὐ­τοῖς· ἀ­μὴν λέ­γω ὑ­μῖν ὅ­τι εἰ­σί τι­νες τῶν ὧ­δε ἑ­στη­κό­των, οἵ­τι­νες οὐ μὴ γεύ­σων­ται θα­νά­του ἕ­ως ἂν ἴ­δω­σι τὴν βα­σι­λεί­αν τοῦ Θε­οῦ ἐ­λη­λυ­θυῖ­αν ἐν δυ­νά­μει.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Καὶ γί­νε­ται τὸ κή­ρυγ­μα τοῦ θεί­ου λό­γου.

* * *

Καὶ κα­θε­ξῆς ἡ Θεί­α Λει­τουρ­γί­α
τοῦ Με­γά­λου Βα­σι­λεί­ου.

* * *

Εἰς τό· Ἐ­ξαι­ρέ­τω­ς τῆς Πα­να­γί­ας…

Ἐ­πὶ σοὶ χαί­ρει, Κε­χα­ρι­τω­μέ­νη, * πᾶ­σα ἡ κτί­σις, * ἀγ­γέ­λων τὸ σύ­στη­μα * καὶ ἀν­θρώ­πων τὸ γέ­νος, * ἡ­γι­α­σμέ­νε να­ὲ * καὶ πα­ρά­δει­σε λο­γι­κέ, * παρ­θε­νι­κὸν καύ­χη­μα, * ἐξ ἧς Θε­ὸς ἐ­σαρ­κώ­θη * καὶ παι­δί­ον γέ­γο­νεν * ὁ πρὸ αἰ­ώ­νων ὑ­πάρ­χων Θε­ὸς ἡ­μῶν· * τὴν γὰρ σὴν μή­τραν * θρό­νον ἐ­ποί­η­σε * καὶ τὴν σὴν γα­στέ­ρα * πλα­τυ­τέ­ραν οὐ­ρα­νῶν ἀ­πειρ­γά­σα­το. * Ἐ­πὶ σοὶ χαί­ρει, Κε­χα­ρι­τω­μέ­νη, * πᾶ­σα ἡ κτί­σις· δό­ξα σοι.

* * *

Κοι­νω­νι­κόν.

Ἐσημειώθη ἐφ᾿ ἡμᾶς τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου, Κύριε. (δ´ 7) Ἀλληλούϊα.

Με­τὰ τὴν με­τά­δο­σιν, ἀν­τὶ τοῦ· Εἴ­δο­μεν…
Ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον τοῦ Σταυ­ροῦ. Ἦχος α´.

Σῶ­σον Κύ­ρι­ε τὸν λα­όν σου, καὶ εὐ­λό­γη­σον τὴν κλη­ρο­νο­μί­αν σου, νί­κας τοῖς Βα­σι­λεῦ­σι κα­τὰ βαρ­βά­ρων δω­ρού­με­νος, καὶ τὸ σὸν φυ­λάτ­των, δι­ὰ τοῦ Σταυ­ροῦ σου πο­λί­τευ­μα.

Εἰς τό· Πάν­το­τε, νῦν καὶ ἀ­εί…

Ἦ­χος β´.

Πλη­ρω­θή­τω τὸ στό­μα ἡ­μῶν * αἰ­νέ­σε­ώς σου, Κύ­ρι­ε, * ὅ­πως ἀ­νυ­μνή­σω­μεν τὴν δό­ξαν σου, * ὅ­τι ἠ­ξί­ω­σας ἡ­μᾶς * τῶν ἁ­γί­ων σου με­τα­σχεῖν μυ­στη­ρί­ων· * τή­ρη­σον ἡ­μᾶς ἐν τῷ σῷ ἁ­γι­α­σμῷ, * ὅ­λην τὴν ἡ­μέ­ραν * με­λε­τῶν­τας τὴν δι­και­ο­σύ­νην σου. * Ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Με­τὰ τὴν ὀ­πι­σθάμ­βω­νον εὐ­χήν. Ἦ­χος β´.

Εἴ­η τὸ ὄ­νο­μα Κυ­ρί­ου εὐ­λο­γη­μέ­νον * ἀ­πὸ τοῦ νῦν καὶ ἕ­ως τοῦ αἰ­ῶ­νος. (ἐκ γ´)

Ἀ­πό­λυ­σις· Ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν...

Δι᾿ εὐ­χῶν... Ἀ­μήν.

Πηγή: Εδώ.