(Μ. Βασίλειος –Επιστολή 238)
Η επιστολή (238) του Μ. Βασιλείου περιέχεται στον
τόμο (3), Ε.Π.Ε., Έργα Μ. Βασιλείου. Ο καθηγητής Παναγιώτης Χρήστου, ως
υπεύθυνος του τόμου (3), σχολιάζει: «Εγράφη το 375, όταν ο Ευστάθιος Σεβαστείας
με την βοήθειαν του βικαρίου Πόντου Δημοσθένους εγκατέστησεν επίσκοπον εις την
Νικόπολιν τον Φρόντωνα. Ο Φρόντων κατέλαβε τους ναούς και οι ορθόδοξοι, το μέγα
πλήθος, ήσαν ηναγκασμένοι να τελούν την λατρείαν εις την ύπαιθρον. Ο Βασίλειος
τους παρηγορεί». Πιστεύω, ότι η τελευταία φράση του σχολίου χρήζει
συμπληρώσεως, ως εξής: «Ο Βασίλειος τους παρηγορεί με την ορθή ποιμαντική
εκκλησιολογία – θεολογία και πρακτική».
Η επιστολή αυτή αποτελεί απάντηση στη σημερινή
(βαθειά) αποτελματωμένη εκκλησιαστική πραγματικότητα, διότι υποδεικνύει την
Πατερική οπτική – πρακτική σε καιρό αιρέσεως, αποκλείοντας τις στασιμότητες,
τις προχειρότητες, τις απαράδεκτες και κακόδοξες (πλην εξαιρέσεων)
αντιμετωπίσεις, που εμφανίζει το εκκλησιαστικό πλήρωμα έναντι της παναιρέσεως
του οικουμενισμού.
Όπως παρατηρεί ο Μ. Βασίλειος ο Φρόντων έγινε
όργανο των Αρειανών, χάριν του «δυστήνου δοξαρίου», όπως ακριβώς αναφέρει το
αρχαίο κείμενο της επιστολής (238).
«Δύστηνον δοξάριον» = άθλια, θλιβερή, ποταπή δόξα, που υπονοεί το «κυνήγι» της αρχιερατικής ράβδου, δηλ. του επισκοπικού αξιώματος.
Οι Νικοπολίτες, όμως, δεν τον αποδέχθηκαν ως
Επίσκοπό τους, στάση που ο Μ. Βασίλειος επαινεί. Αντίθετα, σήμερα, οι πιστοί,
οι πρεσβύτεροι, οι εκκλησιαστικές οργανώσεις και οι Ι. Μονές, υποδέχονται και
στηρίζουν τους οικουμενιστές επισκόπους ως συντελεστές ενότητος της Εκκλησίας!
Αξιοπρόσεκτη εκκλησιολογικά η παρακάτω θέση του Μ.
Βασιλείου:
«Υμάς δε τι καταπονεί το συμβάν; Τι χείρους εαυτών γεγόνατε
παρά τούτο; Έλειψεν είς εκ του πληρώματος υμών∙ ει δε και συναπήλθεν που άλλος
είς ή δεύτερος, ελεεινοί του πτώματος ούτοι, υμών δε το σώμα ολόκληρον εστι τη
του Θεού χάριτι. Και γαρ και το αχρειωθέν απερρύη και ουκ εκολοβώθητο μένον».
Μετάφρασις: «Εσάς δε διατί
θλίβει το συμβάν; Διατί έχετε γίνει χειρότεροι εαυτών δια τούτο; Έλειψεν ένας
από το πλήρωμά σας∙ εάν δε επήγαν μαζί του και ένας ή δύο ακόμη, αυτοί είναι
ελεεινοί λόγω της πτώσεώς των, ενώ το ιδικόν σας σώμα είναι με την χάριν του
Θεού ολόκληρον∙ διότι και το αχρειωμένον απεσπάσθη και το
απομείναν δεν εκολοβώθη».
Ο Μ. Βασίλειος τονίζει – επισημαίνει, ότι η
έκπτωση μέλους ή μελών από την Ορθόδοξη Εκκλησία δεν «σχίζει» το Σώμα της, αλλά
παραμένει ολόκληρο, «ακολόβωτον», δηλ. η Εκκλησία παραμένει πάντα Μία,
ακέραιη, αδιαίρετη, σ’ αντίθεση με τους εκπεσόντας εις αίρεσιν, οπότε τα μέλη
αυτά γίνονται «νεκρά».
Άξιο παρατηρήσεως, ότι ο επίσκοπος Φρόντων χαρακτηρίζεται
ως αποκομμένο (άχρηστο) μέλος της Εκκλησίας, έστω και αν δεν είχε καθαιρεθεί
από Σύνοδο, ενώ οι υπόλοιποι πιστοί, ως Σώμα, δεν «εκολοβώθη».
Χωρίς αμφιβολία, δεν ισχύει η «θεωρία των κλάδων»,
μιας και οι σύγχρονες αιρέσεις της Δύσεως είναι νεκρά μέλη.
Συνεχίζει ο Ι. Πατήρ: «Ει δε ανιά υμάς ότι των
τοιχών εξεβλήθητε, αλλ’ εν σκέπη του Θεού του ουρανού, αυλισθήσεσθε και ο
άγγελος ο της Εκκλησίας έφορος συναπήλθεν υμίν. Ώστε κενοίς τοις
οίκοις εγκατακλίνονται καθ’ εκάστην ημέραν, εκ της διασποράς του λαού βαρύ
εαυτοίς το κρίμα κατασκευάζοντες».
Μετάφραση: «Εάν σας
στενοχωρή-λυπή το ότι εξεδιώχθητε από τους τοίχους των ναών, τώρα θα
εκκλησιάζεσθε κάτω από την σκέπη του Θεού του ουρανού (ύπαιθρος) και ο φύλακας
Άγγελος της Εκκλησίας σας τον μεν Ναόν άφησε – εγκατέλειψε, εσάς δε σας έχει
ακολουθήσει. Επομένως σε άδειους οίκους – ναούς συναθροίζονται καθημερινά
και εξ αιτίας της διασποράς – διασκορπισμού του λαού ετοιμάζουν για τους
εαυτούς των βαρειά καταδίκη».
Αυτή η σύζευξη «ΟΡΘΟΥ ΔΟΓΜΑΤΟΣ», «ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ» και
«ΑΓΓΕΛΟΥ ΕΦΟΡΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ», παραμένει ζωντανή στην ιστορία – θεολογία της
εκκλησίας, έστω και αν οι οικουμενιστές επίσκοποι την ωθούν βαθμηδόν στη λήθη.
Ο Ι. Χρυσόστομος διατυπώνει παρόμοια θέση, ότι δηλ.
ο άγγελος της Εκκλησίας φεύγει όταν οι Ορθόδοξες Εκκλησιαστικές προδιαγραφές
αλλοιώνονται. Στον Παλλάδιο διαβάζουμε τα λόγια του Ι. Χρυσοστόμου, λίγο πριν
της αναχωρήσεώς του για την εξορία:
- «Ελάτε και αφού προσευχηθούμε ας συνταχθούμε με
τον άγγελο της Εκκλησίας» (ο οποίος Άγγελος πήρε τα «πράγματά» του και έφυγε εκ
του Ναού). Ιδού τι αναφέρει (σχετικά) ο βιογράφος του Ι. Χρυσοστόμου (ο
Παλλάδιος):
«Συνεξήλθε μαζί του (με τον άγιο) και ο άγγελος
της Εκκλησίας, επειδή δεν υπέφερε την ερημία της, για την οποία είχαν εργαστεί
οι αρχές και εξουσίες των πονηρών πνευμάτων, οι οποίες κατάντησαν την εκκλησία
αμαρτωλό θέατρο».
Παρόμοια θέση διατύπωσε και ο άγιος Θεόδωρος ο
Στουδίτης.
«Ου χρή το καθόλου εις τας τοιαύτας Εκκλησίας
εισιέναι, κατά τους ειρημένους τρόπους, επειδή γέγραπται· «ιδού αφίεται ο οίκος
υμών έρημος». Άμα γαρ τω εισαχθήναι την αίρεσιν, απέστη ο έφορος των εκείσε
άγγελος, κατά την φωνήν του μεγάλου Βασιλείου, και κοινός οίκος ο τοιόσδε
χρηματίζει ναός…» (Επιστολές Θεοδώρου Στουδίτου – Επιστολή (213) – προς Μοναχό
Μεθόδιο).
Μετάφραση: «Δεν πρέπει να
μπαίνουμε καθόλου στις Εκκλησίες αυτές με τους τρόπους που αναφέρθηκαν, γιατί
είναι γραμμένο· «Να, το σπίτι σας εγκαταλείπεται έρημο». Γιατί μόλις μπαίνει
μέσα στις Εκκλησίες αυτές η αίρεση, φεύγει ο άγγελος που εποπτεύει όλα όσα
γίνονται εκεί, σύμφωνα με τα λόγια του Μ. Βασιλείου, και ο ναός αυτός γίνεται
ένα απλό σπίτι…».
Να διευκρινίσω, ότι απάντησε ο άγιος Θεόδωρος στο
εξής ερώτημα:
«Για τις Εκκλησίες που βεβηλώθηκαν από τους ιερείς
που κοινώνησαν με την αίρεση και κατέχονται από αυτούς. Εάν πρέπει να μπαίνουμε
σ’ αυτές για να προσευχηθούμε και να ψάλλουμε» (Ερώτηση Γ΄, σελ. 488).
Ερωτήματα: Ο Εκκλησιολογικός
προσανατολισμός των Πατέρων, όπως σκιαγραφήθηκε ανωτέρω, οδηγεί σε σχίσμα και
σε ανυπακοή στην Εκκλησία; Η παραδοχή των θέσεών τους σε θέτει εκτός των ορίων
της Εκκλησίας;
Οι λαλίστατοι οικουμενιστές επίσκοποι, οι Ι.
Μονές, το Αγ. Όρος, οι εκκλησιαστικές οργανώσεις και οι πνευματικοί, ας
απαντήσουν δημοσίως.
ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
