Όταν τον Ιούλιο του 1914 ξέσπασε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο επίσκοπος Ανδρόνικος προσπάθησε να διαγνώσει τα αίτιά του και να προβλέψει τις συνέπειές του. Έγραφε τότε σε σχετική εγκύκλιό του προς το πλήρωμα της τοπικής Εκκλησίας:
«Οι σύγχρονοι πόλεμοι με τα τέλεια πολεμικά μέσα, πού κατέχουν οι λαοί, είναι φοβεροί. Πολύ πιο φοβερός είναι ένας τόσο μεγάλος πόλεμος. Για μας πάντως, είναι ιερός, επειδή καλούμαστε να υπερασπιστούμε την ορθόδοξη πίστη και την εθνική μας ταυτότητα. Μεγάλη είναι, βέβαια, η σημασία του και για τους άλλους λαούς, καθώς χαράζει μια βαθιά διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον. Όταν τελειώσει αυτός ο πόλεμος, ο χάρτης της Ευρώπης θα έχει αλλάξει ριζικά. Αυθόρμητα σκέφτεται κανείς ότι πρόκειται για πόλεμο αποκαλυπτικό, έναν από τους πολέμους πού θα προηγηθούν της δευτέρας παρουσίας του Κυρίου, όπως ο Ίδιος προείπε: “Το ένα έθνος θα ξεσηκωθεί εναντίον του άλλου και το ένα βασίλειο εναντίον του άλλου θα έρθουν πείνα, αρρώστιες και σεισμοί σε διάφορα μέρη” (Ματθ. 24:7).
»Γι' αυτό, αγαπητά μου πνευματικά παιδιά, οφείλουμε να συγκεντρώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, για να αποτρέψουμε τον θρίαμβο του εχθρού. Πρώτα απ’ όλα ας παραδεχθούμε όλοι ανεπιφύλακτα, όπως οι αρχαίοι Νινευΐτες. πώς είμαστε άξιοι μιας τέτοιας δεινής δοκιμασίας, η οποία παραχωρήθηκε από τον Κύριο για τις αμαρτίες μας. Πραγματικά, η κακία μας είναι τόσο κραυγαλέα, πού έχει ανέβει ως τον ουρανό (πρβλ. Ιω. 1:2).
»Οι άνθρωποι πάντοτε παρανομούσαν και αμάρταναν, ποτέ όμως όπως τώρα. Οι σημερινοί άνθρωποι όχι μόνο αμαρτάνουν, όχι μόνο απαρνιούνται τον Θεό αλλά και καυχιούνται για την αμαρτωλότητα και την αρνησιθεΐα τους, προβάλλοντας τες σαν σωστές και εύλογες. Αντί για τον αληθινό Θεό προσκυνούν τους θεούς της διαφθοράς. της μέθης, της δόξας, του πλούτου, της ηδονής. Μ’ αυτή την ειδωλολατρία ευφραίνονται, όπως οι αρχαίοι Εβραίοι, οι οποίοι τιμωρήθηκαν από τον Κύριο και σκορπίστηκαν σ’ όλον τον κόσμο.
»Πάντοτε υπήρχε αμαρτία, πάντοτε υπήρχε αποστασία από τον Θεό, πάντοτε υπήρχε παράβαση τού νόμου Του τόσο στην πατρίδα μας όσο και στις άλλες χώρες. Αλλά η σημερινή κατάσταση είναι χειρότερη από κάθε προηγούμενη. Χλευάζονται και εξυβρίζονται οι άγιες παραδόσεις των πατέρων μας, η ενάρετη ζωή, η αμώμητη πίστη μας…
»Ας ομολογήσουμε, λοιπόν, πώς έχουμε αμαρτήσει βαριά ενώπιον του Θεού. Ας απαρνηθούμε τις αμαρτωλές απολαύσεις και ας ξεφύγουμε από τη ρηχότητα της καθημερινής μας ζωής. Ας οπλιστούμε με πνευματικό θάρρος μπροστά στα μεγάλα γεγονότα πού λαμβάνουν χώρα σύμφωνα με τη θεία πρόνοια. Ας αδειάσουν τα κέντρα διασκεδάσεως και διαφθοράς. Δεν είναι καιρός για τέτοια. Δεν γίνονται γλέντια, όταν θερίζει η πανούκλα! Δεν μπορούμε να αμαρτάνουμε ασύστολα, όταν στα σύνορα της πατρίδας μας και πιο πέρα απ αυτά τα αδέλφια μας χύνουν το αίμα τους για μας! Για τις αιματηρές θυσίες τους, ας είμαστε αυστηροί με τον εαυτό μας. Ας ζούμε ευλαβικά με νηστεία, προσευχή, εγκράτεια, αγαθοεργίες, φόβο Θεού…».
(Άγιος Ανδρόνικος αρχιεπίσκοπος Περμ (1870-1918)
Εκδόσεις Ιερά Μονή Παρακλήτου.
Εκδόσεις Ιερά Μονή Παρακλήτου.
Πηγή: Ἐδῶ.
