Στις καρδιές των μαθητών μου, λέει ο Γέροντας, με την ηθική διδασκαλία και τα κατηχητικά μαθήματα, και με τη βοήθεια της Θείας Χάρης, κατόρθωσα και φύτεψα την πίστη και τον φόβο του Θεού, ώστε έδιναν την εντύπωση ότι τα παιδιά εκείνα δεν ήταν παιδιά, αλλά άγγελοι Θεού!
Για δυόμισι χρόνια που υπηρέτησα στο σχολείο αυτό, ένας μαθητής στον άλλο δεν είπε σκληρό λόγο, αλλά και στα σπίτια τους και στο δρόμο και όπου πήγαιναν, φέρονταν με σεμνότητα, χωρίς καμία παρεκτροπή. Σέβονταν τους γονείς τους και όλους τους αγαπούσαν. Στην Εκκλησία στέκονταν με πολλή ευλάβεια και προσοχή, με σταυρωμένα χέρια. Παρατηρούσαν τις άγιες εικόνες και πρόσεχαν να μην κινούνται ή να μην κοιτάζουν δεξιά και αριστερά, διότι τους δίδασκα να είναι προσεκτικοί, αφού ο Θεός τους βλέπει. Είχα καταρτίσει δύο χορούς από καλλίφωνους μαθητές, πού έψαλαν στην Εκκλησία πολύ μελωδικά. Κάθε φορά που γινόταν πανήγυρη στις κωμοπόλεις και στα χωρία της επαρχίας, έστελναν και με καλούσαν πριν από ένα μήνα να πάω να ψάλλω με τα παιδιά. Όταν πάλι ένας μαθητής μου από το Σχολείο, στο δρόμο ή στο σπίτι του, παρεκτρεπόταν, όταν ερχόταν στο Σχολείο, εξομολογούνταν μπροστά μου και μπροστά στους συμμαθητές του και ζητούσε συγχώρηση. Οι μαθητές μου ήταν προηγουμένως χειρότεροι και από τα άγρια θηρία, διότι βλασφημούσαν, ασεβούσαν, δεν άκουγαν τους γονείς τους, έκαμναν αταξίες στο Σχολείο, ακόμη και πετροπόλεμο στα διαλείμματα. Όμως τώρα, με την καλή αγωγή, από άγρια θηρία έγιναν ήμερα πρόβατα. Όμως και οι γονείς τους, που έβλεπαν την αλλαγή των παιδιών τους, ωφελήθηκαν πολύ.
