παπα-Ηλίας Υφαντής
Ο ορθόδοξος ελληνικός λαός
παρουσιάζεται τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα στις μέρες μας βαθύτατα
σκανδαλισμένος απ’ την Ιεραρχία της Εκκλησίας! Ποιος ο λόγος; Το γεγονός ότι η
Ιεραρχία «έχει βάλει πλάτη» και στηρίζει το σάπιο τρομοκρατικό καθεστώς!
Το οποίο τρομοκρατικό καθεστώς είναι σαρξ εκ
της σαρκός της παγκόσμιας νεοταξικής συμμορίας. Τι δε εστί «νεοταξική»
συμμορία, τo γνωρίζουμε, γιατί «τη ζούμε στο πετσί μας». Πρόκειται για
το καθεστώς των σατανικών εξολοθρευτών της ανθρωπότητας, που φιγουράρει
με τη μασκαράτα των σωτήρων.
Και, δυστυχώς η Ιεραρχία της Ορθόδοξης Εκκλησίας έχει συνταχθεί με το απροκάλυπτα σατανικό αυτό καθεστώς (Ιωάννου, Η, 31-45). Γεγονός, που, όπως προαναφέραμε σκανδαλίζει το χριστεπώνυμο πλήρωμα. Αφού και κατά την επιβολή των δολοφονικών για το λαό μνημονίων, όπως και σήμερα, υποτάχθηκαν «τοις κείνων ρήμασι». Ή μήπως, δεν «καμαρώσαμε» τον Αρχιεπίσκοπο να συμπαρεδρεύει στα δεξιά του ΓΑΠ κατά το πρώτο του υπουργικό συμβούλιο; Φαινόμενο, που είχε ξανασυμβεί και στα χρόνια της απριλιανής δικτατορίας. Οπότε είχαν ακουστεί κάποιες φωνές διαμαρτυρίας και απειλές για, δήθεν, τιμωρία των ενόχων αρχιερέων. Που όμως μετ’ ολίγον εξανεμίστηκαν.
Και εξανεμίστηκαν, ακριβώς
επειδή το καθεστώς της δεσποτικής αυθαιρεσίας απολαμβάνει ασυλίας εκ
μέρους του ίδιου αυτού διαχρονικού,
ντόπιου και παγκόσμιου νεοταξικού κατεστημένου. Που θέλει να χρησιμοποιεί εσαεί την Ιεραρχία ως ανήθικο
ηθικό στήριγμα των εκάστοτε εγκληματικών σχεδίων του. Δηλαδή, «βοήθα με να σε
βοηθώ», για να καταδυναστεύουμε και να εκμεταλλευόμαστε το λαό.
Νομίζω όμως πως στο σημείο
αυτό είναι ενδιαφέρον να ιδούμε τι λέει και ο ίδιος ο Χριστός. Και συγκεκριμένα
το σημερινό Ευαγγέλιο (Ε΄ Κυρικής των Νηστειών, Μάρκου: Ι, 32-45):
Ο Χριστός, μας λέει το
Ευαγγέλιο, μιλούσε, στους μαθητές του, για τα πάθη και τη σταύρωσή του. Τη
στιγμή, που εκείνοι ονειρεύονταν εξουσίες και μεγαλεία. Μάλιστα δυο απ’ αυτούς,
οι γιοι του Ζεβεδαίου, του ζήτησαν και ιδιαίτερα προνόμια. Να καθίσουν, δηλαδή,
ο ένας στα δεξιά του και ο άλλος στ’ αριστερά του, όταν θα γινόταν βασιλιάς.
Αλλά ο Χριστός τους κοίταξε με συγκατάβαση, και τους είπε:
-Δεν ξέρετε τι ζητάτε!
Μπορείτε να πιείτε το ποτήρι (εννοούσε του σταυρικού θανάτου), που εγώ θα πιω
και να βαπτιστείτε το βάπτισμα (το λουτρό αίματος), που εγώ θα βαπτιστώ;
-Και βέβαια μπορούμε!
Αποκρίθηκαν εκείνοι, που ασφαλώς δεν είχαν καταλάβει τι εννοούσε.
-Ε, λοιπόν, τους είπε, αυτή
η χάρη μπορεί και να σας γίνει. Αλλά το προνόμιο να γίνετε πάρεδροί μου
πρόλαβαν και το πήραν κάποιοι άλλοι. Που μπορούμε να εικάσουμε πως ήταν οι ληστές, που σταυρώθηκαν μαζί του.
Αλλά εκείνοι και πάλι δεν
κατάλαβαν τι εννοούσε. Και το χειρότερο ήταν πως, ενώ δεν κατάφεραν τίποτε,
προκάλεσαν και την αγανάκτηση των υπολοίπων. Γιατί ασφαλώς κι εκείνοι είχαν
ανάλογες φιλοδοξίες, που πληγώθηκαν, όταν κατάλαβαν το πονηρό παιχνίδι των γιων
του Ζεβεδαίου. Γι’ αυτό και ο Χριστός τους κάλεσε όλους μαζί και τους είπε:
«Οι κοσμικοί άρχοντες
καταδυναστεύουν και καταληστεύουν τους λαούς. Και δεν ντρέπονται να
παρουσιάζονται και σαν ευεργέτες και ελευθερωτές. Ε, λοιπόν, η δική σας η
κοινωνία, η πολιτεία του Θεού, σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να είναι ίδια με
την κοινωνία των τυράννων, που αυτοτιτλοφορούνται ελευθερωτές και των
ληστάρχων, που αυτοπροσδιορίζονται ως ευεργέτες.
Η εξουσία θέλει τους
άρχοντες στην κορυφή της πυραμίδας και τους λαούς υποπόδιο των ποδών τους.
Εσείς θα κάμετε το τελείως αντίθετο! Θα αναποδογυρίσετε την πυραμίδα της
εξουσίας. Έτσι ώστε η βάση (δηλαδή ο λαός) να βρίσκονται πάνω και η κορυφή (οι
άρχοντες) κάτω. Που σημαίνει ότι όσοι από σας θα θελήσουν να γίνουν πρώτοι, θα
αντιτάξουν στην εξουσία, την προσφορά και την υπηρεσία προς τους συνανθρώπους
τους.
Και βέβαια το κατεστημένο
δεν θα σας υποδεχθεί μετά βαΐων και κλάδων. Και δεν θα σας ράνει με ροδοπέταλα.
Αντίθετα μάλιστα θα σας επιφυλάξει διωγμούς και βασανιστήρια και μαρτυρικούς
θανάτους. Αλλά αυτό δεν θα ισχύσει μόνο για σας και για τους μελλοντικούς
εργάτες της πολιτείας του Θεού, αλλά και για μένα τον ίδιο. Που ήρθα στον
κόσμο, όχι, όπως εσείς νομίζετε, για να γίνω βασιλιάς. Ούτε να εκμεταλλευτώ και
να καταπιέσω το λαό. Αλλά να προσφέρω τον εαυτό μου θυσία για τη σωτηρία του…
Και μπαίνει το ερώτημα:
Έγινε μήπως η χριστιανική κοινωνία, όπως τη θέλησε ο Χριστός; Δυστυχώς όχι!
Γιατί, όπως προαναφέραμε, αντί να αναποδογυρίσουν την πυραμίδα της εξουσίας,
βρήκαν προσφορότερο να αναποδογυρίσουν το Ευαγγέλιο! Και όχι μόνο η
κοινωνία δεν έγινε, όπως την ήθελε ο
Χριστός, αλλά ούτε καν οι Ιεράρχες της
Εκκλησίας, που παρουσιάζονται ως
αντιπρόσωποι του Χριστού του ενσαρκωτή της ύψιστης αυταπάρνησης και ελευθερίας.
Επειδή ακριβώς αυτοί
περισσότερο από κάθε άλλον ενσαρκώνουν το νιτσεϊκό ιδανικό. Αφού θέλουν να
είναι νομοθέτες του εαυτού τους και εκτελεστές του νόμου τους. Φτάνοντας στο
κατάντημα να λένε «εγώ είμαι ο νόμος». Που σημαίνει ότι έχουν εξοβελίσει το
Ευαγγέλιο, επειδή τρέμουν το όραμα, που ο Χριστός θέλησε να εμπνεύσει στους
μαθητές του…
Κακίζουμε συνήθως τους,
λεγόμενους, αναρχικούς, που γίνονται υπαίτιοι πολλών και μεγάλων καταστροφών.
Και δεν σκεφτόμαστε πως, όπως λέει ο λαός, «το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι». Και
πως ο καθρέφτης του Ευαγγελίου φωνάζει ότι αναρχικότερη, και μάλιστα με
αστρονομική διαφορά είναι η άρχουσα αναρχία. Η κοσμική και η θρησκευτική.
Δεδομένου ότι μπορεί να καπηλεύεται κάποιες αρχές, αλλά αρχές ούτε έχει ούτε
σέβεται.
Πηγὴ ἐδῶ.
