Η Αγία Όντα γεννήθηκε στην Σκωτία τέλη του 7ου αιώνα και ήταν κόρη του βασιλικού ζεύγους της Σκωτίας.
Η ομορφιά της ήταν ασύγκριτη και αξιοθαύμαστη από όλους, μόνο που η ίδια δεν μπορούσε να δει ούτε την δικιά της ομορφιά αλλά ούτε και της πλάσης ολάκαιρης μιας και ήτο τυφλή..
Ο καημός των βασιλιάδων γονέων της για χρόνια ήταν η εύρεση ενός τρόπου ώστε η μονάκριβη και πολύ όμορφη κόρη της να βρει το φως της.
Κάποτε έμαθαν για κάποια θαυμαστά γεγονότα που επιτελέσθηκαν στον τάφο του αγίου Λάμπερτ ενός μαρτυρα επισκόπου κι έτσι το βασιλικό ζεύγος αποφάσισε να στείλει την κόρη του στο Liège.
Όταν έφτασε η νεαρά βασιλοπούλα μαζί με την συνοδεία της στον τάφο του αγίου έμεινε ξάγρυπνη προσευχόμενη και με ικεσίες αλλά και θερμή πίστη παρακαλούσε τον άγιο να την θεραπεύσει και να βρει το φως της.
Το ξημέρωμα από την κούραση του ταξιδιού αλλά και την άγρυπνη προσευχή της, την πήρε ο ύπνος για λίγο και όταν ξύπνησε ανοίγωντας τα μάτια της αντίκρυσε για πρώτη φορά στην ζωή της, το φως του ήλιου που μόλις ανέτειλε.
Η Βασιλοπούλα Όντα με πολύ χαρά κι ευγνωμοσύνη αποφάσισε να αφιερώσει το υπόλοιπο της ζωής της, στον Πανάγαθο Θεό ο οποίος μέσα από τις μεσιτείες του αγίου Λάμπερτ την θεράπευσε.
Επιστρέφοντας στην Σκωτία το θαυμαστό αυτό γεγονός έγινε γνωστό και όλοι ήταν χαρούμενοι για την κόρη του λαοφιλή βασιλιά τους.
Τώρα πλέον η ομορφιά της άγγιζε την τελειότητα και σίγουρα πήγαζε και από την όμορφη ψυχή της.
Έτσι δούκες, πρίγκιπες, άρχοντες γαλαζοαίματοι, ιππότες και πολλοί άλλοι εντυπωσιασμένοι από την ομορφιά της ζητούσαν το χέρι της από τον βασιλιά πατέρα της.
Ο πατέρας της διάλεξε για αυτήν, αυτόν που θεωρούσε καλύτερο και όρισε μέχρι και ημερομηνία γάμου παρά τις παρακλήσεις της κόρης του η οποία δεν ήθελε να νυμφευθεί αναλογιζόμενη και την υπόσχεση που είχε δοθεί κατά την θέα του πρώτου φωτός της ζωής της.
Μάταια όμως, ο πατέρας της είχε λάβει την απόφαση του ξεχνόντας τα μέχρι τώρα γενόμενα.
Η Αγία Όντα αφού κατάλαβε ότι δεν μπορεί να του αλλάξει γνώμη εκμυστηρεύτηκε σε μια πίστη της υπηρέτρια της οποίας δεν σώζεται το όνομα, ότι εκείνο το βράδυ θα έφευγε κρυφά από το κάστρο και η ίδια η υπηρέτρια αποφάσισε να την ακολουθήσει.
Αφότου περιπλανήθηκαν και εκτός της Αγγλίας έφτασαν μέχρι και την Ιταλία όπου προσκύνησαν σε διάφορα προσκυνήματα και γύρισαν και πάλι προς τον βορρά όπου σε ένα όμορφο τοπίο έχτισαν μια καλύβα και αφιερώθηκαν στην προσευχή.
Κατά ένα παράδοξο τρόπο εκατοντάδες πουλιά και ιδιαιτέρως καρακάξες γέμισαν την περιοχή ενώ έφταναν στην καλύβα της Αγίας Όντα η οποία πάντα τους άφηνε φαγητό ενώ τα ίδια φαίνονταν να αντιλαμβάνονται την αγιότητα της.
Αυτό κίνησε την περιέργεια των χωρικών της περιοχής όπου πήγαν στο σημείο και αντίκρυσαν την Αγιά Όντα μαζί με την υπηρέτρια της.
Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και πολλοί άντρες οι οποίοι στην θέα της υπέρλογης ομορφιάς της, τις επόμενες μέρες προσπάθησαν να πλησιάσουν στην καλύβα και να κερδίσουν την καρδιά της και γίνονταν επίμονοι.
Η Αγία Όντα μαζί με την ταπεινή υπηρέτρια της μετά από αυτό αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την περιοχή αυτή και να αναζητήσουν έναν καινούριο τόπο ώστε να ησυχάσουν και να αφιερωθούν στην προσευχή και την άσκηση απρόσκοπτα.
Έτσι έφτασαν σε έναν βάλτο όπου έχτισαν μια απλή καλύβα και η αγία γύρω από αυτήν φύτεψε σπόρους από θάμνους για να κρυφτεί η καλυβα. Κατά παράδοξο τρόπο την επόμενη ημέρα οι θάμνοι φύτρωσαν και κάλυψαν με το πυκνό φύλλωμα τους και τα κλαδιά τους την καλυβα.
Ο βασιλιάς πατέρας της όμως δεν είχε σταματήσει να την αναζητά κι κάποια στιγμή πέρασε από την περιοχή κοντά στον βάλτο όπου διέμεινε σε ένα πανδοχείο για ένα βράδυ.
Φεύγωντας έδωσε προς ευχαριστία στον πανδοχέα κάποια νομίσματα τα οποία ο ίδιος αντιλήφθηκε πως ήταν όμοια με κάποια νομίσματα που του είχαν δώσει οι δύο γυναίκες που ζούσαν στον βάλτο και το ανέφερε στον βασιλιά.
Πρόκειταν για την Αγία Όντα και την υπηρέτρια της.
Ο βασιλιάς το υποψιάστηκε και ζήτησε από τον πανδοχέα να του υποδείξει τον τόπο όπου αυτές οι δύο γυναίκες κατοικούσαν.
Πλησιάζοντας στο σημείο έγινε αντιληπτός από την Αγία η οποία προσευχήθηκε στον Θεό.
Ξαφνικά ένα νέφος γεμάτο καρακάξες κατέκλυσαν την περιοχή και επιτέθηκαν στον βασιλιά με αποτέλεσμα ο ίδιος να φύγει άπραγος επιστρέφοντας στην Σκωτία.
Ίσως και να αντιλήφθηκε πλέον ότι το θέλημα του Θεού ήταν διαφορετικό από το δικό του.
Πολλοί πλέον αντιλαμβανόμενοι τα χαρίσματα της και την αγιότητα της πλησίαζαν την καλύβα της ζητώντας της, τις συμβουλές της.
Η ταπεινή υπηρέτρια της κοιμήθηκε κι έτσι και η ίδια για να απομονωθεί και να απομακρυνθεί από τον κόσμο που προσέτρεχαν σε αυτήν και για να κρύψει τα χαρίσματα που ο Θεός της χάρισε έφυγε και έχτισε σε ένα ακόμη πιο ερημικό μέρος για τρίτη φορά μια ταπεινή μικρή καλυβούλα σε μια περιοχή της σημερινής Ολλανδίας όπου έζησε μέχρι και την οσιακή της κοίμηση το 726 μ.Χ.
Κοιμήθηκε μέσα στην νύχτα και ξαφνικά ένα λαμπερό φως υψώθηκε μέσα από την καλύβα της προς τον ουρανό.
Πολλοί χωρικοί νόμισαν ότι έπιασε φωτιά σε εκείνο το σημείο αλλά όταν έφτασαν στο σημείο είδαν το σεπτό σκήνωμα της Αγίας εν μέσω ενός ακτίστου φωτός και την ενταφίασαν έξω από την καλύβα της.
Αργότερα σε αυτόν τον τόπο πολλά παράδοξα και θαυμαστά γεγονότα πραγματοποιήθηκαν και πολλοί ιάθηκαν προσευχόμενοι στον τάφο της Αγίας Όντας.
Κι αυτό ξεπέρασε κατά πολύ τα τοπικά σύνορα της περιοχής με αποτέλεσμα η φήμη να εξαπλωθεί και δεκάδες να επισκέπτονται τον τάφο της Αγίας.
Μια αριστοκράτισσα της περιοχής μετά από αυτό έχτισε ναό προς τιμή της Αγίας στο σημείο που βρισκόταν ο τάφος της και σιγά σιγά γύρω από αυτόν τον ναό άρχισαν να κατοικούν πολλοί οι οποίοι έζησαν θαύματα ύστερα από τις μεσιτείες της Αγίας ενώ η περιοχή ονομάστηκε Αγία Oedenrode.
Πραγματικά η ζωή της Αγίας Όντας η οποία θέλησε να μείνει πιστή στην υπόσχεση που έδωσε στον Θεό κρατώντας την παρθενιά της και αφιερώνοντας την ζωή της ολόκληρη σε Αυτόν αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση.
Σίγουρα κάποια περιστατικά της ζωής της μοιάζουν σα να είναι βγαλμένα μέσα από παραμύθι και να αγγίζουν τα όρια μύθου αλλά σίγουρα είναι αξιοθαύμαστα και μοναδικά.
Εξάλλου η πίστη ξεπερνά καθετί το φυσικό και λογικό φτάνοντας στο παράδοξο και υπέρλογο διότι η πίστη είναι αυτή που νικά και κάνει κάθε πράγμα στην ζωή μας όσο κι αν αυτά φαίνονται αδύνατα να γίνουν, δυνατά.
Η μνήμη της Αγίας Όντας ή αλλιώς Αγία Oda (όνομα που ίσως προέρχεται από την παραφθορά του Ών, του ονόματος του Θεού {Ων=Αυτός που Υπάρχε}-«... Και είπεν ο Θεός προς Μωϋσήν λέγων· Εγώ ειμί ο ων· Και είπεν· ούτως ερείς τοις υιοίς Ισραήλ· ο ων απέσταλκέ με προς υμάς» (Έξοδ. Γ', 13).-) τιμάται στις 28 Νοεμβρίου ενώ εικονίζεται με μια καρακάξα να κάθεται στο χέρι της μιας κι αυτές αποτελούσαν την μόνιμη συντροφιά της μιας και τα ζώα πάντοτε αντιλαμβάνονται την αγιότητα και διακινούν τους αγίους. Τις μεσιτείες τις να έχουμε.
Σπύρος Συμεών
Πηγή.
