Διόρθωση εσφαλμένης θέσεως.


Σήμερα διαβάσαμε άρθρο στην «Κατάνυξη» του κ. Σαραντίδη, μέσα στο οποίο φαίνεται ότι άλλαξε γνώμη και υπερασπίζεται τώρα την αλήθεια της αγιοπατερικής παραδόσεως, που πρίν αρνιόταν και συκοφαντούσε όσους την εξέθεταν. Παραδέχεται δηλαδή ότι όχι μόνο οι κληρικοί, αλλά και οι λαϊκοί έχουν δικαίωμα να αποτειχίζονται.
Παρόμοια αλλαγή εντοπίσαμε και σε ομιλίες του ο π. Θεοδώρου Ζήση και του π. Νικολάου Μανώλη. Διαφοροποιήθηκαν ως προς το δυνητικό της αποτειχίσεως και θεωρούν πλέον μονόδρομο την αποτείχιση από τους Οικουμενιστές.
Χαιρόμαστε και γι’ αυτές τις εξελίξεις και απορούμε γιατί, εφ’  όσον οι απόψεις των αποτειχισμένων συγκλίνουν πλέον σε πολλά σημεία, γιατί οι Θεσσαλονικείς πατέρες δεν εισακούουν το αίτημα των αποτειχισμένων,  που είναι: να συναντηθούν επί τέλους οι ιερωμένοι των αποτειχισμένων και να ενώσουν τις δυνάμεις τους; Υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο;

Ειδικότερα, τώρα, η συγκεκριμένη νέα θέση του κ. Σαραντίδη μας χαροποιεί, γιατί άλλαξε μια λανθασμένη γνώμη και υπερασπίζεται πλέον την αλήθεια. Καλό φυσικά θα ήταν και μια παραδοχή εκ μέρους του ότι ήταν λανθασμένες τοποθετήσεις, (επηρεασμένες από τους εν λόγω κύκλους Θεσ/νίκης-Πτολεμαΐδος) αυτά που επίμονα υπεστήριζε παλαιότερα όπως π.χ. ότι «οι λαϊκοί δεν αποτειχίζονται» και όσοι διδάσκουν ότι αποτειχίζονται και οι λαϊκοί, «είναι για δέσιμο τελικά. Μου το έλεγαν (ότι έχουν αυτή τη θέση) και δεν το πίστευα»!
Τα συγκεκριμένα αποσπάσματα του κ. Σαραντίδη α) παρελθόντος και β) το σημερινό είναι τα εξής:
α) «Πόσες φορές ειπώθηκε ότι η διακοπή μνημόνευσης αιρετίζοντος επισκόπου προ συνοδικής καταδίκης κατεγνωσμένης αίρεσης γυμνή τη κεφαλή, είναι σύμφωνα με τον 15ο Κανόνα της Πρωτοδευτέρας προνόμιο και δικαίωμα αναφαίρετο κληρικού, όχι λαϊκού, και μάλιστα μετ’ επαίνου; Ας το επαναλάβουμε άλλη μία φορά. Δεν πα να το λες και να το εξηγείς και να το αποδεικνύεις; Το βιολί τους αυτοί! Στον θολωμένο κόσμο τους!» (εδώ https://paterikiparadosi.blogspot.com/2019/01/blog-post_52.html?m=1).
Αυτή η θέση του, λοιπόν, αποδεικνύεται ότι οφείλεται  σε λάθος του, που σαν άνθρωπος το έκανε. Ίσως γιατί, αγνοώντας τη "συμφωνία των Πατέρων" στο θέμα και μένοντας στον ΙΕ΄ Κανόνα, παρερμήνευε την στάση της Εκκλησίας. Η τωρινή διατύπωση είναι η εξής:
«Αποτείχιση δεν σημαίνει βγαίνω από την Εκκλησία αλλά βγάζω την αίρεση έξω μένοντας εντός, και εκδηλώνεται από ιερωμένο με διακοπή μνημόνευσης του οικείου επισκόπου του για να μη γίνει σχίσμα, που την κηρύττει δημόσια απροκάλυπτα και γυμνή τη κεφαλή προ συνοδικής καταδίκης, σύμφωνα με τον 31ο αποστολικό κανόνα και τον 15ο της ΑΒ Συνόδου του Μ. Φωτίου, και σε λαϊκό με τη διακοπή εκκλησιαστικής κοινωνίας με αιρετίζοντα ή αιρετικό ιερωμένο, με τους ίδιους όρους» (εδώ https://katanixi.gr/2020/04/27/απόστολος-σαραντίδης-η-τούρτα/).