Εξωφρενικά ακούσματα!

Ἄλλος ἕνας μετα-πατερικὸς θεολόγος-ποιμένας!

 Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

 

Ἄλλος ἕνας μετα-πατερικὸς θεολόγος-ποιμένας ὁ π. Ἰωάννης Δρογγίτης! Τελικὰ τὸ μειλίχειο ὕφος του καὶ ἡ ἥσυχη φωνή του δὲν ἀρκοῦν γιὰ νὰ κρύψουν τὸ μεταπατερικὸ πνεῦμα του γιὰ τὸ ὁποῖο τόσες φορὲς προειδοποιήσαμε καὶ κατηγορηθήκαμε (καὶ πάλι) γι’ αὐτό. Ὁ αὐστηρότατος στὸ θέμα τῶν ἐμβολίων (ποὺ σὰν θέμα πουλάει) π. Ἰωάννης, εἶναι διαλλακτικότατος στὸ θέμα τῆς αἱρέσεως καὶ τοῦ σχίσματος (ποὺ ὄχι μόνο δὲν πουλάει ἀλλὰ ἔχει καὶ κόστος). Καὶ χωρὶς νὰ μᾶς παρουσιάζει οὔτε μία ἁγιοπατερικὴ ἀπόδειξη τῶν ὅσων λέει, καταργεῖ τὴν Ἱ. Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας.

Δὲν τοῦ φτάνει ἡ φωνὴ τῶν Ἐντολῶν τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Κυρίου! Γιὰ τὴν ἐπιτέλεση τῶν Ἐντολῶν -λέει-  πρέπει ὁ καθένας νὰ αἰσθάνεται μέσα του τὴν φωνὴ τοῦ Θεοῦ! Ἀλλιῶς δὲν εἶναι ἀσφαλὴς ἀπὸ μόνη της ἡ Ἐντολή! Ἄρα ἡ κάθε ἐντολὴ τοῦ Ευαγγελίου καὶ τῶν Ἱ. Κανόνων δὲν εἶναι καὶ ἡ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ (ἀλλὰ ποιοῦ τότε;). Δὲν τοῦ φτάνει ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων, ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὶς ἁγιασμένες ψυχὲς καὶ τοὺς ἀγῶνες τους. Πρέπει νὰ ἀκούσει ὁ κάθε ἕνας τὴ φωνὴ τοῦ Θεοῦ μέσα του! Κι ἂς εἶναι διαφορετικὴ λόγῳ τῶν παθῶν του! Ἄς εἶναι (γιὰ τὴν ἀποτείχιση, εἶναι τὸ θέμα ποὺ συζητοῦν) τόσες διαφορετικὲς φωνές, ὅσοι καὶ Γεροντάδες!

Ἄλλη μιὰ ἀνατροπὴ τῆς ἁγιοπατερικῆς Παραδόσεως!

 

Ἀκολουθεῖ ὁ σχολιασμός τῶν λόγων του σὲ συζήτηση μὲ τὸν ἕτερο Καππαδόκη, π. Βασίλειο Βολουδάκη (ἐδῶ).

ΕΧΕΙ ΕΚΛΕΙΨΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΥΘΕΝΤΙΑ;

 

π. Ἰωάννης: Ἂν μοῦ ἐπιτρέπετε πάτερ, εἶναι μία καλὴ εὐκαιρία, γιατὶ ἐμένα δὲν μοῦ ἀρέσει νὰ ἀπαντῶ μὲ προσταγές. Ἀπαντῶ σὲ κάτι ὅταν θέλω καὶ ὅταν αἰσθάνομαι ὅτι θέλω ἐγὼ νὰ τὸ κάνω. Καὶ πολλοὶ προσπαθοῦν νὰ μὲ ὠθήσουν νὰ πάρω θέση καὶ ξέρω ἐγώ τι, ἐνῶ ἐγὼ δὲν ἔχω κάνει κάτι τέτοιο μέχρι στιγμῆς. Πολὺ ὡραῖα λοιπόν, μποροῦμε νὰ τὸ κάνουμε τώρα. 

σσ. Εἶναι ξεκάθαρο ὅτι ὁ π. Ἰωάννης στὸ πνεῦμα τοῦ κληρικαλισμοῦ ποὺ ζεῖ (ἀποτέλεσμα τῆς μακρόχρονης φιλίας μὲ τοὺς παπικούς) δὲν ἔχει καταλάβει, ὅτι οἱ πιστοὶ ἔχουν κάθε δικαίωμα νὰ ἀπαιτοῦν σὲ δογματικὰ θέματα, σὲ θέματα πίστεως ἀπάντηση ἀπὸ τὸν ὁποιονδήποτε κληρικό. Τὸ δικαίωμα αὐτὸ εἶναι δὲ εὐαγγελικὰ καὶ ἁγιοπατερικὰ κατοχυρωμένο (βλ. π.χ. Πράξεις τῶν Ἀποστόλων στὸ παράδειγμα τοῦ Πέτρου καὶ τὴν ὁμιλία περὶ Ἁγίου Πνεύματος τοῦ Μ. Βασιλείου). Οἱ πιστοὶ λοιπόν, π. Ἰωάννη, δὲν προστάζουν, τὸ προστάζει ἡ θέση σας ὡς ποιμὴν νὰ ἀπαντήσετε σὲ ὅ,τι αὐτοὶ σᾶς ρωτήσουν σχετικὰ μὲ τὴν πίστη. Ποῦ τὸ βρήκατε γραμμένο νὰ λένε Ἅγιοι ἢ φωτισμένοι ἄνθρωποι (τῶν ὁποίων, ὅπως ἐσεῖς λέτε, φιλᾶτε πάντα τὰ πόδια), ὅτι θὰ ἀπαντήσουν σὲ ἐρωτήσεις γιὰ θέματα Πίστεως, ὅταν θέλουν αὐτοί. 

π. Ἰωάννης:  Νὰ σᾶς πῶ λοιπόν, τὴν δική μου τὴν γνώμη. Ἐγὼ δὲν ξέρω ἂν ἔγινε κανένα συλλείτουργο οὔτε εἶδα, οὔτε ἀκόμα αὐτό, τώρα τὸ ἄκουσα. 

σσ. Εἶναι ἀπίστευτη ἡ μεθοδολογία τοῦ π. Ἰωάννου ποὺ τάχα ἀπροετοίμαστος μιλάει γιὰ τὸ θέμα τῆς κοινωνίας μὲ σχισματικούς. Θέλει νὰ μᾶς πείσει ὡς τάχα ἄνθρωπος τοῦ πνεύματος, ὅτι δὲν γνωρίζει τίποτα σχετικὰ μὲ αὐτό, ποὺ ἔχει βουήξει ὁλόκληρη ἡ Ἐκκλησία, δηλ. τὰ συλλείτουργα μὲ τοὺς σχισματικούς. Ἀπὸ τὰ παρακάτω λόγια του θὰ φανεῖ τὸ ψεῦδος του. 

π. Ἰωάννης:  Μάλιστα ὅπως σᾶς εἶπα στὸ Ἅγιον Ὄρος ὑπῆρχε πολὺ ἔντονα αὐτὸ τὸ θέμα, συναντήσαμε κι ἕναν ἄνθρωπο, πάρα πολὺ ἀξιοσέβαστο, τοῦ φιλάω καὶ τὰ πόδια, γενικότερα γιὰ λόγους ποὺ ἐγὼ γνωρίζω κι αὐτὸς ἔθεσε κάποιους προβληματισμοὺς καὶ κάτι παραπάνω ἀπὸ προβληματισμούς, κάποιες θέσεις πάνω σ’ αὐτὸ κτλ. Ἔθεσε τὸ θέμα τῆς Ἀποτειχίσεως τῆς μὴ μνημόνευσης, ἂν τυχὸν γίνονται συλλείτουργα πρέπει νὰ μνημονεύσουμε; κλπ. Θὰ σᾶς πῶ λοιπόν ἐγὼ τὴν θέση μου, ἀφοῦ ὁ Θεὸς ἤθελε νὰ τὸ κάνουμε τώρα μεταξὺ ἀδελφῶν ἀγαπημένων. 

σσ. Τότε πῶς λέτε ὅτι δὲν γνωρίζετε τίποτα γιὰ τὸ θέμα, ὅταν στὸ Ἅγιον Ὄρος (ποὺ μιλάει ἔντονα περὶ τούτου) μιλήσατε ὄχι μόνο γι’ αὐτὸ ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν τρόπο ἀντιμετώπισής του; Τὸ ψεῦδος δὲν σᾶς πειράζει π. Ἰωάννη; Ὁ δὲ π. Βασίλειος γιατὶ δὲν τὸ καυτηριάζει; Μήπως γιατὶ ὅλα ἦταν ἔτσι σχεδιασμένα; Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ ἀναφορὰ περὶ ἀνωνύμου «φωτισμένου» τοῦ ὁποίου ὁ π. Ἰωάννης ὡς ἄλλον Πάπα φιλάει τὰ πόδια. Ἡ ἀναφορὰ αὐτὴ γίνεται γιὰ νὰ δοθεῖ κῦρος στὰ λόγια του, μιᾶς καὶ ἁγιοπατερικὲς ἀποδείξεις γιὰ ὅ,τι λέει δὲν ἔχει καὶ ἴσως οὔτε γνωρίζει.

π. Ἰωάννης: Ἐγὼ πιστεύω ὅτι οἱ Κανόνες μας δίνουν τὴν δυνατότητα τῆς ἀποτείχισης. Ἐγὼ ὅμως, σὰν πρόσωπο, πάνω ἀπὸ ὁ,τιδήποτε ἔχω τὸ ζωντανὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Δηλ. ὁ Θεός, μὲ τὸ ζωντανὸ θέλημα Τοῦ ἀναστέλλει, ὅπως ἀναστέλλει τὸν Κανόνα, ποὺ λέει πὼς αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ κοινωνήσει σὲ ἑπτὰ χρόνια, καὶ μᾶς λέει ὅτι αὐτὸς Ἐγὼ δὲν θέλω νὰ κοινωνήσει μετὰ ἀπὸ ἑπτὰ χρόνια, ποὺ ἔκανε τὴ συγκεκριμένη ἁμαρτία, θέλω νὰ κοινωνήσει τὰ Χριστούγεννα.

σσ. Εἶναι τρομερό! Ὁ π. Ἰωάννης ὡς γνήσιος μεταπατερικὸς ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ὅ,τι ὀνομάζει τοὺς Ἱ. Κανόνες δυνητικούς, τοὺς ξεχωρίζει ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὸ θέλημά Του καὶ μάλιστα παρουσιάζει τὸ Θεὸ νὰ ἀναιρεῖ τὸ ἴδιο Του το θέλημα! Δηλαδή, π. Ἰωάννη, ἂν οἱ Ἱ. Κανόνες δὲν εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τότε τί εἶναι; Δὲν ἰσχύει πιὰ τὸ «ἔδοξε γὰρ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι καὶ ἡμῖν» (Πράξ. 15,28) οὔτε τὸ «Ἀσπασίως τοὺς θείους κανόνας ἐνστερνιζόμεθα καὶ ὁλόκληρον τὴν αὐτῶν διαταγὴν καὶ ἀσάλευτον κρατύνομεν» τοῦ α΄ Κανόνος τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς; Καὶ τί σχέση ἔχει ἡ Οἰκονομία στὸ θέμα τῆς Θ. Κοινωνίας γιὰ τὴν σωτηρία του Πιστοῦ μὲ τὸ θἐμα τῆς Πίστεως, στὸ ὁποῖο κατὰ τοὺς Πατέρες «Οὐ χωρεῖ συγκατάβασις εἰς τά τῆς Πίστεως»; Αὐτὰ δὲν λένε καὶ οἱ Οἰκουμενιστές, γιὰ τοὺς ὁποίους δὲν λέτε τίποτα. Ἴσως καὶ γιὰ αὐτοὺς νὰ μὴν ἔχετε ἀκούσει.

 π. Ἰωάννης:  Ὅπως κάνει αὐτό, ὑπάρχουν φορὲς ποὺ ἐκφράζει τὸ θέλημά Του ζωντανά, ἔτσι γιὰ νὰ γίνουν τέτοιες κινήσεις θὰ πρέπει ὁ Θεὸς νὰ ἔχει ἐκφράσει ζωντανὰ τὸ θέλημά Του σὲ ἀνθρώπους ποὺ ξέρουν καὶ συνομιλοῦν μὲ τὸ Θεὸ καὶ ξέρουν νὰ ἀκοῦν τοὺς λόγους Του καθαρά. Ἄν λοιπὸν ὁ Θεὸς δώσει ξεκάθαρη Ἐντολὴ γιὰ κάτι τέτοιο, σὲ ἀνθρώπους ποὺ μποροῦν νὰ τὸν ἀκούσουν, τότε μπορεῖ νὰ γίνει αὐτό.

σσ. Τώρα γίνεται κατανοητό, γιατὶ ὁ π. Ἰωάννης μᾶς ἔλεγε γιὰ τὸ πρόσωπο ποὺ τοῦ φίλησε τὰ πόδια (ἐννοεῖται γιὰ πνευματικοὺς λόγους). Αὐτὸ τὸ πρόσωπο καὶ φυσικὰ ὁ π. Ἰωάννης ποὺ τοῦ φιλάει τὰ πόδια «ξέρουν νὰ ἀκοῦν καὶ νὰ συνομιλοῦν μὲ τὸν Θεό» καὶ ἔτσι, ὅ,τι τώρα ἀκολουθήσει, ἀποκτᾶ χαρακτῆρα αὐθεντίας.

 π. Ἰωάννης:  Ὅταν δὲν ἔχει γίνει αὐτὸ ὅμως το ὅτι μιλᾶμε, τσακωνώμαστε κ.λπ., εἶναι ἀλυσιτελὲς καὶ ὁδηγεῖ μόνο σὲ κακὰ ἀποτελέσματα. Μποροῦμε νάχουμε προβληματισμό... μποροῦμε νὰ λέμε ὅτι ὁ Ἐπιφάνιος πράγματι δὲν εἶναι Ἐπίσκοπος, εἶναι ἀχειροτόνητος, ἀλλὰ τὴν εὐθύνη τῶν ἀποτειχίσεων δὲν μπορεῖ νὰ τὴν πάρει ὁποιοσδήποτε.

σσ. Ὁ π. Ἰωάννης μιλάει ἐδῶ λὲς καὶ ὁ Ἐπιφάνιος ἔκανε ἕνα λαθάκι. Καὶ ἐνῶ στὸ θέμα τῶν ἐμβολίων ἔβγαλε ἐκτὸς Ἐκκλησίας κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς ποὺ ἐμβολιάστηκαν, τὸ θέμα τῆς ἀχειροτονησίας καὶ τῆς κοινωνίας μὲ ἀχειροτόνητους τὴν ἐναποθέτει μόνο σὲ μερικοὺς εἰδικούς. Φυσικὰ ἐρωτοῦμε ποιοί εἶναι οἱ εἰδικοί; Γιὰ τὸν π. Ἰωάννη φυσικὰ δὲν εἶναι οἱ Πατέρες ποὺ ἀπαγόρευαν κάθε εἴδους κοινωνία μὲ ἀκοινώνητους καὶ ἀχειροτόνητους μὲ τὰ ἀνάλογα ἐπιτίμια. Γιὰ τὸν π. Ἰωάννη εἰδικοὶ εἶναι οἱ ἀνὠνυμοι γέροντες μὲ προφητικό χάρισμα!!!

 π. Ἰωάννης:  Δὲν παίρνουμε εὐθύνες μὲ Κανόνες στὴν Ἐκκλησία, κάποιοι πρέπει νὰ τὸ μάθουν αὐτό. Ὑπάρχουν ἀποτειχίσεις ποὺ ἔχουν προφητικὸ χαρακτῆρα. Ἐγὼ δέχομαι τέτοιες ἀποτειχίσεις ὡς πρόσωπο, ὅμως ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ κατὰ τὴν γνώμη μου ἔχουν τὴν δυνατότητα νὰ τὸ κάνουν. Καὶ τοὺς Κανόνες τοὺς ἴδιους, ὅπως καὶ τὸ Εὐαγγέλιο ἀκόμα, θέλουμε πολὺ βοήθεια νὰ τὸ καταλάβουμε. Πῶς θὰ ἐννοήσουμε τοὺς Κανόνες.

π. Β.. Βολουδάκης: Μὰ τὸ ἔκανε (λένε) ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης! Μὲ τὸν ἅγιο βάζεις καὶ τὸ ἑαυτό σου δίπλα του;

π. Ἰωάννης: Νὰ σᾶς πῶ. Ἄς τὸ κάνουν κάποιοι ἂν θέλουνε...

Πρεσβυτέρα: Καὶ λαϊκοί; Μὲ ποιά ἰδιότητα λαϊκός μᾶς γράφει, μᾶς διατάζει ὅτι πρέπει νὰ ἀποτειχἱστοῦμε;

σσ. Εἶναι πιὰ ξεκάθαρο, ὅτι οἱ συνομιλητὲς ἔχουν χάσει τὸ μέτρο καὶ δὲν κρατοῦν οὔτε τὰ προσχήματα. Τώρα στὴν ὁμάδα τῶν «εἰδικῶν» μπῆκε καὶ ἡ πρεσβυτέρα ποὺ, ἂν καὶ λαϊκή, στερεῖται, ὅπως φαίνεται, παντελῶς γνώσεων ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας. Διότι ὁ πρῶτος ποὺ ἀντέδρασε στὸν Νεστόριο ἦταν λαϊκός, ὁ Εὐσέβιος, καὶ αὐτὸς ἀπαίτησε μὲ θυροκόλληση τῶν θέσεών του ἀπὸ ὅλους νὰ ἀποτειχιστοῦν ἀπὸ τὸν Νεστόριο. Ἡ Ἐκκλησία τὸν βράβευσε γιὰ τὴν στάση του καὶ τὸν χειροτόνησε Ἐπίσκοπο. Ἡ πρεσβυτέρα καὶ ἡ ὁμήγυρή της θὰ τὸν εἶχε καταδικάσει. Τὸ πλῆθος (βλ. Συρόπουλο) ποὺ ἔλεγξε ἐπὶ Φλωρεντίας Φερράρας τὸν ἱερέα, ποὺ ἁπλῶς κοίταξε ἀπ’ ἔξω τὴν ἐνθρόνιση τοῦ φιλοπαπικοῦ Μητροφάνους, καὶ τοῦ ἀπαγόρευσε νὰ τὸ ξανακάνει, ἦταν λαϊκοί. Ἡ Ἐκκλησία τοὺς τιμάει μὲ τὴν ἀναφορά Της, ἡ πρεσβυτέρα καὶ ἡ ὁμήγυρή της θὰ τοὺς εἶχε καταδικάσει.

Σᾶς ἐρωτοῦμε, ἐμεῖς οἱ ἀνάξιοι γιὰ ἐσᾶς λαϊκοί: Οἱ Ἐντολὲς τοῦ Κυρίου, τῶν Πατέρων, τῶν Συνόδων καὶ γενικὰ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι μόνο γιὰ λίγους ἐκλεκτοὺς ἢ γιὰ ὁλόκληρο τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας; Ὁ ἅγ. Ἰουστῖνος Πόποβιτς ποὺ τόνισε ὅτι ἡ Ὀρθοδοξια θὰ πάψει νὰ ὑπάρχει, ὅταν ἡ γραία δὲν θὰ μπορεῖ πιὰ νὰ ἐλέγξει ἕναν Ἐπίσκοπο, εἶχε ἄδικο;

Συγχαρητήρια μόλις καταργήσατε τὴν Ὀρθοδοξία! 

Γιὰ ὅσα λόγια τῶν συνομιλητῶν ἀκολουθήσουν ἔχουν γραφτεῖ χιλιάδες σελίδες ποὺ ὄχι μόνο τὰ ἀναιροῦν ἀλλὰ καὶ δείχνουν ὅτι αὐτοὶ ποὺ τὰ λένε δὲν ἐκφράζουν τὴν Ἐκκλησία ἀλλὰ σκοπιμότητες, συμφέροντα καὶ ἀποκρύπτουν τὶς προσωπικές τους ἀδυναμίες. 

π. Ἰωάννης: Ἐπιτρέψτε μου νὰ πῶ ὅτι ὑπάρχει ἀποτείχιση, μπορεῖ νὰ γίνει, ἀλλὰ γιὰ νὰ ὑπάρξει ὁ,τιδήποτε πρέπει νὰ θέλει ὁ Θεὸς νὰ γίνει. Ἄν ὁ Θεὸς δὲν θέλει κι ἂν ὁ Θεὸς δὲν δείξει αὐτὸ τὸ δρόμο, στὴν ἐποχή μας ὑπάρχουν ἀποτειχίστεις ἐλάχιστες ἀπὸ αὐτὲς ποὺ ἐγὼ γνωρίζω, οἱ ὁποῖες γίνονται κατὰ Θεόν. Ἀλλὰ ἔχουν -ἀκοῦστε με- ἔχουν προφητικὸ χαρακτῆρα. Βγαίνει μπροστὰ ἕνας προφήτης καὶ λέει: Παιδιὰ πᾶτε λάθος. Καὶ σᾶς τὸ δείχνω μὲ τὴν ἀποτείχισή μου, ἡ ὁποία ἔχει αὐτὸ τὸν χαρακτῆρα. Δὲν εἶναι παθολογική, δὲν σταματάω νὰ δέχομαι ἀνθρώπους ποὺ δὲν ἔχουν ἀποτειχιστεῖ, δὲν σταματῶ νὰ τοὺς ἀγαπῶ, δὲν σταματῶ νὰ τοὺς μνημονεύω... Ἔχω βγεῖ μπροστά, ἕν εἴδει προφήτου, καὶ σᾶς λέω ὅτι αὐτὸς ὁ δρόμος εἶναι λανθασμένος δρόμος, καὶ πρέπει νὰ ξαναγυρίσουμε ἐκεῖ ποὺ πρέπει. Αὐτὴ γιὰ μένα εἶναι ἡ ὑγιὴς ἀποτείχιση ποὺ συμβαίνει σήμερα. Ὅταν κάνει κάτι κάποιος, δὲν τὸ κάνει γιὰ νὰ τὸ κάνουν ὅλοι ὁπωσδήποτε. Τὸ κάνει ὡς προφήτης καὶ μᾶς δείχνει τὸ δρόμο. Ὑπάρχει ἕνας χρόνος ποὺ δίνεται σὲ ὅλους μας νὰ ξανασταθμίσουμε τὰ πράγματα, τὶς γνῶμες μας κ.λπ. καὶ νὰ ἐντατικοποιήσουμε τὴν πνευματική μας ζωή. Προσωπικὰ αὐτὴ εἶναι ἡ γνώμη μου. Ναὶ καὶ ὄχι. Ὑπάρχει αὐτὴ ἡ δυνατότητα, ἀλλὰ μόνο μὲ ἀσφάλεια γίνονται αὐτὰ καὶ τὴν ἀσφάλεια μᾶς τὴν δίνουν οἱ Ἅγιοι καὶ βέβαια ἡ πληροφορία, ἡ ξεκάθαρη πληροφορία ἀπὸ τὸν Θεὸ ὅτι τώρα θέλω νὰ κάνετε αὐτό.

π. Β. Βολουδάκης: ...Θὰ βγῶ τώρα ἐγὼ καὶ θὰ πῶ, διακόπτω τὸ μνημόσυνο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου. Ποιός εἶμαι ἐγώ. Εἶμαι ὁ Μ. Βασίλειος; Καὶ ποιός εἶμαι ἐγώ. Δὲν ἔχω ἀπό το Θεό, δὲν μοῦ εἶπε ὁ Θεός, οὔτε μοῦ ὑπέδειξε, οὔτε μέσα μου αἰσθάνομαι κάτι. Ἄλλη φορὰ κάνω πράγματα γιατί τὸ αἰσθάνομαι. Οὔτε κἂν τὸ αἰσθάνομαι, εἶμαι Β. Πόλος... Νὰ παύσω τὸ μνημόσυνο τοῦ Ἐπισκόπου μου καὶ νὰ μείνω ξεκρέμαστος! Καὶ ὁ Θεὸς τὸν ἔχει ποὺ εἶναι ἡ Ἐκκλησία δική Του, τὸν ἀφήνει, τὸν ἀνέχεται καὶ θὰ βγεῖ ἕνας π. Βασίλειος νὰ πεῖ, ἐγὼ δὲν τὸν ἀνέχομαι; Δὲν μπορῶ νὰ τὸ κάνω π. Ἰωάννη.

σσ. Τί λόγια ποιμένος Θεέ μου! Ποῦ στὸ Εὐαγγέλιο γράφει ὴ ποιός πατέρας δίδαξε, ὅτι ὁ Χριστιανὸς πρέπει νὰ νιώσει, νὰ αἰσθανθεῖ γιὰ νὰ ἀντιδράσει στὸ κακό; Πάτερ εἶστε πράγματι Β. Πόλος!

π. Ἰωάννης: Ἐπιτρέψτε νὰ σᾶς πῶ ὅτι θὰ μπορούσατε νὰ τὸ κάνετε.

π. Β. Βολουδάκης: Θὰ πῶ ἐγὼ ὅτι διακόπτω τὸ μνημόσυνο ἐπειδὴ λειτούργησε μὲ ἀχειρόνητο;

π. Ἰωάννης: Δὲν φτάνει ποὺ θὰ ποῦμε: Ξέρετε ὁ Ἐπιφάνιος δὲν εἶναι Ἐπίσκοπος; Ὁ Ἐπιφάνιος δὲν ἀνήκει στὴν Ἐκκλησία, στὴν ἱερωσύνη τῆς Ἐκκλησίας; Αὐτὸ δὲν εἶναι σημαντικὸ νὰ λέγεται; Χρειάζεται ὁπωσδήποτε ἄλλο; Αὐτὸ ἀπὸ μόνο του δὲν εἶναι ἀποτείχιση κάποιου ἄλλου ἐπιπέδου;

σσ. γιὰ τὰ ἐμβόλια ὅμως ἄλλα λέγατε πάτερ! Τρομερό. Ὑποβαθμίζετε τὸ σχίσμα καὶ τὴν ἀχειροτονησία ὡς κάτι μικρῆς σημασίας καὶ εἶστε ἱερέας.

π. Β. Βολουδάκης: Ἐγὼ πῶς θὰ ξέρω ὅτι χωρὶς νὰ μνημονεύω τὸν Ἐπίσκοπο νὰ μνημονεύω τὸν Ἐπίσκοπο,  ἐξακολουθῶ νὰ εἶμαι ἱερεύς, ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία με ....(δὲν ἀκούγεται). Θὰ πῶ, δηλαδή, ὅτι ἐγὼ ἀπευθείας τὴν ἐπικοινωνία λόγῳ αὐτοῦ ποὺ γράφουν οἱ Ἱεροὶ Κανόνες, οἱ ὁποῖοι δὲν μὲ ὑποχρεώνουν. Ὁ π. Ἐπιφάνιος ἔλεγε ὅτι εἶναι δυνητικὸς ὁ Κανών, ἀλλὰ ὁ ἴδιος δὲν τὸν ἔκανε. Δηλαδὴ οἱ Πατέρες μας δὲν τὸ κάνανε, ἀλλὰ ἐμεῖς θὰ τὸ κάνουμε ὅμως, γιατί εἴμαστε πιὸ πατέρες ἀπὸ τοὺς Πατέρες μας. Τὸ θέμα εἶναι Κανονικό, δὲν εἶναι μεταδοτικοῦ μολυσμοῦ.

Ἀκροατής: Ποιά εἶναι ἡ χρησιμότητα αὐτοῦ τοῦ Κανόνα τῆς ἀποτείχισης, ἀφοῦ δὲν ἐφήρμοσαν Ἅγιοι ἄνθρωποι;

π. Β.. Βολουδάκης: Αὐτὸς ὁ Κανὼν ἔχει ἀποκλειστικὴ σημασία νὰ ἀναπαύσει συνειδήσεις ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι εἶναι πολὺ δυναμικοί, νὰ ἀναχαιτιστοῦν νὰ μὴν πᾶνε στὸ σχισμα.

σσ. Καταργεῖτε μὲ ἐλαφρὰ τὴν συνείδηση τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία καὶ τοὺς ἀγῶνες τῶν Ἁγίων, τὰ βασανιστήρια τους τὶς ἐξορίες τους, τὸ μαρτύριό τους, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ ἀπολαμβάνετε τὰ προνόμια τῆς θέσεώς σας καὶ παίρνετε στὸν λαιμό σας ψυχές. Λυπηρότατο. 

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου