ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
Αναμφίβολα,
η Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη, αποτελεί ένα ορθόδοξο βιβλίο που στέκεται
μόνιμα ανοικτό μπροστά σ’ όλο τον κόσμο.
Αν
«η τέχνη γεννιέται από τη φύση και είναι μια προέκτασή της» (Hοffding,
Psychologie), εμείς οι Ορθόδοξοι λέμε ότι η Αγία Σοφία
εκφράζει το βίωμα μιας θεϊκής έμπνευσης που συνυφαίνεται με την παρουσία της
τέχνης.
Θεολογικά
η παρουσία της, ως Ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας, θέτει μπροστά στην παγκόσμια
συνείδηση το φρόνημα και την Ορθόδοξη πίστη των δημιουργών της. Δίνει, επίσης,
και το στίγμα της απήχησης του πολιτισμού που εκφράζει.
Δυστυχώς,
οι αντιδράσεις του ελληνικού κράτους, της επισήμου (οικουμενιστικής) εκκλησίας
του και του αιρετικού πατριάρχου Βαρθολομαίου ήταν χλωμές. Ας μη ξεχνάμε και τα
πανθρησκειακά πιστεύω του, που «δικαιολογούν» και «καθορίζουν» μια ιερή –
σωτηριολογική αναλογικότητα μεταξύ Ευαγγελίου και Κορανίου!
Δεν
είμαστε αντίθετοι με μια επιχειρηματολογία διαμαρτυρίας, έναντι του Ερντογάν,
ως αθροιστικό αποτέλεσμα ιστορίας, τέχνης και πολιτισμού. Έπρεπε, όμως, οι
διαμαρτυρίες τους να οργανωθούν ως προβολή της Ορθοδοξίας, ως της μόνης
αλήθειας που σώζει τον άνθρωπο, πράγμα που δεν έγινε, διότι στο βάθος της
συνείδησής τους υπάρχει ο παγιδευτικός οικουμενισμός, που εμποδίζει την ομολογία,
μιας και όλοι μαζί προωθούν την μετατροπή της Ορθοδόξου Εκκλησίας σε
οικουμενιστικότέμενος!
Είναι
αλήθεια, ότι η Ορθόδοξη (διαχρονική) δυναμική της Κωνσταντινουπόλεως (ως
πόλεως), επηρέασε τη μωαμεθανική σκέψη ανά τους αιώνας, ώστε δεν μπόρεσε να εγκαθιδρύσει
τέμενος μωαμεθανικού λόγου και λατρείας υπέρτερο της Αγίας Σοφίας, γι’ αυτό και
οι Τούρκοι κατέφυγαν στην κατάσχεση άλλης θρησκευτικής ιδιοκτησίας.
Το
λειτουργικό βίωμα του Ορθοδόξου λαού προσβάλλει, σήμερα, και το άθεο ελληνικό
κράτος με τους «λοιμοξιολόγους», που προσπαθούν να καταστείλουν την ιερά
λειτουργία των ναών, περιορίζοντας την δημόσια ομολογία πίστεως στο όνομα ενός
ιού!
Να
υπενθυμίσουμε, ότι μετά από κάθε προδοσία της Ορθοδοξίας, η Θεία πρόνοια
ρυθμίζει – επιτάσσει και ανάλογες συμφορές. Μετά την ψευδοσύνοδο της Κρήτης και
την ανάλογη διάβρωση των ψυχών, ήλθε και η παλίρροια των τιμωρητικών υδάτων,
όπως η πανδημία, τα γεγονότα στην Αγία Σοφία καθώς και οι καθιζήσεις σε εδάφη
Ι. Ναών, μοναστηριών και στους δρόμους τους Αγίου Όρους.
Ο
προφήτης Αμώς μας πληροφορεί (κεφ. 3,6):
«Ει
έσται κακία εν πόλει, ην Κύριος ουκ εποίησε;» δηλ. «είναι δυνατόν να είναι
τυχαία συμφορά τις, εις τιναπόλιν, την οποία ο Κύριος να μη παρεχώρησεν;
Ουδέποτε!» (π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος).
Αυτό
το ευεργετικό, ασφαλές, διαχρονικό και θεμελιώδες γεγονός της λειτουργίας των
πνευματικών νόμων, που οδηγεί σε μετάνοια και πνευματική εγρήγορση τους
πιστούς, το διαπιστώνουμε ως απαραίτητο πνευματικό γίγνεσθαι τόσο στην Αγία
Γραφή, όσο και στην σύνολη ιστορία.
Για
παράδειγμα (πάλι) στην Αγία Σοφία, να θυμηθούμε τι έγινε στον διωγμό του Ι.
Χρυσοστόμου: «συνεξελθόντος αυτώ (εννοεί τον Ι. Χρυσόστομο) και του αγγέλου, μη
φέροντος την ερημίαν της εκκλησίας, ην αρχαί πονηραί και εξουσίαι ειργάσαντο,
καθάπερ θεατρονόμιον αποδείξασαι» (Παλλάδιος, τόμος 1ος – Ε.Π.Ε.,
σελ. 150-151).
Μετάφραση:
«Βγήκε
μαζί του (με τον Ι. Χρυσόστομο) και ο άγγελος της εκκλησίας, επειδή δεν άντεχε
την ερήμωση της εκκλησίας, που την έφεραν πονηρές αρχές και εξουσίες, σαν να
παρουσίασαν θέατρο». Αυτά συμβαίνουν, όταν οι αρχές – εξουσίες (εκκλησιαστικές
και πολιτικές), δεν είναι υπερασπιστές και υπέρμαχοι της αγίας του Θεού
Εκκλησίας, όταν δηλ. δεν υποτάσσονται με ταπείνωση στους Κανόνες Της.
«Με
θάνατον πολύ κακόν, εντεύθεν διαβαίνουν, οι τύραννοι και με πληγάς στον άδην
κατεβαίνουν», σημειώνει ο Νικόλαος Μαυροκορδάτος στο βιβλίο του «ΚΡΙΣΙΣ
ΗΓΕΣΙΑΣ» (Πολιτικόν Θέατρον, σελ. 546).
Η
«Σοφία» του οικουμενισμού δημιουργεί πεδίο ερειπίων, σύμφωνα και με το (περί
Αρειανών) όραμα του Μ. Αντωνίου, διαχρονικά επίκαιρο:
«…
Μέλλει την Εκκλησίαν οργή καταλαμβάνειν, και μέλλει παραδίδοσθαι ανθρώποις ομοίοις
αλόγοις κτήνεσιν. Είδον γαρ την τράπεζαν του Κυριακού, και περί αυτήν εστώτας
ημιόνους κύκλω πανταχόθεν και λακτίζοντας…» (Βίος Αγίου Αντωνίου).
Βεβηλωτές
των Ι. Ναών και οι σημερινοί οικουμενιστές, χειρότεροι των Αρειανών (ημιόνων).
Η βεβήλωση της Αγίας Σοφίας υπό των Μωαμεθανών είναι μικρότερη από αυτή των
οικουμενιστών σ’ ολόκληρη την Εκκλησία.
«Νυν
δε θυμιάματα μεν αισθητά αποτιθέμεθα εν αυτή, την δε νοητήνακαθαρσίαν ου πολλήν
ποιούμεθα σπουδήν ώστε εκκαθαίρειν και απελαύνειν. Τι ούν το όφελος;»
Μετάφραση:
«Τώρα,
όμως, αποθηκεύομεν εις αυτήν (την Εκκλησία) υλικά θυμιάματα, την δε νοητήν ακαθαρσίαν
(αιρέσεις, αμαρτήματα) δεν καταβάλλωμεν πολλήν προσπάθειαν, ώστε να την
εκκαθαρίζωμεν και την απομακρύνωμεν. Τι το όφελος λοιπόν;» (Ι. Χρυσόστομος,
ομιλία 88η στο κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο, P.G.
58, 780-82).
ΝΙΚΟΣ
Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
