Ἐξ αἰτίας τοῦ Κορονοϊοῦ, τοῦ οὐκρανικοῦ πολέμου καὶ τοῦ προσφάτου σεισμοῦ μὲ τὰ χιλιάδες θύματα ἐμφανίστηκαν πάλι οἱ "προφῆτες", ποὺ (μαζὶ μὲ τοὺς δύστυχους προφητολάγνους ποὺ τοὺς ἀκολουθοῦν) ἄνευ συμπόνιας καὶ ἐλέους ὑποτίθεται ἐπαληθεύονται. Φυσικὰ πρέπει νὰ μᾶς ἐξηγήσουν οἱ σύγχρονοι "προφῆτες" πῶς "προβλέπουν" ἀντιχρίστους, σφραγίσματα, πολέμους καὶ σεισμούς, διεθνεῖς συμμαχίες, ἀναταράξεις καὶ ἀνακατακτήσεις, ἀλλὰ τὴν αἵρεση, ὄχι μόνο δὲν τὴν πρόβλεψαν, ἀλλὰ κοινωνοῦν μάλιστα μαζί της ἢ σπέρνουν τὴν διχόνοια ἐμποδίζοντας τὴν καταπολέμησή της.
Ξεχνοῦν ὅλοι αὐτοί, ὅτι μία εἶναι ἡ σίγουρη προφητεία, τὴν ὁποία θὰ ἔπρεπε νὰ κηρύττουμε και ἂν τὴν πιστέψουμε καὶ τὴν ἐφαρμόσουμε ἀληθινὰ ὡς ἀναμονὴ καὶ στάση στὴν ζωή μας, θὰ μποροῦμε νὰ ἐλπίζουμε στὴν σωτηρία, τὴν δική μας και ὅλων τῶν πιστῶν:
Ἀπὸ τὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ ποὺ πλησιάζει:
«Ἐγγίζει ψυχὴ τὸ τέλος, ἐγγίζει καὶ οὐ φροντίζεις, οὐχ ἑτοιμάζῃ. Ὁ καιρὸς συντέμνει, διανάστηθι, ἐγγὺς ἐπὶ θύραις ὁ Κριτής ἐστιν, ὡς ὄναρ, ὡς ἄνθος ὁ χρόνος τοῦ βίου τρέχει, τί μάτην ταραττόμεθα;».
Ὁ Θεὸς δὲν θὰ μᾶς κρίνει διότι δὲν πιστέψαμε στὴν προφητεία ἑνὸς πολέμου ἢ μίας κρίσης. Θὰ μᾶς κρίνει ὅμως ἂν δὲν πιστέψουμε στοὺς λόγους Του
διὰ τοῦ Παύλου, ὅτι ὅσο πλησιάζουν τὰ ἔσχατα «Πονηροὶ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον͵ πλανῶντες καὶ πλανώμενοι» (Β' Τιμ, 3.13)
Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου
