Για γέλια ή για κλάματα;...
Κι
όμως συμβαίνουν
Πραγματικά περιστατικά στα δημοτικά, τα γυμνάσια, τα
πάρκα και τις εκκλησίες
1. Τα παιδάκια παίζουν
κυνηγητό. Όποιο παιδάκι χρησιμοποιήσει το χέρι του, για να πιάσει - ακουμπήσει
το άλλο, χάνει! Πρέπει να το κάνει με τον αγκώνα!!!
2. Δασκάλα αρνείται σε
κοριτσάκι να του ξετυλίξει το γλειφιτζούρι, για να μην κολλήσει κορωνοϊό. Και
αν σκεφτείτε ότι έτσι ήταν "καλύτερα για την υγεία των δοντιών του
παιδιού", διαβάστε και το επόμενο.
3. Ακόμα πιο
τραγικό... άλλη δασκάλα αρνείται σε μικρό μαθητή να του δέσει τα κορδόνια.
Δίνει μάλιστα και λύση για το επόμενο διάστημα. Τα παιδάκια πρέπει να φοράνε
παπούτσια με scratch! δηλαδή όποιο παιδάκι υποπέσει στο σοβαρό αδίκημα να
φοράει παπούτσια με κορδόνια και του λυθούν, θα πρέπει να φάει τα μούτρα του,
για να μάθει...
4. Ακόμα πιο
ανησυχητικό... τα κοριτσάκια στο διάλειμμα τραγουδούν το "it' s corona
time" στο ρυθμό του "gangman style"...
5. Και αν αυτά αφορούν
το δημοτικό, σε γυμνάσιο ένας γυμνασιάρχης το παίρνει πολύ πατριωτικά και
μοιράζει διήμερες αποβολές σε μαθητές που δεν τηρούν την απόσταση του
1,5 μέτρου!
6. Α! πήγα να το
ξεχάσω. Σε γνωστό "πάρκο" με μεγάλη καφετέρια -εστιατόριο στου
Παπάγου, την Κυριακή δεν έβρισκες να παρκάρεις. Θύμιζε 100% προ κορωνοϊού
εποχή. Δεν μου φάνηκε να έχει αλλάξει κάτι στις αποστάσεις των τραπεζιών ούτε
στο πλήθος του κόσμου που βρισκόταν εκεί... Όσο για την καινούρια παιδική χαρά,
ήταν μεν κλειστή, αλλά το γήπεδο δίπλα ήταν τόσο γεμάτο όσο δεν πάει άλλο...
ούτε κατά διάνοια να μπορέσεις να παίξεις μπάλα. Να προσθέσω ότι την καινούρια
παιδική χαρά την απολάμβαναν μερικοί μικροί "εγκληματίες" που
αψηφώντας τις οδηγίες του κράτους πήδηξαν από τα κάγκελα και έπαιζαν ανέμελα...
7. Και ενώ παντού
γίνεται χαμός από κόσμο, να αναφέρουμε προς "τιμήν" τους ότι οι
περισσότεροι ναοί τηρούν ευλαβικά τα
μέτρα. Κόκκινες κορδέλες στα καθίσματα, αντισηπτικά, περιορισμός εισόδου σε παραπάνω από 50 άτομα
εντός του ναού κτλ... Οι ναοί αυτή την στιγμή εμφανίζουν την εικόνα του πιο
επικίνδυνου μέρους στο οποίο θα μπορούσε να βρεθεί κάποιος. Ίσως αυτό εξηγεί
γιατί κάποιοι ούτε καν πλησιάζουν τη θεία κοινωνία ή κουτουλάνε τις εικόνες...
Δεν ξέρω πραγματικά αν
τα παραπάνω είναι για γέλια ή για κλάματα, αυτό που ξέρω είναι ότι σε αυτή την
περίοδο αποδεικνύεται πόση ζημιά κάνει στον εγκέφαλό μας η τηλεόραση και πόσο
μεγάλη μπορεί να γίνει η ανοησία και η υποκρισία των ανθρώπων.
Γεώργιος
