Η αγία Κυράννα
Η Κυράννα γεννήθηκε στην Όσσα του Λαγκαδά Θεσσαλονίκης, στις αρχές του 18ου αιώνα, όταν στη χώρα μας υπήρχε τουρκοκρατία. Λυγερή και εξαιρετικά χαριτωμένη, δύσκολα περνούσε απαρατήρητη. Μα αυτή δεν ξιπαζόταν για την ομορφιά της, γιατί πιο πολύ νοιαζόταν για την ομορφιά της ψυχής της.
Οι καλοί γονείς της την ανέθρεψαν με φόβο Θεού και ήταν ευτυχισμένοι για την ευσεβή και καλή τους κόρη. Τη μεγάλωναν με αγωνία, γιατί τα χρόνια της σκλαβιάς ήταν δύσκολα.
Μια μέρα την είδε ένας εξωμότης (χριστιανός που άλλαξε την πίστη του κι έγινε Τούρκος), εισπράκτορας των φόρων στην περιοχή τους, και θαύμασε την ομορφιά της. Άρχισε να την κολακεύει, να της χαρίζει δώρα και τελικά της ζήτησε να αλλάξει την πίστη της για να τον παντρευτεί. Ήταν σίγουρος πως η μικρή Ρωμιοπούλα θα δεχόταν με πολλή χαρά, καθώς την περίμενε πλούσια ζωή.
Η Κυράννα όμως καθόλου δε συγκινήθηκε από τις κολακείες του άπιστου και αρνήθηκε την πρότασή του. Τότε αυτός θυμωμένος την απείλησε πως θα τη σκοτώσει. Μάταια όμως. Η νεαρή κόρη είχε πάρει την απόφασή της και δεν την άλλαζε πια. Επέλεξε το μαρτύριο και τον θάνατο αντί μιας ζωής πλούσιας, αλλά γεμάτης με την ντροπή της προδοσίας.
Κι εκείνος, που μέχρι τότε έλεγε πως την αγαπούσε, πεισμωμένος με την ανυποχώρητη άρνησή της, την οδήγησε με τη βία στα δικαστήρια και στις φυλακές της Θεσσαλονίκης. Καθημερινά έμπαινε στο κελί της και μαζί με άλλους τη βασάνιζαν σκληρά, πιστεύοντας πως έτσι θα κατάφερνε να της αλλάξει τη γνώμη. Αλλά και ο δεσμοφύλακας κάθε νύχτα τη χτυπούσε άγρια. Η Κυράννα υπέμενε με καρτερία και, προπαντός, δεν κρατούσε κακία στους δημίους της.
Μια νύχτα ο δεσμοφύλακας τη χτύπησε τόσο πολύ, που σε λίγες ώρες η Κυράννα ξεψύχησε. Ένα ουράνιο φως τύλιξε το καταματωμένο της σώμα κι όλη η σκοτεινή φυλακή φωτίστηκε και ευωδίασε. Όλοι κατάλαβαν πως η μικρή αυτή Ελληνοπούλα ήταν πια ένα ευωδιαστό λουλούδι του παραδείσου. Ήταν 28 Φεβρουαρίου του 1751. Μια ακόμα μάρτυς προστέθηκε στη χορεία των νεομαρτύρων.
Δέσποινα Δαμιανίδου
