Κωνσταντίνου Ι. Βαθιώτη
Αναπλ. Καθηγητή Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ.
Το δικτατορικής οσμής διάγγελμα του κυρίου Μητσοτάκη, με το οποίο εξήγγειλε τα (δήθεν) νέα μέτρα για την αναχαίτιση του κορωνοϊού (τα εκάστοτε νέα υγειονομικά μέτρα θυμίζουν τα οικονομικά μέτρα που ανά τακτά χρονικά διαστήματα εξαγγέλλονταν και πάλι τρομολαγνικώ τω τρόπω επί μνημονίων!), ήταν πολλαπλώς αποκαλυπτικό (άραγε είναι τυχαίο ότι η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η προσωπική επιλογή του κ. Μητσοτάκη, προέβη σήμερα σε πολιτική δήλωση πλήρη μωρίας απαξιώνοντας την τρέχουσα ελληνοτουρκική κρίση, λέγοντας ειδικότερα ότι πρόκειται απλώς για μια δυσάρεστη εξέλιξη, ενώ το μεγάλο πρόβλημα της χώρας μας είναι ο κορωνοϊός;).
Πρώτον, απευθυνόμενος στον ελληνικό λαό, χρησιμοποίησε για μία ακόμη φορά την απρόσωπη προσφώνηση “συμπολίτες μου”, αρνούμενος να μιλήσει απευθείας στην καρδιά του Έλληνα και να τιμήσει την ελληνική σημαία που βρίσκεται πίσω από την πλάτη του καθώς μας μιλά.
Δεύτερον, έκανε λόγο για επιθετική έξαρση του δεύτερου κύματος της πανδημίας, χωρίς να μπορεί να τεκμηριώσει ότι το κύμα αυτό είναι όντως υπαρκτό, στον βαθμό που θέλει να το παρουσιάσει, και ιδίως χωρίς να μπορεί να εξηγήσει πώς είναι δυνατόν ένα τέτοιο κύμα να γνωρίζει επιθετική έξαρση ταυτοχρόνως σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Άλλωστε για ύπαρξη “δεύτερου κύματος” ακούμε ήδη από τον Ιούνιο! Δυστυχώς, σύμφωνα με τα διδάγματα της Ιστορίας, όπως οι οικονομικές, έτσι και οι υγειονομικές κρίσεις αποτελούν αντικείμενο πολιτικής απόφασης. Στερούμενη οιασδήποτε διαφάνειας, η κυβέρνηση ανακοινώνει καθημερινά αριθμούς κρουσμάτων τους οποίους μοιάζει να χειρίζεται δίκην ανελκυστήρος που, ανάλογα με τα συμφέροντά της, άλλοτε τον σταματά στον δεύτερο και άλλοτε στον όγδοο όροφο. Μόνο, όμως, ο όγδοος όροφος μπορεί να εξασφαλίσει θέα προς τον γκρεμό του αυτοκτονικού lockdown!
Σημειωτέον ότι ο κ. Μητσοτάκης μιλά μεν για δεύτερο κύμα αλλά δεν ακούσαμε ποτέ μια αναγωγή των ασθενούντων επί τοις εκατό των διαβιούντων σε δεδομένο χρόνο στην χώρα μας, δηλ. Ελλήνων, αλλοδαπών (νομίμων και μη), και τυχαίως παρευρισκομένων στην χώρα μας για οποιονδήποτε λόγο.
Παρότι ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε ότι «δεν αποτελεί επιλογή του ένα γενικό lockdown», η συνεχής χρήση του στρατιωτικού αυτού όρου σε κάθε δημόσια τοποθέτησή του διαδραματίζει ρόλο δαμόκλειας σπάθης η οποία επικρέμαται εκφοβιστικά ύπερθεν της κεφαλής των πολιτών. Συνεπώς, η ρητή διαβεβαίωση ότι το lockdown δεν αποτελεί επιλογή του αδυνατεί να επιδράσει καθησυχαστικά στην ψυχολογία των πολιτών, οι οποίοι ευλόγως ανησυχούν ότι ο κίνδυνος μιας νέας καραντίνας είναι ανά πάσα στιγμή υλοποιήσιμος. Άλλωστε, η φράση του ότι το γενικό lockdown δεν αποτελεί δική του επιλογή μπορεί να αναγνωσθεί και ως εξής: δική του επιλογή όχι, αλλά επιλογή κάποιου άλλου, που ως “αόρατος μαριονετίστας” έχει το γενικό πρόσταγμα, ναι!
Τρίτον, επικαλέσθηκε για πολλοστή φορά την “απόλυτη ειλικρίνεια” με την οποία οφείλει πράγματι (αλλά δυστυχώς αδυνατεί) να μας ενημερώνει. Την απόλυτη ειλικρίνεια μνημόνευσε και στην περικοπή του λόγου του που αφορούσε την παράκληση να κρατούν οι νέοι «αποστάσεις από τους γονείς και τους παππούδες τους, ανεξάρτητα αν οι ίδιοι έχουν συμπτώματα». Διευκρίνισε ότι «αυτό δεν αποτελεί μία αόριστη αίσθηση ή μια τυφλή καταγγελία, αλλά τεκμηριωμένη διαπίστωση», την οποία απευθύνει «με την ίδια ειλικρίνεια με την οποία μιλά και στα παιδιά του».
