Η δύναμη του Τιμίου Σταυρού – Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν σαλός ο εκ Γεωργίας
Μετά το θάνατο του π. Ιωάννη (ηγούμενος της μονής Μπετάνια π. Ιωάννης – Γεώργιος Μχεΐτζε), το 1960, άρχισαν πάλι οι πειρασμοί και οι σκληρές δοκιμασίες για τον π. Γαβριήλ. Το καθεστώς απαγόρευσε τη λειτουργία του μοναστηριού, για να το μετατρέψει σε μουσείο. Έτσι ο άγιος υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει οριστικά τον προσφιλή του τόπο, αφήνοντας τη μισή του ζωή εκεί, όπως έλεγε αργότερα χαρακτηριστικά ο ίδιος.
Όταν ύστερα από αρκετό καιρό ο π. Γαβριήλ επισκέφθηκε το μοναστήρι, ο φύλακας του μουσείου του είπε με θλίψη πως άδειασαν όλες οι κυψέλες που είχαν τοποθετήσει από το μοναστήρι στο δάσος της Μπετάνιας. Και πως ξαφνικά όλο το σμάρι των μελισσών εξαφανίστηκε, προκαλώντας τους τεράστια ζημιά. Στο τέλος αναρωτήθηκε: «Μήπως όμως αυτό σημαίνει ότι η θεία χάρις εγκατέλειψε τελείως το μοναστήρι;».
Και ο π. Γαβριήλ του απάντησε: «Να μην αμφιβάλλεις ότι ο μεγάλος και σπουδαίος π. Ιωάννης, από εκεί που βρίσκεται, φροντίζει για το μοναστήρι, και να πιστέψεις πως ποτέ δεν θα αφήσει να το εγκαταλείψει η χάρις του Κυρίου, μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία. Εμείς αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι να προσευχόμαστε στον Κύριο για την ανάπαυση της ψυχής του».
Ύστερα στράφηκε προς το μέρος που έδειχνε ο φύλακας και σταύρωσε το δάσος στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Σε λίγα λεπτά, μπροστά στα μάτια του εμβρόντητου φύλακα, οι μέλισσες, με τον χαρακτηριστικό τους βόμβο, άρχισαν να επιστρέφουν κατά σμήνη, μπαίνοντας μέσα στις κυψέλες.
Ο άγιος επισκεπτόταν πολύ συχνά το μοναστήρι της Μπετάνιας. Η κλειδωμένη του πύλη δεν του στεκόταν εμπόδιο. Σαν άλλος άγιος Ανδρέας, ο δια Χριστόν σαλός, ο π. Γαβριήλ ξεκλείδωνε με τη δύναμη της προσευχής του τις πόρτες. Ο π. Ιωσήφ Κικβάτζε θυμάται: «Μια φορά που πήγαινε μαζί με τον π. Γαβριήλ στο μοναστήρι, όσο και αν προσπαθήσαμε, στάθηκε αδύνατο ν’ ανοίξουμε την πόρτα. Τότε ο π. Γαβριήλ σταύρωσε το κλειδί και η πόρτα άνοιξε αμέσως. Ύστερα μουρμούρισε ήσυχα: ¨Πόση δύναμη έχει ο σταυρός!¨. Και μετά έπεσε στα γόνατα και άρχισε να κάνει εδαφιαίες μετάνοιες στον Εσταυρωμένο».
Ένα παρόμοιο περιστατικό έλαβε χώρα πάλι εκεί. Ο γέρο – φύλακας της Μπετάνιας έλεγε: «Τα κλειδιά του μοναστηριού και της εκκλησίας τα κρατούσα εγώ, καθώς ήμουν ο υπεύθυνος. Τις πόρτες τις είχα πάντα κλειδωμένες. Όταν μια φορά πλησίασα το ναό, είδα την πόρτα ανοιχτή και μπαίνοντας μέσα αντίκρισα έκπληκτος τον π. Γαβριήλ, και τον ρώτησα πως βρέθηκε μέσα αφού η πόρτα ήταν κλειδωμένη. ¨Εγώ έχω τα κλειδιά όλων των εκκλησιών¨, μου απάντησε αστειευόμενος».
Από το βιβλίο του «ΜΑΛΧΑΖΙ ΤΖΙΝΟΡΙΑ, «Ο Αγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν σαλός και ομολογητής (1929 – 1995). Μετάφραση ΝΑΝΑ ΜΕΡΚΒΙΛΑΤΖΕ
Πηγή.
