Τό Ἅγιο Φῶς καί τά νέα σύμβολα μιᾶς ἀντεστραμμένης «θρησκείας»…


 Τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ἱστορίας


      Διάβαζα πρό μερν κάποια σχόλια κνευρισμένων φίλων γιά τήν καθεστωτική λητεία νά παραπεταχτε λάθρα τό γιο Φς χωρίς καμία τιμητική κδήλωση ποδοχς, το ασχους νδεδυμένου μάλιστα καί μέ νεκδιήγητης γελοιότητας σοφίσματα περί… προσηκούσης ταπεινότητος (στό γνωστό πάντοτε πλαίσιο τς διαστροφς τν ννοιν καί τν λέξεων, κριβς πως τό γραφε κάποτε καί μέγας Θουκυδίδης). Καί φυσικά δέν ντιλέγω τι εναι ντως κνευριστικά ( μλλον ξοργιστικά) λα ατά: καί πράξη καθ’ ατήν καί γελοία «ατιολόγηση». Πουθενά μως πλέον τό περίεργο, μετά πό σα μάλιστα χουμε ζήσει δ καί να χρόνο. λλωστε ο νθρωποι μέσα σέ ατόν τόν χρόνο πονόμευσαν καί δίωξαν χυδαία λη τήν πίστη καί τή λατρεία μας, κλεισαν καί βεβήλωσαν τίς κκλησιές μας, πρόσφατα τίναξαν στόν αέρα τήν δια τήν νάσταση (ν, ν τούς παιρνε, θά τήν παγόρευαν καί ντελς) καί καραδοκον πάντοτε μέχρι νά βρον τήν εκαιρία γιά τόν μεγάλο τους στόχο: τή Θεία Κοινωνία. Στήν ποδοχή το γίου Φωτός δηλαδή θά κολλοσαν;

      Τίς τιμές ρχηγο κράτους ξάλλου παντες θυμόμαστε καλά τι τίς εχαν δη ποδώσει πρό λίγων μηνν. Διοργανώνοντας μετά βαΐων καί κλάδων μεσσιανικές παράτες, κατά τήν ποδοχή μερικν…κιβωτίων μέ μβόλια. Τώρα πλς τό συνέχισαν, μέ σα πίστευτα ζήσαμε ατό τό Πάσχα. να πληρωθ διά μίαν εσέτι φοράν τό ρηθέν σων τό λέγαμε δη πό τό περασμένο κόμη καλοκαίρι τι δ μιλμε πλέον γιά να εδος μις νέας, διόμορφης θρησκείας. Μέ τά δικά της καινούργια δόγματα (δηλαδή λο τό φήγημα, πως διαμορφώνεται μέσα πό συνεχες βέβαια τροποποιήσεις, προσθαφαιρέσεις, παλινωδίες καί ντιφάσεις, πό τόν περσινό Φεβρουάριο ως καί σήμερα), τους δικούς της ερούς Κανόνες (τοι τά μέτρα γειονομικς στερίας), τόν δικό της Σωτήρα (δηλαδή τήν ποθεωμένη «πιστήμη» – μέ τόν ρο φυσικά ντός πολλν εσαγωγικν), τά δικά της ερά ντικείμενα (μάσκες, κόβιντ τεστ, πολυμαντικά), τό δικό της γιο Δισκοπότηρο (προφανέστατα τό μβόλιο), τό δικό της τελετουργικό μέ τήν πολύωρη καθημερινή της τηλεοπτική (τρομο)λατρεία, τό δικό της ερατεο (λους δηλαδή τούς φερομένους ς «εδικούς») καί φυσικά τούς δικούς της πιστούς (ο ποοι ξεκινον πό τή φάση το πανικο καί το τρόμου καί –μέσω διαδοχικν σταδίων σωτερικής… ξέλιξης– φτάνουν ως τό σημεο νά πολείπονται λάχιστα σέ φανατισμό πό βασιβουζούκους τζιχαντιστές). Μέ τήν τεράστια συνεισφορά φυσικά σέ λα ατά καί νός πλήθους πό ποστάτες ερες καί ρχιερες, πού κάνουν δ καί 14 μνες κυριολεκτικά ,τι μπορον γιά νά παράσχουν στήν καινούργια «θρησκεία» χι μόνο πρόθυμα στελέχη καί πανικόβλητους πιστούς (πού σύντομα μεταλλάσσονται πίσης σέ φανατικά στίφη), λλά καί τήν παιτούμενη «θεολογική» κάλυψη (μέσω τς τερατώδους ψευτοθεολογίας τν πολυμασμένων ναν, τς «ελογημένης» μασκοφορίας, τν μβολίων ς λυτρωτικν «δώρων το Θεο», σχάτως δέ καί τς…διημέρου ναστάσεως).

      Πάντως, νέα «θρησκεία» τν φιονισμένων κοβιντάκηδων ννοεται τι ρθε ξ ρχς γιά νά μείνει. Καί νά συνεχίσει νά μς βασανίζει μέ τήν πιστημοφαν βλακεία της καί τή βέβηλη λατρεία τν νεκδιήγητων εδώλων της. πλς θά μεταλλάσσεται καί ατή, σύμφωνα μέ τίς μεταλλάξεις το ο ( κριβέστερα, μέ τίς μφανίσεις καινούργιων, πού θά «ξαπλώνονται» καί κατά καιρούς σως καί νά «συρρικνώνονται» λίγο, νάλογα μέ τούς στόχους καί τίς νάγκες το καθεστωτικού διευθυντηρίου). Καί βέβαια, ς παραληρηματικό κράμα σεχταριστικο παγανισμο καί μανιχαϊστικο νεοπουριτανισμο πού εναι, θά γίνεται λο καί πιό κραία ζηλωτική, σφυκτικά πιεστική καί φασιστικά ξουθενωτική ναντίον τν «ντιφρονούντων». παραίτητος δηλαδή συνοδοιπόρος το καθεστωτικού φασισμο, πού δύσκολα μπορε νά λειτουργήσει πό μόνος του (ν δέν χει δηλαδή καί τά παραισθησιογόνα πιά του).

      Θά παραμείνει λοιπόν ατή κατονόμαστη ψευτοθρησκεία καί θά συνεχίσει νά μς ταλαιπωρε. Γιά κάποιο τουλάχιστον κόμη χρονικό διάστημα. Μέχρι νά τή σκορπίσει δηλαδή πραγματικός Νικητής καί το θανάτου καί λων τν ψευτοθρησκειών (λλά καί τν ψεμάτων γενικότερα).

      Χριστός νέστη – καί πεπτώκασι δαίμονες. Εθε σύντομα νά τούς κολουθήσουν κε κάτω καί λα τά νοσηρά ποκυήματά τους

Πηγἐδῶ.