Είναι χαρακτηριστικό ότι την “απόλυτη ειλικρίνεια” επικαλέσθηκε και στην συνέντευξη που παραχώρησε προσφάτως στον δημοσιογράφο κ. Πρετεντέρη, δημοσιευθείσα στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ” (12.10.2020, σελ. 13). Στο ερώτημα του εν λόγω δημοσιογράφου αν οι εκάστοτε αποφάσεις προέρχονται από ειδικούς γιατρούς ή αν λαμβάνονται υπ’ όψιν η οικονομία και η κοινωνία, ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε: «Θα απαντήσω με απόλυτη ειλικρίνεια…». Αλλά και στο πρόσθετο ερώτημα του ιδίου δημοσιογράφου αν υπάρχει φόβος ότι η κυβέρνηση θα χάσει την κοινωνία, ο κ. Μητσοτάκης απάντησε αξιοποιώντας πάλι την ίδια έννοια: «Μέχρι στιγμής δεν την έχουμε χάσει. Και δεν την έχουμε χάσει, πιστεύω, διότι ήμασταν πάντα πολύ ειλικρινείς».
Δυστυχώς, η ανάγκη του κ. Μητσοτάκη να αναφέρεται τόσο συχνά στην ειλικρίνεια, γεννά βάσιμες υπόνοιες ότι προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του αλλά και τους πολίτες ότι είναι απολύτως ειλικρινής, ενώ ψεύδεται ασυστόλως. Διότι όποιος ενεργεί με απόλυτη ειλικρίνεια δεν χρειάζεται να το διαλαλεί συνεχώς, αφού η ειλικρινής στάση του (πρέπει να) μιλά από μόνη της.
Τέταρτον, η εφαρμογή των (δήθεν) νέων μέτρων «σε περιοχές με επικίνδυνη αύξηση κρουσμάτων, δηλ. αυτές των επιπέδων 3 και 4» δίδει αφορμή για την εξής σκέψη: Η χρήση του όρου “επίπεδα 3 και 4” ομοιάζει με τα εξελικτικά στάδια της ασθένειας του καρκινοπαθούς, όπου 4 είναι το τελικό στάδιο στο οποίο καταλήγει ο ασθενής. Στην περίπτωση του κορωνοϊού, το επίπεδο-στάδιο 4 αντιστοιχεί στο τοπικό lockdown, ενώ το επίπεδο-στάδιο 5 στο εθνικό lockdown.
Η ανακοίνωση ότι οι περιφέρειες της χώρας βρίσκονται στο στάδιο 3 επιτείνει το άγχος και την νευρικότητα, επιβαρύνoντας την ψυχική υγεία των πολιτών που κατοικούν στις κρίσιμες περιοχές, ακινητοποιεί δε τα διανοητικά τους αντανακλαστικά, ώστε οι άνθρωποι να αναμένουν μοιρολατρικά την είσοδο της περιφέρειάς τους στο επίπεδο-στάδιο 4.
Επίσης, διασπά την εθνική συνοχή και ενότητα, αφού ο κάτοικος της Φωκίδος που είναι στο επίπεδο-στάδιο 2 νιώθει ότι υπερτερεί του κατοίκου της Βοιωτίας που βρίσκεται στο επίπεδο-στάδιο 3 (δηλ. ένα βήμα πριν από το τοπικό lockdown), ο δε κάτοικος της Βοιωτίας αντικρίζει με φθόνο τον κάτοικο της Φωκίδος.
Πέραν αυτού, η ανακοίνωση των σταδίων ευνοεί τον κρατικό πειθαναγκασμό και την συμμόρφωση των πολιτών, αφού ο πολίτης εκείνος, η περιφέρεια του οποίου έχει κηρυχθεί σε στάδιο 3, δεν διαθέτει πλέον τα απαιτούμενα ψυχικά και πνευματικά αποθέματα να αντιδράσει εναντίον των μέτρων που συνθλίβουν τις συνταγματικές του ελευθερίες, αφού σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα είναι πολύ πιθανό να περιέλθει σε κατάσταση απόλυτης αδυναμίας, δεδομένου ότι η περιφέρειά του θα κηρυχθεί στο επίπεδο-στάδιο 4 (τοπικό lockdown).
Πέμπτον, ο κ. Μητσοτάκης παραδέχθηκε ευθέως ότι «σταθερός μοχλός της κυβέρνησης είναι η πειθαρχία» (στην πειθαρχία αναφέρθηκε δις: η δεύτερη φορά ήταν όταν απευθύνθηκε στους νέους, καλώντας τους να γίνουν «παραδείγματα πειθαρχίας για τους μεγαλύτερους»), δικαιώνοντας έτσι τον Μισέλ Φουκώ (Επιτήρηση και Τιμωρία. Η γέννηση της Φυλακής, μτφ.: Τ. Μπέτζελος, εκδ. Πλέθρον, Αθήνα 2011, σελ. 226), ο οποίος τόνιζε ότι η πανούκλα συνοδεύεται από το πολιτικό όνειρο μιας πειθαρχημένης κοινωνίας. «Η πανωλόβλητη πόλη», σημείωνε ο Φουκώ, «εκφράζει την ουτοπία της τέλεια κυβερνώμενης πόλης: είναι μια πόλη που διατρέχεται ολόκληρη από ιεραρχία, επιτήρηση, βλέμμα, γραφή· μια πόλη η οποία ακινητοποιείται κατά τη λειτουργία μιας επεκτατικής εξουσίας που ασκείται διακριτικά σε όλα τα σώματα».
Ωστόσο, ο κ. Μητσοτάκης αιτιολόγησε την θέση ότι σταθερός μοχλός της κυβέρνησης είναι η πειθαρχία με παντελώς άστοχο τρόπο, λέγοντας δηλαδή ότι η ατομική ευθύνη είναι η άλλη όψη της κοινωνικής αλληλεγγύης. Έτσι, όμως, μπέρδεψε την ατομική ευθύνη με την κοινωνική αλληλεγγύη. Η σύγχυση αυτή δεν εκπλήσσει, αφού ο κ. Μητσοτάκης δεν είναι νομικός και απ’ ό,τι φαίνεται εκείνοι που τον συμβουλεύουν έχουν “μαύρα μεσάνυχτα” από Ποινικό Δίκαιο. Ατομική ευθύνη σημαίνει ότι για όποιο κακό υφίσταται ο πολίτης εκείνος που αυτοδιακινδυνεύει ή αυτοβλάπτεται είναι αποκλειστικά υπεύθυνος ο ίδιος και όχι κάποιος τρίτος. Από την άλλη πλευρά, η αρχή της κοινωνικής αλληλεγγύης σημαίνει ότι ο πολίτης οφείλει να λαμβάνει υπ’ όψιν του τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου, έναντι των οποίων υποχωρεί η αυτονομία του κατά την υλοποίηση των επιλογών και προτιμήσεών του: εδώ οφείλει να θυσιάζεται για το κοινό καλό (περιστέλλοντας το πεδίο της ελεύθερης δράσης του) και άρα δεν μπορεί να επικαλεσθεί την αρχή της ιδίας υπευθυνότητος. Συνακόλουθα, η ατομική ευθύνη και η κοινωνική αλληλεγγύη δεν είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος αλλά δύο διαφορετικά νομίσματα!
Έκτον, ο κ. Μητσοτάκης, ακολουθώντας πιστά την γραμμή που χαράχθηκε παγκοσμίως από την αρχή αυτής της πανδημίας, επικαλέσθηκε κατ’ επανάληψιν τις συμβουλές των ειδικών, δηλ. την “πέμπτη εξουσία” αυτής της χώρας. Η τρέχουσα υγειονομική κρίση είναι ασφαλώς θέμα των ειδικών επιστημόνων της Ιατρικής, αλλά το ζήτημα της διαχείρισης αυτής της κρίσης αφορά ατομικές ελευθερίες που ρυθμίζονται από εσωτερικούς νόμους και το Σύνταγμά μας, προς τούτοις δε από υπέρτερης τυπικής ισχύος (κατ’ άρ. 28 του Συντάγματος) διατάξεις διεθνών συμβάσεων οι οποίες δεσμεύουν την χώρα μας. Ως εκ τούτου, επ’ αυτού του αντικειμένου τον λόγο έχουν κάποιοι άλλοι ειδικοί, δηλ. οι νομικοί επιστήμονες, στους οποίους φαίνεται ότι κωφεύει ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του.
Έβδομον, ο κ. Μητσοτάκης, κατέληξε ότι, επειδή δεν είναι επιλογή του ένα γενικό lockdown, «απαιτούνται άλλου είδους μέτρα. Πιο έξυπνα. Πιο στοχευμένα. Και, τελικά, πιο αποτελεσματικά».
Αλλά ενώ ο πολίτης περιμένει να ακούσει αυτά τα νέα μέτρα, τα δήθεν έξυπνα, στοχευμένα και αποτελεσματικά, τελικώς πληροφορείται ότι αποφασίσθηκαν τα ίδια παλιά μέτρα που είναι απολύτως βλακώδη, αναποτελεσματικά και προπάντων θίγουν την ανθρώπινη αξία και περιορίζουν την προσωπική ελευθερία με έναν τρόπο που προσιδιάζει σε δικτατορικό καθεστώς:
Ως πρώτο μέτρο ο κ. Μητσοτάκης ανέφερε την απαγόρευση της κυκλοφορίας από τις 12.30 μετά τα μεσάνυχτα έως τις 5.00 το πρωί. Πρόκειται για ένα μέτρο που υποτίθεται ότι αποφασίσθηκε «για να μειωθούν οι μετακινήσεις και οι βραδινές συναθροίσεις, που ευνοούν την μετάδοση του ιού».
Πέρα από το γεγονός ότι ουδεμία εξήγηση παρέχεται ως προς την επιλογή του συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος για την θέσπιση της νυχτερινής απαγόρευσης (άραγε, με ποιο κριτήριο προσδιορίσθηκε ως χρόνος έναρξης η ώρα 12.30 και με ποιο κριτήριο ως χρόνος λήξης η ώρα 5.00;), στους πολίτες που έχουν βιώσει ή μελετήσει τον τρόπο λειτουργίας των δικτατορικών καθεστώτων η απαγόρευση κυκλοφορίας καθώς και η απαγόρευση συναθροίσεων χτυπούν ένα ηχηρό καμπανάκι φασιστικής-απολυταρχικής διακυβέρνησης. Ως γνωστόν, το μέτρο της απαγόρευσης κυκλοφορίας και συναθροίσεων είχε εφαρμόσει και η χούντα των συνταγματαρχών (πρβλ. και την κινηματογραφική ταινία “V for Vendetta”, σύμφωνα με το σενάριο της οποίας το ολοκληρωτικό καθεστώς του καγκελαρίου Adam Sutler έχει απαγορεύσει την νυχτερινή κυκλοφορία των πολιτών μετά τις 23.00!). Στην σημερινή, μάλιστα, εποχή, η αιτιολογία που προβάλλεται για την νομιμοποίηση της απαγόρευσης, ενισχύει την εντύπωση ότι δεν αποβλέπει πράγματι στην αναχαίτιση του κορωνοϊού, αλλά στην δημιουργία εκφοβιστικού-τρομοκρατικού κλίματος σε βάρος των αθώων πολιτών. Και τούτο, διότι όλες οι επικίνδυνες για την διάδοση του ιού ενέργειες που θεωρεί ο κ. Μητσοτάκης και οι ερασιτέχνες σύμβουλοί του ότι θα αποφευχθούν με την επιβολή της θλιβερής αυτής απαγόρευσης, μπορούν περίφημα να υλοποιηθούν σε προγενέστερο χρόνο.
