Καθώς ἀναπτύσσεται ἀνενόχλητη ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί ὁ πόλεμος κατά τῆς Ἐκκλησίας


 

ΠΝΟΗ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ

 ΣΤΟΥΣ ΔΥΣΚΟΛΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ

 Μακάριος κα ωάννης πέφεραν πολύ· τος καταδίωκε ουλιανς Παραβάτης (361-363 μ.Χ.) γι τν Πίστη τους· (κατ μίαν λλη ποψη, τος καταδίωκαν ο ρειανο π το αρετικο Ατοκράτορα Οάλεντος (364-378 μ.Χ.)· κα π ,τι ναφέρει Μ. Βασίλειος γι ν τος στηρίξει, κα τ ατοκρατορικ περιβάλλον –«ο κρατοντες» νώτεροι πάλληλοι– κα ο δικοί τους –«ο γνώριμοι», σως οκογενειακοί– πρόσθεταν τς πειλές τους κα τς κολακεες τους.

Μέγας Βασίλειος θέλοντας ν τονώσει τ θικό τους, ντιπαραβάλλει τος κόπους πο χουν ο γήινες πιδιώξεις μ τς θλίψεις, πο πιστς Χριστιανς σηκώνει χάριν το Χριστο. Κα τ πι σχυρ ντίβαρο, συμμαχία στν γνα το Κυρίου ησο· κα βασιλεία τν ορανν, πο εναι τ τέρμα τν κόπων κα τν πόνων μας.

Ατ μεταφυσικ διάσταση τς πιστολς εναι γι τος δύσκολους καιρούς, που ποθρασύνονται ο χθροί της Πίστεως, πνο τς ασιοδοξίας γι τν τελικ νίκη τς ληθείας κα γι τ βράβευση τν γωνιστν της.

Σν τ Μακάριο κα τν ωάννη τς 18ης πιστολς το Μ. Βασιλείου πολλο σήμερα γωνίζονται, διώκονται κα βασανίζονται· εναι ατο πο χουν τ χάρη ν βαστάζουν μέσα στν ψυχ τος τν πόθεση το Χριστο κα στ δική μας ποχή. 

Μ. Βασιλείου πιστολ 18η

Μακαρίω κα ωάννη

 Δν ξαφνιάζουν ο γεωργικο κόποι τος γεωργούς, οτε εναι προσδόκητη θαλασσιν φουρτονα γι τος νατες, πως κα δρτας δν παραξενεύει τος ργάτες κατ τ καλοκαρι· τσι δν εναι κτς προγράμματος κα θλίψη τς παρούσας ζως, γι κείνους πο διάλεξαν τ ζω τς εσεβείας. λλ στ καθένα πάγγελμα π ατ πο ναφέρθηκαν χει συνταιριαχθε νάλογος κόπος πο μς εναι γνωστός· ατο δ πο μετέχουν στ πάγγελμα, τν ναδέχονται τν πόνο ατό, χι βέβαια γιατί τος ρέσει ν κοπιάζουν, λλ διότι περιμένουν ν πολαύσουν τ γαθ πο κενα –τ παγγέλματα– ποδίδουν. Διότι ο λπίδες πο συγκρατον κα συναρμόζουν λόκληρο τν βίο τν νθρώπων γλυκαίνουν κα παρηγορον τ δυσκολία πο χει τ καθένα πάγγελμα.

Κα λλοι μν π ατος πο κοπιάζουν γι τος καρπος τς γς γι λλα γήινα γαθά, χασαν παντελς τς λπίδες τους κα πόλαυσαν τ γαθ πο περίμεναν μονάχα μ τ φαντασία τους· λλ κα λλοι ες τος ποίους συνέβη ν ποβον τ ποτελέσματα κατ τν πιθυμία τους, ναγκάσθηκαν κα ατο ν λπίσουν κα μία δεύτερη φορά, φο πρώτη τους λπίδα γρήγορα φυγε κα μαράθηκε.

Μονάχα σ’ ατος πο καταπονονται χάριν τς εσεβείας δν ξαφάνισε τς λπίδες τ ψεδος, οτε τ ποτέλεσμα κατάστρεψε τος γνες κα τ βραβεα τους, φόσον ατος τος παραλαμβάνει μόνιμη κα σφαλς βασιλεία τν ορανν.

Ν μ σς ταράζει λοιπν καμι συκοφαντία, μήτε φοβέρα τν κρατούντων ν σς τρομάζει· οτε κα ν σς λυπε ερωνεία κα βρις τν γνωστν σς νθρώπων· οτε κρίση δυσμενς π κείνους, πο προσποιονται τι σς νοιάζονται κρύβοντας τς δόλιες προθέσεις τος κάτω π συμβουλές· τίποτε ν μ σς τρομάζει φόσον μαζί σας συναγωνίζεται λόγος (τ δόγμα) τς ληθείας. ντιμέτωπος λων ατν ς μάχεται ρθς λογισμς κα ς παρακαλε ν το γίνει σύμμαχος Διδάσκαλος τς εσεβείας, Κύριος μν ησος Χριστός, χάριν το ποίου εναι γλυκ πργμα ν πάσχει κανες κα τ ν πεθάνει εναι κέρδος. 

Πηγή: www.xfd

Τ κείμενο:

Οὔτε γεωργοὺς οἱ κατὰ γεωργίαν ξενίζουσι πόνοι, οὔτε ναύταις ὁ κατὰ θάλασσαν χειμὼν ἀπροσδόκητος, οὔτε τοῖς μισθαρνοῦσιν ὁ θερινὸς ἱδρὼς παράδοξος, οὔτε μὴν τοῖς εὐσεβῶς ζῆν ἑλομένοις ἡ κατὰ τὸν ἐνεστῶτα κόσμον θλίψις ἀμελέτητος. Ἀλλ' ἑκάστῳ τῶν εἰρημένων οἰκεῖος καὶ γνώριμος συνέζευκται πόνος· οὐ δι' ἑαυτὸν αἱρετός, ἀλλὰ δι' ἀπόλαυσιν ἀγαθῶν προσδοκωμένων. Ἐλπίδες γάρ, πάντα τὸν τῶν ἀνθρώπων βίον συνέχουσαι καὶ συγκροτοῦσαι, τὴν ἐφ' ἑκάστῳ τούτων παραμυθοῦνται δυσκολίαν.

Τῶν μὲν οὖν ὑπὲρ γῆς καρπῶν ἢ τῶν κατὰ γῆν πονούντων οἳ μὲν παντάπασιν ἐψεύσθησαν τῶν ἐλπίδων, μέχρι μόνης φαντασίας τὴν ἀπόλαυσιν ἔχοντες, οἷς δὲ καὶ κατὰ γνώμην ἐκβῆναι συνέβη τὸ τέλος δευτέρας ἐδέησε πάλιν ἐλπίδος, παραδραμούσης καὶ μαρανθείσης ἐν τάχει τῆς προτέρας. Μόνοις δὲ τοῖς ὑπὲρ εὐσεβείας καμοῦσιν οὐ ψεῦδος ἠφάνισε τὰς ἐλπίδας, οὐ τέλος ἐλυμήνατο τοῖς ἄθλοις, βεβαίας καὶ μονίμου διαδεχομένης τῆς τῶν οὐρανῶν βασιλείας. Μὴ τοίνυν ὑμᾶς ταραττέτω διαβολὴ ψευδής, μηδὲ φοβείτω τῶν κρατούντων ἀπειλή· μὴ γέλως λυπείτω καὶ ὕβρις τῶν γνωρίμων, μηδὲ κατάγνωσις παρὰ τῶν κήδεσθαι προσποιουμένων παραινέσεως προσποιήσει, ἕως ἂν ὁ τῆς ἀληθείας ἡμῖν συναγωνίζηται λόγος. Ἀντιμαχέσθω δὲ τοῖς πᾶσι λογισμὸς ὀρθός, σύμμαχον παρακαλῶν γενέσθαι αὐτῷ τὸν τῆς εὐσεβείας Διδάσκαλον, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, δι' ὃν καὶ τὸ κακοπαθεῖν ἡδὺ καὶ τὸ ἀποθανεῖν κέρδος. 

Basilius Theol.: Epistulae: Epistle 18, section 1, line 26