Γράφει ο Μέτοικος
«Ο διχασμός, ο υποβιβασμός του κύρους των Οικουμενικών Συνόδων και η απέχθεια για διάλογο, κυριαρχούν στον “αντίλογο” του Χρήστου Γιανναρά»…
Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr
Η συνέντευξη του Σέρβου Μητροπολίτη
Μπάτσκας Ειρηναίου Μπούλοβιτς με επικεφαλίδα: «Αναγκαίες οι συνομιλίες για την
υπέρβαση του Ουκρανικού»*, έσπειρε σοβαρές ανησυχίες στο Πατριαρχείο
Κωνσταντινουπόλεως.
Δεν είναι πως στη συνέντευξή του ο
Μητροπολίτης Ειρηναίος επιβεβαίωσε το παγκοίνως γνωστό ότι: «ἡ ρητορεία ἀπὸ τῶν
ἀκτῶν τοῦ Βοσπόρου ὁμοιάζει ὑπερβολικῶς πρὸς τὴν ἐκ τῶν ὀχθῶν τοῦ ἐν Ἰταλίᾳ
Τιβέρεως ποταμοῦ ρητορείαν», τουτέστιν, ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως μιλά
(και συμπεριφέρεται) ως αντίγραφο του Πάπα της πρεσβυτέρας Ρώμης εγείροντας
αξιώσεις αλάθητου, είναι ότι με το θεολογικό του κύρος ο επίσκοπος Ειρηναίος
βεβαίωσε ότι: «εἴς τινα νέαν οἰκουμενικὴν σύνοδον, [είναι δυνατόν ο
Κωνσταντινουπόλεως να απολέσει το πρωτείο τιμής] ἐφ’ ὅσον, ἐννοεῖται, ἡ σύνοδος
αὕτη λάβῃ τυχὸν τοιαύτην ἀπόφασιν»!
Στο Φανάρι σήμανε συναγερμός. Οι βαρθολομαιϊκοί κλώνοι, θεολογικά και ηθικά ανεπαρκείς για να αντιτάξουν λόγο αναιρετικό στον Σέρβο θεολόγο σιώπησαν, γι’ αυτό «αυτόβουλα» και με «αγάπη» προς τον «εγγύτατα ηγαπημένο» του, ανέλαβε να απαντήσει στον Μητροπολίτη Μπάτσκας Ειρηναίο ο οφικιάλιος του π. Βαρθολομαίου, Χρήστος Γιανναράς.
Η απάντηση του Χ. Γιανναρά ξεχειλίζει
από εχθρότητα προς τα «στίφη των Ρως» που, με την αριθμητική τους υπεροχή και
«όχι την εκκλησιαστική φανέρωση, αλήθεια και παράκληση» την οποία κατέχει μόνο
ο Κωνσταντινουπόλεως, οδήγησαν το Πατριαρχείο Νέας Ρώμης «στο αμάρτημα» να τους
δώσει τον 16ο αιώνα «προσωνυμία-τίτλο-προνομίες Πατριαρχείου».
Ο Χρήστος Γιανναράς ως πατριαρχικός
κήρυκας διχασμού, υποστηρίζει: «Ότι Εκκλησίες που συνεργάστηκαν ανεπιφύλακτα
για την ετοιμασία των θεμάτων της Συνόδου, επί πολλές δεκαετίες, έως τις
παραμονές έναρξης των εργασιών τής Συνόδου και αθέτησαν την τελευταία στιγμή τη
συμμετοχή τους, η Εκκλησία τις αποκόβει από το ένα και
αδιαίρετο σώμα της»!!!
Η ακραία διχαστική θέση του Χ. Γιανναρά
πως, θα πρέπει να αποκοπούν από το σώμα της Εκκλησίας όσοι διαφωνούν με τον
Επίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως και τους ενδοσυστημικούς βοηθούς του, έρχεται σε
λογική αντίθεση με τη γνώμη του πως: «Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος (17-26 Ιουνίου
του 2016, στην Ακαδημία Κρήτης-Κολυμπάρι): Ήταν μια καταφανής απομίμηση, με
κραυγαλέα τη μειονεξία, σε σχέση με το πρωτότυπο και αυθεντικό, Γενικών Συνελεύσεων
του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών…».
Γιατί, λοιπόν, να συμμετάσχουν οι
Ορθόδοξες Εκκλησίες σε μια φιέστα «ρωμαιοκαθολικού κονκλαβίου»; Γιατί να
ενισχύσουν με την παρουσία τους το υπεροπτικό πνεύμα και την εξουσιαστική
έπαρση του π. Βαρθολομαίου;
Ο διχασμός, ο υποβιβασμός του κύρους των
Οικουμενικών Συνόδων και η απέχθεια για διάλογο, κυριαρχούν στον «αντίλογο» του
Χρήστου Γιανναρά.
Ο π. Ειρηναίος Μπούλοβιτς, υποστηρίζει ο
Χ. Γιανναράς «Αντιλαμβάνεται την Οικουμενική Σύνοδο σαν υποκατάστατο του
Παπικού Αλάθητου στην Ορθοδοξία – το δηλώνει απερίφραστα»!
Ζητώντας, ο Μητροπολίτης Μπάτσκας
Ειρηναίος «Οικουμενική Σύνοδο», προκειμένου να γαληνεύσει η διχασμένη με ευθύνη
του π. Βαρθολομαίου Ορθόδοξη Εκκλησία, στην πραγματικότητα ζητά, κατά τον Χ.
Γιανναρά, τη λειτουργία ενός «υπέρτατου θεσμού», δηλαδή, και μάλιστα χωρίς να
το αντιλαμβάνεται! ζητά με την πραγματοποίηση Οικουμενικής Συνόδου, τη «λογική
ανάγκη» του αλάθητου παπισμού» στην Ορθόδοξη Εκκλησία!
Η διαστρέβλωση των λεγομένων του π.
Ειρηναίου από τον Χ. Γιανναρά, που διατείνεται πως είναι ο αγαπημένος του
φίλος, είναι τόσο κακόβουλη που δικαιώνει τη λαϊκή θυμοσοφία: «Αν έχεις
τέτοιους φίλους, τι τους θέλεις τους εχθρούς».
Ο υποβιβασμός της εγκυρότητας και αξίας
των Οικουμενικών Συνόδων από τον πατριαρχικό οφικιάλιο είναι εξοργιστικός.
Προφανώς, το αλάθητο στην Ορθόδοξη Εκκλησία, ο Χ. Γιανναράς εν επιγνώσει θεωρεί
ότι κατέχει ο πρωτουργός κάθε διχόνοιας και κακοδοξίας στο σώμα της Μίας Αγίας
Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας π. Βαρθολομαίος και όχι η Οικουμενική
Σύνοδος.
Ο Χρήστος Γιανναράς ενοχλείται σφόδρα
που «ο Μητροπολίτης Ειρηναίος θέλει τον Οικουμενικό Πατριάρχη primus inter
pares [καθώς, τον επίσκοπο Μπάτσκας] δεν τον ικανοποιεί η ευαγγελική γλώσσα που
βλέπει ως «πρῶτον» τον «πάντων ἔσχατον».
Θα μπορούσε να εκληφθεί ως ανέκδοτο,
όμως δεν είναι! Ο Χ. Γιανναράς στα σοβαρά υποστηρίζει ότι ο Κωνσταντινουπόλεως
Βαρθολομαίος είναι κατά το πνεύμα της Αγίας Γραφής, ο «πάντων έσχατος»!
Μάλιστα, ο πατριαρχικός οφικιάλιος, επαναλαμβάνοντας τη φαναριώτικη προπαγάνδα,
υποστηρίζει ότι το Πατριαρχείο βρίσκεται σε «αιχμαλωσία ταπεινωτική» και, όσο
κρατά αυτή η αιχμαλωσία ο Πατριάρχης είναι «ο πάντων έσχατος», που λειτουργεί
το λειτούργημα του «πρώτου» (το πρωτείο των ευθυνών) ως διακονία».
Το πατριαρχείο σε αιχμαλωσία; Ναι! Όμως,
το γεγονός αυτό δίνει το δικαίωμα στον π. Βαρθολομαίο να παραβαίνει ή να
ερμηνεύει κατά το δοκούν τους Ιερούς Κανόνες ή να αποφασίζει «συνοδικά» σύμφωνα
με Γεωπολιτικά και Γεωστρατηγικά συμφέροντα;
Εκατονταετίες είναι το πατριαρχείο σε
αιχμαλωσία, όμως ο μόνος πατριάρχης που κάνει του κεφαλιού του είναι ο π.
Βαρθολομαίος, αφού ακόμα και ο π. Αθηναγόρας ρώτησε τους προκαθημένους των
παλαίφατων Πατριαρχείων για τις αποφάσεις του στην Εκκλησία της Βουλγαρίας.
Πάντως, οι ευχές και ευλογίες του π.
Βαρθολομαίου στα όπλα του Ερντογάν εναντίον παιδιών και αμάχων, η συμμετοχή του
στα δείπνα ιφτάρ, οι εναγκαλισμοί με αιρετικούς, σχισματικούς και Ουνίτες, τα
πυκνότατα ταξίδια του στο εξωτερικό με ιδιωτικό αεροσκάφος, οι προσκλήσεις
επισήμων στα καταλύματά του, μόνο «ταπεινωτική αιχμαλωσία» δεν φανερώνουν.
Βεβαίως, βεβαίως, κάθε κακοδοξία και
κακοπρακτική του π. Βαρθολομαίου γίνεται, κατά τον Χ. Γιανναρά: «μέσα στα όρια
ανεπάρκειας του κτιστού», ενώ, η επισήμανση των λαθών του από τους αγαπώντας
την ενότητα της Εκκλησίας, αποτελεί αιτία απομακρύνσεώς τους από το σώμα της
νεφελώδους γιανναρικής εκκλησίας που είναι «γεγονός-ευαγγέλιο πανανθρώπινης
ελπίδας»!
Αυτή «Εκκλησία» του εκλεπτυσμένου
οικουμενισμού, διώχνοντας όλους όσους έχουν διαφορετική άποψη από την «εξουσία»
της θα «…μείνει [τελικά] η ελάχιστη έστω Εκκλησία, [ως] «κόκκος σινάπεως» ή
«μικρά ζύμη», πανανθρώπινη ελπίδα σωτηρίας».
«Κόκκος σινάπεως» Φαναρίου, για να
πνίξει το σιτοβολώνα του Κυρίου και, ξινισμένη «μικρά ζύμη» για να χαλάσει το
πρόσφορό Του.
Η «Δεύτερη και Νέα Ρώμη», υποστηρίζει με
σοβαρότητα ο Χ. Γιανναράς, η Σοφία του Θεού επέτρεψε «να απογυμνωθεί… από κάθε
κοσμική, εξουσιαστική δύναμη, αίγλη, επιβολή»!!!
Ο Χ. Γιανναράς απευθύνεται σε αφελείς;
Γι’ αυτό δημοσιοποίησε το κείμενό του
προς τον π. Ειρηναίο μετατρέποντάς το σε όργανο προπαγάνδας και πλύσης
εγκεφάλου;
Από ποιών εξουσιών και εξουσιαστικής
δύναμης έχει απογυμνωθεί ο π. Βαρθολομαίος; Δε διαβάζει ο Χ. Γιανναράς για τις
συναντήσεις του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως με πρωθυπουργούς και
υπουργούς, δεν ανέγνωσε πως διεκδικεί την πρωτοκαθεδρία στο οικολογικό κίνημα,
δεν άκουσε για τις παράλογες μαζώξεις των «προβάτων» του, τουτέστιν, των
επισκόπων των λεγομένων Νέων Χωρών, ξέχασε τις σκανδαλώδεις συνομιλίες με τον
Πετρό Ποροσένκο, πριν την αυθάδη απονομή αυτοκεφαλίας στους σχισματικούς
Ουκρανούς;
Από πότε ο π. Βαρθολομαίος «νίπτει
πόδας»; Από πότε δεν «ασκεί εξουσία ιδεολογικού αλαθήτου και ηθικής-
«κανονικής» αστυνόμευσης»;
Ξεχνά ο Χ. Γιανναράς τις επιτιμητικές
και απαξιωτικές επιστολές του π. Βαρθολομαίου προς τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων
Θεόφιλο Γ΄ και τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Αναστάσιο;
Ο π. Βαρθολομαίος «νίπτει πόδας» ή κόβει
πόδας διαλόγου όταν διατείνεται ότι «ἡ Ὀρθοδοξία ἀδυνατεῖ ἵνα ὑπάρχῃ ἄνευ τοῦ Οἰκουμενικοῦ
Πατριαρχείου», «διὰ τὴν Ὀρθοδοξίαν τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ἀποτελεῖ ζύμην,
ἥτις ‘ὅλον τὸ φύραμα ζυμοῖ’ (Γαλ. 5.9) τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς ἱστορίας»;
Δεν είναι ο επίσκοπος
Κωνσταντινουπόλεως, που αυθαίρετα προβιβάζει τον εαυτό του στο επίπεδο του
«αλάθητου» όταν υποστηρίζει πως, μόνον το «Οικουμενικόν Πατριαρχείον έχει την
ευθύνην να θέση τα πράγματα εν εκκλησιαστική και κανονική ευταξία, διότι μόνον
αυτό έχει τα τε κανονικά προνόμια και την ευχήν και ευλογίαν της Εκκλησίας και
των Οικουμενικών Συνόδων»;
Σε αυτή την περίπτωση, οι αποφάσεις των
Συνόδων, δεν περιβάλλονται με το «παπικό αλάθητο»;
Μήπως δεν είναι ο π. Βαρθολομαίος που,
με δαιμονική έπαρση, υποστηρίζει ότι «Εάν το Οικουμενικόν Πατριαρχείον
αποποιηθή των ευθυνών του και απομακρυνθή από την διορθόδοξον σκηνήν, τότε αι
τοπικαί Εκκλησίαι θα πορεύωνται «ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα»;
Η θρασύτατη αυτή πεποίθηση παπικής
πρωτοκαθεδρίας, ποια θέση έχει σε μια Εκκλησία που ως κεφαλή Της έχει τον Ιησού
Χριστό και διοικείται Συνοδικά;
Ο Χ. Γιανναράς κατηγορώντας τον
Μητροπολίτη Μπάτσκας Ειρηναίο πως «συστρατεύεται με την ισχύ, όχι με την
αδυναμία», αποπληρώνει μέρος από τη δόξα του οφικίου του.
* Δημοσιεύτηκε
στο «Romfea.gr» στις 4.5.2021
Πηγὴ ἐδῶ.