Είναι άλλωστε γνωστό ότι η λειτουργία κάποιων κέντρων διασκεδάσεως έχει μετατεθεί σε απογευματινές ή βραδινές ώρες. Με την ίδια λογική οι πολίτες μπορούν να επισκεφθούν άλλες ώρες της ημέρας μπαρ ή εστιατόρια για να θυμηθούν ότι είναι ακόμη άνθρωποι που δικαιούνται να απολαύσουν συζήτηση με γνωστούς και φίλους καταναλώνοντας φαγητό ή ποτό. Ο κορωνοϊός δεν είναι δράκουλας να βγαίνει σεργιάνι τις μεταμεσονύκτιες ώρες! Τέτοια μέτρα, τα οποία προκαλούν θυμηδία στην ελληνική κοινωνία και καθιστούν την ελληνική κυβέρνηση καταγέλαστη στα μάτια της κοινής γνώμης, είναι εκ των πραγμάτων αλυσιτελή για την επίτευξη του πολυπόθητου στόχου, δηλ. την αναχαίτιση του “αόρατου εχθρού” (sic).
Δυστυχώς, ο κ. Μητσοτάκης έχει προσχωρήσει σε έναν παραλογισμό, ο οποίος στα μάτια των επαγρυπνούντων πολιτών, εκείνων δηλαδή που έχουν ακόμη κρατήσει ζωντανά τα εγκεφαλικά τους κύτταρα, φαντάζει ως “καύσιμη ύλη” για την προώθηση δικτατορικών σχεδίων. Όσοι, βεβαίως, έχουν κάψει τα εγκεφαλικά τους κύτταρα από την συνεχή έκθεση του μυαλού τους στην καθημερινή τηλεοπτική προπαγάνδα του οργουελικού καθεστώτος, αδυνατούν να συλλάβουν το βαθύτερο νόημα του παραλογισμού και είναι πρόθυμοι να σκύψουν το κεφάλι υπακούοντας τυφλά στους δικτάτορες. Άλλωστε, όσοι έχουν διαβάσει το “1984” του Όργουελ γνωρίζουν άριστα ότι στην δυστοπική Ωκεανία του Ουίνστον Σμίθ το απολυταρχικό καθεστώς δεν απευθυνόταν τους επαγρυπνούντες αλλά στους εθελοτυφλούντες.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα συμπληρωματικά λόγια του κ. Μητσοτάκη μέσω των οποίων επιχειρεί δήθεν να καταστήσει πειστική την εφαρμογή του επίμαχου μέτρου: «Με λιγότερη διασκέδαση, ίσως, για λίγο. Αλλά με περισσότερη υγεία για πολύ καιρό». Η φράση «ίσως για λίγο» μας εμβάλλει σε βαθύ προβληματισμό, αφού στην γλώσσα των πολιτικών οι ενδοιαστικές διατυπώσεις ισοδυναμούν με καμουφλαρισμένη άρνηση. Αφ’ ης στιγμής, μάλιστα, οι πολιτικοί δεν έχουν κανέναν ηθικό φραγμό να καταπατήσουν τις ρητές υποσχέσεις τους, κατά μείζονα λόγο δεν έχουν κανένα διασταγμό να διαψεύσουν τα “ίσως” τους.
Σημειωτέον ότι ο κ. Μητσοτάκης επικαλέσθηκε το παράδειγμα πολλών ευρωπαϊκών πρωτευουσών που έχουν προβεί στην εφαρμογή του ιδίου μέτρου, με δήθεν ενθαρρυντικά αποτελέσματα. Ωστόσο, παρέλειψε να μνημονεύσει συγκεκριμένα στοιχεία από τα οποία να προκύπτει ότι μετά από κάποιες ημέρες αυτοεγκλεισμού των πολιτών στα σπίτια τους, περιορίσθηκε η εξάπλωση του κορωνοϊού. Παρέλειψε δε να αναφέρει και τις διαδηλώσεις-αντιδράσεις Ευρωπαίων πολιτών κατά των περιοριστικών μέτρων που εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους για την ψυχική τους υγεία και απειλούν με συνολική κατάρρευση τις εθνικές οικονομίες. Προσοχή: Το γεγονός ότι η απαγόρευση νυχτερινής κυκλοφορίας έχει επιβληθεί και σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες σημαίνει ότι στην εποχή του κορωνοϊού οι πολίτες δέχονται μαζική επίθεση από τις κυβερνήσεις τους και, συνακόλουθα, ότι υλοποιείται σχέδιο ευρωπαϊκής δικτατορίας (κι αν φύγουμε από τα στενά όρια της Ευρώπης, εντοπίζοντας την ίδια απαγόρευση και σε μη ευρωπαϊκά κράτη, τότε δόκιμο είναι να ομιλούμε για “παγκόσμια δικτατορία”).
Η αναφορά στην εξαίρεση από την ως άνω απαγόρευση όσων εργάζονται τη νύχτα χρήζει διευκρινίσεως: Άραγε ένας δικηγόρος που ξενυχτά στο γραφείο του για να συντάξει προτάσεις ή για να προετοιμάσει την αγόρευσή του δεν θα δικαιούται να εξαιρεθεί της θλιβερής απαγορεύσεως, επειδή δεν εκτελεί νυχτερινή εργασία όπως ένας νυχτοφύλακας ή μια αποκλειστική νοσοκόμος;
Το δεύτερο, δήθεν έξυπνο, στοχευμένο και αποτελεσματικό μέτρο που ανέφερε ο κ. Μητσοτάκης ήταν η καθολικώς υποχρεωτική χρήση μάσκας. Πρόκειται φυσικά για το σκανδαλωδέστερο και φρικτότερο μέτρο που μπήκε πρόστυχα και διαβολικά στην ζωή μας ήδη από τους θερμούς μήνες του καλοκαιριού, όταν οι πολίτες εξαναγκάσθηκαν να υφίστανται το μαρτύριο της μασκοφορίας υπό απάνθρωπες συνθήκες καύσωνος. Αναρωτιέται κανείς: Κατά ποίον τρόπο πρόκειται για έξυπνο, στοχευμένο και αποτελεσματικό μέτρο; Δεδομένου ότι το μέτρο αυτό επεκτείνεται από τις αρχές του καλοκαιριού σταδιακά χωρίς να έχει οδηγήσει σε μείωση των κρουσμάτων, με ποια λογική αναμένεται ότι η καθολική μασκοφορία σε εσωτερικούς και εξωτερικού χώρους θα επιφέρει τώρα ευεργετικά αποτελέσματα; Και πώς μπορεί να θεωρηθεί στοχευμένο το μέτρο αυτό, όταν επιβάλλεται σε όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες;
Επιπλέον, ο κ. Μητσοτάκης τόνισε ότι «στο καφέ ή στο εστιατόριο θα μπαίνουμε, στο εξής, με μάσκα. Την οποία θα αφαιρούμε μόνο όταν καθόμαστε στο τραπέζι». Άραγε, πόση οκά παραλογισμού μπορεί να χωρά στο μυαλό των ειδικών και των πάσης φύσεως συμβούλων που έχει επιλέξει ο πρωθυπουργός να βρίσκονται δίπλα του; Ποιος ιατρικός ή εμπειρικός κανόνας δύναται να εξηγήσει την διαφορετική αντιμετώπιση ανάμεσα σε ορθίους και καθιστούς πελάτες; Σέβεται μήπως ο ιός τους πολίτες όταν ανοίγουν το στόμα τους δίπλα στους συνδαιτημόνες τους αλλά τους εκδικείται όταν τολμήσουν να σταθούν όρθιοι; Σε πόση διανοητική γελοιότητα θα εκτεθούν ακόμη οι διαχειριστές αυτής της υγειονομικής κρίσης;
Η καθολική υποχρεωτική μασκοφορία, όπως παρουσιάσθηκε από τον κ. Μητσοτάκη, είναι συνυφασμένη και με ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα: Με ποια λογική η χρήση μάσκας στους εξωτερικούς χώρους είναι αδιακρίτως αναγκαία για την αναχαίτιση της μετάδοσης του κορωνοϊού; Ένας πολίτης που περπατά μόνος του στον δρόμο ή σε μεγάλη απόσταση από άλλον συμπολίτη του, ή ένας κολυμβητής ο οποίος βγαίνει από την θάλασσα για να ξαπλώσει στην άμμο, πώς μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελεί δυνητικό κίνδυνο για τους άλλους ή ότι κινδυνεύει ο ίδιος από αυτούς; Επίσης ένας οδηγός αυτοκινήτου ή δικύκλου θα πρέπει να φορά μάσκα; Ένα ζευγαράκι που περπατά παραλιακά για να απολαύσει το ηλιοβασίλεμα, θα απαγορεύεται να αφεθεί στην συναισθηματική φόρτιση της στιγμής και να φιλήσει ο ένας τον άλλον βγάζοντας τις μάσκες; Όλα αυτά τα ερωτήματα καταδεικνύουν το μέγεθος της αλλόκοτης, γελοιωδέστατης και ακραία δυστοπικής κοινωνίας στην οποία καλούμαστε να συνεχίσουμε να ζούμε. Κι αν εν τέλει ο ιός, όπως μας πληροφορούν οι περίφημοι ειδικοί από την αρχή της πανδημίας, μεταδίδεται μέσω σταγονιδίων και όχι μέσω του μολυσμένου αέρα, τότε τι νόημα έχει η υποχρεωτική μασκοφορία στους εξωτερικούς χώρους, οσάκις δεν υπάρχει συνωστισμός;
Η επέκταση της υποχρωτικής μασκοφορίας και στους ανοιχτούς χώρους έρχεται να καταστήσει ακόμη πιο κραυγαλέα την αντισυνταγματικότητα αυτού του απάνθρωπου μέτρου, αφού επιτείνονται οι επαίσχυντες επιπτώσεις του προπάντων στην αξία του ανθρώπου. Το διαδεδομένο στην γλώσσα των αργυρώνητων και φασιστικών ΜΜΕ σύνθημα “μάσκα παντού” εδραιώνει επί της κεφαλής του ανθρώπου το ειδεχθές προσωπείο, αλλοιώνει την ανθρώπινη εικόνα προκαλώντας αδυναμία ταυτοποίησης, ακυρώνει την εκφραστική και επικοινωνιακή δυνατότητα του ανθρώπου στερώντας από αυτόν τα θεία δώρα του που τον καθιστούν ξεχωριστό ον έναντι των ζώων (δηλ. το χαμόγελο και το γέλιο), νοθεύει την ανθρώπινη φωνή, την ένταση και το ηχόχρωμά της, παρεμποδίζει την όσφρηση, υποβιβάζει τον άνθρωπο σε ζώο που φορά φίμωτρο, τον εξομοιώνει με μέλος αποκρυφιστικής τελετής, τον μετατρέπει σε περιφερόμενο καρνάβαλο, μασκαρά ή αποχαυνωμένο ζόμπι, εν τέλει τον αποπροσωποποιεί, τον εξευτελίζει και τον αποκτηνώνει.
Μάσκα παντού σημαίνει λοιπόν ένα φρικώδες καθημερινό βασανιστήριο, το οποίο υπό μίαν έννοια είναι χειρότερο και από αυτό που υφίσταντο οι τρομοκράτες στο Γκουαντάναμο: σήμερα οι αθώοι πολίτες, αντιμετωπιζόμενοι ως εν δυνάμει εχθροί της κοινωνίας επειδή μπορεί να κουβαλούν τον “αόρατο εχθρό” χωρίς να το γνωρίζουν, εξαναγκάζονται υπό την απειλή του τσουχτερού προστίμου να αυτοβασανίζονται εγκαθιστώντας στο ιερό πρόσωπό τους με τα ίδια τους τα χέρια το διαβολικό έβλημα της δυστοπικής κοινωνίας μας.
Οι εμπνευστές του μέτρου, το οποίο ακρίτως αποδέχεται ο κ. Μητσοτάκης, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η επέκταση της εφαρμογής του θα αφαιρέσει από τους υπαλλήλους που επί πολλές ώρες φορούν μάσκα εντός του κλειστού χώρου την δυνατότητα να βγουν στο κατώφλι της εισόδου για να πάρουν λίγες ανθρώπινες ανάσες κάνοντας το κατά τον ανεκδιήγητο κ. Τσιόδρα “διάλειμμα της μάσκας” (sic).
Αλλά και σε επίπεδο ατομικής υγείας (το άθροισμα πολλών φορέων συνθέτει την δημόσια υγεία!), η παρατεταμένη χρήση μάσκας ακόμη και σε εξωτερικούς χώρους, π.χ. ενισχύει την πηγή των μικροβίων επί του προσώπου, προκαλεί στέρηση του οξυγόνου, δυσκολία αναπνοής και ψυχική δυσφορία.
Εν τέλει, με την καθολική μασκοφορία εδραιώνεται μια παντελώς αφύσικη για τον άνθρωπο κατάσταση (γι’ αυτό άλλωστε δεν τολμά κανείς να γυρίσει διαφήμιση, ταινία ή σίριαλ με μασκοφορεμένους ηθοποιούς!), η οποία μετατρέπει τον μασκοφορεμένο πολίτη (που οι συμπολίτες του δεν μπορούν εύκολα να ταυτοποιήσουν και να ακούσουν) σε αόρατο κωφάλαλο, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του “αόρατου εχθρού” (δηλ. του κορωνοϊού), καταλύοντας την εικόνα που επέλεξε να έχουμε ο Δημιουργός μας.
Ενόψει πάντων των ανωτέρω, η δήλωση του κ. Μητσοτάκη ότι τα μέτρα αυτά αποτελούν «μικρές παραχωρήσεις για να προστατέψουμε το μεγάλο αγαθό της υγείας» είναι προδήλως παραπλανητική και ανεδαφική.
Μόλις που χρειάζεται να επισημανθεί ότι ο κ. Μητσοτάκης για να δικαιολογήσει την ανάγκη λήψης των προαναφερθέντων μέτρων λόγω της «νέας επίθεσης του κορωνοϊού» (για μία ακόμη φορά ο κ. Μητσοτάκης φαντασιώνεται ότι ο ιός φορά “στρατιωτική στολή” και πυροβολεί ή βομβαρδίζει την μία πόλη μετά την άλλη –δεν είναι τυχαίο ότι η πολεμική ορολογία αξιοποιήθηκε από τον πρωθυπουργό και στο κλείσιμο του διαγγέλματός του, όταν δήλωσε ότι μπορεί να ανατείλει και μία νέα μέρα στον πόλεμο εναντίον του κορονοϊού»), επικαλέσθηκε αφηρημένα τις εισηγήσεις των ειδικών χωρίς φυσικά να τεκμηριώσει έστω περιληπτικά την επιστημονική θέση που καθιστά επιβεβλημένη την νέα περιστολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων του πολίτη. Ελλείψει τέτοιας διαφώτισης, δεν θα πρέπει να εκπλαγεί αν διαπιστώσει ότι τα (δήθεν) νέα μέτρα αντιμετωπισθούν περιφρονητικά από ικανή μερίδα του λαού.
Σε ό,τι αφορά την στυλισιτκή πλευρά του διαγγέλματος, ο κ. Μητσοτάκης είναι προφανές ότι δεν μπορεί να αποχωρισθεί τον τραγικό κειμενογράφο του, ο οποίος αρέσκεται σε κακόγουστα λογοπαίγνια που δίνουν την εντύπωση ότι ο πρωθυπουργός της χώρας απευθύνεται σε πολίτες μειωμένης αντιληπτικής ικανότητας.
Επί παραδείγματι, είπε (άκουσον-άκουσον!) ότι «δεν είναι ώρα για κρυφά πάρτι, όταν ο ιός κάνει πάρτι κατά της ζωής μας». Αλήθεια, ποιο “πάρτι” κάνει ο ιός κατά της ζωής μας, όταν το ποσοστό θνητότητας είναι μόλις 0,23%; Βάσει ποίων δεδομένων ο κ. Μητσοτάκης εμφανίζει τον ιό ως “διοργανωτή φονικού πάρτυ”; Τι τραγικές όσο και γελοίες παρομοιώσεις είναι αυτές;
Επίσης, ο κ. Μητσοτάκης για να μιλήσει τάχα στην γλώσσα της νεολαίας (αφού δήθεν αυτή είναι τώρα ο στόχος του πολεμιστή κορωνοϊού – άραγε στο τρίτο κύμα ποιος θα τεθεί στο στόχαστρό του; Ποια πληθυσμιακή ομάδα θα μας ξεφουρνίσουν οι φωστήρες της υγειονομικής κρίσης ότι έβαλε στο μάτι ο “φοβερός και τρομερός ιός”;) χρησιμοποίησε μια άλλη ευτελή παρομοίωση. Είπε ειδικότερα ότι «ο κορονοϊός καραδοκεί παντού, χωρίς να περιμένει στην είσοδο ενός καταστήματος» (η διατύπωση φωτογραφίζει τον αγαπημένο κωδικό του κ. Μητσοτάκη, τον “αόρατο εχθρό”, ο οποίος συνδέει αποκαλυπτικά την Αλ Κάιντα, ήτοι τον “αόρατο εχθρό” της 11ης Σεπτεμβρίου, με τον σημερινό “αόρατο εχθρό” της 11ης Μαρτίου, ημέρας κήρυξης της πανδημίας), δηλαδή «δεν τρώει πόρτα». Εικάζω ότι ο κειμενογράφος του κ. Μητσοτάκη είναι νοσταλγός των αλήστου μνήμης εποχών όπου μαζεύονταν οι νέοι έξω από ντισκοτέκ ή μπαρ για να “ξεχαρμανιάσουν”, αλλά έπεφταν πάνω σε σκληρούς πορτιέρηδες, σε “αρνητές της εισόδου” (τότε μόνο τέτοιοι “αρνητές” υπήρχαν!). «Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις», κ. Μητσοτάκη!
Ο κ. Μητσοτάκης δεν παρέλειψε φυσικά να επαναλάβει την αγαπημένη του πλην όμως θλιβερή φράση ότι «η μάσκα είναι το εμβόλιο πριν [από] το εμβόλιο», κάνοντας για μία ακόμη φορά “μασάζ” στον ελληνικό λαό για τον επερχόμενο εφιάλτη. Πάντως, είναι αληθές ότι όλοι οι προβληματισμοί που αναφύονται με αφορμή την υποχρεωτική μασκοφορία, τηρουμένων των αναλογιών θα αναπτυχθούν και όταν θα επιχειρηθεί να υλοποιηθεί ο ήδη από τις 15.2.2020 προβλεπόμενος υποχρεωτικός εμβολιασμός: π.χ. όπως απαξιώνονται και διώκονται σήμερα οι λεγόμενοι “αρνητές της μάσκας”, έτσι (και ακόμη πιο σκληρά) θα κυνηγηθούν οι “αρνητές του εμβολίου”.
Ωστόσο, δεν πρέπει να παροραθεί ότι ο κ. Μητσοτάκης αναφέρθηκε ρητώς στην προοπτική του εμβολιασμού δηλώνοντας δύο πράγματα:
Πρώτον, ότι «για πρώτη φορά από την αρχή αυτής της περιπέτειας φαίνεται στον ορίζοντα η προοπτική να διαθέτουμε ένα ασφαλές και αποτελεσματικό εμβόλιο», χωρίς εν τούτοις να τεκμηριώσει βάσει ποίων στοιχείων προκύπτει αυτή η προοπτική, την ώρα που πολλοί πειραματισμοί έχουν οδηγήσει σε παταγώδη αποτυχία με θάνατο των εθελοντών.
Δεύτερον, είπε ότι «η κυβέρνηση έχει φροντίσει να προμηθευτούμε [το εμβόλιο] εγκαίρως και να το διαθέσουμε σε όλους, με τη μέγιστη δυνατή ταχύτητα». Στην τελευταία αυτή ρήση του εκφράζεται ο ευσεβής πόθος του κ. Μητσοτάκη ότι το δικτατορικό καθεστώς του θα καταφέρει να εμβολιάσει (“με το έτσι θέλω”;) ολόκληρο τον πληθυσμό της χώρας. Άραγε πώς έχει φροντίσει να προμηθευτεί εγκαίρως το εμβόλιο, αφού δεν γνωρίζει στην παρούσα φάση ποια εταιρεία θα το παρασκευάσει; Ή μήπως το γνωρίζει με κάποιον τρόπο και μας το αποκρύπτει;
Τέλος, ο προσεκτικός μελετητής του πρωθυπουργικού διαγγέλματος θα πρέπει να αξιολογήσει δύο σημεία που έχουν μεγάλη προορατική αξία:
Πρώτον, ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε ότι «οι επόμενοι μήνες προβλέπονται δύσκολοι». Αν λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι και στην αρχή του θέρους ο πρωθυπουργός είχε προειδοποιήσει ότι οι “συμπολίτες” του θα περάσουν ένα “ιδιότυπο καλοκαίρι”, η προμνημονευθείσα φράση του περί δυσκολίας των επόμενων μηνών θα πρέπει να αντιμετωπισθεί με μεγάλη σοβαρότητα και περίσκεψη, αφού κρούει τον κώδωνα ότι τα δύο (δήθεν) καινούργια μέτρα που εξήγγειλε δεν θα είναι μάλλον και τα τελευταία. Μετά το δεύτερο κύμα, δεν αποκλείεται να αποφασισθεί η έλευση του τρίτου κύματος, που αριθμητικά παραπέμπει σε οδυνηρότερη κατάσταση και προφανώς θα διαψεύσει την σημερινή επιλογή του να μην επιβληθεί γενικό lockdown. Εκτός κι αν το σχέδιο δράσης κατά της αναχαίτισης του τρίτου κύματος περιλαμβάνει εφαρμογή ενός ακόμη πιο σατανικού-οργουελικού σεναρίου: Η υποχρεωτική μασκοφορία θα επεκταθεί και εντός των σπιτιών μας, οπότε θα ελέγχεται η χρήση μάσκας με drones ή με εφόδους από ελεγκτικά όργανα, όπως γινόταν επί δικτατορίας του ΄67.
Δεύτερον, ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε ότι «εξαρχής αποφασίσαμε να κινούμαστε προληπτικά. Κι αυτό αποκτά πρόσθετη σημασία τώρα, ενόψει της περιόδου των Χριστουγέννων». Αν η αναφορά αυτή συνδυασθεί με την αμέσως προηγούμενη προειδοποίηση, τότε είναι πολύ πιθανό ότι η κορύφωση της μαζικής επίθεσης που θα δεχθούμε όλοι εμείς οι αθώοι πολίτες από το δικτατορικό καθεστώς του κ. Μητσοτάκη –ο οποίος προφανώς είναι εξαναγκασμένος να εκτελεί τις εντολές που λαμβάνει από τον “αόρατο μαριονετιστα”– τοποθετείται στο διάστημα των Χριστουγέννων. Έτσι θα ολοκληρωθεί ο διωγμός των Χριστιανών, οι οποίοι στο “πρώτο κύμα” της επίθεσης του κορωνοϊκού “αόρατου εχθρού” στερήθηκαν το Πάσχα και τώρα στο αποκληθησόμενο “τρίτο κύμα” αναμένεται να στερηθούν και τα Χριστούγεννα (το εν λόγω σενάριο ενισχύεται από την παρότρυνση της ανάλγητης κ. Παγώνη να ξεχάσουμε τα ρεβεγιόν).
Φυσικά, η αισιόδοξη πρόβλεψη του κ. Μητσοτάκη ότι στις αρχές του 2021, μαζί με το νέο χρόνο, μπορεί να υπάρχει ήδη το εμβόλιο, κάθε άλλο παρά πειστική είναι, αφού με βάση τα μέχρι τώρα πειραματικά δεδομένα αλλά και τα λεγόμενα των διαφόρων ειδικών, ένα αποτελεσματικό εμβόλιο χωρίς σοβαρές παρενέργειες απαιτεί πολύ χρόνο ακόμη και επιπροσθέτως: παρά την εύρεση ενός τέτοιου εμβολίου, τα περιοριστικά-απαγορευτικά μέτρα που ισχύουν σήμερα προβλέπεται ότι θα διατηρηθούν (βλ. την τρομακτική δήλωση της κ. Μαρίας Θεοδωρίδου, Προέδρου Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμού –στην εκπομπή “special report” του Antenna, 21.10.2020–, ότι «το εμβόλιο είναι ελπίδα», αλλά ακόμη κι αν βρεθεί, τα σημερινά μέτρα «θα πρέπει να γίνουν δεύτερη φύση μας»!
ΥΓ: Ο κειμενογράφος του πρωθυπουργικού διαγγέλματος πρέπει κάποια στιγμή να υπέστη έναν χρονικό αποπροσανατολισμό. Διότι βάζοντας τον κ. Μητσοτάκη να πει «Κατανοώ τους πρωτοετείς φοιτητές που πέρασαν έναν δύσκολο χειμώνα και θέλουν να γλεντήσουν», προκαλεί την εξής εύλογη απορία: Πώς είναι δυνατόν να εμφανίζεται ο δύσκολος χειμώνας ως ήδη περασμένος, αφού τα μαθήματα του α΄ εξαμήνου ξεκίνησαν μόλις πριν από 3 εβδομάδες και ο χειμώνας δεν έχει ακόμη καλά-καλά γίνει αισθητός; Μήπως, λοιπόν, το διάγγελμα προοριζόταν να εκφωνηθεί προς τον Δεκέμβριο, όταν οι πρωτοετείς φοιτητές θα είχαν πράγματι περάσει τον δύσκολο χειμώνα (φανταστείτε πόσο δύσκολος χειμώνας μας περιμένει!) αλλά λόγω πρόοωρης επιθετικότητας του δεύτερου κύματος ο κειμενογράφος ξέχασε να προσαρμόσει την συγκεκριμένη φράση στην σημερινή πραγματικότητα;
