Πέρασαν 120 χρόνια από την ἐμφάνιση τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Πέρασαν ὀκτὼ χρόνια ἀπὸ τὴν ὀλέθρια γιὰ τὴν Ἐκκλησία σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου, μὲ τὴν ὁποία ἡ παναίρεση ἔγινε συνοδικὰ ἀποδεχτή. Καὶ πέρασαν σχεδὸν δέκα χρόνια ἀπὸ τὶς ἀπειλὲς πολλῶν κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, ὅτι ἂν θὰ γινόταν ἡ σύνοδος αὐτοὶ θὰ ἀκολουθοῦσαν τοὺς Ἁγίους καὶ ὄχι τοὺς ψευδεπισκόπους. Ἀπὸ τότε τἰποτε δὲν συνέβη καὶ τὰ πράγματα στὴν Ἐκκλησία πηγαίνουν ἀντὶ πρὸς τὸ καλύτερο ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο. Κάποιοι λίγοι τόλμησαν, κάποιοι ἔκαναν λάθη, κάποιοι ἔπεσαν μάλιστα σὲ σοβαρὰ σφάλματα. Ὅλα αὐτὰ συμβαίνουν ὅμως ὅταν πολεμάει κάποιος στὴν πρώτη γραμμή, ἔχοντας μάλισα ἐλάχιστους ποιμένες. Ὑπάρχουν ὅμως κι αὐτοὶ ποὺ ἀγωνίζονται νὰ φανοῦν πιστοὶ στὴν ἐκκλησιαστικὴ διδασκαλία κρατώντας τὴν εὐσέβεια καὶ γνωρίζοντας τὴν δύναμή της, ἐλπίζοντας ὅτι καὶ οἱ ἄλλοι εὐσεβεῖς κάποτε θὰ πράξουν τὸ αὐτονόητο.
Κι ὅμως, ὑπάρχουν ἀκόμα κάμποσοι "εὐσεβεῖς", τοὺς ὁποίους ὁ ἰὸς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ὁ φόβος τῆς ἀπομόνωσης (ἀλλὰ καὶ τῆς ἔλλειψης αὐτοπροβολῆς, ἀφοῦ ἂν πράξουν τὸ ὀρθόν , θὰ γίνουν ἀποσυνάγωγοι καὶ δὲν θὰ ἔχουν πολυάριθμους ἀναγνῶστες, ἀλλὰ λίγους ἐκλεκτούς) ἔχει πλήξει ἀθεράπευτα, ἔτσι ὥστε νὰ νομίζουν ὅτι ἀγωνίζονται γιὰ τὴν πίστη, ἐνῶ στὴν οὐσία -ἀρνούμενοι νὰ ἀκολουθήσουν τὴν ποιμαντικὴ ἀρχὴ τῆς ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ «πεποιθότες ἐφ’ ἑαυτοῖς»- περιορίζονται γιὰ τὸ θεαθῆναι στὴν δημοσιογραφικοῦ τύπου ἀρθρογραφία, ἀναιρώντας στὴν πράξη ὅσα γράφουν καὶ ἐπιτρέπουν στοὺς κακόδοξους Οἰκουμενιστὲς νὰ τραυματίζουν τὴν Πίστη καὶ νὰ τὴν διαστρέφουν στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. Κι αὐτὸ γιατὶ προπαγανδίζουν ἀνόητα τὴν παραμονή τους στὴν αἵρεση καὶ τὴν κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς, ἐνῶ οἱ Ἅγιοι τῶν κειμένων τους διδάσκουν καὶ ἔπραξαν τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο, ἀπομακρύνθηκαν δηλαδὴ ἀπὸ τὴν αἵρεση καὶ τὴν κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς. Ἐκτὸς φυσικὰ ἂν κάποιος ξαφνικὰ μᾶς πεῖ ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση κι ὅτι οἱ Ἅγιοι ἄλλο ἐννοοῦσαν.
Αὐτοὶ οἱ ἅνθρωποι μάλιστα νομίζουν ὅτι τὰ δικά τους βαθυστόχαστα «θεολογικὰ» κείμενα εἶναι τὸ πᾶν, ὅτι ἡ μόνη προσφορὰ ποὺ ἔχει ἀντίκρυσμα στὸ Θεὸ εἶναι οἱ δικές τους θεολογικὲς ἀναλύσεις καὶ διαρρηγνύουν τὰ ἱμάτιά τους, ὅταν κάποιοι -ποὺ δὲν ἔχουν τὴ δική τους ...«θεολογικὴ» ἱκανότητα- κάνουν τὸ αὐτονόητο· ὑπερασπίζονται τὴν Πίστη ἁπλὰ ἀπομακρυνόμενοι ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές, ἀφήνοντας στοὺς προφέσορες τῆς θεολογικῆς διανόησης τὴν ἐξεύρεση τῶν ἕκάστοτε ἐπισκοπικῶν διαστροφῶν!
Ἔτσι ἔχουν ὁδηγήσει τὸ ποίμνιο στὴν κούραση καὶ στὴν ἀδιαφορία. Ἡ εὐθύνη τους εἶναι τεράστια.
Γράφουν π.χ. ὅτι ὁ τάδε Οἰκουμενιστὴς συμπροσευχήθηκε μὲ αἱρετικοὺς καὶ ὁ ἀναγνώστης ἀπαντάει "έ καί, τώρα πιὰ ὅλοι αὐτὸ κάνουν, δὲν μᾶς λὲς κάτι καινούργιο"!
Γράφουν π.χ. ὅτι ὁ τάδε Οἰκουμενιστὴς διατύπωσε μία νέα πλάνη καὶ ὁ ἀναγνώστης ἀπαντάει "έ καί, αὐτὸς διατύπωσε πλάνες καὶ στὸ παρελθὸν καὶ δὲν συνέβη τίποτα"!
Γράφουν π.χ. ὅτι ἡ διαστροφὴ ἔφθασε στὸ ἔπακρο καὶ ὁ ἀναγνώστης ἀπαντάει "έ καί, δὲν μᾶς λὲς κάτι καινούργιο. Ἐσὺ τί κάνεις ἐναντίον της; Δάσκαλε ποὺ δίδασκες καὶ νόμον δὲν ἐκράτης"!
Ἔτσι ἀντὶ γιὰ καλὸ μὲ τὴν ἀτέρμονη καὶ ἀδιόρθωτη ὑπεροπτικὴ στάση τους ἐξεφτελίζουν (μᾶλλον αὐτὸς εἶναι ὁ σκοπός τους, ἀλλιῶς πῶς μπορεῖ νὰ ἑρμηνευθεῖ αὐτὴ ἡ ἐμμονὴ ἄρνησης) τὴν ἐντολὴ ἀπομάκρυνσης ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ἡ ὁποία κάθε ἄλλο παρὰ ἀνθρωπινη εἶναι.
Ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς εἶναι θεία Ἐντολή, ἡ ὁποία ἔχει τὴν ἀρχή της στὴν Π. Διαθήκη, ἀνανεώνεται στὴν Κ. Διαθήκη ἐφαρμόζεται σὲ ὁλόκληρη τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία καὶ ἀναλύεται θαυμάσια καὶ ξεκάθαρα (γιὰ ὅσους ἔχουν ὦτα τοῦ ἀκούειν) ἀπὸ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι κρούουν τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου γιὰ ἄμεση ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ἀφοῦ ἡ αἵρεση σκοτίζει τὸν νοῦν (κατὰ τὸν Μ. Βασίλειο), μολύνει τὴν διάνοια, διάβαλλει τὸ ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα, καταργεῖ τὰ δόγματα καὶ προκαλεῖ πνευματικὸ θάνατο.
Φυσικὰ ὅλα αὐτὰ δὲν σημαίνουν, ὅτι ἡ ἡ ἐπισήμανση καὶ ἡ ἀναίρεση τῶν κακοδοξιῶν τῶν αἱρετικῶν Οἰκουμενιστῶν δὲν εἶναι καλὴ καὶ ἁγία καὶ ἐπιβεβλημένη· ἐκεῖνοι ὅμως ποὺ μποροῦν νὰ τὴν κάνουν, ἂς τὴν κάνουν Ὀρθόδοξα λέγοντας καὶ πράττοντας ἢ λέγοντας καὶ ὠθώντας στὴν πράξη. Κι ἂς ἀφήσουν, ὅσους δὲν μποροῦν νὰ ἀναμετρηθοῦν μὲ τοὺς αἱρετικοὺς σὲ θεολογικὸ ἐπίπεδο, νὰ ἐφαρμόσουν τὴν Ἐντολὴ τῆς ἀπομάκρυνσης ἀπὸ τὴν μολυσματικὸ οἰκουμενιστικὸ ἰό, ἀπομάκρυνσης, ποὺ βεβαία ἰσχύει γιὰ ὅλους!
Δυστυχῶς ὅμως αὐτοὶ κατασκευάζουν δικό τους Εὐαγγέλιο, τὸ ἴδιο ὀλέθριο μὲ αὐτὸ τῆς αἱρέσεως. Έκφράζουν μία δική τους νέα «Ἐντολὴ» ποὺ λέει: Ἐλέγχω καὶ ἀναιρῶ τὴν αἵρεση, ἀλλὰ κοινωνῶ μὲ τοὺς αἱρετικούς!
Εὐχόμαστε. νὰ ἀλλάξει αὐτὸ τὸ κακό κι ἂν δὲν ἀλλάξει καλοῦμε τοὺς πιστοὺς νὰ τὸ ἀρνηθοῦν.
Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου
