Στὴν «Πρὸς Ἰωβιανὸν περὶ Πίστεως» πραγματεία τοῦ Μ. Ἀθανασίου, παρατίθενται ἐν εἴδει Πρακτικῶν καὶ κάποιες συνομιλίες τοῦ αὐτοκράτορος Ἰωβιανοῦ μετὰ τῶν Ἀρειανῶν. Σ’ αὐτὲς, οἱ Ἀρειανοὶ κατηγοροῦν τὸν Μ. Ἀθανάσιο καὶ ὁ αὐτοκράτορας τὸν ὑπερασπίζεται!
Σημαντικὸ εἶναι νὰ παρατηρήσουμε ὅτι ἐδῶ ἐπαναλαμβάνεται ἡ πάγια θέση τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι αἱρετικὸς θεωρεῖται ἐκεῖνος ποὺ διδάσκει κι ὄχι αὐτὸς ποὺ ἔχει τὴν αἵρεση μέσα στὸ μυαλό του. Γιὰ ὅ,τι κακὸ σκέπτεται, γι’ αὐτὸ εἶναι ὑπόλογος ἀπέναντι στὸν Θεό. Ἐπίσης, ὁ αὐτοκράτορας διατυπώνει τὴν θέση, ὅτι καλὰ κάνει ὁ Ἀθανάσιος καὶ ἐλέγχει τὶς κακοδοξίες τους, γιατὶ ἔργο τῶν Ἐπισκόπων –λέγει– καὶ ὅσων διδάσκουν ὀρθόδοξα, αὐτὸ εἶναι· νὰ ξεσκεπάζουν τοὺς αἱρετικούς.
Μ. Ἀθανασίου, Έργα 10, σελ. 114-117, «Πατερικαὶ Ἐκδόσεις "Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς"»
